Άλλαξε θέση και έγινε παίκτης Euroleague

Ήταν ο δεύτερος πιο πολύτιμος παίκτης της Euroleague, στη regular season. Πίσω από τον Μπόμπαν Μαριάνοβιτς. Μόνο που ο Σέρβος δεν είναι ρούκι στη διοργάνωση. Ο Τζαμέλ ΜακΛιν είναι, άρα θα μπορούσατε να πείτε ότι είναι ο καλύτερος "νέος" της regular season! Γιατί δεν τον είχατε ακούσει νωρίτερα; Επειδή απ' όταν ήλθε στην Ευρώπη, οι ομάδες του τον χρησιμοποιούσαν ως σέντερ (διότι δεν είχε και το καλύτερο σουτ από μέση απόσταση, αλλά την ίδια ώρα δεν ήταν και κανένα θηρίο -2.03). Ο Σάσα Ομπράντοβιτς είπε να κάνει τη διαφορά. Τον έβαλε στο "4" για να σωθεί και να σώσει. Ελάτε να σας γνωρίσουμε τον MVP των Γερμανών.

Ως παιδί στρατιωτικών, είχε γυρίσει τον κόσμο, πριν... γυρίσει για το καλάθι. Μεγάλωσε στη Γερμανία, στην αεροπορική βάση του Ramstein, μετά πήγε στο Rotterdam και για το λύκειο επέστρεψε στις ΗΠΑ.

Κάθισε στα θρανία του Bethel High School, απ' όπου αποφοίτησε ο Alen Iverson. Αν το είχε υπ' όψιν του; "Κάτι πήρε το μάτι μου σε αφίσες που υπήρχαν παντού", είχε εξηγήσει. Μια φορά εν τω μεταξύ, τον είχε δει και στο σούπερ μάρκετ. Δεν τον πλησίασε. Ντρεπόταν. Αλλά ας πάμε παρακάτω. Ως τελειόφοιτος στο σχολείο (2005-06), είχε 14.5π., 15 ριμπ. και 3 τάπες ανά αγώνα. Μπορείτε να πείτε ότι ήταν ο ηγέτης της παρέας του στο Eastern Regional Tournament -στα playoffs της Virginia- με ρεκόρ 27-1.

Πριν πάει στο πρώτο κολέγιο, είχε πεταχτεί μέχρι το Boo Williams ΑΑU -κορυφαίο πρόγραμμα για νέους, της χώρας. Τον Ιούλιο του 2008 μετείχε στο πρόγραμμα Athletes in action και έπαιξε στο Ταϊβάν. Σε όλη αυτή τη διαδρομή, αλλά και εκείνη που θα ερχόταν η μητέρα του ήταν δίπλα του. Παρακολουθούσε όλα τα ματς και μετά του έλεγε... τι έκανε λάθος. Αν αισθανόταν μόνος που ζούσε μακριά της; "Όχι. Λατρεύω να μένω μόνος", είχε διευκρινίσει. Βέβαια, την ίδια ώρα βέβαια, ομολόγησε πως την καλεί κάθε μέρα στο τηλέφωνο, ενώ ενημέρωσε ότι η μαμά του είναι ο λόγος που παίζει πιάνο.

Αν μπει η πρώτη, βρίσκω ρυθμό και αυτοπεποίθηση. Αν χάσω τις πρώτες, δεν υπάρχει περίπτωση να ορθοποδήσω" είχε σχολιάσει, πριν καταλήξει στο "είναι σαν το πιάνο. Στο τέλος της ημέρας, χρειάζομαι εξάσκηση και στα δύο". Όταν αποφοίτησε, είχε πτυχίο στις τέχνες και δούλευε επί ενός άλλου στο αθλητικό management.

Το καλοκαίρι του 2011 μελέτησε τις προσφορές που είχε και διαπίστωσε πως είχε έλθει η ώρα να φύγει για την Ευρώπη. Για αρχή, διάλεξε την Leuven του Βελγίου, στην οποία πρόσφερε 9.3π., με 51.5% στα δίποντα, 18.2% στα τρίποντα και 62.8% στις βολές, συν 6.75 ριμπ., 1 κλεψ. και 0.8 ασίστ. Το καλοκαίρι του 2012, υπέγραψε με τη Scafati (Α2 Ιταλίας), αλλά "κόπηκε", διότι δεν είχε πείσει τον κόουτς Μαουρίτσιο Μπαρτότσι πως αξίζει μια θέση. Η Οστάνδη ήταν πιο θετική και τον υπέγραψε (μαζί της έκανε την πρώτη εμφάνιση στο Eurocup και σε έξι ματς είχε 4.7π., 1.1 ριμπ., 66.7% στις βολές, 52.9% στα δίποντα), για να τον δει να φεύγει τον Ιανουάριο του 2015 για τη Βόννη. Εκεί θα γινόταν άλλος άνθρωπος (για την ακρίβεια, άλλος παίκτης), με 15.5π. και 6.7 ριμπ. ανά αγώνα στο Eurocup και 13,5 π., 7 ριμπ. και ποσοστά του επιπέδου των 58% στα διπ. και 67% στις βολές, στη μιάμιση σεζόν που έζησε στη συγκεκριμένη πόλη.

Τον είχαν ρωτήσει σχετικά. Είχε ενημερώσει πως " ως αθλητές πρέπει να απολαμβάνουμε την εμπειρία να παίζουμε όχι μόνο τα σαββατοκύριακα, αλλά και με ομάδες από άλλες χώρες, με αθλητές άλλου επιπέδου". Ανέκαθεν η προτεραιότητα του ήταν " να κάνω ό,τι θέλει ο κόουτς. Φυσικά, όλοι γνωρίζουν ότι είμαι καλός κοντά στο καλάθι, είτε παίζω άμυνα, είτε παίρνω ριμπάουντ. Και πάντα δούλευα για την ομάδα. Δεν με νοιάζει δηλαδή, να σκοράρω".

Το τελευταίο κρατήστε το. Γιατί ήξερε την αδυναμία του (τα όχι και τόσο καλά ποσοστά από μέση και μακρινή απόσταση) και τη δούλεψε το καλοκαίρι του 2014. Προηγουμένως βέβαια, του είχε χτυπήσει την πόρτα η Άλμπα, προσφέροντας την ευκαιρία να παίξει για πρώτη φορά στη Euroleague. Τον είχε ζητήσει και η Στρασμπούρ, αλλά προτίμησε τη... σιγουριά (οι Γάλλοι έπαιζαν στα προκριματικά της Euroleague). " Ήξερα πως το στιλ αυτής της ομάδας είναι λίγο διαφορετικό και για αυτό δούλεψα το καλοκαίρι, ώστε να μην έχω πρόβλημα προσαρμογής. Κυρίως δούλεψα το σουτ μου, για να είμαι έτοιμος να αποδώσω στο υψηλότερο επίπεδο". Είχε υποσχεθεί να κρατά "καθαρούς" τους αιθέρες, αλλά και να γίνει απειλή στις αντίπαλες άμυνες ζώνης. Όπως θα παραδεχόταν " τα τελευταία χρόνια ήμουν ο μόνος ψηλός των ομάδων μου και οι συμπαίκτες μου περίμεναν από εμένα δυνατή παρουσία στη ρακέτα. Ήξερα πως αυτό θα αλλάξει στην Άλμπα. Οι δίδυμοι πύργοι δεν ήταν κάτι άγνωστο ως προς εμένα. Το 'χα δουλέψει στο κολέγιο". Πριν ξεκινήσει επισήμως η σεζόν, είχε γίνει γνωστός τοις πάσι.

Οι Spurs ταξίδεψαν για το Βερολίνο, στο πλαίσιο του προγράμματος ΝΒΑ Europe Tour και εμφανίστηκαν στην Ο2 World για να συναντήσουν την Άλμπα. Τι έγινε; Ο ΜακΛιν δοκίμασε το πρώτο floater (ή "δάκρυ" όπως λένε οι Αμερικανοί το συγκεκριμένο σουτ ή... πεταχτάρι όπως έχει γίνει γνωστό στην Ελλάδα) της ζωής του και με αυτό υπέγραψε ένα ιστορικό γεγονός: το 94-93 των Γερμανών επί του San Antonio. " Δεν είχα ξαναδοκιμάσει αυτό το σουτ. Ποτέ" έλεγε μετά το ματς, "όταν πήρα την μπάλα στα χέρια σκέφτηκα "oh man, μπορώ να διαμορφώσω αποτέλεσμα. Δεν κατάλαβα καν πως περνούσε ο χρόνος. Ειλικρινά, δεν πίστευα πως η μπάλα θα καταλήξει στο καλάθι. Την κοιτούσα και όταν βρήκε στόχο, θυμάμαι μόνο... το χάος που δημιουργήθηκε". Πώς προσέγγισε γενικότερα το ματς; "Ό ταν έχεις την ευκαιρία να παίξεις με τέτοιου επιπέδου παίκτες, θες να δεις τι μπορείς να επιτύχεις. Πού βρίσκεσαι. Όταν βρήκα ρυθμό,όταν κατάλαβα πώς παίζουν οι Spurs, ήθελα να είμαι ακόμα πιο επιθετικός, ακόμα πιο επικίνδυνος".

Παρεμπιπτόντως, πρόσφερε και τη νίκη στην Άλμπα. Σκέφτηκε ότι μπορεί να παίξει στο ΝΒΑ; " Θα ήταν όνειρο. Κάθε καλοκαίρι ελπίζω, αλλά ξέρετε πώς είναι αυτά. Το ΝΒΑ είναι γεμάτο σκόρερ. Εγώ είμαι από τους παίκτες που λειτουργούν ως... κόλλα μεταξύ των υπολοίπων. Δεν έχω πολλές πιθανότητες, αλλά ακόμα και αυτές που υπάρχουν θέλω να τις διεκδικήσω. Για αυτό ήλθα ευθύς εξ αρχής στην Ευρώπη. Για να δουλέψω, να βελτιωθώ, να γίνω ο καλύτερος που μπορώ, με την ελπίδα πως μια μέρα μπορεί να μου δοθεί μια ευκαιρία". Αλλά και να μη του δοθεί από το ΝΒΑ, με όσα κάνει φέτος, θεωρείται δεδομένο ότι θα του δίνεται (με διάρκεια) δουλειά στη Euroleague.