Το μεγάλο πρόβλημα που έλυσε ο Χάμιλτον για να γυρίσει στις νίκες μετά από 2,5 χρόνια

Η Mercedes κατάφερε με τη φετινή W15 -που σχεδιάστηκε εν λευκώ από τον Τζέιμς Άλισον- να δημιουργήσει ένα σαφώς πιο εύκολο στην κατανόηση, και δεκτικό στις δοκιμές διαφορετικών ρυθμίσεων, μονοθέσιο σε σχέση με τις προβληματικές, δύστροπες και δυσνόητες W13 και W14 των δύο προηγούμενων ετών.

Παρόλα αυτά, στους πρώτους μήνες της φετινής χρονιάς της Formula 1 ο Λιούις Χάμιλτον πάσχιζε με ένα πολύ ιδιαίτερο πρόβλημα: δεν κατάφερνε να κρατήσει τα ελαστικό του μέσα στο ενδεδειγμένο θερμικό εύρος λειτουργίας ούτε καν για τον έναν γρήγορο γύρο των δοκιμών κατάταξης.

Το πρόβλημα ήταν διαρκείας. Στα τέλη Ιουνίου, για παράδειγμα, ο επτάκις πρωταθλητής βγήκε για έναν γρήγορο γύρο και ενώ στο πρώτο τμήμα της πίστας ήταν τρίτος, στο δεύτερο και στο τρίτο τμήμα έπεσε στην 6η θέση. Τα ελαστικά του είχαν ψηθεί.

Ήταν κάτι μεμονωμένο για τον Λιούις, ένα πρόβλημα που δεν αντιμετώπιζε τόσο ο έτερος οδηγός της Mercedes F1 Τζορτζ Ράσελ, διότι οφειλόταν στο ιδιαίτερο, υπερστροφικό οδηγικό στιλ του Χάμιλτον. Έτσι, σε όλο το πρώτο μισό της χρονιάς, ο 39χρονος δεν ήταν σε θέση να αντλεί τη μέγιστη δυναμική της W15.

Το Μάιο, στο Μαϊάμι, ο συνδυασμός των υψηλών θερμοκρασιών, της χάραξης της πίστας και της επιφάνειας της ασφάλτου έκανε τη διαχείριση των ελαστικών έναν δύσκολο γρίφο για όλους τους οδηγούς. Και ακόμα χειρότερα για τον Χάμιλτον, ήταν καταστροφικός.

“Νομίζω ότι δουλεύουμε μέσα σε ένα πολύ μικρό, μηδαμινό ‘παράθυρο’ θερμικής λειτουργίας των ελαστικών” είχε πει τότε ο Λιούις. “Σε όλη μου την καριέρα δεν θυμάμαι ποτέ να έχω ένα τόσο μικρό ‘παράθυρο’ λειτουργίας τους.

Ειλικρινά, αυτό είναι πιθανώς ό,τι πιο απογοητευτικό. Αναπολείς την εποχή που είχες ένα πολύ μεγαλύτερο θερμικό ‘παράθυρο’ για να δουλέψεις. Τότε μπορούσες απλά να βελτιστοποιήσεις την ισορροπία και να έχεις καλή πρόσφυση σε όλο τον γύρο”, συμπλήρωσε εκείνο το τριήμερο στη Φλόριντα των ΗΠΑ.

Όμως, ξαφνικά όλα άλλαξαν. Από τον Καναδά η Mercedes ξεκίνησε τις αναβαθμίσεις της W15 και άρχισε να την κάνει όλο και πιο ανταγωνιστική, ενώ ο Λιούις άρχισε επίσης να εμφανίζεται όλο και πιο ανταγωνιστικός. Ώσπου, κέρδισε στην πατρίδα του, στο GP Βρετανίας, μια νίκη επί ίσοις όροις - την πρώτη του στη Formula 1 μετά το Νοέμβριο του 2021.

Πολλοί απέδωσαν τη νίκη του αυτή στις χαμηλές θερμοκρασίες (περίπου 12-15° Κελσίου) που επικρατούσαν εκείνο το τριήμερο στο Σίλβερστοουν. Όμως, όταν ο Λιούις επανέλαβε αυτή την απόδοσή του στο ζεστό Σπα στο τέλος του Ιουλίου, πλέον δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι είχε βρει λύσεις στο πρόβλημα της διαχείρισης των ελαστικών.

“Νομίζω ότι αρχικά ο Λιούις έβρισκε πιο δύσκολη την προσπάθεια να διαχειριστεί το αυτοκίνητο” λέει ο επιχειρησιακός διευθυντής μηχανολογίας της Mercedes F1, Άντριου Σόβλιν. “Ένας από τους τομείς στους οποίους βελτιωθήκαμε είχε να κάνει με την επιτυχία μας να καταφέρνουμε τα το ρυθμίζουμε καλά στην πρώτη περίοδο ελεύθερων δοκιμών [των αγώνων].

Καταφέραμε να χτίζουμε μια καλή βάση, ώστε να βγάζουμε στην επιφάνεια την απόδοσή του και να το βελτιστοποιούμε σταδιακά. Αυτό μας βοήθησε υπερβολικά στα αγωνιστικά τριήμερα.

Στην πρώτη περίοδο της σεζόν κάναμε σχετικά μικρές αλλαγές. Ξαφνικά, η όλη ισορροπία του αυτοκινήτου χάλασε και πασχίζαμε ιδιαίτερα. Και μάλλον είναι αληθές να πούμε ότι στην αρχή της χρονιάς ο Λιούις το έβρισκε δυσκολότερο να κάνει τις ρυθμίσεις, σε σχέση με τον Τζορτζ”, πρόσθεσε ο Σόβλιν.

Ο ίδιος ο Λιούις παραδέχθηκε ότι στην αναζήτηση των λύσεων που εντέλει βρήκε, χρειάστηκε να τροποποιήσει και το οδηγικό του στιλ για να το προσαρμόσει περισσότερο στις απαιτήσεις της Mercedes W15 και των ελαστικών της Pirelli.

«Προσπαθούσα διαρκώς να οδηγώ με τον τρόπο που θέλω να οδηγώ, αλλά μετά συνειδητοποιούσα ότι αυτό δεν αποδίδει πάντα”, εξήγησε ο 39χρονος μετά τη νίκη στο Σπα. “Όμως, στη συνέχεια προσπαθούσα κατά κάποιο τρόπο να ελίσσομαι για να βρίσκω λύσεις. Ούτε αυτό δούλευε και τόσο πολύ.

Σε τελική ανάλυση, νομίζω, ως οδηγός πρέπει να είσαι προσαρμοστικόςκαι να βλέπεις ότι ορισμένες φορές η προσέγγισή σου στα πράγματα δεν είναι τέλεια. Αρχίζεις να αναζητάς τρόπους με τους οποίους να κρατάς τον πυρήνα όσων σε έκαναν όσο καλός είσαι, αλλά παράλληλα και να εξελίσσεσαι για να πετύχεις ό,τι χρειάζεσαι να πετύχεις.

Ως οδηγός, στο τέλος, πρέπει να είσαι σε θέση να οδηγείς το οτιδήποτε. Και νομίζω ότι το μπορούμε αυτό. Απλά σε ορισμένες καταστάσεις, κάποιοι οδηγοί μπορούν να αντιμετωπίσουν τα πράγματα καλύτερα από άλλους. Κάποιοι χρειάζονται λιγότερο χρόνο να προσαρμοστούν και κάποιοι περισσότερο”, κατέληξε ο Λιούις Χάμιλτον.