Alfa Romeo 8C: Η καλλονή της δεκαετίας του '30 που θριάμβευσε στο Mille Miglia, τη Monza και το Le Mans
Η ειδική έκδοση 8C 2300 Le Mans ζύγιζε μόλις 1.000 κιλά και είχε τελική ταχύτητα άνω των 200 km/h, κερδίζοντας στον εμβληματικό αγώνα 4 νίκες στη σειρά.
Στις αρχές της δεκαετίας του ‘30, η Alfa Romeo ήδη απολάμβανε εξαιρετική επιτυχία στους αγώνες, αλλά και στις πωλήσεις χάρη στη σειρά 6C. Με βάση αυτή, η διοίκηση της μάρκας ζήτησε από τον ιδιοφυή μηχανικό Βιτόριο Γιάνο να εξελίξει ένα ακόμα πιο δυνατό, 8κυλινδρο σε σειρά κινητήρα που θα εφοδίαζε μια σειρά πολυτελών αυτοκινήτων υψηλών επιδόσεων.
Η δημιουργία του νέου συνόλου δεν άργησε, αφού ένα χρόνο αργότερα ο Γιάνο έχοντας ουσιαστικά προσθέσει δύο ακόμα κυλίνδρους στον κινητήρα της 6C, ανέβαζε τον κυβισμό στα 2.336 κυβικά, δημιουργώντας ένα νέο θρύλο.
Η 8C 2300 ήταν γεγονός και παρά το ότι η χωρητικότητα του κινητήρα ήταν μόλις 30% μεγαλύτερη σε σχέση με εκείνον την 6C 1750, η απόδοση ήταν σχεδόν διπλάσια με 155 ίππους, αντί 85.
Η επιτυχία της 8C στους αγώνες ήρθε άμεσα, με τη νίκη του Τάζιο Νουβολάρι στο Targa Florio του 1931. Δεκάδες νίκες θα ακολουθούσαν στο Mille Miglia, τη Monza, αλλά και το θρυλικό Le Mans, όπου η ειδική για την περίσταση έκδοση 8C 2300 Le Mans ζύγιζε μόλις 1.000 κιλά και είχε τελική ταχύτητα άνω των 200 km/h.
Στον αγώνα του 1931 η Alfa Romeo κατέκτησε τη νίκη. Την επόμενη χρονιά τις δύο πρώτες θέσεις, ενώ το 1933 ο θρίαμβος απέκτησε επικές διαστάσεις, με τις 8C 2300 Le Mans να καταλαμβάνουν και τις τρεις θέσεις του βάθρου, με το μοντέλο το 1934 να κατακτά ακόμα μια τελευταία νίκη.
Ανάμεσα στις μόλις 188 8C 2300 που κατασκευάστηκαν, οι 9 ήταν της έκδοσης Le Mans, με μία να διασώζεται έως σήμερα από το τμήμα Heritage της Stellantis.
Αρχικά η Alfa Romeo προόριζε τη σειρά 8C αποκλειστικά για τους αγώνες, σύντομα όμως ξεκίνησε να πουλά το πλαίσιο και τα μηχανικά μέρη σε ιδιώτες που στη συνέχεια τα έντυναν με τη βοήθεια κατασκευαστών όπως οι Zagato, Carrozzeria Touring, Carrozzeria Castagna και Carrozzeria Pinin Farina. Ανάμεσα στους τυχερούς ιδιοκτήτες αυτού του supercar που γεννήθηκε μέσα από τους αγώνες ήταν και η Βαρονέσα Μοντ Τάισεν της οικογένειας Τάισεν, o ιδρυτής της Piaggio, Αντρέα Πιάτζιο και ο θρύλος των αγώνων, Τάζιο Νουβολάρι.