ΑΕΚ: Ο παράγοντας Μορέιρα και οι σταθερές αρχές

Η ΑΕΚ κλήθηκε να δώσει ένα δυνατό τεστ κόντρα στον Παναθηναϊκό. Το δυνατότερο πριν την έναρξη των επίσημων αγωνιστικών της υποχρεώσεων. Και ο βαθμός που πήρε ήταν σίγουρα "λίαν καλώς" με τη νίκη της με 87-77.

Σε ένα ιδιαίτερο παιχνίδι, όπου οι δύο ομάδες είχαν απουσίες (Σλότερ, Γιάνκοβιτς και ο νεοαποκτηθείς Άτκινς για την ΑΕΚ, Σαντ-Ρος, Μποχωρίδης και Βουγιούκας για τον Παναθηναϊκό), η “Ένωση” έδειξε πιο έτοιμη. Όσο σημαντικό ωστόσο και αν ήταν αυτό, ακόμα σημαντικότερο ήταν το γεγονός ότι έδειξε να έχει απορροφήσει σε σημαντικό βαθμό την φιλοσοφία που θέλει να έχει φέτος, δείχνοντας να συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε την περασμένη σεζόν, όπου βρισκόταν σε εξαιρετική κατάσταση όταν ήρθε η διακοπή λόγω του κορονοϊού.

Όπως και να έχει, το σημαντικό για την ΑΕΚ είναι ότι δείχνει ήδη να απορρόφησε τους νεοφερμένους, οι οποίοι φάνηκε να έχουν άμεση προσαρμογή, κάτι σημαντικό αν σκεφτεί κανείς ότι τις επόμενες 15 ημέρες η “Ένωση” θα διεκδικήσει δύο τρόπαια (Super Cup και Basketball Champions League). Τι ήταν όμως αυτό που έδειξε η “Ένωση” κόντρα στον Παναθηναϊκό;

Ο ΜΟΡΕΪΡΑ ΔΙΝΕΙ ΤΟ ΚΑΤΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ

Δεν γίνεται να ξεκινήσει κάποιος αναφορά στην φετινή ΑΕΚ και να μην αναφερθεί στην πρώτη (χρονικά) μεταγραφή της. Μία μεταγραφή που δεν έκανε τόσο θόρυβο με αυτές που ακολούθησαν, αλλά ίσως και να ήταν η πιο σημαντική. Ο λόγος για τον Γιανίκ Μορέιρα, ο οποίος ήρθε για να δώσει αυτό που έλειπε πέρυσι σε έναν βαθμό, καταφέρνοντας ήδη να γίνει παράγοντας του παιχνιδιού της ΑΕΚ.

Ο Μορέιρα είναι σε σημαντικό βαθμό όσα δεν είναι ο Σλότερ και για αυτό αποκτήθηκε. Οριακά αθλητικός, εξαιρετικά ποιοτικός στην επίθεση, με “γλυκό” παιχνίδι στο post, ικανότητα να απειλήσει με πρόσωπο και πλάτη, αλλά και δυνατότητα να κάνει αυτό που απαιτεί η ΑΕΚ από τους ψηλούς της – ένα καλό short roll έπειτα από Πικ εν Ρολ για να δει γήπεδο πριν εκτελέσει ή πασάρει – ο Ανγκολέζος έχει δείξει σε όλα τα φιλικά, με τελευταίο παράδειγμα το χθεσινό (19/9) με τον Παναθηναϊκό, έτοιμος να προσφέρει πράγματα.

Η παρουσία του Μορέιρα εξασφαλίζει στην “Ένωση” κάτι απαραίτητο: Δημιουργία από μέσα προς τα έξω, έναν δεύτερο πυλώνα δημιουργίας. Παράλληλα, δίνει έναν τρίτο παίκτη που μπορεί να ποστάρει, κάτι που πέρυσι έκαναν σχεδόν αποκλειστικά όποτε χρειαζόταν οι Λίνος Χρυσικόπουλος και Κιθ Λάνγκφορντ. Η διαφορά του Μορέιρα βέβαια είναι ότι μπορεί να... ζήσει στο post αν χρειαστεί, δεν είναι απλώς μέρος του παιχνιδιού του όπως των άλλων δύο.

ΟΙ ΣΤΑΘΕΡΕΣ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΧΑΜΗΛΑ ΣΧΗΜΑΤΑ

Αν ο Μορέιρα είναι το κάτι διαφορετικό, την ίδια στιγμή η “Ένωση” έδειξε ότι διατηρεί τις αρχές που είχε από την περασμένη σεζόν, εφαρμόζοντας αρκετές από αυτές κόντρα στον Παναθηναϊκό. Ακόμα πιο ενδιαφέρον ωστόσο ήταν ότι η ΑΕΚ έδειξε μία ευελιξία, απόρροια του βάθους της, κάτι που γίνεται ακόμα πιο σημαντικό όταν λαμβάνει κάποιος υπόψη τις απουσίες.

Η ΑΕΚ φαίνεται να κρατάει αρκετά πράγματα από πέρυσι. Τα plays απομόνωσης του Λάνγκφορντ είναι ακόμα εκεί, τα Πικ εν Ρολ με δημιουργό τον Νίκο Ζήση όπου τον στέλνουν στον δεξιό διάδρομο επίσης. Το κεντρικό Πικ εν Ρολ γενικά παραμένει μέρος του βασικού άξονα δημιουργίας με την παρουσία καλών σουτέρ που ανοίγουν το γήπεδο (Λοτζέσκι, Χρυσικόπουλος, Ρογκαβόπουλος), κάτι λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι υπάρχουν γκαρντ που μπορούν να διαβάσουν το παιχνίδι εξαιρετικά. Υπάρχουν όμως και άλλα πράγματα πλέον.

Η ικανότητα του Μορέιρα να ποστάρει δίνει ένα έξτρα όπλο στην ΑΕΚ. Το ίδιο και η πολυτέλεια που δίνει η παρουσία του Ράις να υπάρχει ένας ακόμα δημιουργός/εκτελεστής. Αυτό, δε, που ήρθε για να μείνει – έστω και αν έγινε υπό την αίρεση της απουσίας του Βλάντο Γιάνκοβιτς – είναι η ταυτόχρονη παρουσία τριών γκαρντ στο παρκέ. Ένα σχήμα με το οποίο γενικά η “Ένωση” έκλεισε τα δεκάλεπτα με τον Παναθηναϊκό, προσθέτοντας ένα ενδιαφέρον στοιχείο: Το σκριν στην μπάλα ανάμεσα σε δύο περιφερειακούς, προκειμένου να “σημαδέψει” η “Ένωση” τον πιο αδύναμο αμυντικό κρίκο των “πράσινων”.

Η ΑΜΥΝΑ ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΑΣΤΕΡΙΣΚΟΣ

Μεγάλη κουβέντα έχει γίνει από το καλοκαίρι για την επιλογή της ΑΕΚ να έχει στο ρόστερ της παίκτες που γενικά είναι... επιθετικογενείς και την απουσία ενός “εξολοθρευτή'. Αν ωστόσο φάνηκε κάτι κόντρα στον – έστω και χωρίς Σαντ-Ρος και Μποχωρίδη – Παναθηναϊκό, είναι ότι πολλά πράγματα είναι θέμα διάθεσης.

Η άμυνα της ΑΕΚ ήταν συγκεκριμένη σε μεγάλο διάστημα του αγώνα πάνω στο Πικ εν Ρολ του Παναθηναϊκού, με δυναμικά Hedge Out του εκάστοτε σέντερ. Στο τελευταίο δίλεπτο των τριών πρώτων δεκάλεπτων (όταν σε δύο εξ αυτών υπήρχε και σχήμα με τους Ματσιούλις-Χρυσικόπουλο στις θέσεις των ψηλών) υπήρξαν αλλαγές. Αυτό ωστόσο που έδειξε πολλά, ήταν η αμυντική συμπεριφορά της ΑΕΚ στην τρίτη περίοδο, ειδικά στα Πικ εν Ρολ που έστηνε ο Νέντοβιτς. Εκεί που η “Ένωση” επέλεξε να κάνει δυναμικό double-team και να πάρει οπωσδήποτε την μπάλα από τα χέρια του Σέρβου, οδηγώντας τον σε τρία μαζεμένα λάθη, κάνοντας την ίδια στιγμή εξαιρετικές αμυντικές περιστροφές. Και όλα αυτά με τον Σλότερ εκτός 12αδας.

Τα ψεγάδια της ΑΕΚ σαφώς υπάρχουν και εδώ είναι που μπαίνει ο αστερίσκος. Φάνηκε αυτό και όταν ο Παναθηναϊκός προσαρμόστηκε στην άμυνα του “Δικέφαλου” και απέφευγε να δίνει σκριν στον Νέντοβιτς, με τον Σέρβο απλώς να παίζει ένας εναντίον ενός και είτε να σκοράρει, είτε να δημιουργεί για τους συμπαίκτες του, δείχνοντας ότι λείπει ένας αμυντικός εξολθρευτής. Παίκτες όπως ο Νέντοβιτς όμως θα σκοράρουν... έτσι κι αλλιώς, επειδή είναι γεννημένοι σκόρερ.

Μοιάζει σχεδόν κυνικό, αλλά είναι μία πραγματικότητα. Καμία φορά, ένας παίκτης απλώς είναι υπερβολικά καλός για να τον σταματήσεις. Μπορείς όμως να τον περιορίσεις, να παίξεις με το μυαλό του, να τον κάνεις να σκεφτεί, να τον οδηγήσεις σε λάθη σε κάποιες φάσεις. Όταν αυτά τα μαζεμένα λάθη γίνονται σε αγώνες λίγων κατοχών – όπως θέλει να παίζει η ΑΕΚ – μπορούν να κάνουν την διαφορά.

ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΓΙΑ ΤΩΡΑ

Η ΑΕΚ είναι σε καλή κατάσταση. Όχι ιδανική, αλλά καλή για την εποχή που βρίσκεται. Έχει ακόμα να ενσωματώσει πράγματα, περιμένει τον Σλότερ να μπει στις προπονήσεις, οφείλει να βοηθήσει τον Άτκινς να προσαρμοστεί άμεσα επειδή θα έχει ρόλο ως ο ψηλός με δυνατότητα να αγωνιστεί στις δύο θέσεις της frontline, πρέπει να βοηθήσει τον Κατσίβελη να βρει ρυθμό ώστε να χρησιμοποιηθεί για ειδικές (αμυντικές και όχι μόνο) αποστολές, να βάλει ακόμα περισσότερο στο παιχνίδι τον Ράις και τον Λοτζέσκι.

Η αλήθεια είναι ότι τα σημάδια μέχρι στιγμής είναι εξαιρετικά. Και υπάρχει χρόνος να γίνουν ακόμα καλύτερα, με το Super Cup να είναι πρακτικά η καλύτερη αφορμή για να βελτιωθεί η χημεία ενόψει του Final Eight (30/9-4/10). Το μόνο που πρέπει να κάνει η ΑΕΚ είναι απλώς να συνεχίσει να δουλεύει.