Και το όνομα αυτού, Άντι Ράουτινς. Ο Παναθηναϊκός έβαλε κάτω τα δεδομένα και αποφάσισε ότι ο Καναδός γκαρντ είναι ο παίκτης που ταιριάζει περισσότερο στα “θέλω” του την δεδομένη χρονική στιγμή για να δώσει βάθος στην περιφέρειά του.

Το όνομα του Ράουτινς δεν εντυπωσιάζει αρχικά. Πρέπει κάποιος να είναι εξαιρετικά μυημένος με το ευρωπαϊκό μπάσκετ για να ξέρει περί τίνος πρόκειται. Ο Καναδός γκαρντ σίγουρα δεν είναι σταρ. Ο Παναθηναϊκός όμως δεν έψαχνε για έναν σταρ, αλλά για έναν ρολίστα πολυτελείας με συγκεκριμένα στοιχεία: Μέγεθος για την θέση του, καλό σουτ και να είναι καλύτερος αμυντικός από τους υπάρχοντες (πριν Νικ Καλάθη) γκαρντ της ομάδας. Σε έναν βαθμό, όχι στον απόλυτο, μπορεί να πει κανείς ότι τηρουμένων των αναλογιών βρήκε αυτό που έψαχνε.

ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΟΡΥΦΑΙΟΥΣ ΣΤΟ ΕΙΔΟΣ ΤΟΥ

Ξεκινώντας από τα βασικά: Ο Ράουτινς δεν είναι απλώς ένας καλός σουτέρ. Είναι ένας από τους καλύτερους σουτέρ που κυκλοφορούν στην Ευρώπη την τελευταία πενταετία. Η ικανότητά του σε αυτό τον τομέα είναι ξεκάθαρη και αδιαπραγμάτευτη και σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού μπορεί να μπει στην ίδια πρόταση με παίκτες όπως ο Τζέι Σι Κάρολ της Ρεάλ και ο Τζίμερ Φρεντέτ του Παναθηναϊκού.

Ο Ράουτινς είναι ο ορισμός του σουτέρ. Μπορεί να σουτάρει βγαίνοντας από σκριν σε καταστάσεις Catch and Shoot. Ειναι φονιάς σε καταστάσεις Spot Up (υποδεχόμενος μπάλα δηλαδή από συμπαίκτη του και σουτάροντας άμεσα). Μπορεί να σουτάρει από στάση. Μπορεί να σουτάρει μετά από ντρίμπλα και έχει εξαιρετικό pull up σουτ. Μπορεί να σουτάρει κάνοντας curl μετά από σκριν (όπου έπειτα από σκριν που δέχεται μετά από μπάλα πάει γύρω από τον συμπαίκτη του για να πάρει τη μπάλα), μπορεί να βγει από stagger σκριν (διπλό σκριν συνήθως στην αδύνατη πλευρά), μπορεί να κάνει flare έπειτα από σκριν (προσποίηση ότι θα πάει προς το σκριν και μετά κάνει βήματα προς το πλάι για να μείνει ελεύθερος). Μπορεί να σουτάρει έπειτα από hand off (πάσα χέρι με χέρι) με τον ψηλό.

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει κάτι που δε μπορεί να κάνει ο Ράουτινς όσον αφορά το σουτ του. Με ύψος 1.93 μέτρα, αψεγάδιαστη μηχανική στο σουτ όπου τα πόδια βρίσκονται πάντα εκεί που πρέπει και τρομερή ταχύτητα στην εκτέλεση, μπορεί να σουτάρει με κάθε τρόπο και το γεγονός ότι από το 2012 κι έπειτα σουτάρει από 35.7% έως και 44.5% στα τρίποντα το αποδεικνύει. Το θέμα είναι τι γίνεται από εκεί και πέρα.

ΕΧΕΙ ΨΕΓΑΔΙΑ ΠΟΥ ΘΕΛΗΣΕ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΕΙ

Ο Ράουτινς ήταν πάντα σουτέρ. Ο λόγος όμως που δεν μπόρεσε να κάνει ένα μεγαλύτερο ξεπέταγμα στην καριέρα του ήταν ότι στα υπόλοιπα κομμάτια του παιχνιδιού ήταν στην καλύτερη περίπτωση οριακά πάνω από το μέσο όρο για την θέση του, κάτι που ξεκινούσε με τα μέτρια αθλητικά του προσόντα.

Ο Καναδός γκαρντ έχει καλό ύψος για σούτινγκ γκαρντ και καλός ριμπάουντερ για την θέση του, αλλά δεν είναι αρκετά δυνατός να μαρκάρει αθλητικούς παίκτες και δεν είναι αρκετά γρήγορος (και δεν έχει καλά πλάγια βήματα) για να μαρκάρει πόιντ γκαρντ. Μπορεί να βάλει τη μπάλα στο παρκέ, αλλά δεν είναι καλός χειριστής της μπάλας, κάτι που σε συνδυασμό με τα μέτρια αθλητικά του προσόντα δεν τον αφήνουν να δημιουργήσει το σουτ του σε υψηλότερο επίπεδο. Είναι καλός πασέρ και βλέπει γήπεδο, μπορεί να παίξει κάποιες στιγμές σε ανεκτό βαθμό το Πικ εν Ρολ, αλλά κυρίως όταν μένει στις απλές πάσες και δεν δοκιμάζει κάτι εξαιρετικό (και συχνά το έκανε).

Ο Ράουτινς προέρχεται από εξαιρετικό κολέγιο (Σίρακιουζ) και από αθλητική οικογένεια, αφού ο πατέρας του, Λίο Ράουτινς, είναι θρύλος του καναδικού μπάσκετ. Έχει αρχές στο παιχνίδι του, υψηλό μπασκετικό I.Q και είναι φονικός σουτέρ, κατέχει τις βασικές αρχές της ομαδικής άμυνας, έχει εξαιρετικά δραστήρια χέρια για να κάνει κλεψίματα, παλεύει στην προσωπική άμυνα. Τα μέτρια αθλητικά του προσόντα όμως τον έχουν κάνει στόχο στο υψηλότερο επίπεδο σε καταστάσεις Πικ εν Ρολ (όπου δεν είναι κακός, αλλά θεωρείται μάλλον μέτριος) και σε καταστάσεις ένας εναντίον ενός. Δεν είναι αδιάφορος αμυντικός θα βγάλει κάποιες άμυνες κάποιες στιγμές, θα κάνει φάουλ αν χρειαστεί, αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση εξολοθρευτής.

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΔΩΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΠΟΧΗΣ

Ο Παναθηναϊκός είχε ανάγκη από έναν περιφερειακό με καλό σουτ, που θα βελτιώσει τις αποστάσεις του. Παράλληλα χρειαζόταν αυτός ο παίκτης να έχει και μέγεθος, αφού με τον ύψους 1.95 μέτρων Νίκο Παππά ακόμα να ψάχνει πατήματα μετά την ρήξη χιαστού που υπέστη πέρυσι, ο μοναδικός ψηλός γκαρντ της ομάδας ήταν ο Νικ Καλάθης (1.96 μέτρα), με τους Ταϊρίς Ράις (1.85 μέτρα) και Τζίμερ Φρεντέτ (1.87 μέτρα) να έχουν πρόβλημα στην άμυνα. Αν κάποιος μείνει αποκλειστικά σε αυτά τα χαρακτηριστικά, ο Ράουτινς ήταν αυτό που έψαχνε ο Παναθηναϊκός, ενώ ιδιαίτερα στον τομέα του σουτ ταιριάζει σε υπερθετικό βαθμό, δίνοντας ένα ξεκάθαρο πλεονέκτημα.

Την ίδια στιγμή βέβαια υπάρχουν κάποια ερωτηματικά, με σημαντικότερο αυτό της αποχής του από τα παρκέ, αφού έχει να παίξει οργανωμένο μπάσκετ από τον περασμένο Μάιο, δηλαδή σχεδόν 8 μήνες. Είναι δεδομένο ότι θα έχει ένα πρόβλημα ρυθμού στην αρχή. Παράλληλα, είναι σαφές ότι δεν μπορεί να έρθει με την ταμπέλα του “3 – and – D” παίκτη όταν θεωρείται μέτριος αμυντικός. Σίγουρα είναι καλύτερος από τους άλλους (πλην Καλάθη) γκαρντ, σίγουρα ταιριάζει τόσο στο πλευρό του Καλάθη όσο και του Ράις, σίγουρα μπορεί να προστατευθεί πιο εύκολα στην άμυνα αφού δεν είναι αδιάφορος αμυντικός. Δεν γίνεται όμως να περιμένει από αυτόν να κλειδώσει έναν αντίπαλο παίκτη.

Ο Παναθηναϊκός είχε ένα συγκεκριμένο μπάτζετ και ζητούσε συγκεκριμένα πράγματα. Όπως είχε πει κάποια στιγμή και ο Ρικ Πιτίνο, η κουβέντα θα ήταν διαφορετική αν οι “πράσινοι” είχαν στην διάθεσή τους 2 εκατ. ευρώ για να κάνουν κίνηση. Δεν είχαν όμως. Ο Ράουτινς μπορεί να μην είναι παίκτης των 2 εκατ. ευρώ, αλλά δεν παύει να είναι ένας παίκτης με παραστάσεις, με ένα ξεκάθαρο όπλο (σουτ), το οποίο θα λύσει θέματα. Θα προσφέρει μία ακόμα απειλή από την περιφέρεια, θα ανοίξει το ροτέισον στις θέσεις των γκαρντ για να πάρουν ανάσες οι Καλάθης, Φρεντέτ και Ράις. Θα δώσει λύσεις. Το αν είναι τελικά αυτό που έλειπε από τον Παναθηναϊκό, θα φανεί εκεί που φαίνονται όλα: Στο παρκέ.

FIBA, Basketball Champions League