Η αγωνιστική καριέρα του Βολφ -που ποτέ δεν έφτασε σε κάποια ιδιαίτερη κορύφωση- περιλάμβανε αρκετές συμμετοχές του σε αγώνες στην περίφημη "πράσινη κόλαση", στο περίφημο παλιό "βόρειο loop" (Nordschleife) της πίστας του Νίρμπουργκρινγκ στη Γερμανία.

Ο Αυστριακός, μάλιστα, είχε κερδίσει την κατηγορία του στις 24 Ώρες του Νίρμπουργκρινγκ το 1994. Όμως, το 2009 η όποια αγωνιστική του καριέρα είχε λήξει, και επέστρεψε στη γερμανική πίστα με τη φιλοδοξία να σπάσει το προσωπικό του ρεκόρ.

Το Νίρμπουργκρινγκ είναι μία από τις πιο τεχνικές, δύσκολες, μεγάλες και επικίνδυνες πίστες αυτοκινήτου στον πλανήτη. Φιλοξενεί ακόμη αγώνες αυτοκινήτων GT, καθώς και δοκιμές και απόπειρες ρεκόρ νέων μοντέλων των αυτοκινητοβιομηχανιών, όπως και ιδιώτες με τα προσωπικά τους αυτοκίνητα όταν δεν υπάρχουν άλλες δραστηριότητες.

Η τελευταία φορά που το Νίρμπουργκρινγκ φιλοξένησε αγώνα της F1 ήταν το 1976, όταν το φρικτό ατύχημα του Νίκι Λάουντα καθόρισε τη μοίρα της για πάντα. Η τρομερή φήμη του 'ρινγκ όμως ανέκαθεν ήταν μια πρόκληση για τους απανταχού κυνηγούς της αγωνιστικής αδρεναλίνης.

Ένας από αυτούς ήταν και ο Τότο Βολφ, που θέλησε να επιστρέψει στην πίστα το 2009 για να δώσει το δικό του στίγμα: να προσπαθήσει να σημειώσει ένα ρεκόρ χρόνου στα 22 χιλιόμετρά της. Όμως, τα πράγματα εξελίχθηκαν πολύ άσχημα, και παραλίγο να ήταν μοιραία για τον Αυστριακό.

Ο διευθυντής της Mercedes F1 μίλησε για πρώτη φορά για το συμβάν αυτό στην πρόσφατη εκπομπή Desert Island Discs του BBC: "Λένε πως μόνο οι ντόπιοι μπορούν να είναι αληθινά γρήγοροι εκεί. Και υπήρχαν επαγγελματίες πολύ επιτυχημένοι σε διεθνές επίπεδο, που οδήγησαν στο Nordschleife και δεν κατάφεραν να φτάσουν ποτέ κοντά στους ντόπιους", είπε ο Βολφ.

Και συνέχισε: "Έτσι είπα στον εαυτό μου, πως θα τους δείξω πως μπορώ να σπάσω τα ρεκόρ. Ο Νίκι είχε το άσχημά του ατύχημα εκεί και λίγο έλειψε να πεθάνει μέσα στις φλόγες. Μου είπε 'μην είσαι ανόητος, κανείς δεν νοιάζεται για το ρεκόρ χρόνου στο Nordschleife, μπορεί να σκοτωθείς'".

Ο Βολφ, όμως, δεν άκουσε το συμπατριώτη του. Ξεκίνησε, και μάλιστα σε έναν από τους γύρους προετοιμασίας του είπε ότι έσπασε το ρεκόρ που κυνηγούσε. Όμως έπειτα κάτι άρχισε να πηγαίνει στραβά: "Το αυτοκίνητο δεν μου έδινε ποτέ αίσθηση σταθερότητας", εξήγησε. "Υπήρχε κάτι, τα ελαστικά απλώς δεν ήταν αρκετά καλά για τέτοια επίπεδα αεροδυναμικής άντωσης.

Και εντέλει, όταν ξεκίνησα, στην αρχή του γύρου αισθανόμουν ότι κάτι πήγαινε στραβά. Εκ των υστέρων κατάλαβα ότι θα έπρεπε να ήμουν επαγγελματίας, θα έπρεπε να είχα σταματήσει το γύρο και να είχε γυρίσει στα πιτς".

Δεν το έκανε, και τότε συνέβη το σφοδρό του ατύχημα: ένα κλατάρισμα με ταχύτητα σχεδόν 320 km/h τον έστειλε στη μπαριέρα με ισχύ που άγγιξε τα 27G. "Το αυτοκίνητο τούμπαρε πολλαπλά με υψηλή ταχύτητα. Δεν κατέληξα στο δάσος, με κάθε χτύπη,α επέστρεφα στην πίστα", εξήγησε. "Μετά από 350 μέτρα το αυτοκίνητο σταμάτησε. Είχα τραυματιστεί άσχημα, αλλά ενστικτωδώς έβγαλα το καλώδιο της ραδιοεπικοινωνίας και βγήκα έξω. Με βρήκαν πίσω από τη μπαριέρα με το κράνος φορεμένο. Νόμιζα ότι ήμουν νεκρός".

Ο Βολφ είπε ότι δεν θυμάται τίποτα από το ατύχημα, και ότι η πρώτη του ανάμνηση είναι μέσα από το ασθενοφόρο που τον μετέφερε στο νοσοκομείο. "Σκεφτόμουν πως αν αυτό έληγε με μια παράλυση, θα ήταν ότι πιο ηλίθιο είχα κάνει στη ζωή μου. Θυμάμαι το νοσοκομείο και τις ακτινογραφίες, και να λέω στη νοσοκόμα 'απλά πείτε μου αν είναι όλα καλά με τη σπονδυλική μου στήλη.

Ο γιατρός είπε 'έχει ορισμένα σπασίματα αλλά η σπονδυλική σου στήλη δεν έχει επηρεαστεί. Ήταν φρικτά τα 15 αυτά λεπτά που περίμενα να μάθω τα νέα. Και ναι, τότε ήταν η στιγμή που είπα στον εαυτό μου ότι δεν πρόκειται να εμπλακώ ποτέ ξανά με την αγωνιστική οδήγηση", κατέληξε ο Τότο Βολφ.