Θα μπορούσε να ακολουθήσει ασφαλή μονοπάτια και να γίνει τραγουδιστής. Το όνομα του πατέρα του θα άνοιγε εύκολα το δρόμο. Ο Μανώλης Μητσιάς όμως τον συμβούλεψε να μην ασχοληθεί με τη μουσική. Άλλωστε, όσο επιτυχημένος και να ήταν, υπήρχε πάντα η πιθανότητα να μείνει στη σκιά του μεγάλου Μανώλη. Και του Μίλτου, δεν του πάει να βρίσκεται στη σκιά.

Έλαμψε άλλωστε σε όποιο τομέα κι αν δραστηριοποιήθηκε έκτοτε. Τελείωσε την Οδοντιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου το 2000 και συνέχισε στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, από όπου αποφοίτησε το 2003.

Από το 2006 διατηρεί την κλινική Dental-Center.eu στην Αθήνα με έμφαση στην εμφυτευματολογία και την προσθετική, ενώ από το 2010 είναι Επισκέπτης Επίκουρος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. Επιπλέον, είναι παντρεμένος με τη γνωστή μαραθωνοδρόμο Μαρία-Ελουίζα Σταβάρα και πατέρας δύο παιδιών, του Μανώλη και του Μιχαήλ - Άγγελου!

Από τον πατέρα και τη μητέρα του Λίτσα, κληρονόμησε την ποιότητα της προσωπικότητάς του αλλά και το πάθος για την οδήγηση!

“Ναι, η μητέρα μου είχε πάθος για την οδήγηση, περισσότερο ίσως και από τον πατέρα μου, με τον οποίο διαβάζαμε μαζί 4 Τροχούς και παρακολουθούσαμε Formula 1. Πρέπει να σου πω ότι η μητέρα μου έχει τρέξει Ράλλυ Ακρόπολις και Ράλλυ Αμαζών, στο οποίο μάλιστα τερμάτισε με BMW 700 στη δεύτερη θέση", μας εκμυστηρεύθηκε όταν τον συναντήσαμε στο γραφείο του στο Κολωνάκι.

“Όταν ήμουν μικρός, ο πατέρας μου οδηγούσε ένα Renault 5 Alpine Turbo. Θυμάμαι ακόμη όταν είδα από κοντά, στα εννιά μου, το αγωνιστικό, φουσκωμένο Turbo 2 του Λεωνίδα στο συνεργείο της Renault στη Φιλαδέλφεια. Οδήγηση έμαθα από πολύ νωρίς, σε ηλικία 12 – 13 ετών, σε ένα χωματόδρομο στο Λαγονήσι με την BMW 320 του ‘77 της μητέρας μου. Από μικρός άλλωστε έκανα καρτ”.

Η ποιότητά του ως οδηγός φάνηκε σε όσους δεν τον γνώριζαν όταν άρχισε να τρέχει σε αγώνες ιστορικών αυτοκινήτων. Στη δεύτερη κιόλας χρονιά συμμετοχής του στο πρωτάθλημα regularity του ΣΙΣΑ (Σύλλογος Ιδιοκτητών Σπορ Αυτοκινήτων) κέρδισε τον τίτλο Οδηγών, με το λευκό Peugeot 205 GTI.

Λάτρης των γαλλικών μοντέλων, δεν επέλεξε τυχαία το συγκεκριμένο 205. Είναι γνήσιο, group N, μοντέλο του 1986 και έχει ανακατασκευαστεί επιμελώς. Το φροντίζει με αγάπη ο Μάκης Θεργιάκης, μαζί με τους Θοδωρή Περπινιά και Σταμάτη Χαλιδιά στα ηλεκτρολογικά. Από αυτό έχει ονομάσει και την ομάδα του, την White Lion.

“Νονός μου στους αγώνες ήταν ο Νίκος Πετρόπουλος, συνοδηγός του Γιάννη Παπαδημητρίου. Ξεκίνησα να τρέχω στο Ράλλυ Πίνδος το 2020, μόλις απέκτησα το 205. Η ιδέα υπήρχε στο μυαλό μου πολλά χρόνια, μέχρι να ωριμάσει και να γίνει πράξη. Νωρίτερα είχα κάνει δύο αγώνες ως συνοδηγός με τον 'μεγάλο' Γιώργο Δελαπόρτα. Μέχρι που με προέτρεψε να ξεκινήσω να τρέχω ο ίδιος”.

Παρακολούθησε το σεμινάριο του Σπύρου Μουστάκα, στον οποίο δηλώνει ότι χρωστάει πολλά και κατέκτησε το πρώτο του βάθρο στον Γύρο Αττικής, με συνοδηγό τον Χρήστο Χατζή. Η πρώτη του νίκη ως οδηγός ήρθε στο “24 Ώρες Ελλάδα”, το 2021 με συνοδηγό τον Αποστόλη Πανόπουλο.

“Ο αγώνας αυτός ήταν κορυφαία στιγμή. Όταν μάθαμε στον τερματισμό πως κερδίσαμε, η χαρά ήταν απερίγραπτη. Αυτή τη νίκη τη χρωστάω στον Αποστόλη. Η συμβολή του και η καθοδήγηση του ήταν πραγματικά πολύτιμη. Πρόκειται για έναν πολύ ευγενή χαρακτήρα με πολλές γνώσεις γύρω από το αυτοκίνητο. Τώρα πια είμαστε φίλοι”.

Η νίκη αυτή τους εξασφάλισε τον τίτλο των Πρωταθλητών ΣΙΣΑ 2021. “Ακόμη δεν μπορώ να πιστέψω ότι πήραμε πρωτάθλημα. Ήταν το αποκορύφωμα σε μια πολύ όμορφη χρονιά. Είναι πραγματική ευχαρίστηση να αγωνίζεσαι σε ένα τόσο ωραίο περιβάλλον, όπου κυριαρχεί ο αλληλοσεβασμός μεταξύ των αγωνιζομένων. Ευχαριστώ ιδιαίτερα τον Μιχάλη Μουζούκη, την ψυχή του ΣΙΣΑ, για όλη την υποστήριξη που μας έδωσε. Φυσικά, ένα μεγάλο ευχαριστώ θα ήθελα να πω και στους χορηγούς μας, το Casino Loutraki, τη ΝΑΚ και την Kyvernitis Travel”.

Σαφώς και υπήρξαν δύσκολες στιγμές. “Στεναχωρήθηκα πολύ όταν στο ράλλυ Πίνδου, ενώ όλα πήγαιναν τέλεια και κυνηγούσαμε τη νίκη, αντιμετωπίσαμε μηχανικά προβλήματα. Πίκρα...”

Η πιο δυσκολη στιγμή όμως ήταν στο 24ωρο ράλλυ το 2020.“Συνοδηγός μου ήταν ο Δημήτρης Σταυρόπουλος 'Huffy'. Ήταν βράδυ και προσπαθούσαμε να καλύψουμε τον χαμένο χρόνο στο Φενεό, όταν φτάσαμε σε ένα εσάκι με μεγάλη ταχύτητα. Δεν το είχα δει, νόμιζα πως ο δρόμος πήγαινε ευθεία, μόνο που μπροστά ήταν σκαλιά! Υπήρχε υγρασία στην άσφαλτο και τα είδα τελευταία στιγμή. Πλακώθηκα στα φρένα και οι τροχοί μπλόκαραν. Λίγο έλειψε να πέσουμε σε κολόνα. Άφησα το φρένο και το αυτοκίνητο έστριψε. Εκεί φοβήθηκα πάρα πολύ…”

Ο Μίλτο Σάλονεν, όπως τον αποκαλεί ο καλός του φίλος και συνοδηγός του σε κάποιους αγώνες, Huffy, έχει βλέψεις για το μέλλον. Φέτος θα τρέξει πάλι στο πρωτάθλημα του ΣΙΣΑ και στο Regularity Master. Το 2023 όμως, σκοπεύει να βάλει συμμετοχή για το Μόντε Κάρλο και ετοιμάζει κάτι "καλό" για τον συγκεκριμένο αγώνα...

“Κάποια στιγμή θα ήθελα να τρέξω και σε ράλλυ σπριντ. Στις προθέσεις μου είναι να βοηθήσω όσο περνάει από το χέρι μου, να μπορέσουμε από τον ερασιτεχνισμό να περάσουμε σε επαγγελματικό επίπεδο. Γι' αυτό και προσωπικά, ότι κάνω στους αγώνες, το μελετάω πάρα πολύ καλά πριν. Κάθε τι είναι προσεγμένο, από το αυτοκίνητο και τους συνεργάτες μου μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια”.

Έχει άλλωστε δύο ακόμη, πολύ σοβαρούς λόγους για να πετύχει: τον Μανώλη και τον Μιχαήλ-Άγγελο, τα παιδιά του που επίσης λατρεύουν την οδήγηση και τους αρέσει να πηγαίνουν συχνά για καρτ με τον πατέρα τους.