Στο GP της Εμίλια Ρομάνια αυτού του τριημέρου -7ο από τους 24 αγώνες της φετινής Formula 1- η McLaren καλείται να επιβεβαιώσει το τεράστιο άλμα απόδοσης που έκανε με την MCL38 στο Μαϊάμι, και ότι η νίκη του Λάντο Νόρις εκεί -παρότι βοηθήθηκε σημαντικά από το χρονισμό της εισόδου του οχήματος ασφαλείας- ήταν μια ένδειξη όσων θα ακολουθήσουν.

Ταυτόχρονα, η Ferrari προσπαθεί στην Ίμολα να βγάλει στον αληθινό κόσμο τα άκρως ενθαρρυντικά αποτελέσματα που είδε στην αεροσήραγγα και στον προσομοιωτή από τη μεγάλη αναβάθμιση της SF-24, που ανεπίσημα αποκαλείται πλέον ως SF-24 EVO.

Αν κρίνουμε από την εικόνα των δύο πρώτων ελεύθερων δοκιμών στην όχθη του ποταμού Σαντέρνο, και οι δύο ομάδες δείχνουν να είναι σε πολύ καλή θέση για να πετύχουν και οι δύο τους παραπάνω στόχους τους: έκαναν όντως ένα πολύ μεγάλο άλμα απόδοσης, ώστε να φαντάζουν και οι δύο πλέον ικανές να φέρουν την αρχή του τέλους της διετούς κυριαρχίας της Red Bull Racing στη Formula 1. Θα δούμε λίγο παρακάτω το γιατί, μετά από αυτό το Video.

Οι δύο πτυχές της ταχύτητας
Η ανταγωνιστικότητα έχει δύο διαφορετικές πτυχές: την ταχύτητα σε έναν γύρο, με μαλακή γόμα και χαμηλό φορτίο καυσίμων για τη διεκδίκηση της πολ ποζίσιον, και έπειτα την ταχύτητα σε ρυθμό αγώνα, στις συστοιχίες γύρων με τις σκληρότερες γόμες και βαρύτερα φορτία βενζίνης.

Η Ferrari μέχρι πέρσι είχε στα βασικά της χαρακτηριστικά τη γρήγορη θέρμανση των ελαστικών της για τον έναν γύρο των κατατακτήριων, υστερώντας σημαντικά στο ρυθμό αγώνα: ήταν, πολλές φορές, ανταγωνιστική της Red Bull τα Σάββατα, αλλά χαμένη στο πουθενά τις Κυριακές. Για τη McLaren ίσχυει το αντίθετο.

Η Scuderia ξεκίνησε τη φετινή χρονιά κάνοντας μια ολοκληρωτική αναστροφή στο παραπάνω θέμα: σχεδίασε σχεδόν εν λευκώ την SF-24 με σκοπό, πρώτα και κύρια, να έχει ταχύ ρυθμό αγώνα, να μπορεί να διαχειρίζεται τα ελαστικά της με τέτοιον τρόπο ώστε η απόδοσή της με κάθε σετ ελαστικών ανάμεσα στα πιτ-στοπς να μην πέφτει, ξαφνικά και ραγδαία.

Εμπρός σε αυτή την ολοκαίνουρια συνθήκη, η Scuderia χρειαζόταν για το ξεκίνημα του 2024 ένα σχετικά “απλό” μονοθέσιο, χωρίς περίπλοκες παραμέτρους, το οποίο θα μπορούσε με περισσότερη άνεση να καταλάβει ειδικά σε ό,τι είχε να κάνει με τον τόσο κρίσιμο και ολοσδιόλου αλλαγμένο τομέα της διαχείρισης των ελαστικών στις συστοιχίες γύρων. Έναν τομέα για τον οποίο ο Φρεντ Βασέρ είχε πει στην αρχή της χρονιάς πως είναι “σαν η μέρα με τη νύχτα” σε σχέση με το 2023.

Ενδεικτικά ήταν τα λόγια του Κάρλος Σάινθ αμέσως μετά τις δοκιμές εξέλιξης του Μπαχρέιν το Φεβρουάριο: “Έχουμε κατανοήσει καλά την SF-24, που δείχνει να είναι ένα τίμιο αυτοκίνητο. Καταφέραμε να δοκιμάσουμε ό,τι προγραμματίζαμε και αυτή είναι μια μεγάλη βελτίωση σε σχέση με το σημείο που βρισκόμασταν την ίδια στιγμή πέρσι - τότε είχαμε πολλές αμφιβολίες και απορίες, που πασχίζαμε να λύσουμε σε όλο το πρώτο μέρος της σεζόν”.

Οπότε, η Scuderia τώρα χρειαζόταν ένα αυτοκίνητο που πρώτον θα μπορεί να καταλάβει, και δεύτερον θα διαχειρίζεται καλά τα ελαστικά του στις συστοιχίες γύρων. Το κατάφερε, σχεδόν εξ αρχής. Το cavallino εμφάνιζε από την πρώτη στιγμή φέτος εξαιρετικά καλά αποτελέσματα. Σε ρυθμό αγώνα η απόδοση της SF-24 πλέον δεν έπεφτε ξαφνικά από το γκρεμό, όπως συνέβαινε με την περσινή SF-23. Ήταν το ξεκίνημα στο οποίο ήλπιζε η ομάδα του Μαρανέλο, και όλα πήγαιναν βάσει του προγράμματος.

Έτσι, το επόμενο βήμα, βάσει του ίδιου προγράμματος, ήταν η ανάπτυξη της ταχύτητας της SF-24 στον έναν γύρο, που σημαίνει πρακτικά η έγκαιρη και σωστή θέρμανση των ελαστικών της στη μία γρήγορη προσπάθεια στις δοκιμές κατάταξης.

Ferrari: Η εξέλιξη της ταχύτητάς της
Η Scuderia, έχοντας πια καταλάβει το “βασικό” της μονοθέσιο στα 6 πρώτα GP της χρονιάς, ήταν πια σε θέση να σχεδιάσει με απτά δεδομένα ποιό δρόμο θα έπρεπε να ακολουθήσει η εξέλιξη του μονοθεσίου, ποιές σχεδιαστικές και μηχανικές επιλογές μπορούσε ή δεν μπορούσε να κάνει, έτσι ώστε να αναπτύξει την ταχύτητά της για τον έναν γύρο.

Όλες αυτές οι αλλαγές συγκεντρώθηκαν σε ένα πακέτο εξέλιξης, στην SF-24 EVO, που παρουσίασε αυτό το τριήμερο στην Ίμολα. (Δείτε εδώ τις πλήρες αλλαγές του ιταλικού μονοθεσίου). Και σήμερα (18/5) στις δοκιμές κατάταξης θα φανεί κατά πόσον θα είναι άμεσα ανταγωνιστική στις δοκιμές κατάταξης του GP της Εμίλια Ρομάνια.

Το πακέτο εξέλιξης SF-24 EVO, όμως, δεν επικεντρώθηκε μόνο σε αυτό τον τομέα. Οι αλλαγές αποσκοπούν και στη βελτίωση της ταχύτητας του cavallino στις αργές στροφές, στην πρόσφυσή της στις απότομες αλλαγές κατεύθυνσης, στο ελάφρυμα της ουράς σε συγκεκριμένες ταχύτητες και συνθήκες, όπου τόσο πολύ υστερούσε πέρσι.

Αυτό σημαίνει ότι οι Ιταλοί με το μονοθέσιο που βλέπουμε στην Ίμολα έκαναν και μια σειρά από μη-ορατές αλλαγές στα μηχανικά μέρη του μονοθεσίου: στην πρόσφυση που προκύπτει όχι από την αεροδυναμική, αλλά από τις αναρτήσεις και τα ελαστικά. Κι οι αλλαγές αυτές έπρεπε να γίνουν χωρίς να πειραχθούν όλες εκείνες οι μηχανικές προδιαγραφές που συμβάλλουν στην καλή λειτουργία των μηχανικών μερών για τη διαχείριση των ελαστικών στον αγώνα.

Βλέπουμε, λοιπόν, ότι αυτή είναι μια πολύ δύσκολη εξίσωση -όχι μόνο για τη Ferrari, αλλά και για όλες τις ομάδες της F1- και θα χρειαστεί λίγος καιρός, και πολλές και διαφορετικές πίστες, για να φανεί αν η Scuderia πέτυχε το στόχο να κάνει τη “νέα” SF-24 αποδοτική σε πολλαπλές συνθήκες και πίστες εντελώς διαφορετικών προδιαγραφών.

Όλο αυτό το σφαιρικό σχεδιαστικό (αεροδυναμικό-μηχανικό) “concept” είχε βρει η Red Bull Racing από το ξεκίνημα του 2022, και κυριαρχεί στη F1 έκτοτε. Και δεν είναι λίγοι όσοι πιστεύουν ότι οι σημαντικές ομοιότητες της SF-24 Evo της Ίμολα με τη Red Bull RB20 έχουν προκύψει από τον τρόπο σκέψης που έχουν μεταφέρει στο Μαρανέλο μηχανικοί που η Ferrari απέκτησε από την RBR την τελευταία διετία.

Η SF-24 EVO, λέει ο Σαρλ Λεκλέρ, “θα καθορίσει πώς θα εξελιχθεί η συνέχεια της σεζόν. Ελπίζω να έχουμε κάνει ένα μεγάλο βήμα προόδου. Θα είναι ένας τεταμένος αγώνας αναβαθμίσεων[των μονοθεσίων] φέτος”, πρόσθεσε ο Μονεγάσκος.

Και ο διευθυντής της Scuderia, Φρεντ Βασέρ, πρόσθεσε: “Μετά από έξι αγώνες πέρσι, η απόδοσή μας ήταν στο πουθενά. Καταφέραμε να σκαρφαλώσουμε και πάλι προς την κορυφή, και είναι σημαντικό να διατηρήσουμε αυτό το μοτίβο και αυτόν το ρυθμό.

Είμαστε δεύτεροι - μπορείς να είσαι δεύτερος στο τέλος μετά από μια μάχη, ή μετανιώνοντας για πολλά. Φέτος μπορούμε να μαχόμαστε για τη νίκη σε κάθε τριήμερο. Αυτό είναι πιο πολύτιμο σε σχέση με τη διεκδίκηση του πρωταθλήματος”.

Η εξέλιξη της McLaren MCL38
Η McLaren έκανε φέτος στο Μαϊάμι ένα άλμα απόδοσης που, χωρίς να του φαίνεται αρχικά, είναι σε μεγάλο βαθμό αντίστοιχο με εκείνο που είχε κάνει πέρσι στην Αυστρία, τον Ιούνιο του 2023 - και την είχε μεταμορφώσει από κομπάρσο σε δεύτερη δύναμη της F1. Το τωρινό είναι ακόμα πιο σημαντικό, διότι την φέρνει σε απόσταση αναπνοής από την απόδοση της Red Bull.

Στο Μαϊάμι είδαμε ότι η ευρέως αναβαθμισμένη MCL38 ήταν με τη μέση και τη σκληρή γόμα σε ρυθμό αγώνα ταχύτερη από τη Red Bull RB20. Το είδαμε με τον τρόπο που ο Λάντο Νόρις απομακρυνόταν από τον Μαξ Φερστάπεν, με ρυθμό που δεν δικαιολογούσαν αποκλειστικά τα πιο φρέσκα ελαστικά του, για να φτάσει εντέλει στη νίκη χωρίς να απειληθεί ποτέ από τον Ολλανδό.

Στην πίστα της Φλόριντα ο Φερστάπεν και η RBR ποτέ δεν βρήκαν τις ρυθμίσεις που ήθελαν, και τα πράγματα ήταν ακόμα χειρότερα για τους πρωταθλητές χθες στις ελεύθερες δοκιμές της Ίμολα. Όμως, η McLaren έδειξε χθες αρκετά ανταγωνιστική και με τη μαλακή γόμα, στην προσομοίωση του ενός γύρου από τον Λάντο Νόρις.

Η MCL38 αισθάνεται άνετα στις γρήγορες στροφές και η Ίμολα έχει πολλές από αυτές, συνεπώς η πίστα της Ιταλίας της ταιριάζει περισσότερο σε σχέση με του Μαϊάμι. Η ανταγωνιστικότητά της γίνεται ακόμα πιο ισχυρή, ωστόσο, από το πακέτο αναβάθμισης του προηγούμενου αγώνα.

Παρότι αυτό θεωρητικά εστίαζε στη βελτίωση του αγγλικού μονοθεσίου στις αργές στροφές, στην ουσία είχε έναν κύριο σκοπό: τη βελτίωση της αεροδυναμικής αποδοτικότητας. Δηλαδή, της απόδοσης περισσότερης άντωσης για τις στροφές, που επιτρέπει τη ρύθμιση των πτερυγών σε μικρότερη κλίση ώστε να περιοριστεί η αντίσταση στον αέρα που περιορίζει την ταχύτητα του μονοθεσίου στις ευθείες.

Στις ευθείες του Μαϊάμι αυτό ήταν ευεργετικό, και το ίδιο αποδεικνύεται και στις γρήγορες στροφές της Ίμολα. Αυτά ισχύουν για την απόλυτη ταχύτητα. Στο θέμα της διαχείρισης των ελαστικών (τουλάχιστον της μέσης και της σκληρής γόμας) στις συστοιχίες γύρων του αγώνα, ο ρυθμός του Νόρις μετά το όχημα ασφαλείας μιλούσε από μόνος του.

Όμως, ο διευθυντής της ομάδας του Ουόκινγκ, Αντρέα Στέλλα, δεν παρασύρεται σε υπερφίαλες προσδοκίες: “Υπάρχουν ορισμένες συγκεκριμένες αναβαθμίσεις που πρέπει να φέρουμε για να λύσουμε ειδικά το θέμα της [απόδοσης στις στροφές] χαμηλής ταχύτητας”, είπε ο Ιταλός.

“Πιστεύουμε όντως ότι έχουμε μπει σε μια ισχυρή τροχιά, αλλά [στο Μαϊάμι] η Red Bull δεν είχε ένα τόσο δυνατό τριήμερο. Ξέρουμε ότι βελτιώσαμε το αυτοκίνητο, διότι τα δεδομένα από την πίστα ταιριάζουν με εκείνα του εργοστασίου. Οπότε αυτό μας ενθαρρύνει και μας δίνει αισιοδοξία.

Όμως, βλέποντας τους αριθμούς, θα έλεγα ότι χρειαζόμαστε δύο [εξελικτικά] βήματα αυτού του μεγέθους για να είμαστε σταθερά ανταγωνιστικοί της Red Bull. Φέραμε μόνο ένα βήμα μέχρι στιγμής, και ανυπομονώ για το επόμενο. Εκείνο θα με κάνει ακόμα πιο αισιόδοξο ότι μπορούμε να αποτελέσουμε μια σοβαρή απειλή για τη Red Bull” κατέληξε ο Αντρέα Στέλλα.

Τα λόγια αυτά του Ιταλού ταιριάζουν με του Βασέρ για τη Ferrari, πως “η διαχείριση του ρυθμού αγώνα δημιουργεί μια ευκαιρία για εμάς διότι αν κάνουμε άλλο ένα μικρό βήμα, θα είμαστε σε θέση να μαχόμαστε μαζί τους κάθε αγωνιστικό τριήμερο”.

Τι συμβαίνει στην Ίμολα
Στις χθεσινές (17/05) ελεύθερες δοκιμές της Ίμολα, είδαμε τον Σαρλ Λεκλέρ στην κορυφή και των δύο περιόδων, αλλά παράλληλα και τον Λάντο Νόρις να ματαιώνει -λόγω λάθους του στις Rivazza- έναν γύρο που ήταν μέχρι τότε ταχύτερος όλων και είχε τη δυναμική να ανεβάσει τη McLaren στην κορυφή, 0,25'' μπροστά από τη Ferrari.

Όλα αυτά, βεβαίως, με δύο αστερίσκους: το άγνωστο φορτίο καυσίμων για κάθε μονοθέσιο, και επίσης τα σοβαρά προβλήματα της Red Bull και του Μαξ Φερστάπεν στο στήσιμο της RB20. Ο Ολλανδός έμεινε μισό δευτερόλεπτο πίσω, δηλώνοντας στο τέλος ότι η RB20 υστερούσε σοβαρά σε ταχύτητα.

Επίσης, ο πρωταθλητής είχε τρεις εξόδους από την πίστα σε μία ημέρα - μετά από δύο χρόνια που δεν είχε σχεδόν καμία. Οπότε, παρότι χθες συμμετείχε με τον κινητήρα του σε mode σχετικά χαμηλότερης απόδοσης ισχύος, χρειάζεται σήμερα να αντιμετωπίσει δυσεπίλυτα προβλήματα σχετικά με την πρόσφυση του ρύγχους.

Και ο Φερστάπεν, ως γνωστόν, απεχθάνεται την παραμικρή αστάθεια του ρύγχους, την παραμικρή τάση υποστροφής σε ένα μονοθέσιο, χωρίς -αντίθετα- να τον ενοχλεί καθόλου το όποιο παιχνίδισμα της ουράς.

Με τη μέση γόμα ο Ολλανδός είδε μια μικρή βελτίωση, ενώ το πρόβλημα αντιστράφηκε με τη μαλακή: το ρύγχος αρπάζει με τόση και απρόσμενη δύναμη την άσφαλτο στην είσοδο της στροφής, που “παραλίγο να κάνω τετ-α-κε”, όπως είπε ο Μαξ στη ραδιοεπικοινωνία.

Όλα τα παραπάνω ίσχυαν για τον έναν γύρο της προσομοίωσης των κατατακτήριων. Όμως, ήταν στις συστοιχίες γύρων -της προσομοίωσης αγώνα- που η McLaren φάνηκε πιο εντυπωσιακή: ο Όσκαρ Πιάστρι με την αναβαθμισμένη MCL38 ήταν ταχύτερος όλων στις συστοιχίες με τη σκληρή γόμα, και ο Λάντο Νόρις ταχύτερος (όπως στο Μαϊάμι) με τη μέση γόμα. Με σημαντική διαφορά, και οι δύο.

Ο Νόρις, συγκεκριμένα, έκανε 15 γύρους με τη μέση γόμα, που ήταν 6 περισσότεροι από όσους έκανε με την ίδια ο Λεκλέρ. Παρόλα αυτά, ο μέσος όρος της υστέρησης της McLaren από τη Ferrari σε όλους τους γύρους ήταν μόλις 1 δέκατο του δευτερολέπτου. Με τη φθορά 6 παραπάνω γύρων των ελαστικών, αυτό ήταν πολύ εντυπωσιακό από τη McLaren.

Στην προσομοίωση των κατατακτήριων, με τη χρήση του DRS, η ταχύτητα της MCL38 στις ευθείες ήταν άκρως ανταγωνιστική της RB20. Χωρίς το DRS στην προσομοίωση αγώνα, η McLaren ήταν πολύ ταχύτερη και από τη Red Bull και από τη Ferrari. Οπότε, η αναβάθμιση του Μαϊάμι δουλεύει, όντως, ακόμα καλύτερα στην Ίμολα, που ταιριάζει με τις γρήγορες στροφές της πολύ περισσότερο στην MCL38.

Για τη Ferrari, στην Ίμολα αναμφίβολα χθες πιστοποιήθηκε ο αρχικός στόχος: να αποδειχθεί ότι δουλεύει η αναβάθμιση EVO, με τον εντοπισμό των σωστών ρυθμίσεων για να βγει όλη αυτή η βελτίωση της απόδοσής της στην επιφάνεια, στις ρεαλιστικές συνθήκες της πίστας.

Το cavallino φάνηκε πολύ ισορροπημένο στις πρώτες ελεύθερες δοκιμές στην πατρίδα της Ferrari, και ακόμα περισσότερο στις δεύτερες. Η SF-24 EVO ήταν ταχύτερη της Red Bull και στον έναν γύρο των δοκιμών κατάταξης και στην προσομοίωση του αγώνα, και όχι μακριά από τη McLaren και στις δύο αυτές περιπτώσεις. Ειδικά με τη μέση γόμα στις συστοιχίες γύρων.

“Η αίσθηση του αυτοκινήτου είναι καλή και οι αναβαθμίσεις δουλεύουν όπως περιμέναμε” επιβεβαίωσε στο τέλος της ημέρας ο Λεκλέρ. Και ο Κάρλος Σάινθ σήμερα αναμένεται να εγκαταλείψει τον χθεσινό του, αρχικό πειραματισμό με τις ρυθμίσεις, και να ανέβει -πιθανότατα- στην απόδοση του Μονεγάσκου.

Η Scuderia πιστεύει ότι έχει περιθώρια βελτίωσης για την άντληση περαιτέρω αποδοτικότητας της SF-24. Χθες οι μηχανικοί της ομάδας προσπάθησαν να μεταφέρουν λίγο περισσότερο την ισορροπία προς τον πίσω άξονα, και το πέτυχαν. Όμως πιστεύουν ότι έχουν λίγο χρόνο να βρουν στο πρώτο τμήμα του Autodromo Enzo e Dino Ferrari, ειδικά στις στροφές 5-6-7 και στο πέρασμα από τα κερμπς εκεί που χθες γινόταν με κάποιες υποστροφικές τάσεις του cavallino.

Έτσι, λοιπόν, στήνεται ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον σκηνικό ανταγωνισμού στην Ίμολα. Όπου, ξεκάθαρα πια, οι McLaren και Ferrari απειλούν τη Red Bull ευθέως, αναγκάζοντάς την να επιταχύνει την εισαγωγή αναβαθμίσεων της RB20, σε βαθμό που ίσως να δυσκολεύεται να τις εφαρμόσει στο μονοθέσιό της και να τις κατανοήσει πλήρως.

Τα δύο προηγούμενα χρόνια η Red Bull ήταν τόσο ανταγωνιστική που κέρδιζε ακόμα κι όταν οι ρυθμίσεις των μονοθεσίων της δεν ήταν τέλειες. Τώρα, πλέον, στο Μαϊάμι -και στην Ίμολα, μέχρι στιγμής- φάνηκε ότι αυτό τελείωσε. Η Τζέντα, όπου η RBR προανήγγειλε το Μάρτιο άλλη μια σεζόν άνετων 1-2 χωρίς αντίπαλο, φαντάζει ήδη ξεχασμένη σε ένα μακρικό παρελθόν.