" Έκανα τον αγώνα της ζωής μου", υποστήριξε μεταξύ άλλων ο Φερνάντο Αλόνσο, αναφερόμενος στο Grand Prix της Βαλένθια.

Ο οδηγός από το Οβιέδο εκκίνησε 11ος και τερμάτισε πρώτος ενώπιον των συμπατριωτών του. Ωστόσο δεν είναι η πρώτη φορά που κατορθώνει αυτό το επίτευγμα.

Πριν από τέσσερα χρόνια στη Σιγκαπούρη είχε πάρει εκκίνηση από την 15η θέση και οδήγησε τη Renault σε μια ανέλπιστη νίκη. Πανηγυρίστηκε δεόντως τότε από τον Αλόνσο και τον Φλάβιο Μπριατόρε.

Σήμερα κανένας δεν θέλει να θυμάται αυτόν τον αγώνα, μια από τις χειρότερες στιγμές στη Φόρμουλα 1 με τον άλλο οδηγό της ομάδας, τον Νέλσον Πικέ Τζούνιορ να αποκαλύπτει πως πήρε εντολή να προκαλέσει ατύχημα, προκειμένου να βγει η στρατηγική της ομάδας για τον Φερνάντο.

Αντίστοιχες νίκες έχουν πετύχει ο Τζένσον Μπάτον στην Ουγγαρία το 2006, πανηγυρίζοντας την πρώτη νίκη στην καριερα του κι ας είχε ξεκινήσει από την 13η θέση και ο Κίμι Ράικονεν σε μια από τις καλύτερες στιγμές την καριέρα του: Πήρε εκκίνηση από την 17η θέση στην Ιαπωνία, προσπέρασε τον Τζανκάρλο Φιζικέλα στον τελευταίο γύρο για να πάρει την καρό σημαία.

Ο Αλόνσο, ο Ράικονεν και ο Μίκαελ Σουμάχερ βρέθηκαν μαζί για τελευταία φορά στο βάθρο στο Μάνι Κουρ τον Ιούλιο του 2005: Τερμάτισαν με την ίδια σειρά μόνο που ο Αλόνσο οδηγούσε για τη Renault, ο Ράικονεν για τη McLaren Mercedes και ο Σουμάχερ για τη Ferrari. Εκείνη τη σεζόν ο Αλόνσο κατέκτησε τον πρώτο τίτλο στην καριέρα του.

Τέλος, ο Σουμάχερ έβαλε τέλος στο μεγαλύτερο σερί αποχής από το βάθρο στην καριέρα του. Μετά από 47 αγώνες ο Γερμανός γεύθηκε ξανά σαμπάνια και είναι ο 12ος μεγαλύτερος σε ηλικία οδηγός που ανεβαίνει στο βάθρο (43 χρονών και πέντε μηνών).

Το ρεκόρ έχει ο Αυστραλός τρις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής, Τζακ Μπράμπχαμ που τερμάτισε δεύτερος το 1970 στο Σίλβερστοουν φυσικά με το δικό του μονοθέσιο. Ήταν 44 χρονών και τριών μηνών. Έχει ακόμα δρόμο ο Σουμάχερ.