Οι δύο Βρετανοί είχαν αγαστή συνεργασία στην οκταετία της κυριαρχίας της Mercedes στο σπορ (με διαδοχικούς τίτλους κατασκευαστών την περίοδο 2014-'21). Ο Βάουλς τώρα ξεκίνησε τη δεύτερη σεζόν του στην ηγεσία της Williams, ενώ ο Χάμιλτον περνά την τελευταία του χρονιά στη Mercedes F1 πριν τη μεταγραφή του στη Ferrari το 2025.

Από την 1η Φεβρουαρίου που ανακοινώθηκε η μεταγραφική αυτή “βόμβα”, ο Χάμιλτον βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, σχετικά με όσα ο επτάκις παγκόσμιος πρωταθλητής μπορεί να προσφέρει στη Scuderia από τη νέα χρονιά - και, κυρίως, ενόψει της μεγάλης αλλαγής των τεχνικών κανονισμών του 2026.

Όμως ο Βάουλς, αυτή τη συνέντευξη που μιλά για τις οδηγικές και πνευματικές αρετές του Λιούις στην πίστα και στον τρόπο που προσεγγίζει την αγωνιστική του απόδοση, την έδωσε στο podcast High Performance τέσσερις μέρες πριν την ανακοίνωση της μεταγραφής.

“O Λιούις είχε αυτή την τεράστια ποσότητα φυσικού ταλέντου”, δήλωσε ο Βάουλς. “Έχει εκείνες τις τάσεις και τα χαρακτηριστικά που τον κάνουν από τις πρώτες ελεύθερες δοκιμές να μοιάζει με 'χταπόδι' γύρω από το αυτοκίνητο. Θα αλλάξει κάθε ρύθμιση στο τιμόνι για να την ανακαλύψει. Αυτό είναι που τον κάνει εκπληκτικό”.

Ο Βρετανός θυμήθηκε, μάλιστα, μια ανέκδοτη ιστορία από την εποχή του μεγάλου ανταγωνισμού του Χάμιλτον με τον οδηγό στο διπλανό του γκαράζ, Νίκο Ρόσμπεργκ, στο μέσον της δεκαετίας του 2010: “Υπήρξε μια στιγμή στο GP Βραζιλίας που η προσομοίωση μας έλεγε ότι έπρεπε ο οδηγός να ανεβάσει σε 7η ταχύτητα στο σημείο της ανηφόρας του λόφου.

O Νίκο έκανε ακριβώς ό,τι του ζητήσαμε. Ο Λιούις, όμως, κατέβασε πάλι σε 6η ταχύτητα και βρήκε ένα δέκατο εκεί. Χρειάστηκε να τελειώσουν οι δοκιμές για να δει ο Νίκο τα δεδομένα. Είναι [ο Χάμιλτον] ο οδηγός που θέλει να βελτιστοποιήσει τα πάντα αξιοποιώντας τα δεδομένα ως σημείο εκκίνησης, αλλά πάνω από όλα είναι αυτό που αισθάνεται.

Δεν έχει πρόβλημα να εξερευνά πού βρίσκονται τα όρια. Αυτό αρχικά φαινόταν στις εξόδους που είχε στην πρώτη στροφή. Έπρεπε να βρίσκει το απόλυτο όριο του φρεναρίσματος, και αυτό μπορεί να τον ανάγκαζε να ανοίξει τη γραμμή του στην πρώτη στροφή και να ματαιώσει το γύρο του”.

Τέλος, σχετικά με την αγωνιστική ωρίμανση του Βρετανού από το 2013 που πήγε στην ομάδα του Μπράκλεϊ μέχρι σήμερα, ο Βάουλς τόνισε: “Ένα από τα πιο εκνευριστικά στοιχεία του ήταν πως από 20 γύρους θα έκανε μόνο έναν [στο απόλυτο όριο], κι εμείς θα του λέγαμε 'έλα τώρα, πρέπει να κάνεις κάτι περισσότερο από αυτό!'.

Ήταν τόσο τελειομανής που ήθελε να μεγιστοποιήσει τα πάντα [σε έναν γρήγορο γύρο]. Κι αν δείτε την ωριμότητα που έχει αποκτήσει ο Λιούις από το 2013 μέχρι σήμερα, τώρα κάνει την πλειοψηφία των γύρων [στο όριο]. Βρήκε έναν τρόπο να αντλεί όλη την εμπειρία.

Δεδομένου λοιπόν ότι εξερευνεί όλα αυτά, γνωρίζει μέσα σε λίγους γύρους κατά τη διάρκεια των πρώτων ελεύθερων δοκιμών ποια είναι τα όρια του αυτοκινήτου, ποια είναι τα όρια ήδη με τα εργαλεία που έχει στο τιμόνι του. Έτσι καταλαβαίνει πώς να τοποθετεί άρτια το αυτοκίνητο [στη στροφή] όσο αυξάνεται η πρόσφυση.

Αυτό, βεβαίως, είχε και κάποια μειονεκτήματα. Συχνά έκανε αλλαγές στις ρυθμίσεις του αυτοκινήτου τόσο γρήγορα, που θα έχανες τον εαυτό σου. Η πίστα εξελισσόταν, και εκείνος άλλαζε τα πάντα. Γι' αυτό συχνά τον βλέπεις να πέφτει στην κατάταξη, αλλά μετά ξαφνικά ανεβαίνει και πάλι διότι βρίσκει ένα στήσιμο που του είναι γνώριμο. Είναι σε θέση να κάνει αυτό όπου πολλοί οδηγοί δεν κάνουν", κατέληξε ο Τζέιμς Βάουλς.