Η αγωνιστική αποτυχία μιας ομάδας εξαρτάται πάντα από τις φιλοδοξίες που τη συνόδευαν στην αρχή της της σεζόν. Με ρεκόρ 8-15 η Αρμάνι Μιλάνο πριν υποδεχθεί τον Παναθηναϊκό του Χρήστου Σερέλη πλέον (23/2, 21:30 Novasports Prime, LIVE από το SPORT24), είναι ασύγκριτα σε χειρότερη θέση φερ' ειπείν από την ουραγό Άλμπα του 6-18, με δεδομένο ότι εφέτος, αυξάνοντας κι άλλο το συνολικό μπάτζετ της, επεδίωκε να επιστρέψει στο Final Four της EuroLeague και να διεκδικήσει το τρόπαιο.

Θεωρητικά η Αρμάνι όσο ζει ελπίζει. Διότι υπάρχει χρόνος να προλάβει την οκτάδα από τη στιγμή που έχει να δώσει άλλα έντεκα παιχνίδια στη διοργάνωση. Πρακτικά όμως η ευρω-σεζόν της έχει τελειώσει ήδη. Το είχε παραδεχθεί με κυνικότητα ο Έτορε Μεσίνα, αμέσως μετά την εντός έδρας ήττα από τη Βιλερμπάν στις 20/1, το επικυρώνουν οι αριθμοί που συντροφεύουν το παιχνίδι της και δεν παρουσιάζουν τη βελτίωση που θα της επέτρεπε να κυνηγά την ανατροπή του διαμορφωθέντος σκηνικού.

Ομολογουμένως η Αρμάνι Μιλάνο έχει ταλαιπωρηθεί από τους τραυματισμούς σημαντικών παικτών σε περιόδους που πάσχιζε να βρει χημεία και ρυθμό. Ταυτόχρονα όμως είναι τόσο προβληματική η εικόνα της στην πλειονότητα των αγώνων που αναπόφευκτα το άλλοθι αποδυναμώνεται.

Από τη βάση δεδομένων του Instat Scout προκύπτει πως η ιταλική ομάδα:

...είναι η χειρότερη όλων σε πόντους ανά κατοχή. Παίζει σχετικά αργά (με 80.3 κατοχές ανά ματς) και παράλληλα με 0.91 υπολείπεται με 0.02 της Άλμπα και 0.03 των Βιλερμπάν, Μπάγερν και Ζάλγκιρις. Αν πάμε μάλιστα στην Παρτίζαν, που ως κορυφαία της κατηγορίας αυτής βρίσκει 1.06π/κατοχή, γίνεται κατανοητό το μέγθος της επιθετικής αδυναμίας της.

...παρουσιάζει -6.8 στο net rating (διαφορά πόντων επίθεσης/άμυνας με αναγωγή 100 κατοχών). Ναι μεν προσπαθεί να ζήσει από την άμυνά της, εμφανίζοντας ένα συμπαθές 96.1 στο defensive rating, αλλά η δυστοκία στο δεύτερο μισό του παρκέ την υποχρεώνει σε ήττες με μέσο όρο διαφοράς που αγγίξει τους 7 πόντους. Μέχρι τώρα μόνο η Άλμπα βρίσκεται στο -7.5.

...ταλαιπωρεί αφάνταστα τα στεφάνια. Με 50% στα effective FG (κλάσμα των εύστοχων σουτ με αυξημένη αξία των τριπόντων προς τις συνολικές προσπάθειες) και 56.9% στο true shooting (πόντοι προς σουτ και βολές) βρίσκεται σταθερά στον πάτο. Στην πρώτη κατηγορία διαθέτει τη δεύτερη χειρότερη μέτρηση μετά το 49.5% της Μπάγερν και στη δεύτερη κατηγορία είναι πίσω κι από τους Βαυαρούς ως η μοναδική ομάδα που δεν φτάνει καν το 57% (56.9%).

...υστερεί φανερά στους δύο βασικούς άξονες απειλής. Με 33.8% αποτελεσματικότητα στις επιθέσεις από catch and shoots (που αποτελεί για την ίδια την πρωταρχική επιλογή εκτέλεσης) είναι εγκλωβισμένη στη δεύτερη χαμηλότερη θέση, παίρνοντας μόνο 0.98π ανά κατοχή.

Στο ίδιο σημείο αντίστοιχα με 35.3% αποτελεσματικότητα βρίσκεται και στις επιθέσεις από χειριστή του pick and roll, μετρώντας μόλις 0.75π/κατοχή! Ούτε οι ρόλερς της είναι αποτελεσματικοί ως το μοναδικό σύνολο με κάτω από το 50% (48.9%).

Στο Φόρουμ οι αριθμοί της Αρμάνι είναι ελάχιστα ανεβασμένοι, αλλά επί της ουσίας δεν διαφοροποιούνται. Το ίδιο μονότονο μπάσκετ παίζει ανεξαρτήτως έδρας. Ένα μπάσκετ χωρίς αποδοτικότητα στην επίθεση που βασίζεται αποκλειστικά στο post up παιχνίδι, ελέω Μπράντον Ντέιβις, και ελάχιστα στο ανοικτό γήπεδο ή στο καλό τρίποντο μέσα από τη σωστή κυκλοφορία της μπάλας. Ο Μπίλι Μπάρον δεν αρκεί για να σώσει τα προσχήματα, την ώρα που η προσθήκη του Νέιπιερ δεν έγινε το αντίδοτο.

Σίγουρα ο αποκλεισμός στον προημιτελικό του Κυπέλλου Ιταλίας από την Μπρέσια δεν ήταν τυχαίος, είχε ένα σαθρό υπόβαθρο. Ο Παναθηναϊκός μετρά θετική παράδοση στο Μιλάνο και νέο προπονητή, άρα μια απροσδιόριστη συνθήκη. Αν οι δύο παράγοντες αυτοί φτάνουν για να ευνοήσουν την ελληνική ομάδα απέναντι σ' ένα δυσλειτουργικό σύνολο μένει ν' αποδειχθεί στο παρκέ.