Από "πολύς" έγινε "λίγος" λόγω ρυθμού

Την στιγμή που τραυματίστηκε ο Νικ Καλάθης στον δεξί ώμο, κι έγινε γνωστό το διάστημα απουσίας του, κατέστη σαφές πως το 2/3 με Μακάμπι Τελ Αβίβ (εντός), Ερυθρό Αστέρα (εκτός) και Βαλένθια (εκτός) θα ήταν ένας καλός απολογισμός. Κι έτσι είναι.

Αριθμητικά και μόνο, ο τρόπος με τον οποίο έκλεισαν οι "πράσινοι" τον α' γύρο της EuroLeague (χωρίς τον ηγέτη τους) είναι καλός. Κι ας πόνεσε η ήττα από τη Βαλένθια , όσο καμία άλλη φέτος -ενδεχομένως. Κι ο πόνος δεν προκύπτει από το αρνητικό αποτέλεσμα αυτό καθεαυτό, όσο από τον τρόπο που ήρθε και τα δεδομένα της αναμέτρησης, όπως αυτά διαμορφώθηκαν αρκετές ώρες και μέρες πριν από την έναρξη του αγώνα.

Με τον Τσους Βιντορέτα να έχει στην άκρη του πάγκου με πολιτικά τους Αντουάν Ντιό, Τζοάν Σάστρε, Φερνάντο Σαν Εμετέριο και Λατάβιους Ουίλιαμς, ήταν σαφές πως το "τριφύλλι" είχε σημαντικότατο ποσοτικό και ποιοτικό προβάδισμα, που έπρεπε να εκμεταλλευτεί . Με την κατάλληλη διαχείριση και προσοχή μέσα στο παιχνίδι, προκειμένου να μην γυρίσουν όλα σε βάρος του, λόγω της συσπείρωσης που δημιουργούν τα πολλά προβλήματα στην απέναντι πλευρά.

Κι ενώ ο αγώνας ξεκίνησε με ιδανικό τρόπο, η συνέχεια δεν ήταν η ίδια. Πολύ απλά γιατί η Βαλένθια πήγε τον αγώνα στον ρυθμό που τη βόλευε. Τον αργό. Με λίγους διαθέσιμους παίκτες, ήταν ξεκάθαρο πως ο προπονητής της ισπανικής ομάδας ήθελε να πάει τον αγώνα όσο πιο χαμηλά γινόταν, προκειμένου να μην καταπονηθούν οι παίκτες του. Κάτι που πέτυχε σε απόλυτο βαθμό.

Μετά το τέλος της αναμέτρησης, ο Τσάβι Πασκουάλ στάθηκε στις λίγες (10) ασίστ και τα πολλά (15) λάθη που έκαναν οι παίκτες του. Ένα στατιστικό στοιχείο που έκανε "μπαμ" από νωρίς πως ευθύνεται εν πολλοίς για την κακή επιθετική λειτουργία της ομάδας του. Πολύ απλά γιατί οι επιθέσεις ήταν αργές, στατικές ως επί το πλείστον, δίχως ταχύτητα στην εκτέλεση και συνεχή ροή μέσα στα 24''.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Είναι χαρακτηριστικό πως μετά από μια μικρή περίοδο ανάκαμψης, ο Παναθηναϊκός Superfoods επέστρεψε -με το φινάλε του α' γύρου- στην τελευταία θέση στην αναλογία ασίστ/λαθών (1.2) στην EuroLeague. Από την αρχή κιόλας της σεζόν, οι "πράσινοι" έδειξαν αδυναμία να αυξήσουν τη δημιουργία τους, περιορίζοντας παράλληλα τη συχνότητα με την οποία χάνουν την μπάλα.

Στη Βαλένθια, για παράδειγμα, προέκυψε το χειρότερο πρόσημο της χρονιάς στη διοργάνωση, με -5 (σ.σ.: το φαινόμενο είχε εμφανιστεί για πρώτη φορά στο "διπλό" επί του Ολυμπιακού). Δεν είναι τόσο τα λάθη, όσο οι λίγες ασίστ. Τρίτη χειρότερη φετινή επίδοση στο κομμάτι των τελικών πασών (σ.σ.: πίσω από τις 7 στο ΣΕΦ και τις 9 στη Βαρκελώνη).

Κι από εκεί, ήρθε η δεύτερη χειρότερη επίδοση σε εύστοχα εντός παιδιάς σουτ. Στις τελευταίες δύο αναμετρήσεις, η παραγωγικότητα του Παναθηναϊκού Superfoods έπεσε σημαντικά (69 με Ερυθρό Αστέρα, 63 με Βαλένθια), κάτι που ήρθε ως φυσικό επακόλουθο των πολύ λίγων σουτ που βρήκαν τον στόχο. Μιλάμε άλλωστε για τις δύο χειρότερες βραδιές των "πρασίνων" στο συγκεκριμένο κομμάτι, με 22 εύστοχα σουτ στο Βελιγράδι και 23 εύστοχα σουτ στη Βαλένθια.

Το ένα φέρνει το άλλο λοιπόν, κι αν απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα η άμυνα κάλυψε τις όποιες αδυναμίες, κόντρα στην ισπανική ομάδα δεν ήταν ίδιο το αποτέλεσμα. Πολύ απλά γιατί ο Τζέιμς Φελντέιν δεν είναι Έρικ Γκριν, κι ο Ματίας Λεσόρ δεν είναι Τίμπορ Πλάις.

Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕ ΠΕΡΣΙ

Η διαφορά με πέρσι στο κομμάτι της δημιουργίας είναι ξεκάθαρη για τον Παναθηναϊκό Superfoods. Μεγαλύτερη δυσκολία, αλλά και εξάρτηση από τον Νικ Καλάθη. Κι η αιτία εντοπίζεται στην αποχώρηση δύο παικτών που λειτουργούσαν ως δημιουργοί σε δεύτερο χρόνο (βλ. Μάικ Τζέιμς και Γιάννης Μπουρούσης).

Προφανώς αυτό δεν είναι κακό, απλά εξηγεί ως ένα βαθμό γιατί οι "πράσινοι" δεν δημιουργούν με την ίδια συχνότητα και ευκολία.

Το "τριφύλλι" παίζει πιο "by the book" σε ό,τι αφορά τα "θέλω" και τις κατευθύνσεις του προπονητή του, σε σχέση με πέρσι που σε κάποιες περιπτώσεις χανόταν ο έλεγχος -και κατ' επέκταση ο ρυθμός σε άμυνα και επίθεση.

Όλα έχουν ένα τίμημα, το "τριφύλλι" πληρώνει το δικό του και μέχρι στιγμής τού βγαίνει. Η ομάδα είναι πιο "του προπονητή", αποδίδει με μεγαλύτερη συνέπεια και παρουσιάζεται πιο ικανή να διαχειριστεί καταστάσεις μέσα στο σαραντάλεπτο. Έχασε το... πλεονέκτημα του απρόβλεπτου ως ένα βαθμό (λόγω του Μάικ Τζέιμς), αλλά μαζί και το μειονέκτημα της αφέλειας. Γιατί σε πολλές περιπτώσεις, η διαφορά του ενός από το άλλο είναι ελάχιστη.

ΤΟ "ΠΡΑΣΙΝΟ" ΠΟΤΗΡΙ

Με τον α' γύρο να έχει ολοκληρωθεί, ο Παναθηναϊκός Superfoods βρίσκεται στην τετράδα. Με δέκα νίκες προφανώς κι οι "πράσινοι" είναι ικανοποιημένοι, κυρίως γιατί έχουν προοδεύσει μέσα σε δεκαπέντε αγωνιστικές. Το ένα φέρνει το άλλο, κι η ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ κατάφερε να "χτίσει" την αυτοπεποίθησή της, εμπνέοντας πλέον μεγαλύτερη σιγουριά.

Πέρσι, τέτοια εποχή, ήττα σαν αυτή από τη Βαλένθια θα χαρακτηριζόταν ως πισωγύρισμα και θα συνοδευόταν από τη διαπίστωση πως το "τριφύλλι" δεν έχει αποβάλλει τις παιδικές ασθένειες των εκτός έδρας αγώνων. Πλέον όμως, η κατάσταση δεν είναι έτσι. Ο Παναθηναϊκός Superfoods έχει (απο)δείξει φέτος πως έχει τον τρόπο να κερδίζει, είτε εντός είτε εκτός έδρας, είναι πιο σκληρός αγωνιστικά και πνευματικά.

Κι ως εκ τούτου, το ποτήρι είναι μισογεμάτο. Το αν θα γεμίσει περισσότερο ή θα αδειάσει, θα φανεί εν καιρώ. Αυτή την στιγμή πάντως, οι παίκτες του Τσάβι Πασκουάλ -με τα όσα προβλήματα και αδυναμίες στο ρόστερ- δείχνουν ικανοί να προχωρήσουν απτόητοι και να τεστάρουν τις δυνατότητές τους για να φτάσουν στο Final Four.