Η Abu Dhabi Autonomous Racing League έχει ήδη συγκεντρώσει 10 αγωνιστικές ομάδες -πανεπιστημίων και άλλων τεχνολογικών ιδρυμάτων- από όλο τον κόσμο για την πρώτη συνάντηση της ιστορίας της. Δημιουργήθηκε από τον όμιλο Aspire, το βραχίονα ψηφιακής τεχνολογίας του Ιδρύματος Έρευνας και Τεχνολογίας των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.

Τα τεχνολογικά προηγμένα μονοθέσια βασίζονται στο σασί Super Formula SF23 που εξέλιξε η Dallara, μια εταιρεία με εμπειρία δεκαετιών στην κατασκευή μονοθεσίων διαφόρων μορφών αγώνων. Η Dallara SF23 -του κορυφαίου ιαπωνικού πρωταθλήματος Super Formula- αγγίζει τελική ταχύτητα 300 km/h και η μετατροπή της σε αγωνιστικό μηχάνημα αυτόνομης οδήγησης ολοκληρώθηκε με μία πλήρη εβδομάδα των τελικών δοκιμών του στην ίδια πίστα, του Άμπου Ντάμπι.

Οι ομάδες που θα χρησιμοποιούν τα αντίπυτα του μονοθεσίου αυτού προέρχονται από τα Εμιράτα, την Κίνα, τη Γερμανία, την Ουγγαρία, την Ιταλία, τη Σιγκαπούρη, την Ελβετία και τις ΗΠΑ. Όλα τα βασικά σασί της καθεμίας θα είναι πανομοιότυπα, όμως κάθε ομάδα θα έχει ευρείες ελευθερίες στον προγραμματισμό και στη ρύθμιση του δικού της μονοθεσίου.

Πώς λειτουργούν τα αυτόνομα μονοθέσια

Στη θέση του πιλότου, η τροποποιημένη Dallara SF23 έχει έναν αυτόνομο ηλεκτρονικό μηχανισμό. Όπως εξηγεί ο Τομ ΜακΚάρθι, διευθυντής της Aspire, ο μηχανισμός αυτός “χρησιμοποιεί τα δεδομένα που συλλέγονται από μια σειρά προγραμμάτων αντίληψης και οδηγεί το αυτοκίνητο αυτόνομα στην πίστα”.

Ο ΜακΚάρθι κάνει λόγο για “αλλαγή ρόλων”: ενώ σε ένα φυσιολογικό μονοθέσιο ο οδηγός χειρίζεται το αυτοκίνητο με την υποστήριξη των πληροφοριών από την ομάδα από τον τοίχο των πιτς, από το γκαράζ και από το εργοστάσιο, στο αυτόνομο μονοθέσιο “το ηλεκτρονικό σύστημα που βρίσκεται στο κόκπιτ αποκωδικοποιεί τα δεδομένα” και όλη η γνώση βρίσκεται μέσα στο αυτοκίνητο.

“Ένα προσαρμοσμένο κιτ ενεργοποίησης συνδέεται, μέσω του συστήματος drive-by-wire, με έναν υπολογιστή που καταλαμβάνει το χώρο όπου θα καθόταν κανονικά ο οδηγός”, συμπλήρωσε ο ΜακΚάρθι. “Επιπλέον, υπάρχει αυτό που ονομάζουμε αυτόνομη συσκευή αντίληψης. Αποτελείται από κάμερες, ραντάρ και GPS. Και τα δεδομένα που συλλέγονται από όλα αυτά τροφοδοτούνται στον υπολογιστή.

Στη συνέχεια οι προγραμματιστές πρέπει να συγχωνεύσουν αυτόν τον κώδικα και να προγραμματίσουν το αυτοκίνητο για να κινείται στην πίστα όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά και αποδοτικά και όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, και να αποφεύγει εμπόδια -όπως άλλα αυτοκίνητα- και να προσπερνά επίσης.

Επομένως, η πρόκληση είναι για τον προγραμματιστή. Tο αυτοκίνητο είναι ενιαίο για όλους προς στιγμήν, αλλά η διαφορά μεταξύ των ομάδων είναι ο προγραμματισμός. Και αυτή η κωδικοποίηση πρέπει να γίνει εκ των προτέρων. Δεν μπορούν να παρέμβουν κατά τη διάρκεια του αγώνα για να κάνουν προσαρμογές”, συνέχισε ο ΜακΚάρθι.

Για το σκοπό αυτό, δίνεται στις 10 ομάδες του θεσμού αρκετή ελευθερία προετοιμασίας εκ των προτέρων, καθώς θα έχουν στη διάθεσή τους για δύο εβδομάδες την πίστα του Άμπου Ντάμπι. Εκεί θα πάρουν τα μονοθέσια απολύτως έτοιμα από τη Dallara, με το βασικό λογισμικό λειτουργίας τους. Έπειτα, κάθε ομάδα θα επιλέξει για τον εαυτό της αν θα αναπτύξει το υπάρχον λογισμικό ή θα εγκαταστήσει το δικό της.

"Αυτό που πραγματικά θα κάνει τη διαφορά νομίζω ότι θα είναι ο σχεδιασμός του λογισμικού με βάση όλα όσα είναι γνωστά σε όλους τους ανθρώπους που ασχολούνται με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό: ποιες γραμμές ακολουθούνται για την είσοδο και την έξοδο [από τη στροφή]; Μπορεί κανείς να επιλέξει μια πιο επιθετική ή μια πιο συντηρητική προσέγγιση, όπως συμβαίνει αν δούμε οποιονδήποτε οδηγό αγώνων που βάσει της προσωπικότητάς του δημιουργεί μια δική του φήμη” πρόσθεσε ο ΜακΚάρθι.

“Αν έχω αγωνιστεί αρκετά εναντίον ενός οδηγού και πιστεύω ότι θα συμπεριφερθεί με έναν συγκεκριμένο τρόπο, μπορεί με τον καιρό εκείνος να έχει αναπτύξει μια φήμη που με κάνει να αλλάξω τον τρόπο που σκέφτομαι. Αυτό ακριβώς θα δείτε πιθανώς εδώ, καθώς η συμπεριφορά [του μονοθεσίου] μέσω του προγραμματισμού θα καθοριστεί τελικά από το ρίσκο και την προσαρμογή κάθε διαφορετικής ομάδας", συνέχισε.

Οι 10 ομάδες θα έχουν, επίσης, πρόσβαση στον προσομοιωτή του A2RL για να πειραματιστούν σε διαφορετικές αγωνιστικές συνθήκες, καθώς και πρόσβαση σε όλα τα δεδομένα από τις δοκιμές. Ο ΜακΚάρθι εμφανίζεται βέβαιος ότι στο τέλος του αγώνα του Άμπου Ντάμπι οι χρόνοι των αυτόνομων μονοθεσίων θα μπορέσουν να πλησιάσουν σε απόσταση 2-3% τους χρόνους ενός κανονικού οδηγού αγώνων.

Η δομή των αγώνων του θεσμού θα ανακοινωθεί σε μεταγενέστερο χρόνο, μετά από δοκιμές και μεμονωμένους αγώνες κάθε είδους που θα γίνουν μέχρι την κατάληξη της πρώτης επίσημης αγωνιστικής συνάντησης στις 28 Απριλίου 2024. Ένα από τα βασικά μελήματα του A2RL έχει να κάνει με τα “επιστημονικά εμπόδια” της συνύπαρξης πολλών αυτόνομων μονοθεσίων ταυτόχρονα στην πίστα.

Και πάλι, ο ΜακΚάρθι δηλώνει αισιόδοξος για αυτό: “Βρισκόμαστε στα σύνορα της επιστήμης σε αυτόν τον τομέα. Αν φτάσουμε στο σημείο να μπορούν 10 αυτοκίνητα να αγωνίζονται ταυτόχρονα μέσα στην επόμενη πενταετία, πιστεύω ότι αυτό θα είναι ένα τεράστιο επίτευγμα. Βλέπουμε ένα μέλλον όπου στην εκκίνηση θα παρατίθενται όσα αυτόνομα μονοθέσια έχει και η F1 σήμερα, αλλά αυτό δεν πρόκειται να συμβεί σήμερα ή αύριο”, κατέληξε.

Το ευρύτερο όραμα της A2RL είναι να αναπτύξει την “εντυπωσιακή επίδραση της ΑΙ [τεχνητής νοημοσύνης] στις ζωές μας και την εντυπωσιακή της δυναμική στην αυτονομία της οδήγησης”. Τα επόμενα πλάνα της Aspire περιλαμβάνουν την ανάπτυξη αυτόνομων drones και buggies της ερήμου, φυσικά για αντίστοιχους αγώνες που θα αναπτύξουν την τεχνολογία και αυτών των οχημάτων.

Θυμίζουμε ότι το εγχείρημα ενός αγώνα μεταξύ δύο αυτόνομων μονοθεσίων πραγματοποίησε και η Formula E πριν από 8 χρόνια. Ήταν ο περίφημος “Roborace”, το 2017 στο σιρκουί δρόμων του Μπουένος Άιρες, όμως ένα από τα δύο μονοθέσια κατέληξε στις μπαριέρες.