Οι Μπακς και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο ολοκλήρωσαν ιδανικά την περιοδεία τους στην Δύση με το “διπλό” στο Ντένβερ , στέλνοντας μήνυμα σε όλο το ΝΒΑ . Ολοκλήρωσαν έτσι μία τετράδα αγώνων-φωτιά εκτός έδρας κόντρα στις – βάσει ρεκόρ – 3 καλύτερες ομάδες της (Γουόριορς, Μπλέιζερς, Νάγκετς) και την 6η καλύτερη ομάδα (Κλίπερς), με ρεκόρ 2 νίκες και 2 ήττες.

Ο απολογισμός των Μπακς είναι κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικός, ειδικά αν ληφθεί υπόψη ότι ακόμα και στους δύο αγώνες που ηττήθηκαν πάλεψαν μέχρι το τέλος πριν γνωρίσουν την ήττα στο... νήμα. Επιστρέφουν λοιπόν στο Μιλγουόκι νιώθοντας μία χαρά για τους εαυτούς τους, αφού με ρεκόρ 10-3 πατάνε γερά στην 2η θέση της Ανατολής.

Η αλήθεια είναι ότι η πορεία του Μιλγουόκι έχει πιάσει αρκετό κόσμο στον ύπνο. Πολλοί περίμεναν ότι οι Μπακς θα είναι ομάδα τετράδας στην Ανατολή. Λίγοι όμως ήταν αυτοί που τους τοποθετούσαν τόσο ψηλά από τόσο νωρίς. Κάτι το δυναμικό τους ξεκίνημα όμως και κάτι τα θέματα χημείας που έχουν οι Σίξερς και οι Σέλτικς, τα έφεραν έτσι ώστε το Μιλγουόκι να βρίσκεται πανάξια σε αυτή την θέση έπειτα από 13 αγώνες. Τίποτα πάντως δεν έχει έρθει στην τύχη.

Το Μιλγουόκι είναι αυτή τη στιγμή η μοναδική ομάδα στο ΝΒΑ που βρίσκεται στο Top-5 τόσο στο Offensive Rating (πόντοι που σημειώνει ανά 100 κατοχές) και στο Defensive Rating (πόντοι που δέχεται ανά 100 κατοχές), όντας 2ο και 3ο αντίστοιχα. Παίζει το δικό του μπάσκετ, επιβάλλει τον δικό του ρυθμό και κερδίζει. Τόσο απλά.

Το θέμα ωστόσο είναι άλλο: Πώς κατάφερε το Μιλγουόκι να φτάσει μέχρι εδώ; Τι ακριβώς έκανε ο Μάικ Μπάντενχολζερ και κατάφερε να εκτοξεύσει τον Γιάννη και την παρέα του; Το Sport24.gr προσπαθεί να δώσει... φως στη μέχρι τώρα πορεία των Μπακς, αναλύοντας την φετινή τους ομάδα.

ΤΑ ΤΡΙΠΟΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ... ΔΑΣΟΣ ΤΗΣ ΤΑΚΤΙΚΗΣ ΤΟΥΣ

Δεν ανακαλύπτει κανείς την Αμερική όταν λέει ότι ένας από τους λόγους που οι Μπακς έχουν ανέβει ως επίπεδο είναι ότι πλέον σουτάρουν περισσότερα τρίποντα (40.5 ανά αγώνα για την ακρίβεια, δεύτεροι στο ΝΒΑ) ανοίγοντας διαδρόμους για τον Γιάννη. Αυτό είναι προφανές, όπως και το με ποιον τρόπο ήρθε αυτή η αλλαγή: Με τις προσθήκες καλών σουτέρ σε κάθε θέση, όπως ο Μπρουκ Λόπεζ, ο Έρσαν Ιλιασόβα και ο Πατ Κόνατον από την ελεύθερη αγορά και του Ντόντε ΝτιΒιντσέντζο από το ΝΒΑ Draft. Τα (πάρα) πολλά τρίποντα όμως είναι απλώς το δέντρο στην περίπτωση των Μπακς.

Μία από τις πιο υποτιμημένες κινήσεις του Μπάντενχολζερ στο φετινό Μιλγουόκι είναι μία αλλαγή στην αρχική πεντάδα της ομάδας που άλλαξε όλα τα δεδομένα. Ο λόγος για την είσοδο σε αυτή του Μάλκολμ Μπρόγκντον αντί του μονοδιάστατου στην επίθεση Τόνι Σνελ, σε μία απόφαση που ξαφνικά έκανε το Μιλγουόκι πιο ευκίνητο.

Τα 40 τρίποντα ανά αγώνα – ειδικά όταν οι Μπακς πέρυσι επιχειρούσαν μόλις 24.7 ανά αγώνα – έχουν προκαλέσει ένα σοκ σε όλους. Στην πραγματικότητα όμως, εξίσου σημαντική κίνηση ήταν η είσοδος του Μπρόγκντον στην πεντάδα. Ο λόγος είναι ότι με τον τριετοετή γκαρντ στο παρκέ οι Μπακς έχουν ξαφνικά 4 δημιουργούς στο παρκέ μαζί με τον Γιάννη, τον Κρις Μίντλετον και τον Έρικ Μπλέντσο. Αυτό οδηγεί σε καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας, περισσότερη ταχύτητα στην επίθεση και καλύτερες αποφάσεις, αφού στην πεντάδα υπάρχουν τρεις παίκτες που στο παρελθόν έχουν αγωνιστεί ή αγωνίζονται ως πόιντ γκαρντ (Μπλέντσο, Γιάννης, Μπρόγκντον) και ένας από τους καλύτερους περιφερειακούς πασέρ στο ΝΒΑ (Μίντλετον).

ΤΟ ΕΞΕΛΙΓΜΕΝΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΩΝ ΧΟΚΣ ΚΑΙ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ

Ο Μπάντενχολζερ δημιούργησε πολύ θόρυβο την σεζόν 2014/15 όταν στην 2η χρονιά του ως πρώτος προπονητής οδήγησε τους Χοκς στην κορυφή της Ανατολής με ρεκόρ 60-22. Το μπάσκετ που έπαιζαν εκείνοι οι Χοκς γοήτευε τον κόσμο, αφού βασιζόταν στην εξαιρετική κυκλοφορία της μπάλας και στην παρουσία 5 παικτών που μπορούσαν να σουτάρουν (Τιγκ, Κόρβερ, Κάρολ, Μίλσαπ, Χόρφορντ). Πολλοί θεώρησαν ότι ο έμπειρος τεχνικός θα έφερνε την ίδια φιλοσοφία στους Μπακς, κάτι που είχε βάση. Πράγματι αυτό έχει γίνει σε έναν βαθμό, αλλά όχι σε αυτό που πιστεύουν πολλοί.

Ο Μπάντενχόλζερ πράγματι διατήρησε την λογική των πολλών σουτέρ στο παρκέ. Αυτό ωστόσο που έφερε κυρίως ήταν η λογική ότι θέλει να έχει παίκτες που μπορούν να βάλουν την μπάλα στο παρκέ, κάτι που στην Ατλάντα έκαναν όλοι εκτός του Κόρβερ. Η δε μεγάλη διαφορά σε σχέση με εκείνη την Ατλάντα είναι ότι στους Χοκς ο Μπάντενχόλζερ δεν είχε έναν Γιάννη. Έναν παίκτη δηλαδή που μπορούσε να δημιουργήσει το δικό του σουτ – αλλά και των συμπαικτών του – με άνεση, λύνοντάς του τα χέρια. Αυτός ήταν και ο λόγος που για να λύσει αυτό το πρόβλημα επέλεξε να δώσει την μπάλα στους δύο ψηλούς του (Μίλσαπ, Χόρφορντ), οι οποίο τυγχάνει να είναι από τους καλύτερους ψηλούς πασέρ στο ΝΒΑ, δίνοντας μία μεγαλύτερη ελευθερία τότε στον Τιγκ και τον νεαρό Ντένις Σρόντερ όταν έψαχνε δημιουργία από την περιφέρεια.

Στην πραγματικότητα ο Μπάντενχολζερ έκανε μία... μίξη του στυλ των Χοκς και το προσάρμοσε στον Γιάννη και τους συμπαίκτες του. Οι τωρινοί Μπακς είναι η εξέλιξη εκείνων των Χοκς, οι οποίοι με την παρουσία 5 σουτέρ στο παρκέ και βασικούς δημιουργούς τους δύο ψηλούς μπέρδεψαν το ΝΒΑ. Στους Μπακς η παρουσία 4 σουτέρ γύρω από τον Γιάννη παρέμεινε, αλλά πλέον υπάρχουν κι άλλοι δημιουργοί στο παρκέ, να τον βοηθούν.

Το πιο ενδιαφέρον της υπόθεσης, το οποίο έχει περάσει στα... ψιλά, είναι ότι ο Μπάντενχολζερ έκανε πιο απειλητικούς τους Μπακς παίρνοντας συχνά την μπάλα από τα χέρια του Γιάννη. Κάτι που δεν φαίνεται στις προσπάθειες του “Greek Freak” – ο οποίος πέρυσι είχε 26.9 πόντους μέσο όρο με 18.7 προσπάθειες ανά αγώνα και φέτος 25.7 πόντους με 18.5 προσπάθειες ανά αγώνα – αλλά φαίνεται από τις προσπάθειες των Μπακς, οι οποίοι πέρυσι επιχειρούσαν 83 σουτ ανά αγώνα και φέτος επιχειρούν 93 σουτ ανά αγώνα! Με λίγα λόγια ο Γιάννης κάνει τα ίδια με πέρυσι, αλλά πιο ξεκούραστα, με τους συμπαίκτες του να παίρνουν βάρος από πάνω του, κάτι που πάντα θεωρείτο απαραίτητο στο Μιλγουόκι.

ΤΟ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΡΙΣΚΟ ΣΤΗΝ ΑΜΥΝΑ

Οι Μπακς έχουν αλλάξει φιλοσοφία στην επίθεση. Το ίδιο ισχύει όμως και για την άμυνα. Η αφελής ομάδα που απλώς... έτρεχε να καλύψει τρύπες στηριζόμενη απλώς στα μακριά χέρια των παικτών της έχει δώσει την θέση της σε μία ομάδα που ξέρει να χρησιμοποιεί τα πλεονεκτήματά της και προσπαθεί να κρύψει τις αδυναμίες της.

Το Μιλγουόκι έχει αποφασίσει αρχικά να σταματήσει την άμυνα με αλλαγές σε όλα τα σκριν, που είναι και η... μόδα στο ΝΒΑ. Αυτό δεν σημαίνει ότι αφήνουν ελεύθερα τρίποντα – κάτι που έκαναν... κατά κόρον πέρυσι για κάποιο λόγο και το πλήρωσαν. Το Μιλγουόκι έχει επιλέξει να αφήσει τους αντιπάλους τους να τους κερδίσει με τον πιο δύσκολο τρόπο: Το σουτ μετά από ντρίμπλα από μέση και μακρινή απόσταση, αφού την ίδια στιγμή προστατεύουν το “ζωγραφιστό” καλύτερα από κάθε άλλη ομάδα στην Λίγκα.

Οι αντίπαλοι των Μπακς επιχειρούν 37 τρίποντα ανά αγώνα, περισσότερα από κάθε άλλη ομάδα στο ΝΒΑ και να ευστοχούν σε 13 από αυτά (2η χειρότερη επίδοση στο ΝΒΑ). Το κάνουν όμως με ποσοστό μόλις 34.9%, στην 14η χειρότερη επίδοση στο ΝΒΑ. Αυτό είναι ένα τίμημα που μπορεί να δεχθεί να πληρώσει το Μιλγουόκι, όπως και το 44.8% που σουτάρουν οι αντίπαλοί τους από μέση απόσταση (5η χειρότερη επίδοση στο ΝΒΑ) στην προσπάθειά τους να εξασφαλίσουν μία αμυντική ισορροπία. Υπάρχουν φορές που αυτό γυρίζει μπούμερανγκ – όπως κόντρα στους Μπλέιζερς, όπου ο ΜακΚόλουμ “σκότωσε” το Μιλγουόκι με 40 πόντους με 10 σουτ του να έρχονται από μέση απόσταση και άλλα 5 από την γραμμή του τριπόντου . Δεν έχουν όμως όλες οι ομάδες έναν τέτοιο παίκτη στο ρόστερ τους.

Η αλήθεια είναι ότι αυτή η τακτική των Μπακς εμπεριέχει ρίσκο. Στην εποχή που οι σουτέρ γίνονται όλο και καλύτεροι, το Μιλγουόκι δίνει έμφαση στην άμυνα στο “ζωγραφιστό” και προκαλεί ανά διαστήματα τους αντιπάλους του να σουτάρουν. Όσο κι αν φαίνεται όμως περίεργο, δεν πρόκειται για πλάνο αυτοκτονίας και φαίνεται από ένα από τα πιο υποτιμημένα στατιστικά στο ΝΒΑ: Τα μαρκαρισμένα σουτ (contested shoots), εκεί που το Μιλγουόκι είναι με διαφορά το καλύτερο στην Λίγκα, αφού μαρκάρει 73.8 σουτ ανά αγώνα από τα συνολικά 95.3 που επιχειρούν οι αντίπαλοί τους! Κοινώς, σε 48 λεπτά αγώνα οι αντίπαλοι των Μπακς έχουν μόλις 22 ελεύθερα σουτ!

ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΠΑΙΖΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΕΣ

Το Μιλγουόκι ήρθε για τα καλά στο προσκήνιο. Το ξεκίνημα των Μπακς τους έχει βάλει για τα καλά στην συζήτηση για τις καλύτερες ομάδες του ΝΒΑ και όχι μόνο της Ανατολής. Το στυλ παιχνιδιού του Μιλγουόκι, η παρουσία ενός σταρ του επιπέδου του Γιάννη και τα σωστά “εργαλεία” που υπάρχουν στο πλευρό του και η έλευση του Μπάντενχολζερ έχουν αλλάξει επίπεδο τους Μπακς.

Είναι δεδομένο ότι έτσι όπως παίζει το Μιλγουόκι αυτή τη στιγμή πρέπει να θεωρείται ως μία από τις ομάδες που θα διεκδικήσουν την είσοδό τους στους Τελικούς της Ανατολής. Την ίδια στιγμή όμως, δεν πρέπει να ξεχνάει ο κόσμος ότι ακόμα έχουμε Νοέμβριο. Κάποια στιγμή θα έρθουν ήττες, θα ανέβουν οι Σέλτικς και οι Σίξερς, τα σουτ δεν θα μπουν και η άμυνα θα έχει τα θέματά της. Είναι όμως καθαρά στο χέρι του Γιάννη και των Μπακς να ξεπεράσουν τα προβλήματα που θα παρουσιαστούν και να σταθούν στο ύψος των προσδοκιών που οι ίδιοι έβαλαν με το εντυπωσιακό ξεκίνημά τους. Το τι θα ακολουθήσει θα το ξέρουμε στο τέλος της σεζόν.