Το Renault 4L, ή “σκέτο” 4, ή Κατρέλ (από το γαλλικό “Quatrelle”), παρουσιάστηκε το 1961 και έγραψε ιστορία με το ασυνήθιστο σχήμα του. Ασυνήθιστο για εκείνη την εποχή, μιας και στις μέρες μας το βασικό του χαρακτηριστικό είναι πλέον πολύ συνηθισμένο: η 5η πόρτα, ή αλλιώς το αμάξωμα ‘hatch’, ουσιαστικά πυροδότησε μια μικρή επανάσταση όταν πρωτοπαρουσιάστηκε.

Όλα ξεκίνησαν το 1956, από μια πρόταση: “Θέλω να βλέπω χώρο φόρτωσης”. Ήταν η απαίτηση του Πιέρ Ντρέιφους, CEO της Renault από το 1955 έως το 1975, κατά τη διάρκεια της ενημέρωσης των ομάδων που ήταν υπεύθυνες για το σχεδιασμό του project 112, που έμελε να μετεξελιχθεί στο 4L.

Για να το πετύχουν αυτό, οι σχεδιαστές αποφάσισαν να διαφοροποιηθούν από την παραδοσιακή δομή των 3 όγκων (καπό, καμπίνα, πορτμπαγκάζ). Η εξέλιξη του αυτοκινήτου έγινε κάτω από άκρα μυστικότητα. Είναι χαρακτηριστικό το ψευδώνυμο που χρησιμοποιούσαν στα τηλεγραφήματά τους οι υπεύθυνοι εξέλιξης για το αυτοκίνητο: “Μαρί Σαντάλ”.

Το πεντάθυρο Renault 4L παρουσιάστηκε το 1961 στην έκθεση του Παρισιού. Ήταν μία περίοδος κατά την οποία οι άνθρωποι στη Γαλλία είχαν ήδη αρχίσει να εγκαταλείπουν την αγροτική ζωή και να μετακομίζουν πιο κοντά στις αστικές περιοχές.

Μοιραία, υπήρχε η ανάγκη για ένα αυτοκίνητο κατάλληλο τόσο για αγροτικές όσο και για αστικές περιοχές, ένα αυτοκίνητο που θα μπορούσε να οδηγήσει ο καθένας για να πάει για ψώνια αλλά και στη δουλειά του.

Σε αυτό το πλαίσιο, το 4L, παρείχε μια λύση 24 ώρες το 24ωρο, 7 ημέρες την εβδομάδα, τόσο για την αστική όσο και για την αγροτική ζωή. Η 5η πόρτα εξασφάλιζε ευκολία στη φόρτωση του μεγάλου χώρου αποσκευών που ξεκινούσε από 295 λίτρα και μεγάλωνε και άλλο με το αναδιπλώμενο πίσω κάθισμα.

Προσέφερε παράλληλα μεγαλύτερη ευκολία διαμόρφωσης, δίνοντας τη δυνατότητα στους μηχανικούς και τους σχεδιαστές να δημιουργήσουν το πρώτο “αυτοκίνητο για να ζεις μαζί του” - “voiture à vivre” στα γαλλικά. Η επανάσταση των hatchback μόλις είχε ξεκινήσει!

Δεν ήταν μόνο το πρώτο χάτσμπακ αυτοκίνητο, αλλά και το πρώτο οικογενειακό της Renault με κίνηση στους εμπρός τροχούς. Ο αρχικός υγρόψυκτος 4κύλινδρος κινητήρας των 747 κυβικών απέδιδε 27 ίππους στη βασική και 32 στην αναβαθμισμένη έκδοση. Υπήρχε βέβαια και το Renault 3 με ολόιδιο αμάξωμα και μικρότερο μοτέρ 603 κυβικών και 23 ίππων. Στην πορεία απέκτησε μεγαλύτερους κινητήρες στα 845 cc, 956 cc και 1.108 cc.

Η ανάρτηση ήταν ανεξάρτητη σε όλους τους τροχούς με ράβδους στρέψης. Με τον λεβιέ του κιβωτίου (3 ή 4 ταχυτήτων) τοποθετημένο ψηλά στο ταμπλό, δεν υπήρχε ανάγκη για τούνελ στο πάτωμα, το οποίο ήταν εντελώς επίπεδο συμβάλλοντας στην ευρυχωρία και την πρακτικότητα της καμπίνας.

Το Renault 4 έγινε γρήγορα κοινωνικό φαινόμενο. Ένα προσιτό αυτοκίνητο τύπου “blue jean”, που ταίριαζε σε όλες τις ηλικίες και κοινωνικές τάξεις, σε κάθε ανάγκη και επιθυμία, σε ολόκληρο τον κόσμο. Ανάμεσα στις πιο δημοφιλείς του εκδόσεις ήταν οι Safari, GLT, Sixties και Youth. Υπήρξαν επίσης το ανοιχτό Plein-Air, το τετρακίνητο Sinpar και το Fourgonnette (van).

Το 4L δεν δίστασε να δείξει τις δυνατότητές του και στους αγώνες, με πιο ξεχωριστή ίσως στιγμή την τρίτη θέση στο Ράλλυ Paris-Dakar το 1980. Το ηρωικό R4 των αδερφών Μαραμπώ φορούσε κινητήρα από Renault 5 Alpine GR2.

Η παραγωγή του Renault 4L ολοκληρώθηκε το 1992 (1994 στη Σλοβενία), με 8.135.424 μονάδες να έχουν πωληθεί σε περισσότερες από 100 χώρες, για μια περίοδο μεγαλύτερη των 30 ετών. Το αντίο ειπώθηκε με την ειδική έκδοση “Bye Bye” που παράχθηκε σε 1.000 συλλεκτικά αυτοκίνητα.