Ο Κίμι Ράικονεν αποχώρησε από τη F1 στο τέλος του 2021, μετά από δύο δεκαετίες, 349 εκκινήσεις και 21 νίκες - κατά κύριο λόγο με τις McLaren και Ferrari. Μέχρι σήμερα, ο Φινλανδός παραμένει ο τελευταίος παγκόσμιος πρωταθλητής της Scuderia, από το μακρινό (πια) 2007.

Τα τελευταία δύο χρόνια, ο Ράικονεν απολαμβάνει την οικογενειακή ζωή με τη γυναίκα του Μίντου και τα τρία τους παιδιά - έπειτα από τη γέννηση και της κόρης του τον Ιούνιο του 2023. Ο Κίμι επιμελείται την καριέρα του γιου του στα Καρτ, έχει λάβει μέρος σε έναν αγώνα του αμερικανικού NASCAR και συμμετέχει στη διοίκηση της εργοστασιακής Kawasaki στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μότοκρος.

Υπήρξε, στη Formula 1, μία από τις πιο ιδιαίτερες και δημοφιλείς προσωπικότητες. Ένας άνθρωπος «χαμηλού βολτάζ», όπως τον είχε χαρακτηρίσει ο Ντέιβιντ Κούλθαρντ, χάρη στην απάθεια με την οποία μιλούσε, και με την οποία μπορούσε να αντιμετωπίσει και τις πιο αγχωτικές καταστάσεις. Κι επίσης, ένας άνθρωπος που του άρεσαν τα πάρτι, όπως στον Τζέιμς Χαντ που θαύμαζε.

Με τις νίκες του με τη McLaren, τη Ferrari και τη Lotus, ο Κίμι έγινε ο μοναδικός άνθρωπος της ιστορίας που έχει κερδίσει τουλάχιστον ένα GP με τρεις διαφορετικούς κινητήρες: με τον V10, τον V8 και τον υβριδικό V6 Turbo. Με αφορμή τα 43α του γενέθλια (17/10), ας δούμε πέντε από τις πιο ξεχωριστές περιστάσεις και στιγμές στην καριέρα του στη Formula 1:

Αυστραλία 2001

Ο Κίμι έδειξε από την πρώτη στιγμή τη φαινομενική του πηγαία ταχύτητα, έδειξε από τον πρώτο του αγώνα ότι ήταν ένας από τους πιο ταλαντούχους νέους οδηγούς που είχε δει το σπορ. Κατέκτησε την 6η θέση με τη μη ανταγωνιστική Sauber στο πρώτο του GP, στη Μελβούρνη, παρά το γεγονός ότι το νεαρό της ηλικίας του και οι μόλις 23 αγώνες του με μονοθέσιο σε μικρότερες κατηγορίες μέχρι τότε τον καθιστούσαν υπό επιτήρηση από τη FIA. Έτσι, άνοιξε ο δρόμος για να αποτελέσει τον διάδοχο του Μίκα Χάκινεν στη McLaren το 2002.

Νίρμπουργκρινγκ 2005

Ο περιβόητος αγώνας στον οποίο ο Ράικονεν, διεκδικώντας τον τίτλο του 2005 από τον Φερνάντο Αλόνσο, εγκατέλειψε στον τελευταίο γύρο ενώ όδευε προς τη νίκη. Η αιτία ήταν η υποχώρηση της ανάρτησης της McLaren, καθώς φρέναρε για την πρώτη στροφή, λόγω των κραδασμών από τους τροχούς που καταπονούσαν την ανάρτηση από ένα βίαιο φρενάρισμα που τραυμάτισε τα εμπρός ελαστικά του νωρίτερα στον αγώνα. Και την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν πιτ-στοπς και αλλαγές ελαστικών - έπρεπε με ένα σετ να βγάλεις τις δοκιμές κατάταξης και τον αγώνα.

Μονακό 2007

Σε εκείνο το GP του Μονακό ο Κίμι κατάφερε, σε μια πίστα που ουσιαστικά δεν μπορείς πουθενά να προσπεράσεις, να ανέβει από την 16η θέση της εκκίνησης -που τον έριξε ένα λάθος στις δοκιμές κατάταξης την προηγούμενη μέρα- στην 8η του αγώνα. Αυτότ το επίτευγμά του, του εξασφάλισε έναν βαθμό, που ήταν ακριβώς και η διαφορά με την οποία κατέκτησε τον τίτλο στο τέλος εκείνης της σεζόν από τους Φερνάντο Αλόνσο και Λιούις Χάμιλτον της McLaren - που είχαν από 109. Στην πρωταθληματική του χρονιά εκείνη κέρδισε τον τίτλο με πέντε νίκες.

Άμπου Ντάμπι 2012

Μετά από δύο χρόνια που θέλησε να περάσει μακριά από τη F1 -κυρίως συμμετέχοντας σε ράλι- το 2010-'11- ο Κίμι επέστρεψε με τη Lotus το 2012. Και στο Άμπου Ντάμπι κέρδισε μια απρόσμενη, και τόσο περίτεχνη νίκη με ένα μη ανταγωνιστικό μονοθέσιο (απέναντι στην κυρίαρχη Red Bull-Renault). Ήταν ο αγώνας που διεμήνυσε στο μηχανικό του μέσω της ραδιοεπικοινωνίας -και υπό την πίεση για τη νίκη- στη διαβόητη πλέον φράση «αφήστε με ήσυχο, ξέρω τι πρέπει να κάνω».

Μονακό 2017 & Τέξας 2018

Μετά την επιστροφή του στη Ferrari, το 2014, ο Κίμι Ράικονεν ποτέ δεν απέκτησε ξανά ένα μονοθέσιο ικανό να τον κάνει πρωταγωνιστή της F1. Όμως, το 2017 στο Μονακό έμελλε να πάρει μια υπέροχη πολ ποζίσιον, και το 2018 μια συγκλονιστική νίκη στο Τέξας των ΗΠΑ - την τελευταία του στη F1. Εκείνη η πολ ποζίσιον ήταν η πρώτη του μετά το GP Γαλλίας το 2008, και θύμισε ότι ακόμα και στη Δύση της καριέρας του ο Κίμι παρέμενε ένα από τα σπουδαιότερα ταλέντα που πέρασαν ποτέ από αυτό το σπορ.