Αμίτσι: "Ξεπεράστε το..."
Ο Τζον Αμίτσι αποκαλύπτεται (ξανά) μέσα από τη συνέντευξη του στην αγγλική εφημερίδα "Guardian"
"Ήμουν εννιά χρονών όταν κατάλαβα ότι ήμουν γκέι. Κατά τη διάρκεια της εφηβείας το συναίσθημα έγινε πιο έντονο και δεν υπήρχε κανείς να στραφώ ή να μιλήσω. Λάτρευα τα βιβλία και μετατράπηκα σε... φυτό.
Ήμουν ασυνήθιστα ψηλός (κοντά στα 2.05) κι είχα παράξενο σώμα, κάτι που με στοιχειώνει ως και σήμερα. Δεν μου άρεσαν τα σπορ, αλλά μια μέρα με πλησίασε ένας σκάουτερ και με ρώτησε αν με ενδιαφέρει να παίξω μπάσκετ. Του εξήγησα, βέβαια, ότι ουδέποτε είχα πιάσει μπάλα. Τότε, στα 17 μου χρόνια, ξεκίνησε μια αναπάντεχη περιπέτεια.
Ξεκίνησα να παίζω σε ένα κλειστό γήπεδο με τσιμέντο και στεφανια καρφωμένα στους τοίχους. Άρχισα να βλέπω παιχνίδια στο ΝΒΑ. Για πρώτη φορά στη ζωή μου δεν ένιωθα τέρας...
Μαζί με τη μητέρα μου φτιάξαμε το "Πλάνο" το οποίο με οδήγησε στο μέλλον, έστω κι αν ουδέποτε είχα ρεαλαστικό στόχο το ΝΒΑ. Ωστόσο με έβαλε σε μια σκέψη, μακριά από ότι πίστευαν οι νέοι για το αμερικανικο όνειρο.
Το στήριξε κι ο πρώτος μου προπονητής, ο Τζο Φόρμπερ, που είναι ο αληθινός μου πατέρας! Κρατήσαμε επαφή και τώρα είναι ο διευθυντής του Amaechi Basketball Centre" στο Μάντσεστερ.
Στα 24 μου χρόνια έγραψα ιστορία ως ο πρώτος παίκτης που δεν έγινε ποτέ ντραφτ, αλλά ξεκίνησε βασικός στην πρεμιέρα του ΝΒΑ. Είχαν μεσολαβήσει έξι δύσκολα χρόνια κι ο θάνατος της μητέρας μου.
Το 1999 υπέγραψε πολυετές συμβόλαιο έναντι 10 εκ. δολαρίων. Είχα καθιερωθεί. Στο Ορλάντο έκανα κι έναν στενό φίλο τον Ταρίκ Αμπντούλ Ουαχάντ που μου είχε πει κάποτε: ότι είμαι "ειδικός στο να ξεχωρίζω όπου κι αν είμαι". Το πήρα σαν κομπλιμέντο.
Ένιωθα μόνος και καταπιεσμένος κρύβοντας την σεξουαλικότητα μου. Στα εκτός έδρας ματς όλα ήταν ευκολότερα. Στη Νέα Υόρκη πήγαινε στο "Splash" και στο Λος Άντζελες στο "Abbey".
Ωστόσο δεν προσποιήθηκα ποτέ. Δεν έφτιαξα μια φανταστική φιλενάδα, ούτε μιλούσα για γυναίκες. Κάποιοι συμπαίκτες μου είχαν φανταστεί ότι είμαι ομοφυλόφιλος.
Μια φορά ο συμπαίκτης μου στη Γιούτα, Γκρεγκ Όστερταγκ με είχε ρωτήσει: "Είσαι γκέι, δικέ μου". Χαμογέλασα και του απάντησα: "Δεν χρειάζεται να ανησυχείς για τίποτα
".
Στην ίδια συνέντευξη μιλάει και για τη σχέση του με τον Τζέρι Σλόαν. " Δεν είμαι επιθετικός τύπος, αλλά είχα φαντασιώσεις στις οποίες τον κρεμούσα στον τοίχο".
Όσο για τις αντιδράσεις; " Τα λόγια του Χάρνταγουεϊ με τρύπησαν σαν σφαίρες, αλλά δεν ήταν έκπληξη" είπε για να καταλήξει: " Όποιος έχει πρόβλημα με τους ομοφυλόφιλους αθλητές να το ξεπεράσει".
Ήμουν ασυνήθιστα ψηλός (κοντά στα 2.05) κι είχα παράξενο σώμα, κάτι που με στοιχειώνει ως και σήμερα. Δεν μου άρεσαν τα σπορ, αλλά μια μέρα με πλησίασε ένας σκάουτερ και με ρώτησε αν με ενδιαφέρει να παίξω μπάσκετ. Του εξήγησα, βέβαια, ότι ουδέποτε είχα πιάσει μπάλα. Τότε, στα 17 μου χρόνια, ξεκίνησε μια αναπάντεχη περιπέτεια.
Ξεκίνησα να παίζω σε ένα κλειστό γήπεδο με τσιμέντο και στεφανια καρφωμένα στους τοίχους. Άρχισα να βλέπω παιχνίδια στο ΝΒΑ. Για πρώτη φορά στη ζωή μου δεν ένιωθα τέρας...
Μαζί με τη μητέρα μου φτιάξαμε το "Πλάνο" το οποίο με οδήγησε στο μέλλον, έστω κι αν ουδέποτε είχα ρεαλαστικό στόχο το ΝΒΑ. Ωστόσο με έβαλε σε μια σκέψη, μακριά από ότι πίστευαν οι νέοι για το αμερικανικο όνειρο.
Το στήριξε κι ο πρώτος μου προπονητής, ο Τζο Φόρμπερ, που είναι ο αληθινός μου πατέρας! Κρατήσαμε επαφή και τώρα είναι ο διευθυντής του Amaechi Basketball Centre" στο Μάντσεστερ.
Στα 24 μου χρόνια έγραψα ιστορία ως ο πρώτος παίκτης που δεν έγινε ποτέ ντραφτ, αλλά ξεκίνησε βασικός στην πρεμιέρα του ΝΒΑ. Είχαν μεσολαβήσει έξι δύσκολα χρόνια κι ο θάνατος της μητέρας μου.
Το 1999 υπέγραψε πολυετές συμβόλαιο έναντι 10 εκ. δολαρίων. Είχα καθιερωθεί. Στο Ορλάντο έκανα κι έναν στενό φίλο τον Ταρίκ Αμπντούλ Ουαχάντ που μου είχε πει κάποτε: ότι είμαι "ειδικός στο να ξεχωρίζω όπου κι αν είμαι". Το πήρα σαν κομπλιμέντο.
Ένιωθα μόνος και καταπιεσμένος κρύβοντας την σεξουαλικότητα μου. Στα εκτός έδρας ματς όλα ήταν ευκολότερα. Στη Νέα Υόρκη πήγαινε στο "Splash" και στο Λος Άντζελες στο "Abbey".
Ωστόσο δεν προσποιήθηκα ποτέ. Δεν έφτιαξα μια φανταστική φιλενάδα, ούτε μιλούσα για γυναίκες. Κάποιοι συμπαίκτες μου είχαν φανταστεί ότι είμαι ομοφυλόφιλος.
Μια φορά ο συμπαίκτης μου στη Γιούτα, Γκρεγκ Όστερταγκ με είχε ρωτήσει: "Είσαι γκέι, δικέ μου". Χαμογέλασα και του απάντησα: "Δεν χρειάζεται να ανησυχείς για τίποτα
".
Στην ίδια συνέντευξη μιλάει και για τη σχέση του με τον Τζέρι Σλόαν. " Δεν είμαι επιθετικός τύπος, αλλά είχα φαντασιώσεις στις οποίες τον κρεμούσα στον τοίχο".
Όσο για τις αντιδράσεις; " Τα λόγια του Χάρνταγουεϊ με τρύπησαν σαν σφαίρες, αλλά δεν ήταν έκπληξη" είπε για να καταλήξει: " Όποιος έχει πρόβλημα με τους ομοφυλόφιλους αθλητές να το ξεπεράσει".