Ο 32χρονος γκαρντ της Λιέτουβος Ρίτας δεν είναι κανένας τυχαίος! Το αντίθετο, μάλιστα. Υπήρξε ένα τεράστιο ταλέντο, πρωταθλητής στο κολέγιο και... ήρωας των απανταχού χοντρών!

Διαβάστε την ιστορία του "ζυμαρούλη" που ξέρει πολλά... κιλά μπάσκετ.

Η ανασκόπηση του αγώνα με τον Παναθηναϊκό

ΜακΝτόναλντς, Πίτσμπουρι και... κοτοπουλάκια

Ο "ζυμαρούλης" (doughboy), όπως το έλεγαν, έπαιζε πάντα με παραπανίσια κιλά, τα οποία ήταν διαρκώς το θέμα συζήτησης με τους δημοσιογράφους και το αντικείμενο χλευασμού από τους αντίπαλους προπονητές. Ο "χοντρός", όμως, τα κατάφερε μια χαρά...

Ο Ελ Αμίν γεννήθηκε στη Μινεσότα κι άρχιζε να παίζει μπάσκετ από τα τέσσερα του χρόνια από ζήλεια! Έβλεπε τα μεγαλύτερα του αδέρφια να σουτάρουν στο γκαράζ του σπιτιού κι άρχισε κι αυτός να κυνηγά την πορτοκαλί μπάλα. Στο γυμνάσιο άρχισε να αγωνίζεται πιο οργανομένα (με προπονητή τον πατέρα στου στην ομάδα της γειτονιάς) και συνεχώς "ανέβαινε" επίπεδο, παρότι έπαιζε με μεγαλύτερα παιδιά.

Τελικά κατάφερε να οδηγήσει το North Community High School σε τρεις συνεχόμενους τίτλους στη Μινεάπολις, κερδίζοντας μια θέση στις επιλογές των McDonalds All-American, των καλύτερων δηλαδή παικτών γυμνασίου σε ολόκληρη την Αμερική.

Αρκετά κολέγια θέλησαν να τον εντάξουν στο δυναμικό τους, αλλά εκείνος προτίμησε το U-Conn. Και καλά έκανε! Κι αυτό γιατί τη δεύτερη χρονιά του (το 1999) οδήγησε την ομάδα (ως βασικός πλέι-μέικερ) στην κατάκτηση του τίτλου απέναντι στο πανίσχυρο Ντιουκ, με γνωστότερο συμπαίκτη όλων τον Ριπ Χάμιλτον.

Ο Ελ Αμίν, ωστόσο, ήταν ο άνθρωπος του τελικού καθώς σκόραρε τους 4 από τους τελευταίους πόντους της ομάδας του για να γίνει το τελικό 77-74 υπέρ των "Χάσκις". Την επόμενη χρονιά η ομάδα αποδυναμώθηκε, αλλά τα δικά του νούμερα αυξήθηκαν. Τελικά οι επιδόσεις του στο κολέγιο τον έφεραν στο Νο34 του ντραφτ και στους Σικάγο Μπουλς.

Στο ΝΒΑ δεν έμεινε για πολλά χρόνια. Πρόλαβε να κάνει ρεκόρ καριέρας με 21 πόντους (κόντρα στους Ουίζαρντς) και να κλέψει την παράσταση στο rookie game του 2000, όταν πέτυχε 18 πόντους. Το 2001 "μετακόμισε" στους Μάβερικς, για να ακολουθήσει η "υποβαθμισμένη" 2ετία στο CBA.

Επέστρεψε στο ΝΒΑ και στους Χιτ, πριν πραγματοποιήσει το υπερατλαντικό ταξίδι με προορισμό το Ισραήλ. Έκτοτε έπαιξε σε αρκετά... ανατολικά πρωταθλήματα (Ισραήλ, Τουρκία, Ουκρανία, Ρωσία, Λιθουανία) πάντα με επιτυχία και καλά νούμερα.

Φέτος διανύει μια εξαιρετική χρονιά με τη Λιέτουβος Ρίτας. Αποτελεί τον ηγέτη της ομάδας, όπως απέδειξε τόσο κόντρα στην Κάχα Λαμποράλ (οι Λιθουανοί κέρδισαν στη Βιτόρια με δικό του τρίποντο), όσο και στο ΟΑΚΑ την Τετάρτη, όταν σημείωσε τις καθοριστικές βολές.

Ο... καλύτερος χοντρός γκαρντ

Στο ΝΒΑ ακόμη τον μνημονεύουν για τα κιλά του. Αποτελεί μάλιστα μέτρο σύγκρισης! Όπως είχε γραφτεί χαρακτηριστικά "ο Μπαρόν Ντέιβις είναι ο χοντρότερος πόιντ-γκαρντ από την εποχή του Καλίντ Ελ Αμίν".

Συγκεκριμένα στην αρχή των '00s έπαιζε κοντά στα 100 κιλά κι ενώ το μπόι του δεν ξεπερνά το 1.80! Είναι χαρακτηριστικό, δε, ότι τώρα στη Λιέτουβος βρίσκεται στην καλύτερη κατάσταση που ήταν ποτέ!

Παλαιότερα το κοινό κι οι δημοσιογράφοι ήταν πάντα σκληροί μαζί του. "Εχουν κρύψει τους διαδρόμους γυμναστικής στο Κονέκτικατ" είχε αναρωτηθεί η τοπική εφημερίδα για να ρίξει κι άλλη μπηχτή: "πως είναι δυνατόν να ντριμπλάρει κάτω από τα πόδια με τέτοια μπούτια".

Ο μύθος λέει ότι ο Ελ Αμίν σε μια προπόνηση των Μπουλς είχε γίνει ρεζίλι επειδή έπεσαν... chicken nuggets από το σορτσάκι του, αν κι ο ίδιος ποτέ δεν έπαιρνε τις προσβολές για το βάρος του προσωπικά. "Όντως τρώω πολύ. Νομίζω ότι δεν είναι μυστικό" έλεγε χαριτολογώντας.

Τα πειράγματα των οπαδών, πάντως, του έδιναν πάντα ένα έξτρα κίνητρο: "Με... τρέφουν τα "χοντρέ" που ακούω από την κερκίδα κι όλα τα σχετικά. Μου δίνουν έξτρα κίνητρο και έμπνευση" έχει παραδεχτεί. Άλλωστε έχει συνηθίσει να (κατα)κρίνεται για την εξωτερική του εμφάνιση. Όταν ήταν μικρός έμενε εκτός από τα "μονά" επειδή ήταν κοντός. "Δεν με άφηναν να παίξω, αλλά μόλις έβρισκα την ευκαιρία προσπαθούσα να τους δείξω τι χάνουν".

Ο αγαπημένος των... υπέρβαρων

Από την άλλη ο Ελ Αμίν γνώρισε την αποθέωση στο πρόσωπο των απανταχού υπέρβαρων. Κι αυτό γιατί τον έχρισαν τον προσωπικό τους ήρωα. Δεν συναντά άλλωστε κανείς αθλητές με παραπανίσια κιλά σε τόσο υψηλό επίπεδο και μάλιστα σε μια τέτοια θέση. Και απαντώντας σε σχετική ερώτηση είχε δηλώσει: "Έτσι είναι! Δεν θα έλεγα οι άνθρωποι χωρίς καλή φυσική κατάσταση, αλλά γενικά υπάρχουν πολλοί που με υποστηρίζουν για αυτόν ακριβώς το λόγο".

Αυτός είναι ο Καλίντ Ελ Αμίν. Αν του άρεσαν κι οι... διαίτες, όσο του αρέσει το μπάσκετ, ίσως ο κόσμος να μην ήξερε τώρα τον Ντερόν Ουίλιαμς. Απλά μην τον πει κανείς οπαδό "χοντρό", γιατί του δίνει κίνητρο.