Σιγκαπούρη 2016: Πώς ο Rosberg εξελίσσεται σε... Prost!
Η ημέρα της εξύψωσης του Nico Rosberg σε οδηγό πρώτου επιπέδου και τα σημεία ταύτισης με τον "κύριο καθηγητή".
Όταν πριν από μόλις δεκαπέντε μέρες ο Nico Rosberg δέχθηκε στους ώμους του το βάρος μισού δευτερολέπτου της ήττας του από τον Lewis Hamilton στις κατατακτήριες δοκιμές της Monza, και ακόμα χειρότερα το βάρος της λέξης «εξευτελισμός» που δίχως οίκτο έσπευσε να του προσάψει ο αγγλικός Τύπος, όλα φάνηκαν φυσιολογικά: ο Nico, όσο σκληρά κι αν δούλευε, ήταν δεδομένο πως ήταν αναγκασμένος να δέχεται στωικά την ήττα κάθε φορά που το «φαινόμενο», ο Lewis Hamilton, έφερνε τα πάντα στα μέτρα του κι επέτρεπε έτσι στο σπάνιο εκ γενετής χάρισμά του να βγει στην επιφάνεια.
ΠΑΝΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ
Στο βάρος της λέξης «εξευτελισμός» ήρθε να προστεθεί και η υποτιμητική γενική θεώρηση ότι ο Nico καρπώθηκε τη νίκη στην Ιταλία μόνο και μόνο επειδή ο Hamilton έκανε κακή εκκίνηση. Κι όλα αυτά, προστέθηκαν στην γενικότερη μακροχρόνια πεποίθηση πως όσο σκληρά κι αν ο Nico δουλέψει, δεν έχει την παραμικρή ελπίδα όταν το «φαινόμενο», o Lewis, είναι στη μέρα του.
Σ' αυτό το κλίμα, βαρύ για τον ψυχισμό ενός αθλητή κορυφαίου επιπέδου, όξινο ή δηλητηριώδες για την πνευματικότητα του, ο Nico Rosberg απάντησε με ένα διήμερο στη Σιγκαπούρη που αποτελεί μια πρώτη ένδειξη για να θεωρηθεί οδηγός της πρώτης τάξεως της σύγχρονης Formula 1.
Διότι, ένας οδηγός δεν εξυψώνεται στην ανώτερη αυτή τάξη της Formula 1 μόνο ως εξ απαλών ονύχων φαινόμενο πηγαίας ταχύτητας -όπως οι Hamilton ή Raikkonen- αλλά και μέσω της τελειοποίησης της τέχνης του, του βάθους στο οποίο σκάβει για την ανάδυση του -έστω, και πάντα συγκριτικά- ελάχιστα μικρότερου χαρίσματός του, το οποίο παραμένει, πάντως, ένα γενναίο ταλέντο.
Όπως είναι θαυμαστή η πηγαία ταχύτητα ενός Ayrton Senna, έτσι έμεινε θαυμαστός και ο μαθηματικός και πολυσχιδής τρόπος της αρτιότητας με τον οποίο συνόδευε το ταλέντο του ο Alain Prost. Και ο κάθε τρόπος έρχεται να ταιριάξει στην ιδιοσυγκρασία κάθε ανθρώπου, για να γίνει περισσότερο ή λιγότερο θαυμαστός.
Rosberg και Prost
Στη Σιγκαπούρη ο Nico Rosberg θύμισε τον Prost, στον τρόπο που χειρίστηκε κάθε σπιθαμή της Mercedes W07 για να την προστατεύσει, κινώντας την με όση ακριβώς ταχύτητα χρειαζόταν για να τερματίσει -με διαφορά 0,448''- μπροστά από τη RB12 του Daniel Ricciardo, στο λιγότερο ταιριαστό για τη Mercedes σιρκουί του προγράμματος - λιγότερο ταιριαστό από την άποψη ότι δεν παίζει τόσο σημαντικό ρόλο η ισχύς, εκεί, ούτε καν η αεροδυναμική, αλλά η πρόσφυση, και η βέλτιστη διατήρηση των ελαστικών στο ιδανικό θερμικό πλαίσιο.
Ο τρόπος που ενεργοποίησε το δύσχρηστο launch control της Mercedes στην εκκίνηση, ο τρόπος που προστάτευσε τα ελαστικά μιας διαρκώς επαπειλούμενης στρατηγικής και τα -εξ αρχής, σχεδόν- οριακά φρένα, θύμισε πολύ τον βαθύ και καθαρό τρόπο που σκέφτονταν τα πράγματα στη διάρκεια του αγώνα ο Prost, ή, βέβαια, και ο Schumi και ο Alonso.
Ο Hamilton ποτέ δεν πέτυχε αυτό το τριήμερο τις ρυθμίσεις που ήθελε: μείωσε το ύψος από το έδαφος, οι αναπηδήσεις στις ανωμαλίες των δρόμων του ασιατικού λιμανιού έκαναν την W07 υποστροφική, και εκτός των άλλων το βίαιο οδηγικό του στιλ, με πιο καθυστερημένο και βίαιο φρενάρισμα, έκανε ακόμα πιο οριακή την αντοχή των φρένων του σε σχέση με τον Rosberg, πριν καν συμπληρωθεί ο δέκατος γύρος - καθώς η Mercedes μάλλον το παράκανε με την μείωση των διαστάσεων, για αεροδυναμικούς λόγους, των αεραγωγών των φρένων.
Κερδίζοντας στη Σιγκαπούρη
Ο Rosberg και η Mercedes -παρότι η Red Bull πήρε το ρίσκο να μπει στο Q2, και συνεπώς στον αγώνα, με την πιο αργή πολύ-μαλακή γόμα (super soft)- έμειναν πιστοί στο πλάνο τους να κατέβουν με την υπέρ-μαλακή (ultra-soft), που διαπίστωσαν στις ελεύθερες δοκιμές ότι δεν έπασχε σχεδόν καθόλου σε αντοχή από την super-soft. Στον αγώνα αυτό αποδείχθηκε, καθώς οι δύο γόμες έκαναν ακριβώς τον ίδιο αριθμό γύρων, 24 (!), στην Toro Rosso του Daniil Kvyat και στη Manor του Pascal Werhlein.
Η RBR σύντομα στον αγώνα διαπίστωσε ότι το πλεονέκτημα της ανθεκτικότερης γόμας δεν απέδωσε: ο Rosberg -μετά το Όχημα Ασφαλείας για το ατύχημα Sainz/Hulkenberg της εκκίνησης- εκμεταλλεύτηκε την πιο μαλακή γόμα και την αμεσότερη θέρμανση των ελαστικών που έχει ως ιδίωμα η Mercedes W07 και απομακρύνθηκε σε ένα γύρο κατά 2,0''. Κι επιπλέον, η ultra-soft γόμα του Rosberg άντεχε μια χαρά.
Σε όλη αυτή τη διάρκεια, ο Γερμανός οδηγός αύξησε με προσοχή τη διαφορά στα 7'' από τον Αυστραλό, και τη διατήρησε παρότι από την έβδομο γύρο άρχισαν οι προειδοποιήσεις της ομάδας να προσέξει τα φρένα. Βλέποντας η RBR ότι δεν οδηγείται πουθενά, αποφάσισε να καλέσει τον Ricciardo για το πρώτο του pit-stop, νωρίτερα: στον 15ο γύρο. Ο Rosberg απάντησε άμεσα σε αυτό, επιλέγοντας τη μαλακή γόμα (soft), παρότι ο Ricciardo τοποθέτησε ένα φρέσκο σετ πολύ μαλακής (super-soft).
Ο Nico βρέθηκε και πάλι με πιο αργά ελαστικά, αλλά το χειρίστηκε ξανά σωστά: κράτησε τη διαφορά, στους επόμενους δέκα γύρους, σε επίπεδο που να έχει καλυμμένο ένα επιπλέον pit-stop (στα 3,8''), ώσπου πλέον η μαλακότερη γόμα του Ricciardo άρχισε να πέφτει σε απόδοση.
Όλα έδειχναν να έχουν τελειώσει στο δεύτερο pit-stop, στους γύρους 32-33 που έβαλαν και οι δύο τη μέση γόμα, όμως δεν είχαν τελειώσει: η απόφαση της Mercedes να αλλάξει τη στρατηγική του Hamilton από δύο σε τρία pit-stops, καλώντας τον στον 45ο γύρο για να περάσει τον Raikkonen, όπως και έκανε, ανάγκασε και τη Ferrari να κάνει τρίτο pit-stop στον Kimi, και την RBR να καλέσει για τρίτη φορά τον Ricciardo (για να προστατέψει τη δεύτερη θέση από τον Lewis).
Ο Rosberg και η Mercedes έπρεπε να λάβουν μια κρίσιμη απόφαση, μέσα σε μισό γύρο: να μπουν για τρίτο pit-stop, ή όχι; Θα κάλυπτε ο Ricciardo με τα πολύ ταχύτερα ελαστικά του το χαμένου χρόνο ενός επιπλέον pit-stop; Τότε, η καθυστέρηση του Rosberg πίσω από αργότερα μονοθέσια, και ένας εκθαμβωτικός γύρος εξόδου του Ricciardo, έδειξε στους Γερμανούς ότι με ένα τρίτο pit-stop θα έχαναν την πρωτοπορία από τον Αυστραλό - κι έτσι αποφάσισαν να μην το κάνουν.
Είχε φτάσει πλέον η στιγμή που ο Rosberg έπρεπε να επιδείξει επιδεξιότητα και συγκρότηση στο χειρισμό ενός μονοθεσίου με ελαστικά που τον άφηναν τρία δευτερόλεπτα (!) πιο αργό στον γύρο από τον Ricciardo, οριακού στα φρένα. Μαζί με τη Mercedes, αποφάσισαν να κάνουν συντήρηση τώρα, και να πιέσουν στο τέλος - και ο Rosberg το εκτέλεσε άψογα. Τρεις γύρους πριν το τέλος, ο Ricciardo είχε προσεγγίσει στα 4'', αλλά πλέον τα super-soft ελαστικά του είχαν αρχίσει να πέφτουν. Και η Mercedes του πρωτοπόρου ήταν όσο συγκροτημένη μπορούσε να ήταν.
«Έχουμε την τάση να λέμε ότι ο Lewis έχει εκπληκτικό ρυθμό στον αγώνα, αλλά αυτό είναι που είδαμε από τον Nico αυτό το τριήμερο», είπε στο τέλος ο Toto Wolff. «Ήταν εκθαμβωτικά γρήγορος, και στη δεύτερη περίοδο των κατατακτήριων ήταν έξι δέκατα ταχύτερος σε σχέση με τις ελεύθερες δοκιμές - κάτι που δεν βλέπουμε παρά σπανίως εδώ.»
Και κατέληξε: «Θυμάμαι που μιλούσαμε πριν από δύο εβδομάδες για την κεκτημένη ταχύτητα που είχε αναπτύξει ο Lewis, και ξαφνικά μας αποκαλύπτεται αυτό το τεράστιο τριήμερο του Nico στη Σιγκαπούρη».
Κερδίζοντας στη Σιγκαπούρη την pole position, κάνοντας -χωρίς να συνηθίζει τέτοιου είδους υπερβολές- τη δήλωση ότι «ήταν ένας από τους τρεις καλύτερους γύρους που έχω κάνει ποτέ», φιλοδωρώντας αυτή τη φορά εκείνος τον Lewis με μισό δευτερόλεπτο, και με τον απόλυτα επιδέξιο τρόπο που κέρδισε, ίσως για τον Nico η πνευματική ισχύς που επέδειξε να είναι, εντέλει, σημαντικότερη, από την εξύψωσή του στα υψίπεδα των οδηγών της F1.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΣΤΟ CAR AND DRIVER
