"Μια πάσα κάνει ευτυχισμένους δύο ανθρώπους". Το συνηθίσαμε από τον

Παναγιώτη Γιαννάκη

, το μάθαμε από τον

Τόνι Κούκοτς

, όταν ο Κροάτης πρώην παίκτης της Γιουγκοπλάστικα και μετέπειτα μέλος της "αυλής" του

Μάικλ Τζόρτναν

στους

Σικάγο Μπουλς

, μοίραζε πάσες με έναν ιδιαίτερο και σχεδόν μοναδικό τρόπο, δεδομένων του ύψους και της θέσης που έπαιζε. Ο Θοδωρής Παπαλουκάς, πάντως, δεν κόπιαρε ασίστ από τον Κούκοτς όταν ήταν μικρός. Του άρεσε, τον θαύμαζε, όπως και τον

Άρβιντας Σαμπόνις

, αλλά δεν ήταν θέσει πλέι μέικερ. Ήταν μόνο φύσει.

Τα ερεθίσματα του Θοδωρή που δοκίμαζε το "διαβήτη" του στα ανοιχτά γηπεδάκια του

Εθνικού Ελληνορώσων

(σε μια προσπάθεια να συγχρονίσει ένα σώμα που ψήλωνε απότομα και ένα μυαλό που ωρίμαζε και ακονιζόταν με γρήγορη για την ηλικία του ταχύτητα) ήταν άλλα. Πρώτος και καλύτερος ο

Μάτζικ Τζόνσον

. Ίσως ο πιο εντυπωσιακός και παράλληλα ουσιαστικός πασέρ στην ιστορία του αθλήματος. Ένας παίκτης που μπορούσε να πασάρει με τρομακτική ευχέρεια, τρέχοντας με αυτόν τον διασκελισμό, που νόμιζες ότι σαρώνει το παρκέ και με μάτια στην πλάτη.

Στην πορεία, υπήρξαν και άλλοι που θαύμαζε ο αρχηγός του Ολυμπιακού και της Εθνικής ομάδας.

"Ο Μάτζικ ήταν ο καλύτερος, δεν το συζητώ, αλλά το σημαντικό είναι να παίρνεις στοιχεία από πολλούς. Για παράδειγμα, εξαιρετικός στην αξιοποίηση του πικ εν ρολ ήταν ο Τζον Στόκτον και στη συνέχεια ο Στιβ Νας",

λέει ο Παπαλουκάς στο

Sport24.gr

που δεν φανταζόταν ότι κάποια στιγμή ο ίδιος ο Νας, θα του ζητούσε τη φανέλα του σε ένα φιλικό παιχνίδι ανάμεσα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας και τους Φίνιξ Σανς.

Μερικά ονόματα… για να περάσει η μπάλα

Κοιτάζοντας τα στατιστικά αρχεία της Α1, πέσαμε πάνω σε παίκτες που επίσης είχαν την έκτη αίσθηση της ασίστ. Πριν από περίπου 20 χρόνια, ο

Παναγιώτης Γιαννάκης

είχε προσαρμοστεί απόλυτα στο ρόλο του δίπλα στον

Νίκο Γκάλη

(ο ένας από τους δύο έπρεπε να είναι σε πιο οργανωτικά καθήκοντα και αυτός τελικά ήταν ο "δράκος") και το 1989 ήταν πρώτος στις ασίστ. Στη συνέχεια ο Γκάλης μοίρασε τις περισσότερες τελικές πάσες τέσσερις συνεχόμενες σεζόν, διαγράφοντας το μύθο ότι μπορούσε μόνο να σκοράρει με οποιονδήποτε τρόπο.

Στη συνέχεια, με την Α1 να ανοίγει περισσότερο την Κερκόπορτα της για τους ξένους, είδαμε πασέρ όπως ο

Μπάιρον Ντίκινς

που αναδείχθηκε πρώτος στις ασίστ δύο φορές με τον

Πανιώνιο

και μία με τον

Ηρακλή

, ενώ ήρθε στα μέρη μας και ο

Σκοτ Σκάιλς

με παράσημο τις 30 ασίστ που είχε δώσει σε ένα ματς του

ΝΒΑ

, ανάμεσα στους Ορλάντο Μάτζικ και τους Ντένβερ Νάγκετς. Δύο φορές ο

Νίκος Βετούλας

βρέθηκε στην πρώτη θέση (με Απόλλωνα Πάτρας και Ιωνικό Ν.Φ.), ενώ από το 2004 και για τρεις συνεχόμενες σεζόν ο Νταμίρ Μουλαομέροβιτς έσπαγε τις άμυνες με κλειστά μάτια, για να ακολουθήσουν ο

Δημήτρης Διαμαντίδης

και ο

Βασίλης Σπανούλης

, πριν επιστρέψει ο

Παπαλουκάς

στον

Ολυμπιακό

.

Ένα ρεκόρ που ισούται με πάρα πολλούς πόντους

Στο προηγούμενο ματς του Ολυμπιακού για την Ευρωλίγκα με αντίπαλο την

Κάχα Λαμποράλ

, ο

Θοδωρής Παπαλουκάς

έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία της διοργάνωσης που σπάει το φράγμα των

800 ασίστ

. Το νούμερο είναι εξωπραγματικό, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο "Τεό" παίζει στο κορυφαίο επίπεδο εδώ και οκτώ σεζόν. Δηλαδή 100 ασίστ κάθε χρονιά. Δεν λίγες. Σε καμία περίπτωση. Μάλιστα, αν πούμε ότι μια ασίστ ισούται με δύο πόντους, τότε από τα μάτια, τα χέρια και το μυαλό του Παπαλουκά έχουν βγει

1.600 πόντοι

. Και παραπάνω, αν σκεφτούμε ότι πολλές θα μεταφράστηκαν σε τρίποντα.

"

Το συγκεκριμένο ρεκόρ με κάνει ιδιαίτερα χαρούμενο, αλλά από την άλλη, αυτή είναι και η δουλειά μου. Να κάνω πιο εύκολο το παιχνίδι για τους συμπαίκτες μου και να δημιουργώ τις κατάλληλες συνθήκες για να πετύχουν ένα καλάθι

", λέει ο ίδιος και συνεχίζει: "

Βέβαια, είναι σημαντικό να έχεις και έξυπνους συμπαίκτες, που σε καταλαβαίνουν και κάνουν ακόμη πιο εύκολη μια ασίστ. Η ασίστ είναι αποτέλεσμα μιας ομαδικής λειτουργίας, την οποία μετουσιώνουν σε πράξη δύο παίκτες"

.

Τα επιτεύγματά του Παπαλουκά

Πέρυσι, ο Παπαλουκάς ήταν πρώτος στις ασίστ στην

Α1

με 100 συνολικά, ενώ την πρώτη θέση έχει κατακτήσει και το 2000-01, όταν έπαιζε στον Πανιώνιο, στην καλύτερη χρονιά του στην Ελλάδα πριν αναχωρήσει για τη

Μόσχα

, όπου εκεί εξελίχθηκε στον πιο μεγάλο πασέρ της Ευρώπης, που ίσως να μην έχει δει στο επίπεδο του άλλον τέτοιον παίκτη, το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Δύο φορές, το

2009

και το

2007

ο Παπαλουκάς ήταν πρώτος στην

Ευρωλίγκα

, ενώ τα τελευταία πέντε χρόνια βρίσκεται μονίμως στην πρώτη πεντάδα, με βασικό ανταγωνιστή τον

Πάμπλο Πριτζιόνι

που όμως υπολείπεται

150 ασίστ

(!) του Θοδωρή.

Το ταλέντο και το ύψος

Η αλήθεια είναι ότι δεν θέλουν όλοι οι παίκτες να πασάρουν. Όντως, έτσι είναι. Κάποιος προτιμάει ένα καλάθι, άλλος προτιμάει μια καλή άμυνα (λιγότεροι είναι αυτοί, βασικά), αλλά ακόμη και αν θέλει κάποιος να δώσει μια ασίστ, δεν σημαίνει ότι μπορεί κιόλας. Η πάσα είναι καταρχάς κάτι τεχνικό, που το μαθαίνεις μικρός. Μαθαίνεις τα βασικά: το πώς θα δώσεις μια πάσα (σκαστή, στήθους, με τα χέρια πάνω από το κεφάλι) ανάλογα με τη θέση τη δική σου και του συμπαίκτη σου στο γήπεδο, το πότε θα τη δώσεις (το timing στην πάσα μπορεί να αλλάξει την εξέλιξη και το αποτέλεσμα μιας επίθεσης) και πού θα τη δώσεις (δεν είναι όλοι οι παίκτες έτοιμοι να δεχθούν την πάσα που σκέφτηκες, δεν είναι όλοι οι παίκτες ικανοί να αξιοποιήσουν μια πάσα που θα δώσεις – οπότε πρέπει να επιλέξεις). Και στο τέλος, το πιο σημαντικό. Η πάσα είναι θέμα ταλέντου.

"

Ναι, μια έφεση, ταλέντο αν το θες έτσι, χρειάζεται. Αλλά επαναλαμβάνω παίζει ρόλο και η ομάδα. Το επίπεδο κάθε ομάδας ανεβάζει τους αριθμούς σε κάθε στατιστική κατηγορία που πάει. Όσον αφορά το ύψος μου, όντως σε ορισμένες περιπτώσεις βοηθάει, να βλέπω καλύτερα το γήπεδο ή να διαβάζω μια φάση, ακόμη και όταν πιέζομαι, πάνω από τον αντίπαλο. Επίσης, στη δική μου περίπτωση, επειδή δεν με φοβούνται για την ευστοχία του μακρινού σουτ που έχω (σ.σ. αν και φέτος αυτό έχει αλλάξει, όπως έχουμε δει), μου δίνουν περισσότερο χώρο, αλλά περισσότερη ελευθερία κινήσεων και έναν οπτικό ορίζοντα μεγαλύτερο από άλλους",

σχολιάζει ο Θοδωρής που φέτος μετράει ήδη 35 ασίστ στην Α1 και είναι πρώτος στην Ευρωλίγκα με 7.38 μέσο όρο!

Και στην τελική, η ασίστ είναι και λίγο θέμα χαρακτήρα. Αν στην καθημερινότητά σου σε νοιάζει μόνο η πάρτη σου και τίποτα άλλο, δύσκολα μπορείς να φτάσεις στο σημείο να μοιράζεις πάσες δεξιά, αριστερά και ακόμη και αν το προσπαθήσεις, το πιθανότερο είναι να οδηγείσαι και πάλι από τον εγωκεντρισμό σου και να ψάχνεις συνήθως την δύσκολη και εντυπωσιακή πάσα και όχι την απλή και εύκολη, που και πάλι ως ασίστ μετράει. "

Δεν θέλω και δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πω ότι μια πάσα είναι και θέμα χαρακτήρα. Προσωπικά πιστεύω ότι παίζει ρόλο η αντίληψη που έχεις πρώτα για το χώρο και για το μπάσκετ γενικότερα. Στα παιδιά που έρχονται στο PAPALOUKAMP κάθε καλοκαίρι, δίνω συγχαρητήρια περισσότερο σε όσα δίνουν μια καλή πάσα. Και προσπαθώ να τους μάθω πόσο σημαντικό είναι για έναν παίκτη, να μπορεί και κυρίως να θέλει να πασάρει σωστά"

.