Η ανακοίνωση χαρακτηρίζει τον Πανιώνιο, ως σύλλογο προπύργιο του Ελληνισμού και κάνει μια ιστορική αναδρομή στα χρώματα του συλλόγου, όπως τεκμηριώθηκε από τον τον Ιστορικό-συγγραφέα κ. Βαγγέλη Κουκούλογλου στο βιβλίο του « ΣΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΡΩΜΑΤΑ»:

"....και εγένετο φώς, δέκα έτη πριν την αυγή του 20 ^ου αιώνα. Απο τον Ορφέα και το Γυμνάσιο γεννήθηκε ο Πανιώνιος στη Σμύρνη της Ιωνιάς. Και απο το απαύγασμα της πολιτιστικής και αθλητικής Μικρασίας και απο τους ήχους των αυλών, των «Πανιώνιων» αγώνων της αρχαίας Πριήνης, στους μπαξέδες και τους ταρσανάδες της χιλιοτραγουδισμένης Σμύρνης, η αναγέννηση της σύγχρονης αθλητικής και πνευματικής κουλτούρας των Ελλήνων.



Κι αυτή, η λυρική σειρήνα του γενικού προσκλητηρίου, με απώτερο στόχο την καλλιέργεια και τη διάδοση της μουσικής και των καλών τεχνών, αλλά με πρώτιστο σκοπό την ανάπτυξη της γυμναστικής και του αθλητικού αισθήματος, φιλοτεχνήθηκε με το άλικο χρώμα της καρδιάς, το κόκκινο και την απερασντοσύνη του χρώματος της μεγάλης πατρίδας, το μπλε.



Χρώματα που συμβολίζουν τη μεγάλη ιδέα ενός μεγάλου ηγέτη, του Δημητρού Δάλλα, χρώματα που ενσαρκώνουν τα μεγάλα όνειρα πολλών επιφανών Σμυρνιών, πνευματικών ανθρώπων και εθνικών αγωνιστών, που αφιέρωσαν τη ζωή τους στη νεότητα, για την αιωνιότητα του Πανιώνιου. Και που την αποτύπωσαν ανάμεσα στο κόκκινο και το μπλε, στα λευκά όνειρα τους, με τα αρχικά Π.Γ.Σ.Σ, στην απόχρωση(μπλε) της κοιτίδας του πολιτισμού και του αθλητισμού. Της Ελλάδας του πνεύματος και της γοητείας".

Η ανακοίνωση συνεχίζει χαρακτηρίζοντας απαράδεκτο το συμβάν: "Στο παρελθόν κάποιοι υποστήριξαν-οι ανιστόρητοι- ότι οι ιδρυτές του Πανιωνίου έβαλαν το κόκκινο στη σημαία του για να ...κολακέψουν τους Τούρκους. Είναι απαράδεκτος και προσβλητικός ο ισχυρισμός αυτός, προερχόμενος απο φθόνο και μικρότητα για τα όσα έχει πράξει ο Πανιώνιος επί ένα και πλέον αιώνα όχι μόνο στον αθλητισμό αλλά και ως έπαλξη πατριωτισμού και πολιτισμού.

Ξεχνούν οτι είναι ο μικρασιατικός σύλλογος που το εθνικό του φρόνημα το πλήρωσαν με πολύ αίμα, απο τον προστάτη του Άγιο Χρυσόστομο και των εγκριτών φιλάθλων του Πανιωνίου Γ.Σ.Σ Νικ. Τσουρουκτσόγλου μέχρι τον πρωταθλητή του Ύψους Νικόλαο Ανδρεαδάκη και δεκάδες φιλάθλων που έχασαν τη ζωή τους όταν οι «Τσέτες» μπήκαν και πυρπόλησαν τη Σμύρνη.

Επί 25 και πλεόν χρόνια ο Πανιώνιος-μέχρι την Καταστροφή- αγωνιζόταν για την εθνική και πατριωτική θωράκιση του Ελληνισμού με όλα τα μέσα, αθλητικά και μη.

Μάλιστα το 1904 ο μεγάλος Έλληνας της Ευρώπης, πρόεδρος της ΔΟΕ και του Α΄ Πανελληνίου εκπαιδευτικού συνεδρίου, κ.Δημήτριος Βικέλας με τη συμμετοχή χιλίων περίπου εκπαιδευτικών απο την ελεύθερη και την εκτός συνόρων Ελλάδα, βράβευσε τον Πανιώνιο για το εκπαιδευτικό και πατριωτικό του έργο και πρόσφερε χρηματικό ποσό που ο «Ιστορικός» το κατεχώρησε στο ταμείο του ως «δωρεά ανωνύμου» για να μην πάρουν είδηση οι Τούρκοι.

Κάτω, λοιπόν, τα χέρια απο ένα σύλλογο προπύργιο του Ελληνισμού...."