Αρνήθηκε να τα παρατήσει

Η Άλμπα νίκησε τη Ζάλγκιρις ( 80-72), για να διατηρήσουν ακέραιες τις ελπίδες πρόκρισης στα play offs, με την προσφορά του Ρέτζι Ρέντινγκ να είναι τέτοια που... αναδείχθηκε MVP της 9ης αγωνιστικής, στο ΤΟΡ16.

Ο Αμερικανός συγκέντρωσε 36 βαθμούς στο σύστημα αξιολόγησης και... πήρε την πρωτιά από τον Μπόμπαν Μαριάνοβιτς (32), ενώ το ΤΟΡ3 συμπλήρωσε ο Ντάριους Άνταμς της Λαμποράλ Κούτσα (30 βαθμοί). Ποιος όμως, είναι πραγματικά ο πολυτιμότερος παίκτης αυτής της εβδομάδας;

Ο πατέρας του τον έφερε σε επαφή με το μπάσκετ, όταν ήταν 8 χρόνων (γεννήθηκε στις 18/7 του '88). Διαπίστωσε πως είναι κάτι που του αρέσει. Όταν ήταν να πάει σε high school, οι γονείς του Darlene και Reggie Sr. είχαν... μια ανακοίνωση να του κάνουν: θα φοιτούσε στο Saint Joseph's Preparatory, ένα πρότυπο προπαρασκευαστικό σχολείο της Φιλαδέλφεια -όπου ζούσε η οικογένεια. Αργότερα, θα εξηγούσε πως " ήταν επιλογή που είχε να κάνει με το μπάσκετ. Οι γονείς μου ήθελαν να παρακολουθήσω αυτό το σχολείο. Με βοήθησε και ως προς το να μείνω μακριά από τους δρόμους".

Υπό τις οδηγίες του θρυλικού Speedy Morris (" μου έμαθε πολλά, στις προπονήσεις, αλλά και εκτός γηπέδου. Με βοήθησε να αναπτύξω το ταλέντο μου και να αποκτήσω την ευκαιρία να πάω στο κολέγιο"), θα γινόταν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας του.

Ο Μόρις έκανε στις 3/2 του 2012, 900 τις νίκες του με το σχολείο -ενώ είχε "βγάλει" ουκ ολίγους παίκτες στο La Salle

Το 2006 έπρεπε να αποφασίσει σε ποιο κολέγιο θα πάει. Αν μη τι άλλο, προτάσεις είχε. Από το North Carolina State, το Boston College, το Pittsburgh. Διάλεξε το Villanova (2006-10), γιατί ήταν μια ώρα δρόμος από το σπίτι του. "Η οικογένεια μου ήταν πάντα στο γήπεδο, δεν έχανε παιχνίδι μου", εξηγούσε, μαζί και ότι "ένα μεγάλο plus ήταν ότι μπορούσα να παίξω σε υψηλό επίπεδο, χωρίς να φύγω μακριά από τη Φιλαδέλφεια". Έγινε small forward, shooting guard και guard. Γενικά, έπαιζε όπου χρειαζόταν. Τη σεζόν 2007-08 πήγαν όλοι μαζί στο Sweet 16, ενώ ήταν εκ των ηγετών της παρέας, στην πορεία που διέγραψε την αγωνιστική περίοδο 2008-09 στο NCAA Tournament. Σε πέντε παιχνίδια εκεί (έως το Final Four), είχε 9.6π., 5.8 ριμπ., 3.4 ασίστ, 2 τάπες και 1.5 κλεψίματα. ανά αγώνα. Οι σημειώσεις των ειδικών, έγραφαν πως πρόκειται "για παίκτη-κλειδί, εξαιτίας των όσων κάνει στην άμυνα". Ένιωσε ότι "η σκληρή δουλειά που είχα κάνει, άρχισε να αποδίδει καρπούς. Το να επιτυγχάνεις σε αυτό το σπορ, σε κάνει να αισθάνεσαι πλήρης".

Η στραβοτιμονιά

Πριν μπει στην τελευταία χρονιά των σπουδών του, συνελήφθη με μικροποσότητα μαριχουάνας και τιμωρήθηκε με αποχή έξι μηνών από τις δραστηριότητες του κολεγίου. " Με πληγώνει να βλέπω τους συμπαίκτες μου να πηγαίνουν στη μάχη χωρίς εμένα. Αλλά με στήριξαν πάρα πολύ, όλοι. Και τα παιδιά και οι κόουτς. Με βοήθησαν να το ξεπεράσω", είχε πει τότε σε συνέντευξή του, " το να παρακολουθώ ματς, χωρις να μπορώ να βοηθήσω, είναι μια εμπειρία που εύχομαι να μην είχαν ζήσει ποτέ". Τι τον δίδαξε; "Να μην θεωρώ κάτι δεδομένο. Συμβαίνουν τόσα όταν είσαι στο κολέγιο. Είναι δύσκολο να μην μπλέξεις. Δεν λέω πως δεν αποφάσισα εγώ για τον εαυτό μου. Αναλαμβάνω την πλήρη ευθύνη. Αλλά θέλω να προχωρήσω".

Όταν έκλαιγε σαν μωρό, στην Κύπρο

Αν προχώρησε; Πήρε πτυχίο στη διοίκηση επιχειρήσεων, αλλά γνωρίζοντας πόσο είχε πληγεί η εικόνα του, έφυγε για την Ευρώπη. Ο πρώτος σταθμός (2010-11) ήταν η Λευκωσία, της Κύπρου, όπου εμφανιζόταν μια σεζόν με την Eγκωμή. Πήρε πρωτάθλημα, πήρε και κύπελλο και μετά αποκάλυψε " ήταν μια από τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου. Το νησί ήταν πολύ χαοτικό, δεν υπήρχε οργάνωση. Θα έπρεπε να φύγω αμέσως. Ένας οδηγός ταξί με πήρε από το αεροδρόμιο, με πήγε σε ένα McDonald's και μετά στο διαμέρισμα μου. Αυτά. Δεν ήξερα κανέναν, άνοιξα την τηλεόραση, δεν καταλάβαινα τίποτα. Το τηλέφωνο μου δεν λειτουργούσε. Άρχισα να κλαίω σαν μωρό. Ώσπου είπα στον εαυτό μου "θα τα καταφέρεις. Αυτό είναι που θες να κάνεις και εδώ είναι το μέρος που μπορείς να το κάνεις. Δυο ημέρες μετά είχα συγκάτοικο, τον Anthony King και όλα πήγαν καλύτερα. Εκείνος μου έσωσε την καριέρα".

Ο Άντονι Κινγκ

Το καλοκαίρι του 2011 ήλθε η πρόταση της γερμανικής Tuebingen. Έμεινε εκεί για δυο χρόνια. Όταν ακούει το όνομα αυτής της ομάδας, αλλάζει το πρόσωπο του. Χαμογελά. " Δεν μπορώ να ευχαριστήσω αρκετά τον κόουτς Igor Perovic. Χάριν αυτού, έγινα ο παίκτης που είμαι σήμερα".

Σημειωση: ο Perovic είναι εκ των καλύτερων φίλων του Σάσα Ομπράντοβιτς, οπότε όταν πήγε ο Ρέντινγκ στην Άλμπα, ο Σέρβος ήξερε πολύ καλά τι θα έχει στο ρόστερ του. Στην πρώτη του χρονιά στη Γερμανία, είχε 13.2π., 5.8 ριμπ. και 3.3 ασίστ, με 50% στα σουτ και 41% στα τρίποντα. " Δεν με νοιάζει που όλη μου τη ζωή ουδείς εστίαζε σε εμένα. Είναι πολλοί που δεν ξέρουν πόσο καλός μπορώ να γίνω, αλλά δεν έχει σημασία. Εγώ προσπαθώ να κάνω ό,τι χρειάζεται η ομάδα μου για να νικήσει. Και το ότι ο κόσμος δεν το ξέρει αυτό, δεν θα αλλάξει τον τρόπο που παίζω. Είμαι καλύτερος σουτέρ, από ό,τι πιστεύουν πολλοί. Δούλεψα πάρα πολύ το καλοκαίρι πριν πάω στην Tuebingen. Επίσης, μπορώ να κάνω πολλά πράγματα καλά. Όχι μόνο ένα". Στη δεύτερη σεζόν στη BBL BEKO έγινε "ο καλύτερος αμυντικός", ενώ είχε δεχθεί το χειροκρότημα για τις πάσες και τα ριμπάουντ.

Μοιραία, το 2013 παρουσιάστηκε η πρόταση από την Άλμπα. "Δ εν είναι ποτέ εύκολο να αφήνεις την οικογένεια και τους φίλους σου, κάθε χρόνο. Αλλά δεν είναι η πρώτη μου φορά. Επίσης, βοηθά το γεγονός ότι δεν άλλαξα χώρα" είχε εξηγήσει.

Με την Άλμπα απέκτησε την πρώτη εμπειρία από δυο ματς την εβδομάδα (γιατί έκανε ντεμπούτο στο Eurocup), για να σχολιάσει "κ άθε παίκτης θα πρέπει να ζητά αυτό το πράγμα. Να παίζει περισσότερο. Είναι ενδιαφέρον και το γεγονός ότι μπορείς να παίξεις με διαφορετικές ομάδες, να ταξιδέψεις σε διάφορα μέρη, να αντιμετωπίσεις κάποιους εκ των καλύτερων παικτών. Θες να βρίσκεις απέναντι σου τους καλύτερους, αν θες να βελτιώνεσαι".

Η δυσκολία της μοναξιάς

Με τη μοναξιά είχε ένα θέμα και για αυτό ανά τακτά χρονιά διαστήματα έγραφε στο Twitter για τη... βαρεμάρα που νιώθει στην Ευρώπη. " Στις ΗΠΑ έχω πάντα φίλους δίπλα. Στη Γερμανία, είτε γυρνώ από το ματς, είτε γυρνώ από το μπαρ, είμαι μόνος. Ξυπνάς, κοιμάσαι. Είσαι πάντα μόνος. Υποθέτω ότι αυτό είναι ένα τίμημα που πληρώνει κάθε επαγγελματίας μπασκετμπολίστας. Για να πω βέβαια, την πάσα αλήθεια, είμαι και λίγο τεμπέλης!". Ο Cliff Hammonds τον... υιοθέτησε από πέρυσι και ο Jamel McLean ανέλαβε να τον ταϊζει.

Τα Χριστούγεννα "έχασε" τη γιαγιά του " και την επομένη της κηδείας "έφυγε" και ο παππούς μου. Ο δεύτερος πατέρας μου. Ο άνθρωπος που με μεγάλωσε. Από τα 9 μου είχε χάσει μόνο ένα ματς. Η γιαγιά μου ήταν άρρωστη. Την περιμέναμε. Σκεφτείτε δε, ότι για χατίρι μου, ο παππούς μου έκανε και μια μίνι γιορτή για Χριστούγεννα που έρχονταν και εγώ δεν θα ήμουν εκεί, πριν μας εγκαταλείψει την επομένη. Αντιλαμβάνεστε πόσο δύσκολο ήταν να φύγω. Πάντα είναι δύσκολο, αλλά εκείνη τη φορά... δεν περιγράφεται τι ένιωσα".

Εν κατακλείδι, αν τον ρωτήσετε τι άλλο θα μπορούσε να κάνει, θα σας πει... τίποτα. " Το μπάσκετ μου έδωσε τα πάντα. Υποτροφία για το κολέγιο, καλό σχολείο, έχω γνωρίσει τους περισσότερους φίλους μου μέσα στο μπάσκετ, έχω δει τον κόσμο, με κράτησε μακριά από κακές συνήθειες. Ως παιδιά, πάντα λέγαμε πως θέλουμε να φύγουμε από τη γειτονιά. Να μείνουμε μακριά από τους δρόμους. Αν είχα δεύτερη ευκαιρία, πάλι στον ίδιο δρόμο θα έμενα, στο ίδιο σπίτι. Δεν θα άλλαζα κάτι. Όπως και δεν θα μπορούσα να ζητήσω κάτι περισσότερο".