100 Χρόνια Ολυμπιακός, Ο Κώστας Παπανικολάου στο SPORT24: “Ο Πρίντεζης είναι ο μεγαλύτερος αθλητής στην ιστορία του Ολυμπιακού, έχει προσφέρει τα πάντα”

Το SPORT24 τιμά τα 100 χρόνια από την ίδρυση του Ολυμπιακού, με τον Κώστα Παπανικολάου να φιλοξενείται στο στούντιο από τον Σπύρο Καβαλιεράτο και τον Χάρη Σταύρου.

Ο αρχηγός της ομάδας μπάσκετ των ερυθρόλευκων μίλησε για την κορυφαία του στιγμή με τους Πειραιώτες, για τον μεγαλύτερο αθλητή στην ιστορία της ομάδας, για τους πανηγυρισμούς με τον πατέρα του μετά την κατάκτηση του Conference League και για τον Παναγιώτη και τον Γιώργο Αγγελόπουλο, μεταξύ πολλών άλλων.

Οι δηλώσεις του Κώστα Παπανικολάου

“Χρόνια πολλά σε όλους. Όμορφα πράγματα χθες, ήμασταν συντονισμένοι στο SPORT24. Ήταν κάτι πολύ όμορφο αυτό που έγινε χθες, ήταν αντάξιο της ιστορίας του Ολυμπιακού. Απλά όλοι ήθελαν να τιμήσουν τον τόπο γέννησης του Ολυμπιακού, θα μπορούσε να είναι και άλλο τόσο σε έκταση, γιατί ο Ολυμπιακός είναι παντού σε όλη την Ελλάδα και στην Ευρώπη. Μπορεί να βλέπαμε καπνογόνα σε όλη την Ελλάδα, ο Ολυμπιακός επεκτείνεται σε όλο τον κόσμο”. 

Για τον Αναστόπουλο: “Στο Παλαιό Φάληρο που έμενα, εκείνος έμενε από πάνω μου. Ήξερα ότι του αρέσει το μπάσκετ, αλλά όταν τον πετύχαινα ήξερε τα πάντα, κάθε φάση, κάθε νίκη, κάθε play”. 

Για την 13η θέση στην ψηφοφορία του SPORT24: “Ευχαριστώ όλους όσους μπήκαν στην ψηφοφορία, στη συνείδηση του κόσμου κάθε ένας έχει ξεχωριστή θέση για τον κόσμο. Από εκεί και πέρα το να ακούω ότι εγώ είμαι πάνω από αυτά τα ονόματα, είναι μαγικό, δεν μπορεί να το συλλάβει εύκολα ο νους. 

Πόσοι έχουν νιώσει την αγάπη που έχω νιώσει εγώ από τον οργανισμό και από τον κόσμο; Εγώ την λαμβάνω αυτή την αγάπη από την αρχή, όταν περπατάω στον δρόμο και με βρίσκουν άνθρωποι ακόμα και μεγαλύτερης ηλικίας, θα μου σφίξουν το χέρι και θα μου πουν όμορφα λόγια. Αυτό σημαίνει πολλά για ‘μένα. 

Μπορεί να είσαι 20 χρόνια σε μια ομάδα και μην μπεις στη συνείδηση του κόσμου. Αυτό μετράει σε μένα πιο πολύ από οποιοδήποτε τίτλο. Αυτό που θα συνεχίσει να μένει είναι η ιδέα του Ολυμπιακού, όχι οι παίκτες γιατί φεύγουν. Είναι η συνείδηση του κόσμου, από γενιά σε γενιά. Το έχουμε πει όλοι στον οργανισμό ότι είναι σημαντικό να τιμάμε το παρελθόν.

Δεν θα πω τους παλιούς, θα πω αυτούς που έχω προλάβει, αυτούς που έχω ζήσει. Με όλο τον σεβασμό θα αφήσω έξω Σαργκάνη, Αναστόπουλο, θα πω αυτούς που έχω ζήσει. 

Ποιος είμαι εγώ να κρίνω βέβαια, αλλά στα δικά μου μάτια είναι Σπανούλης, Πρίντεζης, Τζιοβάνι, Τζόρτζεβιτς, Αναστόπουλος είναι στη δική μου συνείδηση πάνω. Επειδή σκέφτηκα τη συνέπεια, δεν το περίμενα για τον Ελ Κααμπί να είναι στο Νο.6 της ψηφοφορίας”. 

Για τον GOAT στην ιστορία του Ολυμπιακού: “Δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός. Για ‘μενα αν βάλω τα πάντα μέσα, είναι ο Πρίντεζης. Τα έχει όλα, έχει ένα πακέτο που τα έχει όλα. Ξέρω τον Γιώργο, έχω ζήσει τον Γιώργο, έχει προσφέρει τα πάντα. Ξεκίνησε από τον Ολυμπιακό, είναι οπαδός του Ολυμπιακού, πήγαινε ακόμα και στις εκδρομές του Ολυμπιακού, είναι οι παράμετροι που έχει ο καθένας, ο καθένας το μετράει διαφορετικά. Συγγνώμη κόουτς Βασίλη…(γέλια)” 

Για την πρώτη φανέλα που πήρε στη ζωή του: “Η πρώτη που αγόρασα ήταν μια φανέλα του Ριβάλντο από την Μπαρτσελόνα. Είχαμε πάει διακοπές με τους γονείς μου την είχα αγοράσει”. 

Για τους πανηγυρισμούς στη Νέα Φιλαδέλφεια για το Conference: “Ήταν και ο πατέρας μου, ο αδερφός μου. Ο κύριος λόγος που ήθελα να πάω ήταν φυσικά για το ότι ήταν τελικός του Ολυμπιακού και επειδή ήθελα να το ζήσω με τον πατέρα μου και τον αδερφό μου. 

Η ομορφιά της ημέρας ξεκινάει από τις αγκαλιές του κόσμου, από τα ‘δεν πειράζει’, πράγματα που εσύ επειδή νιώθεις ενοχικά εκείνη τη στιγμή, σε κάνουν να νιώθεις καλύτερα. Ο κόσμος μού έδωσε αυτό το ‘όλα καλά’, σε κάνουν να νιώθεις καλύτερα. Το γκολ ήρθε στη γωνία που ήμασταν εμείς, δεν θα μπορούσαμε να το έχουμε καλύτερα. Ήταν αυθόρμητοι οι πανηγυρισμοί, δεν μπορείς να συγκρατηθείς. Το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ είναι αθλήματα που βγάζουν έντονα συναισθήματα. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες ας πούμε έβλεπα την προσπάθεια του Πετρούνια και είχα πάρα πολύ άγχος, κάτι που δεν θα περίμενε κάποιος για ένα παιχνίδι κρίκων”. 

Για τον κόσμο: “Ο κόσμος καταλαβαίνει πότε η ομάδα χρειάζεται τη στήριξή του έχει ανάγκη και βρίσκεται πάντα εκεί. Σε στηρίζει, σού δείχνει τη στήριξη. Δεν είναι η μια ομάδα της χαράς, ο κόσμος έχει έντονες αλλαγές συναισθημάτων, γιατί είναι στη φύση των φιλάθλων”. 

Για το αν διαβάζει τα μηνύματα και τα σχόλια στα social media: “Όχι πλέον. Εμένα με επηρέαζε, για αυτό σταμάτησα. Πλέον μου στέλνουν μηνύματα, κάνουν σχόλια. Αλλά υπάρχουν πράγματα με μεγαλύτερη αξία, από αυτά. Βέβαια, ακόμα και εγώ που είμαι αθλητής, έβλεπα το ματς με την Μπόντο και έλεγα ‘βάλ’ το ρε Γιάρεμτσουκ’. Θα γίνει 4-3 στο συνολικό σκορ, θα έρθει 4-0, θα έχει κατηφόρα, δεν γίνεται”.

Για το αν θα πάει ή αν θα απουσιάσει λόγω κούρασης από τη ρεβάνς με την Μπόντο Γκλιμτ, αφού ακολουθεί το ματς με τον Παναθηναϊκό: “Δεν είναι κούραση, αλλά θα τελειώσει στις 10 το βράδυ, μην δώσω το δικαίωμα ότι την προηγούμενη ημέρα ότι ‘ήσουν κουρασμένος’ για το ματς της Παρασκευής. Μού το λέει και η γυναίκα μου, μη με δει ο άλλος έξω και κάνω ένα κακό παιχνίδι και μου πει ο άλλος ‘ε βέβαια, αφού ήταν έξω όλη ημέρα’, δεν ξέρω αλλά έτσι είναι στο μυαλό μου”. 

Για την αγαπημένη του στιγμή: “Αγαπημένη στιγμή ήταν το 2012. Αν μπορείς να μου πεις περίγραψε την καριέρα σου στον Ολυμπιακό, θα σου πω πάρε τον αγώνα του 2012 από το πρώτο λεπτό μέχρι το τέλος. Από το blackout, το ‘δεν ξέρω τι κάνω’, στην ανατροπή, στο refuse to lose, όλα.

Έχω ξαναδεί αρκετές φορές το παιχνίδι του 2012. Όλο το ματς, πολλές φορές. Προσπαθώ να συνειδητοποιήσω πώς έγινε. Δεν μπόρεσα να συνειδητοποιήσω πώς έγινε. Ακόμα και τώρα αν δεις τις φάσεις μία προς μία, έχουν κάνει λάθη που ένα εκατομμύριο φορές να παίξουμε δεν θα τα ξανακάνουν. Έχουν γίνει όλα, για να είμαστε ειλικρινείς. Πανικός, πανικός, ήταν μαγικό.  

Ήταν σαν το περυσινό με τη Μακάμπι, από το 1-4 στο 6-1. Ποιος το πίστευε; Το είδα όλο το ματς. Σκεφτείτε το δώρο που πήραν αυτοί που πήγαν στο γήπεδο, τούς έχει γεμίσει την καρδιά τους, τη ζωή τους σε μια ζωή. Ήταν μαγικό”. 

Για το αν θυμάται τι ακολούθησε μετά το ματς με τη Ρεάλ: “Αυτή η περίοδος έχει διαγραφεί από τον σκληρό… Είναι κάτι που σε ‘τρώει’ γιατί ειδικά εκείνη τη χρονιά έγινε πολύ μεγάλη προσπάθεια και στο παρκέ ήμασταν πολύ επιβλητικοί. Αυτό το ‘αχ’ σε ακολουθάει, θέλουμε να το βγάλουμε φέτος αυτό το ‘αχ’ και να φέρουμε την Ευρωλίγκα στον Πειραιά.

Είχαμε μια συζήτηση με τον Σάσα (Βεζένκοβ) μετά το ματς με την Παρτίζαν, η αίσθηση που είχαμε είναι ότι τη χρονιά του ’23 ήμασταν πιο επιβλητικοί αλλά φέτος έχουμε καλύτερο ρεκόρ. Στη συζήτηση καταλήξαμε ότι το επίπεδο μέσα σε αυτά τα χρόνια έχει ανέβει τρομακτικά. Έβγαινες τότε από το 6-7-8 δεν θα μπορούσες να χάσεις εντός έδρας, έλεγες θα κερδίσουμε. Το να φτάσεις μέχρι το επίπεδο που έχουμε φτάσει φέτος που όλοι είναι πολύ κοντά, είναι κάτι άλλο. Εσύ όμως έχεις επτά ήττες, αυτό σου δίνει κάτι; Όχι, αλλά σου δίνει μια επιβράβευση, μια επιβεβαίωση ότι είμαστε πολύ δυνατοί και μπορούμε να πάμε μέχρι το τέλος”.

Για το ότι ο Ολυμπιακός πριν την έναρξη της σεζόν μπορούσε να πει ότι έχει την καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη: “Υπάρχει μεγαλύτερη ποιότητα. Ισχύει αυτό, γιατί έγινε τεράστια προσπάθεια από τον κ. Παναγιώτη και τον κ. Γιώργο, έχουν κάνει τεράστια προσπάθεια όλο το καλοκαίρι για να στελεχώσουν την ομάδα όσο το δυνατόν καλύτερα, για να μπορέσει να έχει ο Ολυμπιακός μια αντάξια σεζόν των 100 χρόνων της ιστορίας του και να διεκδικήσει όλους τους τίτλους”. 

Για ένα μήνυμα ενός φίλου του Ολυμπιακού με κινητικό πρόβλημα στο LIVE του SPORT24, που ο Παπανικολάου τού είχε στείλει VIDEO με ευχές για τα γενέθλιά του: “Ο λόγος που αυτά τα μηνύματα δεν πρέπει να διαβάζονται, είναι γιατί νομίζει ο κόσμος ότι κάνουμε κάτι σπουδαίο. Το να κάτσεις και να βγάλεις πέντε ή δέκα δευτερόλεπτα ένα βίντεο, εσένα μπορεί να σού πάρει 20 δευτερόλεπτα, αλλά σκέψου τι θα δώσεις σε αυτό το παιδί, στην ψυχή του. Δεν χρειάζεται να λέμε ‘α τι έκανα εγώ’ και τέτοια”. 

Για τον κόσμο που εργάζεται πίσω από τα φώτα: “100% είναι πάρα πολύ σημαντικοί. Όπως είπα και πριν όλα ξεκινούν από τον κ. Παναγιώτη και τον κ. Γιώργο. Είναι η κεφαλή αυτής της ομάδας.  Είχαμε μια συζήτηση πρόσφατα με κάποιον για το ποιος είναι η πιο σημαντική μορφή στην ιστορία του Ολυμπιακού. Δεν σού έρχεται από την πρώτη στιγμή, αλλά αν κάτσεις και το σκεφτείς, ο κ. Παναγιώτης και ο κ. Γιώργος σε όλη αυτή την περίοδο των χρόνων από το 2006 μέχρι σήμερα – οι ίδιοι ξέρουν πόσο το λέει η ψυχή τους και ποια είναι η αγάπη του για αυτό που κάνουν – είναι τόσο αφανείς σε αυτή την περίοδο. Δεν λένε ‘κοιτάξτε να δείτε τι κάνουμε’.

Κάνουν αυτό που κάνουν από καθαρή αγάπη, από μεγάλη θέληση να προσφέρουν στον κόσμο, να δώσουν μεγάλη χαρά στον κόσμο, γιατί έτσι και οι ίδιοι γίνονται χαρούμενοι και γεμίζουν ως άνθρωποι. Αυτό είναι τεράστια ευλογία για εμάς να έχουμε αυτούς τους δύο ανθρώπους. Μιλάω για το κομμάτι του μπάσκετ. Είναι ευλογία που ο Ολυμπιακός έχει αυτούς τους ανθρώπους. Αν εγώ πρέπει να βάλω μία φυσιογνωμία που έχει βοηθήσει στην ιστορία της ομάδας μπάσκετ του Ολυμπιακού, σε ό,τι αφορά στο ποια είναι η εικόνα του, νομίζω ότι είναι αυτοί οι δύο άνθρωποι. 

Από εκεί και πέρα υπάρχει ο Αντώνης Κατσίκης, Χρήστος Μπαφές, Νίκος Λεπενιώτης, Τζένη Γραβιά που είναι μαζί μας εδώ, όπως και όλα τα παιδιά πάνω στα γραφεία, ο Ανδρέας, η Κανέλα, η Χριστίνα, ο Κυριάκος είναι πάρα πολλά ονόματα και ξεχνάω πολλούς. Η Πηνελόπη, ο Κωνσταντίνος, ξεχνάω πολλά τώρα. 

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι έχουν πολύ σημαντικό ρόλο και δίνουν μεγάλη βοήθεια, το κάνουν από αγνή αγάπη, όπως και οι εθελοντές. Όλοι εκείνοι βοηθούν πάρα πολύ στην καθημερινότητα του οργανισμού αλλά και της δικής μας δουλειάς. Γιατί το να μπεις εσύ στο γήπεδο και να έχεις ας πούμε ζεστό νερό πρέπει να υπάρχει ένας Δημήτρης Πασχόπουλος που έχει πει ‘έλα Τάσο, έχουμε προπόνηση στις 12, άνοιξε το νερό να είναι έτοιμο στις 2’. Χίλια δύο πράγματα. Κάποιοι δουλεύουν για να υπάρχει ένα αποτέλεσμα, όλοι αυτοί δουλεύουν για να έχουμε εμείς τις καλύτερες ανέσεις  και όσο το δυνατόν λιγότερη ταλαιπωρία, ώστε να έχεις λίγο παραπάνω χρόνο.

Για όλα υπάρχουν παιδιά που φροντίζουν για όλα αυτά. Τα παιδιά ας πούμε που έρχονται από το εξωτερικό δεν ξέρουν πώς είναι να πάω να πληρώσω τη ΔΕΗ. Υπάρχουν άνθρωποι στην ομάδα που αναλαμβάνουν τις υποχρεώσεις αυτές των παιδιών που έρχονται. Στο εξωτερικό δεν είναι έτσι. Σού λένε αυτές είναι οι εταιρίες για τηλέφωνο, για ΔΕΗ κτλ. Εδώ υπάρχει μια αγκαλιά, το κάνουν με ανιδιοτέλεια, παίρνουν κομμάτι στην επιτυχία και στην αποτυχία. Τούς ευχαριστούμε πάρα πολύ για αυτό που κάνουν για τον οργανισμό, όχι για εμάς, αλλά για τον οργανισμό. Το θέμα είναι ότι δεν ακούν ευχαριστώ, το μαγικό είναι ότι δεν περιμένουν το ευχαριστώ, το κάνουν με αγάπη. Αυτό είναι πολύ όμορφο και τους ευχαριστούμε πάρα πολύ για όλα αυτά που κάνουν”. 

Για το αν ο Ολυμπιακός έχει αποτύχει σε κάτι σε αυτά τα χρόνια: “Δεν θεωρώ ότι υπάρχει αποτυχία. Υπάρχει η αίσθηση του ανεκπλήρωτου, αυτή η αίσθηση του ‘λίγο ακόμα’, αυτό το ‘γαμώτο’. Όλη η σεζόν, η προσπάθεια γίνεται για να φτάσει η ομάδα στο Final Four, είναι ένα παιχνίδι που το παίρνει όποιος το παίρνει, αλλά το σημαντικό είναι φτάνεις εκεί. Δεν είναι η αποτυχία, αλλά η αίσθηση του ανεκπλήρωτου”.

Για αυτό που έκαναν οι παίκτες του Ολυμπιακού μετά την Παρτίζαν που τραγούδησαν με τον κόσμο: “Ήταν μια πολύ δυνατή στιγμή, που βγήκε πολύ αυθόρμητο. Μας παρακίνησε πολύ ο κόσμος και ο Χρήστος ο Μπαφές. Ήταν μια πολύ όμορφη στιγμή. Ήθελα να κάνουμε κάτι όλοι μαζί, πέρα από το μαγικό σύνθημα ‘είσαι στο μυαλό’, ήθελα να δείξω ότι είμαστε όλοι μαζί μια ομάδα. Όχι ότι ξεχωρίζει ο κόσμος από την ομάδα. Είμαστε όλοι μαζί”. 

Η Stoiximan είναι ένα με τη φανέλα… ένα με την ομάδα του Ολυμπιακού