Σε αντίθεση με τη Ferrari που με έναν σχεδόν ανεξήγητο τρόπο κατάφερε το Σάββατο να φέρει τη μαλακή γόμα στο παράθυρο θερμικής λειτουργίας και να την κρατήσει εκεί για τον έναν γύρο που έφερε τον Σαρλ Λεκλέρ και τον Κάρλος Σάινθ στο 1-2 της εκκίνησης του GP Μεξικού 2023, η McLaren είχε την ανωτερότητά της στις συστοιχίες γύρων με τη μέση γόμα στις ελεύθερες δοκιμές της Παρασκευής.

Στην προσομοίωση αγώνα με αυτά τα ελαστικά, ο Νόρις ήταν κατά μέσον 0,168” στο γύρο ταχύτερος από τη Red Bull RB19 του Μαξ Φερστάπεν, και αυτό ήταν εντυπωσιακό παρότι ο Χέλμουτ Μάρκο της RBR προσπάθησε να το υποτιμήσει το απόγευμα της ίδιας μέρας λέγοντας πως “συνήθως ο Νόρις δεν μπορεί να κρατήσει τις Κυριακές το ρυθμό που υπόσχεται τις Παρασκευές”.

Η απάντηση της McLaren θα δινόταν την Κυριακή, αλλά όχι απέναντι στη Red Bull. Αιτία ήταν ότι οι Βρετανοί τα θαλάσσωσαν στις δοκιμές κατάταξης του Σαββάτου: στην πρώτη περίοδό τους (Q1) ο Νόρις βγήκε στην πίστα με τη μέση γόμα, αλλά η McLaren ματαίωσε το γρήγορο γύρο του καλώντας τον στα πιτς διότι διαπίστωσε ένα μικροπρόβλημα στην τροφοδοσία καυσίμου της μονάδας ισχύος της Mercedes.

Ο Νόρις θα είχε δύο γύρους για να προκριθεί, όμως στον πρώτο έκανε ένα οδηγικό λάθος και στο δεύτερο συνάντησε κυκλοφοριακό. Το αποτέλεσμα ήταν να αποκλειστεί εντελώς απρόσμενα από την πρώτη περίοδο και να μείνει στην 18η θέση της εκκίνησης - που έγινε 17η μετά από την αλλαγή του συνόλου των τμημάτων της μονάδας ισχύος της Aston Martin AMR23 του Λανς Στρολ, που ανάγκασε την ομάδα να σπάσει τη νυχτερινή απαγόρευση επέμβασης στα μονοθέσια.

Την Κυριακή ο Νόρις ήταν ο μόνος από τους 20 οδηγούς που εκκίνησε με τη μαλακή γόμα, με προφανή σκοπό να κερδίσει όσο το δυνατόν περισσότερες θέσεις -με την έξτρα πρόσφυση- στο συντομότερο χρονικό διάστημα. Δεν πήγε και τόσο καλά αυτό, αλλά το συνέχισε με τη φρέσκια σκληρή γόμα που έβαλε στον 11ο γύρο.

Όμως, το ατύχημα του Κέβιν Μάγκνουσεν στο μέσον του αγώνα, στον 33ο γύρο, θα άλλαζε τα δεδομένα για όλους. Πίσω το pit-lane όλοι είχαν πλέον τη δυνατότητα αλλαγής ελαστικών κατά τη διακοπή: ο Φερστάπεν έβαλε ένα φρέσκο σετ σκληρής γόμας, οι Λεκλέρ-Σάινθ κράτησαν το σετ που είχαν βάλει λίγο πριν το ατύχημα στον 31ο και 30ό γύρο αντίστοιχα, αλλά ο Νόρις -μαζί με τους Λιούις Χάμιλτον και Τζορτζ Ράσελ της Mercedes- ρίσκαραν με τη μέση.

Ο Νόρις είχε ένα σετ φρέσκιας μέσης γόμας, αλλά για τις δύο Mercedes W14 ήταν χρησιμοποιημένη (όπως και για τον Όσκαρ Πιάστρι με την έτερη McLaren). Μετά τη -στατική- επανεκκίνηση, ο 24χρονος Άγγλος εξαπέλυσε μια συγκλονιστική αντεπίθεση από την 15η θέση, για να φτάσει με μια σειρά περίτεχνων προσπεράσεων εντέλει στην 5η, στον τερματισμό, περνώντας και τον Ράσελ. Με λίγους γύρους ακόμη, μάλιστα, θα έχει προσεγγίσει και τον Σάινθ.

Με βάση τα δεδομένα της Παρασκευής ήταν κάπως αναμενόμενο πως με τη φρέσκια μέση γόμα ο ρυθμός του Νόρις θα ήταν κατακλυσμιαίος, όμως το αληθινά εντυπωσιακό είναι ότι ο Άγγλος κατάφερε να ανελιχθεί, περνώντας 10 (!) μονοθέσια στην πίστα, χωρίς να ψήσει ούτε τις γόμες ούτε τα φρένα στις τέσσερις γωνίες της MCL60, σε μια μέρα με 48° Κελσίου στην άσφαλτο.

“Αυτή ήταν μία από τις καλύτερες οδηγικές επιδόσεις που έχω δει ποτέ από όποιον οδηγό με τον οποίο έχω δουλέψει στο παρελθόν” είπε στο τέλος ο διευθυντής της McLaren F1, Αντρέα Στέλλα, πρώην μηχανικός του Μίκαελ Σουμάχερ και του Κίμι Ράικονεν στη Ferrari και του Φερνάντο Αλόνσο στη Scuderia και στη McLaren. “Μου θύμισε τον Αλόνσο στη Βαλένθια το 2012”, πρόσθεσε ο Ιταλός.

“Φυσικά, φυσικά και το σκέφτομαι” απάντησε ο Νόρις σε ερώτηση τι θα γινόταν αν δεν είχαν πάει τα πράγματα στραβά το Σάββατο. “Το αφήσαμε, όμως, πολύ γρήγορα πίσω μας και σκεφτήκαμε πολύ καλά την Κυριακή. Και νομίζω πως αυτό φάνηκε ότι απέδωσε. Αλλά πώς να είμαι χαρούμενος για μια μέρα όπως το Σάββατο; Ξέρω τι είμαστε ικανοί να κάνουμε.

Κι όταν μετά έχεις μια μέρα σαν τη σημερινή (σ.σ.: Κυριακή) αρχίζεις να σκέφτεσαι τα ‘αν’ και τα ‘εφ’ όσον’. Και ναι, υπήρξαν πολλά που θα μπορούσαν να είχαν συμβεί. Πρέπει απλώς να τακτοποιήσω ορισμένα πράγματα, και τότε όλα θα αρχίσουν να ρολάρουν”, πρόσθεσε ο 24χρονος.

Ο Νόρις κατέληξε λέγοντας πως στον αγώνα του Μεξικού “τα πράγματα εξελίχθηκαν καλύτερα από ό,τι περιμέναμε και ο ρυθμός μας ήταν εξαιρετικά δυνατός”. Όμως, ήταν αρκετά δυνατός για να απειλήσει τον Φερστάπεν επί ίσοις όροις;

Κατ’ αρχήν, δεν είναι εφικτό να συγκριθεί ο ρυθμός του Νόρις με εκείνον του Φερστάπεν μετά τη διακοπή της κόκκινης σημαίας για δύο λόγους: ο Άγγλος είχε φρέσκια μέση γόμα στην MCL60 και ο Ολλανδός φρέσκια σκληρή στην RB19, και επιπλέον ο πρωταθλητής δεν είχε κανέναν απολύτως λόγο να οδηγεί στο όριο. Έκανε περίπατο για τη νίκη, και κινούνταν στο όριο που έπρεπε για να μην υπερθερμανθεί τίποτα στα 2.200 μέτρα του υψομέτρου στην Πόλη του Μεξικού: να μην καούν τα ελαστικά, τα φρένα, το υβριδικό σύστημα, η μπαταρία, η μονάδα ισχύος της Honda.

Επιπλέον, με το ρυθμό που είδε από τη McLaren την Παρασκευή η Red Bull ίσως να μην επέλεγε τόσο αβίαστα -όσο είχε την πολυτέλεια να το κάνει- τη σκληρή γόμα για την επανεκκίνηση, αν δεν γνώριζε ότι ο Νόρις θα παρατάσσονταν στη φτωχή 15η θέση της επανεκκίνησης.

Όμως, η σημαντικότερη παράμετρος ήταν η εξής: με τον κατακλυσμιαίο του ρυθμό, ο Νόρις κινούνταν στη ρυθμό του Λιούις Χάμιλτον που βρήκε μια σπάνια αρτιότητα στην ισορροπία της Mercedes W14 και κατάφερε μέχρι τέλους να προστατεύσει για μισό αγώνα το σετ της μέσης γόμας του - ενάντια στους φόβους που εξέφραζε ο ίδιος στη διάρκεια του αγώνα.

H McLaren, με λίγα λόγια, είχε τον ίδιο ρυθμό με τη Mercedes έχοντας βάλει στον 34ο γύρο φρέσκια μέση γόμα, έναντι της χρησιμοποιημένης μέσης που -ελλείψει άλλης φρέσκιας- επέλεξε ο Χάμιλτον. Και ο ρυθμός της Mercedes δεν ήταν πουθενά κοντά στο ρυθμό της Red Bull όταν -και για όσο- ο Φερστάπεν αποφάσισε να πιέσει.

Κατά συνέπεια, μάλλον ο Χέλμουτ Μάρκο είχε δίκιο την Παρασκευή. Η Red Bull, ακόμη και με την αυξημένη φθορά της μέσης γόμας που διαπίστωσε o Φερστάπεν στο πρώτο stint -στο πλαίσιο μιας ωστόσο προκαθορισμένης στρατηγικής για δύο πιτ-στοπς- είχε τέτοια ταχύτητα που ήταν, και πάλι, αόρατη, ακόμα και όταν ο Νόρις έκανε τις εκπληκτικές του συστοιχίες γύρων στα ελεύθερα της Παρασκευής.

Η απόπειρα του Πέρεζ να περάσει τον Φερστάπεν

Μοιάζουν σχεδόν με έναν αιώνα μακριά οι εποχές που ο Σέρτζιο Πέρεζ απειλούσε και κέρδιζε στα ίσα τον Μαξ Φερστάπεν, στις αρχές της φετινής χρονιάς - αλλά ο Μεξικανός επιχείρησε να κάνει ακριβώς το ίδιο και την Κυριακή, μέσα στην πατρίδα του, υπό την αφόρητη πίεση της Red Bull να βγάλει ξανά στην επιφάνεια τον αληθινό του εαυτό μετά από πολλούς μήνες.

Ο Τσέκο εκτοξεύθηκε στην εκκίνηση και έφτασε στην πρώτη στροφή δίπλα στους Φερστάπεν και Λεκλέρ. Όμως εκεί κανένας δεν ήταν διατεθειμένος να κάνει το συμβιβασμό του αφήματος του γκαζιού - ούτε καν ο Λεκλέρ όταν βρέθηκε να στριμώχνεται ανάμεσα στις δύο Red Bull. Ο Πέρεζ ήταν ο μεγάλος χαμένος, μετά τη σύγκρουση με τον Λεκλέρ που προκάλεσε πολλαπλά και τελειωτικά πλήγματα στην RB19 του.

Ο Μεξικανός δεν είχε την ταχύτητα του Φερστάπεν το τριήμερο, αλλά είχε την πυγμή και την αποφασιστικότητα στον αγώνα να εξαντλήσει τις δυνατότητές του. Θεωρητικά η αρτιότητα με την οποία ο Μαξ κέρδισε τους 14 από τους 15 τελευταίους αγώνες της F1 δεν θα επέτρεπε στον Πέρεζ να ελπίζει σε πολλά. Όμως ο διευθυντής της RBR λέει πως οι δύο οδηγοί της ομάδας “θα είχαν μια απευθείας μάχη μεταξύ τους και θα ήταν ένα ενδιαφέρον απόγευμα, διότι ο Τσέκο είχε καλό ρυθμό αυτό το τριήμερο”.

Για να υποστηρίξει αυτή τη μάχη η Red Bull εκ των προτέρων αποφάσισε να επιλέξει στρατηγική δύο πιτ-στοπς για και για τους δύο οδηγούς της - έναντι του ενός όλων των άλλων. Η τελική υστέρηση χρόνου ήταν 6-8 δευτερόλεπτα, αλλά θα την κάλυπταν με την ανωτερότητα πρόσφυσης και τη δυνατότητα να πιέσουν περισσότερο κάθε σετ ελαστικών.

“Οι γόμες είναι πιο μαλακές σε σχέση με πέρσι και με μία στάση θα πρέπει να είσαι λίγο κρατημένος - αλλά εμείς σκεφτόμασταν ότι θέλαμε να επιτεθούμε” συνέχισε ο Χόρνερ. “Αυτό ήταν το πλάνο την Παρασκευή. Και το επιπλέον φρέσκο σετ μέσης γόμας που είχε ο Τσέκο (σ.σ.: σε σχέση με το ένα που είχε ο Φερστάπεν και το φόρεσε στο πρώτο stint) θα τον είχε βάλει σε ευνοϊκή θέση στην επανεκκίνηση”, πρόσθεσε ο Βρετανός, εξηγώντας γιατί ο Πέρεζ έτρεφε ελπίδες νίκης.

Αν ο Πέρεζ είχε μείνει στον αγώνα, είχε την πολυτέλεια στο πρώτο πιτ-στοπ να βάλει το δεύτερο σετ φρέσκιας μέσης γόμας, να το θερμάνει γρήγορα και να προστατευθεί από ένα ενδεχόμενο overcut του Φερστάπεν. Ο Ολλανδός θα έπρεπε στο πρώτο πιτ-στοπ να βάλει τη σκληρή γόμα (διότι δεν είχε άλλο φρέσκο σετ μέσης) και με τη διαφορά πρόσφυσης ο Μεξικανός θα προσπαθούσε να οικοδομήσει τη διαφορά από τον πρωταθλητή, αν όλα πήγαιναν καλά.

Δεν πήγαν όμως - όλα τελείωσαν για τον Τσέκο στην πρώτη στροφή. Και έτσι κι αλλιώς μπλέχτηκαν στον 33ο γύρο με τη διακοπή και την ελεύθερη αλλαγή ελαστικών όλων. Όμως ο Πέρεζ το είχε προσπαθήσει, είχε τολμήσει να κάνει το ‘μεγάλο κόλπο’.

“Είμαι στενοχωρημένος διότι σήμερα είχα την ευκαιρία μου”, είπε ο Πέρεζ στο τέλος μιλώντας στο ισπανικό κανάλι DAZN. “Είχα πολύ καλή εκκίνηση και σκεφτόμουν μόνο τη νίκη. Δεν ήθελα μόνο να ανέβω στο βάθρο, ήμουν στο βάθρο τα δύο τελευταία χρόνια. Είδα την ευκαιρία μου στην πρώτη στροφή και όρμηξα. Πήρα ένα ρίσκο, αλλά αν μου έβγαινε θα είχα βγει πρώτος από τη στροφή 1. Δεν περίμενα να φρενάρει τόσο αργά ο Σαρλ. Είχε μικρότερα περιθώρια από τον Μαξ που ήταν στην εσωτερική, και εγώ ήμουν εκείνος που θα φρέναρε πιο αργά διότι ήμουν στην εξωτερική. Ήθελα απλά να χαρίσω τη νίκη στον κόσμο ό,τι κι αν γινόταν”, κατέληξε.