Άαρον Γουάιτ: Ένα αγρίμι ψάχνει την επάνοδο στην ελίτ

Αθλητικός ψηλός με παραστάσεις από υψηλό επίπεδο σε τιμή ευκαιρίας. Αυτή θα μπορούσε να είναι η πρόταση που θα ακολουθούσε τον Άαρον Γουάιτ (28 χρονών, 2.06 μέτρα), ο οποίος συμφώνησε με τον Παναθηναϊκό για συμβόλαιο ενός χρόνου, σε μία κίνηση που μοιάζει να συμφέρει και τις δύο πλευρές.

O Άαρον Γουάιτ δεν είναι άγνωστος στο ευρύ κοινό. Η εξαιρετική διετία (2017-2019) στην Ζαλγκίρις φρόντισε για αυτό. Έπειτα ωστόσο από μία απογοητευτική περσινή σεζόν, την οποία μοίρασε ανάμεσα στην άκρη του πάγκου της Αρμάνι Μιλάνο και την Τενερίφη, ο Αμερικανός φόργουορντ χρειαζόταν ένα restart. Θέλει να αποδείξει ότι ανήκει στην EuroLeague και ο Παναθηναϊκός βρήκε την ευκαιρία να τον αρπάξει.

Οι “πράσινοι” κινήθηκαν στην περίπτωση του Γουάιτ όπως και σε αυτή του Νεμάνια Νέντοβιτς. Βρήκαν δηλαδή έναν παίκτη τον οποίο αρκετοί – για διαφορετικούς λόγους προφανώς – έχουν αφήσει στο περιθώριο και ποντάροντας στο κίνητρο της παρουσίας στην EuroLeague κατάφεραν να τον αποκτήσουν σε χαμηλότερη τιμή από αυτή της αγοράς. Το θέμα πλέον από εδώ και πέρα είναι πώς ταιριάζει ο άλλοτε παίκτης της Ζάλγκιρις στο σύνολο του Γιώργου Βόβορα.

ΕΝΑΣ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΑΘΛΗΤΗΣ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΥ

Η γραμμή ψηλών του Παναθηναϊκού έχει πάρει πλέον πλήρη μορφή μετά την έλευση του Γουάιτ. Μία γραμμή ψηλών που είχε ανάγκη από μία ένεση αθλητικότητας. Πλέον, οι “πράσινοι” έχουν τους Ντίνο Μήτογλου, Μπεν Μπεντίλ και Άαρον Γουάιτ στην θέση του πάουερ φόργουορντ και τους Γιώργο Παπαγιάννη και Ζακ Όγκαστ στην θέση του σέντερ. Σε θέση πάουερ φόργουορντ θα έχει την δυνατότητα να ανέβει και ο Ιωάννης Παπαπέτρου όταν χρειάζεται και πιο σπάνια ο Λεωνίδας Κασελάκης, ενώ οι Ντίνος Μήτογλου και Μπεν Μπεντίλ θα μπορούν να ανέβουν και στην θέση του σέντερ.

Μία πρώτη ματιά στην γραμμή ψηλών του Παναθηναϊκού αρκεί για να καταλάβει ποιο είναι το διαφορετικό στοιχείο που προσφέρει ο Γουάιτ: Αθλητικότητα. Ο άλλοτε παίκτης της Ζάλγκιρις φημίζεται για την ικανότητά του να παίζει πάνω από τη στεφάνη, έχοντας την δυνατότητα να προσφέρει λύσεις με την ενέργεια που βγάζει στο παρκέ. Το παιχνίδι όμως του Γουάιτ δεν σταματάει εκεί.

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ

Ο Γουάιτ είναι ένας παίκτης που έχει κάνει καριέρα στα ευρωπαϊκά γήπεδα κάνοντας συγκεκριμένα πράγματα. Κινείται εξαιρετικά χωρίς τη μπάλα στην βασική γραμμή, παίζει πολύ καλά το Πικ εν Ρολ (ειδικά όταν κάνει slip το σκριν και ρολάρει γρήγορα προς το καλάθι για να δεχθεί alley oop πάσα), κυνηγάει τα επιθετικά ριμπάουντ και αποτελεί απειλή (αλλά δεν είναι και φόβος και τρόμος) σε Spot Up καταστάσεις από την γραμμή του τριπόντου, σουτάροντας δηλαδή από στάση. Βασικό του χαρακτηριστικό βέβαια είναι ότι τρέχει τρομερά το γήπεδο (ενίοτε κατεβάζοντας τη μπάλα), όντας ένας από τους τους καλύτερους ψηλούς στην στην Ευρώπη σε αυτό τον τομέα του παιχνιδιού.

Ο Γουάιτ δεν είναι αυτόφωτος ψηλός. Για να είναι αποδοτικός στην επίθεση χρειάζεται την βοήθεια των συμπαικτών του και η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία τρία χρόνια είχε την τύχη να έχει στο πλευρό του καλούς δημιουργούς, τόσο στις θέσεις των γκαρντ (Πάνγκος, Μίτσιτς, Γουόλτερς στην Ζάλγκιρις και Χουέρτας στην Τενερίφη) όσο και στις θέσεις των ψηλών (Ντέιβις, Γιανκούνας στην Ζάλγκιρις και Σερμαντίνι, Μπόγρη στην Τενερίφη). Αυτός είναι και ο λόγος που πολλά από τα καρφώματά του έρχονται έπειτα από δικό του κόψιμο στην βασική γραμμή, όπου δέχθηκε ασίστ από έναν σέντερ που επέλεξε να κάνει short roll μετά από σκριν που έστησε.

Αν πάντως είναι κάτι που χαρακτηρίζει τον Γουάιτ είναι πως πρόκειται για... αγρίμι. Ψάχνει την επαφή σε βαθμό που σπάνια δεν κάνει “καθαρά” σκριν μακριά από τη μπάλα, κυνηγάει τα επιθετικά ριμπάουντ, επιτίθεται στην close out άμυνα όταν βρίσκεται στην περιφέρεια, δεν φοβάται να παλέψει στην άμυνα.

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ

Την περσινή σεζόν ο Γουάιτ σούταρε με 36.8% στα τρίποντα με την φανέλα της Γκραν Κανάρια, επιχειρώντας 2.4 σουτ πίσω από την γραμμή των 6.75 μέτρων στο ισπανικό πρωτάθλημα και με 35.7% σε 2.8 προσπάθειες ανά αγώνα στο Basketball Champions League. Αρκετός κόσμος το έχει δει αυτό ως σημάδι ότι μπορεί να παίξει τον ρόλο του Stretch-4. Η αλήθεια ωστόσο είναι ελαφρώς διαφορετική.

Ο Γουάιτ μπορεί πράγματι να σουτάρει από την περιφέρεια αν χρειαστεί. Δεν είναι όμως αυτό το παιχνίδι του κι ας φάνηκε στο τελείωμα της σεζόν να προσαρμόζεται λίγο σε έναν διαφορετικό ρόλο στην Γκραν Κανάρια ελεώ της συνύπαρξής του με τους Σερμαντίνι/Μπόγρη. Ο Αμερικανός δεν είναι αυτό που ο κόσμος έχει στο μυαλό του ως κλασικός σουτέρ. Είναι απλώς ένας συμπαθητικός σουτέρ. Δεν είναι ο παίκτης που θα ανοίξει το γήπεδο και θα δημιουργήσει πανικό στην αντίπαλη άμυνα όποτε σηκώνεται από την περιφέρεια. Παράλληλα, ο Γουάιτ δεν αποτελεί ακριβώς απειλή με πλάτη στο καλάθι – απλώς κάποιες φορές μπορεί να τιμωρήσει ένα πιθανό miss-match.

Στην άλλη πλευρά του παρκέ, σίγουρα κανείς δε μπορεί να τον κατηγορήσει ότι δεν βγάζει ενέργεια, ενώ και η διετία στην Ζάλγκιρις τον βοήθησε να βελτιωθεί σε αυτό τον τομέα. Σίγουρα είναι καλύτερος αμυντικός από τον προκάτοχό του, ΝτεΣόν Τόμας, αλλά αυτό δεν ήταν και τόσο δύσκολο να ισχύει δεδομένου ότι ο Τόμας ήταν αδιάφορος στην άμυνα. Τα αθλητικά προσόντα και το μπασκετικό του I.Q βοηθάνε τον Γουάιτ να έχει καλές στιγμές στην άμυνα, ωστόσο η αλήθεια είναι ότι τα πλάγια βήματά του δεν είναι τα καλύτερα δυνατά. Δε μπορεί δηλαδή να μαρκάρει με συνέπεια σε μία πιθανή άμυνα με αλλαγές. Θα έχει καλές και κακές στιγμές, ενώ ενίοτε τζογάρει κυνηγώντας κλεψίματα.

ΜΙΑ ΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΟ

Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο στην περίπτωση του Γουάιτ είναι ότι μπορεί να συνυπάρξει με οποιονδήποτε άλλο ψηλό που υπάρχει στο ρόστερ των “πράσινων”. Τα χαρακτηριστικά του τον βοηθάνε για να αγωνιστεί είτε στο πλευρό κάποιου εκ των Όγκαστ ή Παπαγιάννη μένοντας στην περιφέρεια, είτε μαζί με έναν εκ των Μήτογλου και Μπεντίλ, έχοντας τον ρόλο του rim runner, του ψηλού δηλαδή που στήνει τα σκριν στο Πικ εν Ρολ και τρέχει προς το καλάθι.

Είναι αλήθεια πάντως ότι βλέποντας κάποιος το ρόστερ του Παναθηναϊκού, δεν γίνεται να μην παρατηρήσει ότι κανείς ψηλός της ομάδας δεν έχει δείξει την ικανότητα να σουτάρει με συνέπεια από την περιφέρεια, αλλά και ικανότητα στην πάσα. Το δεύτερο πρόβλημα ενδεχομένως να περιορίσει λίγο τον Γουάιτ, ο οποίος έχει συνηθίσει να έχει δημιουργικούς ψηλούς στο πλευρό του.

Ο Γουάιτ έρχεται στον Παναθηναϊκό για να δώσει το κάτι διαφορετικό στην γραμμή ψηλών του. Παράλληλα, ψάχνει μία ευκαιρία για να αποδείξει ότι αξίζει να βρίσκεται στην ελίτ. Αυτή την “πείνα” του Αμερικανού εκμεταλλεύτηκε το “τριφύλλι”, προχωρώντας σε μία κίνηση που δείχνει να συμφέρει και τις δύο πλευρές. Μένει να φανεί πλέον πώς θα μεταφραστούν όλα αυτά στο παρκέ.