Σε ένα GP αγχωτικό για όλους όσους τον ακολούθησαν, στον 4ο φετινό αγώνα της Formula 1 στο Σακίρ του Μπαχρέιν, ο Όσκαρ Πιάστρι χρειάστηκε μόνο δύο φορές να αμυνθεί στην επίθεση του Τζορτζ Ράσελ για τη νίκη: μία στην εκκίνηση, και μία στην επανεκκίνηση μετά το όχημα ασφαλείας του 33ου γύρου (για κάποια θραύσματα στην πίστα).

Πέραν των δύο αυτών στιγμών, ο Αυστραλός ήταν σε θέση με χαρακτηριστική άνεση να αυξάνει τη διαφορά του από τον Ράσελ στην κορυφή, και να τη διατηρεί σε επίπεδα ασφαλείας – μετατρέποντας, έτσι, σε τυπική διαδικασία τη νίκη στο αποψινό GP στην έρημο αυτής της νήσου του Περσικού Κόλπου – που τυγχάνει να είναι η χώρα των αράβων ιδιοκτητών της McLaren.

Αν όμως ο Πιάστρι κέρδισε την πιο άνετη από τις τέσσερις νίκες της καριέρας του μέχρι στιγμής, πίσω του εξελίχθηκαν πολλές και ενδιαφέρουσες μάχες, κυρίως στην πίστα παρά στρατηγικές, για τις δύο πλευρικές θέσεις του βάθρου.

Τελικά τις κέρδισαν ο Τζορτζ Ράσελ της Mercedes, που έμεινε σταθερά 2ος σε όλο τον αγώνα, και ο Λάντο Νόρις που έκανε την αντεπίθεσή του από την 6η θέση της εκκίνησης, πέρασε τον Σαρλ Λεκλέρ της Ferrari και στο τέλος έφτασε στη γραμμή του τερματισμού οριακά πίσω από τον Ράσελ – για να περισώσει ό,τι σωζόταν μετά το χθεσινό του λάθος στις δοκιμές κατάταξης.

Με την 3η θέση αυτή ο Νόρις διατήρησε το προβάδισμα στη βαθμολογία, με 77 βαθμούς, αλλά πλέον ο Πιάστρι ανέβηκε στους 74 – περνώντας τον Μαξ Φερστάπεν, ο οποίος είχε ένα απόλυτα απογοητευτικό τριήμερο με μια Red Bull RB21 που δεν δούλευε επουδενί στη ζέστη του Μπαχρέιν όσο καλά δούλευε στο κρύο της Σουζούκα πριν από μόλις επτά ημέρες.

Ο Ολλανδός τερμάτισε στην 6η θέση πασχίζοντας να περάσει στο τέλος την Alpine του Πιέρ Γκασλί, του οδηγού-αποκάλυψη αυτού του τριημέρου, ενώ στην 5η ο Λιούις Χάμιλτον έδειξε σημαντική βελτίωση στο ρυθμό αγώνα του σε σχέση με τα τρία προηγούμενα πρώτα του GP με τη Ferrari.

Ο αγώνας είχε μια περίοδο οχήματος ασφαλείας, από τον 32ο μέχρι τον 36ο γύρο, προκειμένου να απομακρυνθούν από την άσφαλτο τα θραύσματα μετά από επαφή που είχαν στη μάχη τους οι Γιούκι Τσουνόντα και Κάρλος Σάινθ, με τις Red Bull και Williams αντίστοιχα.

Η εξέλιξη του αγώνα
Η πτώση της θερμοκρασίας, μαζί με τη νύχτα στο Μπαχρέιν, επέτρεψε στους περισσότερους οδηγούς να εκκινήσουν με τη μαλακή γόμα – καθώς περίμεναν στρατηγική δύο πιτ-στοπς. Μόνο οι Λεκλέρ, Χάμιλτον με τις δύο Ferrari πόνταραν στη μέση γόμα, γεγονός που τους κατέστησε ευάλωτους στην εκκίνηση.

Έτσι στην εκκίνηση, καθώς ο Πιάστρι διατήρησε την πρωτοπορία, πρώτα ο Ράσελ πέρασε τον Λεκλέρ και έπειτα το ίδιο έκανε και ο Νόρις, που εκκίνησε εξαιρετικά από την 6η θέση. Όμως σύντομα ο Βρετανός δέχθηκε ποινή 5’’ διότι μετακινήθηκε λίγο πιο μπροστά από τη θέση του στην εκκίνηση πριν σβήσουν τα πέντε κόκκινα φώτα.

Ο Νόρις προσπάθησε να περάσει τον Ράσελ στο πρώτο stint, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, με τους Λεκλέρ, Πιερ Γκασλί, Κάρλος Σάινθ και Αντρέα Κίμι Αντονέλι να ακολουθούν. Πίσω τους ο Φερστάπεν έμενε στην 7η θέση, αλλά σύντομα -όπως και ο Αντονέλι- πέρασε τον Σάινθ για την 6η.

Ο Νόρις μπήκε νωρίς στα πιτς, στον 11ο γύρο, όπου εξέτισε την ποινή των 5’’ και πέρασε στη μέση γόμα, επιχειρώντας το undercut στον Ράσελ. Όμως ο Βρετανός και η Mercedes καλύφθηκαν από αυτό στον 13ο γύρο, και αμέσως ακολούθησε και ο Πιάστρι για να καλυφθεί από το undercut του Ράσελ.

Όλα τα βλέμματα στράφηκαν τότε στη Ferrari, που -ελπίζοντας να επωφεληθεί από τη στρατηγική με τη μέση γόμα- κάλεσε ταυτόχρονα Λεκλέρ και Χάμιλτον στα πιτς στον 17ο γύρο, παρά την ξεκάθαρη επιθυμία του Λεκλέρ να μείνει στην πίστα και να ρισκάρει με στρατηγική ενός πιτ-στοπ.

Ο Μονεγάσκος με αρκετά πιο φρέσκια μέση γόμα τότε άσκησε πίεση στον Νόρις και τον πέρασε στον 24ο γύρο για την 3η θέση, ενώ ο Χάμιλτον ανέβηκε 6ος προσπερνώντας τον Εστεμπάν Οκόν. Καθώς πλησίαζε το μέσον του αγώνα, ο Πιάστρι διατηρούσε με άνεση το προβάδισμα με διαφορά έξι δευτερολέπτων από τον Ράσελ, με τους Λεκλέρ και Νόρις να ακολουθούν. Ο Γκασλί ήταν πέμπτος με τον Χάμιλτον να πλησιάζει.

Στο μεταξύ ο Φερστάπεν δεν είχε διαθέσιμη φρέσκια μέση γόμα -όπως οι βασικοί αντίπαλοί του- και αναγκάστηκε να βάλει τη σκληρή στον 11ο γύρο, εκφράζοντας γρήγορα παράπονα για την έλλειψη πρόσφυσης. Έτσι, έχασε ακόμα και από τη Haas του Οκόν, και έπεσε πίσω από τους Αντονέλι και Χάμιλτον.

Μετά από 16 γύρους με τα σκληρά ελαστικά, ο Φερστάπεν μπήκε ξανά στα pits στον 27ο γύρο για χρησιμοποιημένα μεσαία ελαστικά, μην αντέχοντας άλλο τη σκληρή γόμα. Παρ’ όλα αυτά, η προσπάθειά του χάλασε από δύο αργά pit stops, με καθυστέρηση στον εμπρός δεξιό τροχό.

Στον 33ο γύρο βγήκε το αυτοκίνητο ασφαλείας λόγω συντριμμιών στη στροφή 3, προερχόμενα από ζημιά στον πλευρικό αεραγωγό του Σάινθ μετά από επαφή με τον Τσουνόντα.

Σχεδόν όλοι εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία για να μπουν τότε για το δεύτερο και τελευταίο πιτ-στοπ τους. Οι δύο McLaren φόρεσαν φρέσκια μέση γόμα, οι δύο Mercedes μαλακή και οι δύο Ferrari σκληρή. Ο Φερστάπεν έμεινε έξω με τη μέση γόμα που είχε βάλει ήδη.

Στην επανεκκίνηση, ο Πιάστρι κράτησε την πρωτοπορία μπροστά από τους Ράσελ, Λεκλέρ, Νόρις και Χάμιλτον. Ο Γκασλί ήταν 6ος, εμπρός από τους Οκόν και Φερστάπεν. Σύντομα ο Χάμιλτον εξαπέλυσε την επίθεσή του στον Νόρις για την 4η θέση, αλλά ο Νόρις απάντησε βγαίνοντας εκτός πίστας, και παρέδωσε ξανά τη θέση για να αποφύγει ποινή.

Ο Ράσελ αναγκάστηκε να διαχειριστεί τη φθορά των μαλακών ελαστικών του αντί να πιέσει τον Πιάστρι, καθώς είχε και τεχνικά προβλήματα με τα ηλεκτρονικά και το DRS. Ο Νόρις πέρασε ξανά τον Χάμιλτον και πίεσε τον Λεκλέρ, τον οποίο τελικά προσπέρασε στη στροφή 4 στον 52ο γύρο. Όμως, δεν κατάφερε να περάσει τον Ράσελ για τη δεύτερη θέση, παρά την πίεση που του άσκησε στο τέλος.