Μετά από μισή καταστροφική σεζόν που προσπαθούσε να φέρει τη McLaren στα μέτρα του, ο Ντάνιελ Ρικιάρντο έζησε έναν πρωτοφανή και σίγουρα απρόσμενο θρίαμβο μέσα στη Μόντσα – ρωτώντας στο παρκ φερμέ "μπορώ να βρίσω; Θέλω να βρίσω. Όχι; Ήρθε πια ο *** καιρός".

Σε όλο το πρώτο μισό της χρονιάς ο Αυστραλός πάσχιζε να κινείται στο ρυθμό του Λάντο Νόρις, από τον οποίο τα περισσότερα αγωνιστικά τριήμερα απείχε σημαντικά σε ταχύτητα. Όμως, όλα αυτά άρχιζαν να αλλάζουν στους τρεις τελευταίους αγώνες, μετά την καλοκαιρινή διακοπή – ώσπου ήρθε ο απρόσμενός του μεγάλος θρίαμβος στο 14ο φετινό GP, σήμερα στη Μόντσα της Ιταλίας.

Ήταν η όγδοη νίκη της καριέρας του -η πρώτη χωρίς χωρίς τη Red Bull Racing- και η πρώτη του μετά το GP του Μονακό το 2018. Ο Αυστραλός, παράλληλα, σημείωσε την πρώτη νίκη της McLaren μετά το GP Βραζιλίας το 2012. Με τη δεύτερη θέση του Λάντο Νόρις, επιπλέον, αυτό ήταν το πρώτο 1-2 της αγγλικής ομάδας μετά από 11 χρόνια, από τον Καναδά το 2010.

Ωστόσο, το σημαντικότερο ήταν πως αυτή η νίκη σηματοδότησε τη μεγάλη επιστροφή ενός εκ των κορυφαίων εν ενεργεία οδηγών της F1 σε ρόλο πρωταγωνιστή - έπειτα από την πλειάδα των δυσεπίλυτων προβλημάτων που αντιμετώπισε στη φετινή προσαρμογή στη νέα του ομάδα.

"Ήμουν ένας μπάσταρδος που κρυβόταν όλη τη χρονιά!" είπε, εκστασιασμένος, ο Ρικιάρντο μετά τον τερματισμό του Ιταλικού GP. "Πήρα τρίτες, τέταρτες, πέμπτες θέσεις, και κάποια στιγμή θα κέρδιζα. Αυτό έκανα. Προφανώς η διακοπή του Αυγούστου ήταν καλή, ξεκίνησα από την αρχή, και αισθανόμουν καλύτερα στους τρεις τελευταίους αγώνες".

Ο Αυστραλός συνέχισε: "Είναι τρελό ότι κερδίσαμε με το 1-2. Και μόνο ότι είμαστε στο βάθρο είναι τεράστιο για τη McLaren, Οπότε αυτή η νίκη είναι μια την 'ομάδα papaya', και για πρώτη φορά δεν έχω λόγια".

Ο Ρικιάρντο είχε δηλώσει πολύ εκνευρισμένος την Παρασκευή με το γεγονός ότι δεν πήρε καλύτερη από την 4η θέση στις δοκιμές κατάταξης - πιστεύοντας ότι είχε την ταχύτητα να συναγωνιστεί τις Mercedes και RBR.

Αλλά ξεκαθάρισε ότι ποτέ δεν περίμενε ότι θα ηγούνταν στο Ιταλικό GP από τον πρώτο ως τον τελευταίο γύρο: "Ήξερα ότι ακόμα κι αν στρίβαμε πρώτοι τίποτα δεν εγγυόταν ότι θα ήμασταν επικεφαλής σε όλο τον αγώνα. Κατάφερα να μείνω μπροστά μέχρι τα πιτ-στοπς. Δεν πιστεύω ότι είχαμε τρομερή ταχύτητα, αλλά ήταν αρκετή για να κρατήσουμε τον Μαξ πίσω. Και μετά, δεν ξέρω, υπήρξαν οχήματα ασφαλείας, το ένα και το άλλο. Αλλά κανείς μας δεν περίμενε ότι θα ήμασταν επικεφαλής του αγώνα από τον πρώτο ως τον τελευταίο γύρο. Κάτι διαισθανόμουν την Παρασκευή, πως κάτι καλό έρχεται. Ας πούμε μόνο αυτό", κατέληξε.