Η μοναδικότητα του Φραγκίσκου Αλβέρτη, είχε αναπτυχθεί σε άλλο κείμενο. Τότε που ανέλαβε χρέη head coach στον Παναθηναϊκό. Καλά. Μη φανταστείτε πως πέρασαν και χρόνια. Τον Μάρτιο ήταν. Αρχές Ιουνίου, έγινε ο πρώτος πρώην παίκτης-team manager-προπονητής που πήρε πρωτάθλημα. Έγινε και ο πρώτος κόουτς που ανέλαβε μεσούσης περιόδου και τελείωσε τη σεζόν με τρόπαιο στα χέρια -μετά το 1991 και τον Μιχάλη Κυρίτση.

Αν τον έχετε ακούσει να μιλά έστω και μία φορά (πράγμα που είναι απίθανο να μην έχει συμβεί, δεδομένου ότι από το 1990 είναι στον Παναθηναϊκό και στις Εθνικές), θα ξέρετε πως όλα αυτά δεν του λένε τίποτα. Δεν είναι από αυτούς τους τύπους.

Τι τύπος είναι; Από εκείνους που ξέρουν να εκτιμούν, να σέβονται. Για αυτό και εξηγεί στο sport24.gr πως όταν λέει ότι ο Παναθηναϊκός είναι η οικογένεια του, το εννοεί. Και το στηρίζει με πράξεις. " Όταν τέθηκε θέμα να αναλάβω, αυτό που σκέφτηκα πρώτα ήταν ότι η ομάδα χρειαζόταν τη βοήθεια μου. Συν αυτό, ένιωσα πως οι παίκτες μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα. Ότι θα ήταν κρίμα να μην παίξουμε, σύμφωνα με τις δυνατότητες μας, να μην πάρουμε αυτό που μας αξίζει ".

"Ως κόουτς, τα έχεις όλα πάνω στο κεφάλι σου"

Αντιστοίχως, είχε εμφανιστεί στο πόστο του team manager, όταν ολοκλήρωσε την καριέρα του ως παίκτης. Τι έχει να πει για κάθε ιδιότητα; " Ως εμπειρία, η δουλειά του κόουτς είναι εντελώς διαφορετική. Ως παίκτης έχεις τις δικές σου, προσωπικές ανησυχίες. Τι μπορείς να κάνεις για να προσφέρεις στο σύνολο, τι χρειάζεται η ομάδα σου από εσένα, να καλύψεις τους συμπαίκτες σου, να σε καλύψουν εκείνοι. Είναι ομαδική η δουλειά .

Ως team manager αυτό που κάνεις είναι να προσπαθείς να λύσεις τα προβλήματα των παικτών. Ως κόουτς, έχεις όλα τα προβλήματα πάνω στο κεφάλι σου. Η ευθύνη είναι όλη δική σου. Τουλάχιστον έτσι νιώθω εγώ. Μόλις ξεκινάς το ματς, είσαι αποκλειστικά μόνος και προσπαθείς να "βγάλεις" στο παρκέ, τη δουλειά που έχεις κάνει με παίκτες και συνεργάτες, όλη την εβδομάδα" . Πώς θα χαρακτήριζε την τελευταία εμπειρία; " Ζωής!".

Το συναίσθημα, αλλάζει ανάλογα με το πόστο; " Τελικά ήταν όπως και όταν έπαιζα. Ανακούφιση και τελειώνουμε εκεί".

"Όλοι κουβαλάμε κάποια βιώματα"

Τα ρίσκα τα αποφεύγουν μόνο όσοι φοβούνται. Τις αλλαγές. Τις προκλήσεις. Να σηκωθούν, αν πέσουν. Ο Αλβέρτης δεν έχει τέτοια θέματα, όπως έχει αποδείξει πολλάκις. Όπως είχε πει και ο Αριστοτέλης " τα πράγματα που πρέπει να κάνεις, τα μαθαίνεις κάνοντάς τα". Όταν τώρα, έχεις και την εμπειρία 19 χρόνων, όχι απλά ως παίκτης, αλλά και ως αρχηγός, ως ηγέτης μιας εκ των καλύτερων ευρωπαϊκών ομάδων, στη σύγχρονη ιστορία του σπορ, εξυπακούεται πως δεν ξεκινάς την εκμάθηση από την πρώτη δημοτικού, αλλά από την πρώτη λυκείου.

" Όλοι κουβαλάμε κάποια βιώματα που μας βοηθούν. Πολλώ δε, εκείνοι οι προπονητές που δεν έχουν περάσει τη διαδικασία του ασίσταντ. Είναι αλήθεια πως βοήθησε πολύ πως όλα τα χρόνια ήμουν στον ίδιο χώρο, στην ίδια ομάδα. Όταν έχεις περάσει από όλα τα πόστα, έχεις μια "άλφα" εμπειρία.

Το πρώτο μου ματς λοιπόν, ήταν με την Εφές, εκτός. Τότε αναλάβαμε την ομάδα, μαζί με τους συνεργάτες μου, τους οποίους θέλω να ευχαριστήσω πάρα πολύ. Πέσαμε στα βαθιά με το καλημέρα. Χρειαζόμασταν τη νίκη και την πήραμε, όπως την πήραμε (στην παράταση). Ακολούθησε η διαδικασία πολύ δύσκολων ματς, που είχαν το "πρέπει" της νίκης. Θεωρώ ότι τα καταφέραμε, προκριθήκαμε στους "8" και εκεί δώσαμε γενναία μάχη. Κάναμε τρία πολύ καλά παιχνίδια, τα δυο τα νικήσαμε, το ένα το χάσαμε στο παρά δύο ".

"Υποχρέωση μας, να ξανασταθούμε στα πόδια μας"

Έκαναν και δυο πολύ άσχημα, που έθεσαν νέο αρνητικό ρεκόρ στην ιστορία της ομάδας στη Εuroleague. " Είτε χάναμε με έναν πόντο, είτε με όσους χάσαμε, ήταν το ίδιο. Σαφέστατα και κοιτάξαμε παρακάτω και ήταν υποχρέωση μας να ξανασταθούμε στα πόδια μας. Δηλαδή, τι θα έπρεπε να κάνουμε; Να μείνουμε στις ήττες; Σίγουρα άλλαξε η ψυχολογία μας" και εκεί επιστράτευσε εκ νέου τις γνώσεις του.

Τι έκανε; Όπως αποκάλυψε ο Στεφάν Λασμέ "μας έμαθε τη νοοτροπία του νικητή". Το αυτό συνέβη και μετά το break του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ. "Κάνω αυτό που πιστεύω. Αυτό που έχω βιώσει, αυτό που έχω δει, αυτό που θα ήθελα να ακούσω, αυτό που άκουσα πως κάποιος είπε. Είμαστε χρόνια εδώ. Ίσως να σκέφτηκα και περισσότερο ως παίκτης. Δεν ξέρω. Σημασία έχει ότι έγινε αυτό που θέλαμε . Ε ντάξει. Δεν προκριθήκαμε στο Final Four. Καταφέραμε όμως, να πάρουμε το πρωτάθλημα. Άλματα δεν γίνονται. Γίνονται βήματα. Βήμα, βήμα μαθαίνεις και από τα λάθη σου".

"Πολύ μεγάλη η σημασία του πρωταθλήματος"

Παρεμπιπτόντως, το πρωτάθλημα το πήρε ο ΠΑΟ, αφού πρώτα πήρε πίσω το πλεονέκτημα έδρας που του "έκλεψε" ο Ολυμπιακός, στον τρίτο τελικό. Αλήθεια, υπάρχει τρόπος με τον οποίον δεν έχει πάρει αυτόν τον τίτλο; "Τώρα που το λες, δεν νομίζω ότι το έχουμε ξανακάνει αυτό. Το "σπάσιμο", στο "σπάσιμο". Τι θα ακολουθήσει; Να παλεύουμε για το κάθε τι. Να αντιμετωπίζουμε κάθε πρόκληση, όπως έρχεται".

Οι δυσκολίες που παρουσιάστηκαν στο διάβα, έκαναν καλύτερη την ομάδα του; " Τα λόγια είναι εύκολα. Οι πράξεις είναι δύσκολες. Είτε λες, είτε ακούς λόγια, δεν κοστίζουν κάτι. Το δύσκολο είναι να μπεις σε διαδικασία διεργασίας του μυαλού και του ψυχισμού, η οποία θα βγει μέσα στο γήπεδο και θα πετύχεις αυτό που θέλεις. Δεν ήταν καθόλου εύκολο. Δεν το λέω μόνο ως κόουτς τώρα, αλλά το ίδιο θα φανταζόμουν και αν ήμουν παίκτης. Για αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία το πρωτάθλημα και με τον τρόπο τον οποίο ήλθε . Ο τρόπος που επικρατήσαμε, δείχνει από τι είναι φτιαγμένη αυτή η ομάδα. Από το παρκέ, μέχρι τα αποδυτήρια, τις κερκίδες, μέχρι τα ξενοδοχεία παντού. Πραγματικά τους αξίζουν συγχαρητήρια ".

Δεν ήταν ποτέ μόνος

Το "αύριο" δεν είναι ακόμα ξεκάθαρο " γιατί δεν έχω κάποια ματαιοδοξία. Χαίρομαι που είμαι στον Παναθηναϊκό", στο όποιο πόστο. Αν κάτι είναι ωστόσο, σαφές είναι πως σε αυτή τη διαδρομή -των λίγων μηνών- είχε και μια... δικλείδα ασφαλείας: τα πρώην... συνεταιράκια στο "έγκλημα", τους Δημήτρη Διαμαντίδη και Αντώνη Φώτση. " Από την πρώτη ώρα η βοήθεια τους ήταν υπερπολύτιμη. Έπειτα από τόσα χρόνια ίδιας αγωνίας, ίδιας προσπάθειας, βρεθήκαμε από ένα εντελώς διαφορετικό πόστο. Όλους τους παίκτες μπορώ να τους εμπιστευτώ. Με τον Δημήτρη και τον Αντώνη όμως, έχουμε άλλη σχέση, πιο ιδιαίτερη και είναι λογικό. Αυτή η σχέση "μίλησε" από το πρώτο λεπτό".

Και το ρεζουμέ

Του είπαμε τι είπε ο Λασμέ ("είναι νικητής και κανείς δεν θα του το "πάρει" αυτό"). "Και τι θες να σου πω; Χαίρομαι που ήμασταν όλοι μαζί, πραγματική ομάδα, έως το τέλος, που βοηθήσαμε ο ένας τον άλλον έως το τέλος". Κάπως έτσι υπολογίστε πως θα είναι και η συνέχεια. Με τον Αλβέρτη στον πάγκο.