Όσο κι αν ο αγωνιστικός διευθυντής της Alpine F1 Οτμάρ Ζαφνάουερ κατηγόρησε εμμέσως τον Όσκαρ Πιάστρι για έλλειψη ηθικής, με τον σοκαριστικό τρόπο που εγκατέλειψε και δημοσίως εξέθεσε τη γαλλική ομάδα έχοντας ήδη υπογράψει -κατά τα φαινόμενα- στη McLaren για το 2023, η Formula 1 βρίθει στην ιστορία της από αμείληκτες και ανήθικες κινήσεις εμπρός στο δέλεαρ της δόξας και του πλούτου.

Βιομηχανική κατασκοπεία, lobbying, συγκρούσεις συμφερόντων, αποζημιώσεις για σπασμένα συμβόλαια, αθετήσεις υποσχέσεων -όλα αυτά μοιάζουν πλέον φυσιολογικά σε ένα σπορ στο οποίο, πριν από μισό αιώνα, το συμβόλαιο μεταξύ του Κεν Τίρελ και του Τζάκι Στιούαρτ ήταν μια απλή χειραψία. Σημεία των (σύγχρονων) καιρών, και παρακάτω ακολουθούν πέντε από αυτά.

• Μίκαελ Σουμάχερ (1991)

Το ξεκίνημα της καριέρας του Σούμι στη Formula 1 δύσκολα θα μπορούσε να ήταν πιο αμφιλεγόμενο. Ο Γερμανός κλήθηκε από τη Jordan να κάνει το ντεμπούτο του στη F1 στο GP Βελγίου του 1991, ως αντικαταστάτης του Μπερτράν Γκασό που οδηγήθηκε στο κρατητήριο μετά από συμπλοκή που είχε με έναν ταξιτζή στο Χάιντ Παρκ του Λονδίνου για ένα μικροσυμβάν στο δρόμο. Ο Σουμάχερ άφησε άφωνο τον κόσμο της F1 στο ντεμπούτο του, κερδίζοντας την 7η θέση για τη σειρά εκκίνησης.

Ήταν προφανές ότι με αυτή την επίδοση ο Γερμανός προσέλκυσε τεράστιο ενδιαφέρον από άλλες ομάδες. Και από τον Φλάβιο Μπριατόρε, διοικητή της Benetton F1. Η Jordan μπήκε σε εμπλοκή με τη Mercedes για τις υπηρεσίες του Γερμανού, ο οποίος ήταν μέλος της δεύτερης στην ομάδα του Croup C στους αγώνες πρωτοτύπων, και ο Μπριατόρε είχε την ευκαιρία του. Εκμεταλλεύτηκε μια διατύπωση του συμβολαίου Jordan-Mercedes για να αρπάξει τον Σούμι στη Benetton, κατ' ευθείαν από το αμέσως επόμενο GP, στην Ιταλία. Ήταν μια εντυπωσιακή, και αμείλικτη, κίνηση-ματ του Μπαριατόρε, που επέφερε τα δύο πρώτα παγκόσμια πρωταθλήματα του Σουμάχερ.

• Τζένσον Μπάτον (2004-06)

Στα ξεκινήματά του ο νεαρός Άγγλος οδηγός, ένα από τα μεγάλα ταλέντα της F1 την εποχή εκείνη, τα θαλάσσωσε μαζί με τους ατζέντηδές του στην επιλογή της ομάδας με την οποία θα αγωνιζόταν στο μέσον της δεκαετίας του 2004. Ο Μπάτον αγωνιζόταν με τη British American Racing το 2004, και παρότι είχε ήδη πολλαπλές παρουσίες στο βάθρο με τη BAR, εκείνο το καλοκαίρι αποφάσισε να υπογράψει στη Williams για να επιστρέψει στο Grove το 2005.

Η BAR, χωρίς να κρύβει τον εκνευρισμό της, έπεισε το συμβούλιο αναγνώρισης συμβολαίων της Βρετανίας ότι είχε την οψιόν για τον Μπάτον το 2005, κι έτσι ο Άγγλος παρέμεινε στο Μπράκλεϊ το 2005. Ωστόσο, ο Μπάτον υπέγραψε συμβόλαιο με τη Williams για να μεταβεί στο Γκροβ το 2006 - αλλά, και πάλι, το θέμα δεν θα έληγε εκεί. Βλέποντας την κατακόρυφη πτώση της απόδοσης της Williams το 2005, ο Τζένσον άλλαξε και πάλι γνώμη, και προτίμησε να μείνει στη BAR το 2006 - που θα μεταμορφωνόταν σε εργοστασιακή ομάδα της Honda τη χρονιά εκείνη.

Για να τα καταφέρει, χρειάστηκε να αποζημιωθεί η Williams αδρά, με ποσό της τάξης των περίπου 20 εκατομμυρίων ευρώ, για να σπάσει το συμβόλαιό της για το 2006 με τον Βρετανό οδηγό. Η απόφαση του Μπάτον πάντως αποδείχθηκε σωστή, καθώς κέρδισε την πρώτη του νίκη με τη Honda RA106 εκείνη τη χρονιά στην Ουγγαρία, και φυσικά με την ίδια ομάδα -ως Brawn GP πια, μετά την αποχώρηση των Ιαπώνων στο τέλος του 2008- έγινε παγκόσμιος πρωταθλητής.

• Ζαν Αλεζί (1990)

Από το ντεμπούτο του με την Tyrrell το 1989 ο Ζαν Αλεζί είχε κάνει άμεσα εμφανές το τεράστιο ταλέντο του, και το επιβεβαίωσε στο ξεκίνημα του 1991 με δύο θέσεις στο βάθρο. Αυτό προσέλκυσε το ενδιαφέρον του Φρανκ Ουίλιαμς, που τον έπεσε να μεταβεί στη Williams το 1991. Όμως, ο Ουίλιαμς προσπαθούσε παράλληλα να αποκτήσει και τον Άιρτον Σένα από τη McLaren, καθυστέρησε να ανακοινώσει τον Αλεζί, και ο Γάλλος αποφάσισε τότε να υπογράψει στη Ferrari.

Η Ferrari τότε έδειχνε πιο ανταγωνιστική, ο Αλεζί είχε ρίζες από την Ιταλία, και η πρόταση να μεταβεί στο Μαρανέλο ξαφνικά ήταν η πιο ελκυστική από όσες είχε ο Γάλλος. Για να συμβεί, όμως, χρειάστηκε να αποζημιωθεί η Williams με περίπου 4 εκατομμύρια δολάρια. Αποδείχθηκε λανθασμένη απόφαση, βεβαίως, αν αναλογιστούμε την παρακμή της Scuderia τα επόμενα χρόνια, και την ανάδυση της Williams στην κοπρυφή της F1.

• Γκίντο βαν ντερ Γκάρντε (2015)

Καθώς η σεζόν του 2015 πλησίαζε στο ξεκίνημά της, η Sauber βρισκόταν στην εξαιρετικά δυσχερή θέση να έχει συμβόλαια με τρεις οδηγούς για τη χρονιά εκείνη. Αρχικά είχε ανακοινώσει τους Μάρκους Έρικσον και Φελίπε Νασρ, αλλά δύο εβδομάδες πριν το πρώτο GP του 2015 ο οδηγός δοκιμών της ελβετικής ομάδας, Γκίντο βαν ντερ Γκάρντε, ισχυρίστηκε ότι το συμβόλαιό του προέβλεπε μια αγωνιστική θέση για τη σεζόν εκείνη.

Το θέμα οδηγήθηκε στο αυστραλιανό δικαστήριο, το οποίο απεφάνθη ότι η Sauber είχε όντως τη νομική υποχρέωση να προσφέρει αγωνιστική θέση στον Βαν ντερ Γκάρντε το 2015. Η Sauber δεν συμμετείχε στις πρώτες δοκιμές του GP Αυστραλίας, ώστε να αποφύγει τους νομικούς μπελάδες, και έλυσε το θέμα την αμέσως επόμενη μέρα αποζημιώνοντας τον Βαν ντερ Γκάρντε με 16 εκατομμύρια δολάρια.

• Όσκαρ Πιάστρι (2023)

Πολλοί πιστεύουν ότι πίσω από το πρόσφατο φιάσκο με τα συμβόλαια του Όσκαρ Πιάστρι με την Alpine και -προφανώς- με τη McLaren κρύβεται ο ενορχηστρωτής της αρπαγής του Σουμάχερ από τη Jordan το 1991: ο Φλάβιο Μπριατόρε. Ο Ιταλός, εδώ, φέρεται να εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι ο Πιάστρι είχε συμβόλαιο με την Ακαδημία της Alpine και όχι με την ομάδα Alpine F1, και έτσι ενορχήστρωσε τη μετακίνηση του νεαρού Αυστραλού -ενός από τα μεγαλύτερα ταλέντα των τελευταίων ετών- στη McLaren για το 2023.

Η Alpine είχε επενδύσει βαρέως τα τελευταία χρόνια στον Πιάστρι, έσπευσε να ανακοινώσει ότι θα οδηγεί για εκείνη στα GP του 2023, αλλά δύο ώρες αργότερα ήρθε η δημόσια δήλωση του ίδιου του Πιάστρι ότι το 2023 δεν θα είναι οδηγός της Alpine. Βάσει το "παραθύρου" στο συμβόλαιό του με την Ακαδημία της Alpine, ο Αυστραλός είχε τη νομική δυνατότητα να υπογράψει στη McLaren, για να αντικαταστήσει τον Ντάνιελ Ρικιάρντο τη νέας σεζόν. Ο Ρικιάρντο είχε στα χέρια του την οψιόν ανανέωσης για το 2023, που σημαίνει ότι η McLaren αναμένεται να τον αποζημιώσει με ποσό 21 εκατομμυρίων δολαρίων για να τον αποδεσμεύσει.