Ο Ολυμπιακός βρίσκεται στην πιο δύσκολη ευρωπαϊκή στιγμή της σύγχρονης ιστορίας του. Μαζί με την Μπαρτσελόνα είναι οι δύο μόνες ομάδες με δεκαετή συνεχή παρουσία στα προημιτελικά της Euroleague. Πλέον, κινδυνεύει σοβαρά να αποκλειστεί από την συνέχεια της διοργάνωσης. Η συγκεκριμένη πετυχημένη ομάδα των "ερυθρολεύκων", με τις τρεις παρουσίες σε τελικούς Final-Four τα τελευταία τέσσερα χρόνια, έχοντας κατακτήσει το τρόπαιο επί δύο συναπτά έτη, κοντεύει να σταματήσει το φετινό της ταξίδι μόλις στο TOP-16, μετρώντας στις τελευταίες 8 αναμετρήσεις της 6 ήττες και μόλις 2 νίκες. Ένα σενάριο εφιαλτικό για αυτήν την ομάδα.

Έκανε καλό ματς, του κόστισε πως δεν μπόρεσε να "τελειώσει" τον αντίπαλο

Ο Ολυμπιακός γνώρισε νέα ήττα-σοκ από την Μπάμπεργκ (72-71) , αλλά αυτή την φορά ήταν "αυτόχειρας", καθώς έχασε ένα δικό του παιχνίδι το οποίο έλεγχε στο μεγαλύτερο διάστημα της αναμέτρησης. Οι Πειραιώτες φέτος έχουν χάσει παιχνίδια κυρίως γιατί έπαιξαν κακό μπάσκετ (όπως στο Κάουνας), επειδή εμφάνισαν αδυναμίες σε άμυνα και επίθεση (όπως στην Μαδρίτη και στην Βαρκελώνη), σπαταλώντας δεκάλεπτα και ημίχρονα (όπως με την Μπάμπεργκ στο ΣΕΦ). Συνήθως ο αντίπαλος ξέφευγε στο σκορ και μετά έτρεχαν να προλάβουν δίχως αποτέλεσμα, ενώ άλλες φορές η αντίπαλη ομάδα ήταν απλά καλύτερη στις λεπτομέρειες, αξιοποιώντας την ποιότητα της (όπως συνέβη με την ΤΣΣΚΑ στην Μόσχα).

Στην Γερμανία, όμως, ο Ολυμπιακός δεν έκανε κακό παιχνίδι, ούτε άφησε τον αντίπαλο να ξεφύγει στο σκορ. Αντιθέτως, έπαιξε καλό μπάσκετ στο μεγαλύτερο διάστημα της αναμέτρησης, ήταν ανώτερος από την Μπάμπεργκ και είχε αξιόλογες στιγμές, δίχως να εντυπωσιάσει. Περιόρισε τις όποιες αδυναμίες του, έλεγξε τον ρυθμό, είχε εξαιρετικό συσχετισμό στον τομέα ασίστ/λάθη με 18 τελικές και μόλις 4 turnover και σε αρκετά σημεία του παιχνιδιού έπαιρνε και διαφορές στο σκορ. Ειδικά προς το τέλος της αναμέτρησης, προηγήθηκε με +10 (43-53) στο 28', βρέθηκε στο +6 (63-69) στο 1'54'' πριν το τέλος με εκείνο το μεγάλο τρίποντο από τον Βασίλη Σπανούλη και στο +5 (66-71) στο 1'02'' πριν την λήξη, ύστερα από το δύσκολο καλάθι του Κώστα Παπανικολάου. Εκεί όμως τα "τελειώνεις" τα ματς και δεν αφήνεις τον αντίπαλο να ελπίζει.

Στα αρνητικά, λοιπόν, για τον Ολυμπιακό το γεγονός πως δεν είχε διάρκεια στην απόδοση του, αλλά και το γεγονός πως δεν κατάφερε να "τελειώσει" τον αντίπαλο του στο Μπάμπεργκ, στις τέσσερις-πέντε φορές που ξέφυγε με +6, με +8 και με +10. Αδυνατούσε να κρατήσει για ώρα μία διαφορά ασφαλείας, εμφανίζοντας αδυναμίες στην άμυνα, με αποτέλεσμα να δίνει το δικαίωμα συνεχώς στην Μπάμπεργκ να μειώνει και ελπίζει για την ανατροπή, την οποία και κατόρθωσε στο τέλος. Οι Πειραιώτες φέτος, ειδικά στο TOP-16, δεν προκαλούν φόβο στον αντίπαλο, όπως συνέβαινε στις περασμένες σεζόν. Σε αυτόν τον όμιλο σου βγάζουν περισσότερο ανασφάλεια, παρά σιγουριά. Στα προηγούμενα ματς, στις ήττες τους, αδυνατούσαν να γυρίσουν τα παιχνίδια τους, στοιχείο το οποίο και τους χαρακτήριζε. Τώρα, εμφανίζουν αδυναμία και να τα τελειώσουν.

Οι "τρεις σωματοφύλακες", ο Μάντζαρης και ο Ουόρικ που ακόμη μαθαίνει

Στο παιχνίδι ο Γιάννης Σφαιρόπουλος αποφάσισε να μικρύνει το ροτέισον. Έδωσε σε 6 παίκτες του, όπως στους Σπανούλη, Πρίντεζη, Παπανικολάου, Χάντερ, Μάντζαρη και Χάκετ, χρόνο πάνω από 20 και 30 λεπτά, ενώ ακολούθησαν με μικρότερο χρόνο οι Παπαπέτρου και Ουόρικ. Αγραβάνης και Μιλουτίνοβ δεν έπαιξαν καθόλου, ενώ ο Αθηναίου χρησιμοποιήθηκε μόλις για 4''. Ουσιαστικά, ο κόουτς των "ερυθρολεύκων", δούλεψε με 9 παίκτες από τους 12 που είχε στην διάθεση του. Άλλωστε, οι προπονητές συνηθίζουν να λένε πως από την μέση της σεζόν και μετά το ροτέισον πρέπει πάντα να κλείνει, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν ξέρουμε αν ισχύει τόσο αυτό, όσο πως δεν εμπιστεύεται σε μεγάλο βαθμό όλους τους αθλητές του, οπότε αναγκαστικά προχωράει με εκείνους που τον εμπνέουν περισσότερο. Οι απουσίες των Λοτζέσκι και Στρόμπερι, δύο παικτών που έχουν ενεργό ρόλο στο ερυθρόλευκο ροτέισον, είναι σημαντικές, αλλά δεν μπορούν να αποτελέσουν δικαιολογία για την ήττα απέναντι στην Μπάμπεργκ.

Ίσως και να βγήκε κούραση στο τέλος στους βασικούς παίκτες του Ολυμπιακού, με αποτέλεσμα να χάσουν ένα δικό τους ματς μέσα από τα χέρια τους. MVP των Πειραιωτών ήταν για ακόμη μία φορά ο εξαιρετικός Γιώργος Πρίντεζης, ο οποίος βρίσκεται σε τρομερή κατάσταση το τελευταίο διάστημα, σημειώνοντας νταμπλ-νταμπλ με 19 πόντους και 10 ριμπάουντ, δίνοντας τεράστια επιθετική ώθηση στην ομάδα του, ειδικά στο πρώτο μέρος. Ο Οθέλο Χάντερ, αν και θα μπορούσε να ήταν περισσότερο αποτελεσματικός στο να τελειώνει τις φάσεις κοντά στο καλάθι, έκανε καλή δουλειά μέσα στην ρακέτα, μετρώντας 17 πόντους και 7 ριμπάουντ, ενώ ο Βασίλης Σπανούλης ήταν μαέστρος στο δημιουργικό κομμάτι, ολοκληρώνοντας το παιχνίδι με 15 πόντους, 9 ασίστ και με 7 κερδισμένα φάουλ, με τις τελικές του πάσες να μπορούσαν να ήταν και περισσότερες, αν ήταν πιο αποτελεσματικοί οι συμπαίκτες του (ειδικά ο Χάντερ), οι οποίοι αστόχησαν σε ορισμένες εύκολες φάσεις.

Σίγουρα, ο αρχηγός των Πειραιωτών έχασε κάποια σουτ, δέχτηκε στο τέλος το σκριν του Τάις με αποτέλεσμα ο Στρέλνιεκς να σουτάρει σχεδόν αμαρκάριστος, στην τελευταία επίθεση χάθηκε η μπάλα μέσα από τα χέρια του όταν χτύπησε στο πόδι του Μέλι, αλλά σε ολόκληρο το ματς, μαζί με τον Πρίντεζη και τον Χάντερ, αποτέλεσαν τους "τρεις ερυθρόλευκους σωματοφύλακες", κρατώντας μπροστά στο σκορ τους Πρωταθλητές Ελλάδας. Στάθηκε μοιραίος στο τέλος, αλλά γενικότερα έκανε καλό παιχνίδι. Κατώτερος των περιστάσεων ήταν στην Μαδρίτη και στο Κάουνας, όχι στο Μπάμπεργκ που οι μισοί πόντοι της ομάδας πέρασαν από τα χέρια του.

Ο Βαγγέλης Μάντζαρης διανύει κακό αγωνιστικό φεγγάρι το τελευταίο διάστημα, δείχνοντας αγνώριστος, καθώς στα τελευταία 5 παιχνίδια της ομάδας έχει σημειώσει μόλις 1 πόντο! Είναι άτολμος επιθετικά, αλλά και εκτός ρυθμού γενικότερα, ένας παίκτης που έχει σημαντικό ρόλο στο ροτέισον και η ομάδα έχει ανάγκη τον καλό του εαυτό. Ο Χακίμ Ουόρικ προσπαθεί, αλλά βγάζει μία νευρικότητα να τελειώσει τις φάσεις μέσα στην ρακέτα στην επίθεση (είχε 0/4 δίποντα) και είναι ξεκάθαρο πως ακόμη μαθαίνει τα συστήματα της ομάδας, προσπαθώντας να προσαρμοστεί. Και σε αυτό δεν φταίει τόσο ο ίδιος, όσο ο ίδιος ο Ολυμπιακός που βρήκε "ψηλό" την τελευταία στιγμή, λίγο πριν εκπνεύσει η διορία στην Euroleague για παίκτη, με αποτέλεσμα ο αντικαταστάτης των Γιανγκ/Τζέιμς να έχει μπροστά του ελάχιστο χρονικό διάστημα ώστε να καταλάβει το που βρίσκεται.

Η πιο ασφαλής απόφαση είναι να κάνεις φάουλ και το τρικ του Τρινκιέρι

Και φτάνουμε προς το τέλος της αναμέτρησης, στην οποία οι Πειραιώτες εμφάνισαν αδυναμίες στην άμυνα, δίνοντας χώρο για τρίποντα στην Μπάμπεργκ, η οποία και φημίζεται για την αποτελεσματικότητα της από τα 6.75 μέτρα, τελειώνοντας το ματς με 12/27 (44%) τρίποντα. Τα τρία καθοριστικά τρίποντα που δέχθηκε ο Ολυμπιακός στο τέλος ήταν σχεδόν αμαρκάριστα. Τόσο ο Τάις (σε ένα τυχερό σουτ), όσο και ο Ζήσης, ήταν ελεύθεροι στην περιφέρεια, με τον Κώστα Παπανικολάου να τρέχει ισάριθμες φορές ώστε να καλύψει τα κενά, αλλά εκείνοι ευστόχησαν, όπως έκανε στο τέλος και ο Στρέλνιεκς.

Στην τελευταία επίθεση της Μπάμπεργκ, ο Ολυμπιακός πήρε ένα μεγάλο ρίσκο με το να επιλέξει να παίξει καθαρή άμυνα και να μην κάνει φάουλ. Δεν υπάρχει λάθος η σωστό, καθώς η επιλογή στηρίζεται στην φιλοσοφία του κάθε προπονητή. Άποψη μας πως οι "ερυθρόλευκοι", στα 12'' πριν την λήξη και αμέσως μετά την επαναφορά των Γερμανών, έπρεπε να σταματήσουν τον χρόνο, στέλνοντας στις βολές τον αντίπαλο, ώστε ακολούθως οι Πειραιώτες να είχαν τόσο την κατοχή της μπάλας, όσο και την δυνατότητα να πάρουν το ματς με ένα τελευταίο σουτ, διαθέτοντας και μεγαλύτερο χρόνο στην διάθεση τους (καθώς οι γηπεδούχοι δεν είχαν συμπληρώσει και φάουλ).

Ακόμη και αν οι παίκτες της Μπάμπεργκ έβαζαν τις βολές το παιχνίδι θα ήταν ισόπαλο και στο ενδεχόμενο που ο Ολυμπιακός δεν έβρισκε λύση στην επόμενη επίθεση το παιχνίδι θα πήγαινε παράταση. Το σενάριο να έβαζαν οι Γερμανοί την πρώτη βολή και ακολούθως να χανόταν η δεύτερη και ο αντίπαλος να έπαιρνε το επιθετικό ριμπάουντ ( ενδεχόμενο στο οποίο στάθηκε ο Μίλαν Τόμιτς, υπερασπιζόμενος την επιλογή να μην κάνουν φάουλ οι "ερυθρόλευκοι" ), είναι ένα σενάριο που συγκεντρώνει λιγότερες πιθανότητες να συμβεί σε σύγκριση με το να παίξεις τον αντίπαλο καθαρή άμυνα, έχοντας τον κίνδυνο να δεχτείς τρίποντο που θα δώσει την νίκη στον αντίπαλο, όπως και συνέβη.

Ήταν η πιο ασφαλής επιλογή να γινόταν φάουλ εκείνη την στιγμή, αλλά ο Γιάννης Σφαιρόπουλος προτίμησε ο Ολυμπιακός να παίξει καθαρή άμυνα. Πήρε το ρίσκο του και αυτό του κόστισε. Τα παιχνίδια πολλές φορές κρίνονται στις λεπτομέρειες και οι Πειραιώτες στο τέλος ουσιαστικά έχασαν από το τρικ του Αντρέα Τρινκιέρι. Στην επαναφορά, ο Ιταλός τεχνικός έβαλε τον Ντάνιελ Τάις να κάνει μπακ σκριν πάνω στον Βσίλη Σπανούλη και έτσι δημιούργησε χώρο στον Λετονό συμπαίκτη του ώστε να δεχτεί ελεύθερος την πάσα του Μπράντλεϊ Ουόναμέικερ, "εκτελώντας" από την γωνία δίχως πίεση, σημειώνοντας με αυτόν τον τρόπο το νικητήριο καλάθι της αναμέτρησης. Ο Ολυμπιακός στο τέλος ηττήθηκε έχοντας δεχτεί από τον αντίπαλο τρία σερί τρίποντα. Σουτ τα οποία δεν ήταν τυχερά, αλλά καλά δουλεμένα.

Ο Ολυμπιακός στο τέλος είχε 4'6'' στην κατοχή του για να εκδηλώσει επίθεση. Μπορούσε να πάρει το ματς ακόμη και με δίποντο, ακόμη και με το να πήγαινε στις βολές κερδίζοντας κάποιο φάουλ, αλλά οι Πειραιώτες τρεις σερί φορές (ύστερα και από τα δύο φάουλ που έκανε η Μπάμπεργκ) έδωσαν την μπάλα στον Βασίλη Σπανούλη που ήταν αρκετά μέτρα μακριά από το καλάθι και όχι σε παίκτη που ήταν πιο κοντά στο καλάθι. Για ποιον λόγο;

Με την πλάτη στον τοίχο

Η σεζόν για τον Ολυμπιακό στην Ευρώπη ακόμη δεν τελείωσε. Συνεχίζει να έχει ελπίδες (έστω και λίγες μαθηματικά) για την πρόκριση στην επόμενη φάση. Ακολουθούν τέσσερα ματς, κόντρα σε Ζαλγκίρις στο ΣΕΦ, με Ρεάλ στον Πειραιά, με Χίμκι στην Μόσχα, ενώ την τελευταία αγωνιστική θα υποδεχθεί την (ενδεχομένως αδιάφορη βαθμολογικά) ΤΣΣΚΑ. Για να τα καταφέρουν οι Πειραιώτες θα πρέπει να κάνουν το απόλυτο, δηλαδή το "4 στα 4" στις νίκες, σενάριο το οποίο φαντάζει δύσκολο. Αυτή η ομάδα όμως, η οποία έχει κάνει συνήθειο τις υπερβάσεις, μας έχει διδάξει πως ποτέ δεν πρέπει να την υποτιμούμε και να την ξεγράφουμε, ακόμη και αν βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο όπως τώρα. Ακόμη και αν πέσει, ας το κάνει περήφανα με το κεφάλι ψηλά. Κανείς δεν θα πρέπει να ξεχνάει τα μεγάλα κατορθώματα που έχει σημειώσει αυτή η ομάδα τα τελευταία χρόνια, όπως και κανείς δεν θα πρέπει να εθελοτυφλεί μπροστά στα κακώς κείμενα της σεζόν.

Ο τραυματισμός του Γιανγκ, η θέση "4" και η διαφορά της περσινής ομάδας με φέτος

Ο Ολυμπιακός φέτος πληγώθηκε σε μεγάλο βαθμό με τον τραυματισμό του Πάτρικ Γιανγκ, ένα κενό που εδώ και μήνες δεν κατάφερε να το καλύψει αγωνιστικά. Η ομάδα, άλλωστε, χτίστηκε το καλοκαίρι με το να διαθέτει δύο αθλητικούς σέντερ, τους Χάντερ και Γιανγκ, όπως είχε και πέρσι τους Ντάνστον και Χάντερ. Από τον Νοέμβρη και μετά, όμως, οι Πειραιώτες παλεύουν ουσιαστικά με ένα μόνο αθλητικό "5άρι", με αποτέλεσμα και να βγαίνει κούραση στον Χάντερ και η ομάδα να χάνει μέρος τη δυναμικής της μέσα στην ρακέτα σε άμυνα και επίθεση.

Ένα από τα ρίσκα που πάρθηκαν το περασμένο καλοκαίρι, ήταν και η απόφαση η ομάδα στο "4" να μην αντικαταστήσει τον Μπρεντ Πέτγουεϊ, με τους Πειραιώτες να ποντάρουν και να επενδύουν τόσο στο ταλέντο του Δημήτρη Αγραβάνη, όσο και στην παρουσία του Μιχάλη Τσαϊρέλη, σαν τους παίκτες πίσω από τον βασικό Γιώργο Πρίντεζη, ο οποίος όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο καλύτερος γίνεται. Όπως είχαμε αναφέρει από τον Σεπτέμβρη, ποσοτικά οι "ερυθρόλευκοι" ναι μεν είχαν τρία "4άρια", αλλά το ερώτημα ήταν αν ποιοτικά θα μπορούσαν να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις στο κορυφαίο επίπεδο. Αυτό στην πράξη δεν συνέβη. Ο Μιχάλης Τσαϊρέλης είναι συνήθως εκτός αποστολής, ενώ ο Δημήτρης Αγραβάνης παίζει ελάχιστα καθώς δεν είναι έτοιμος (τόσο για αγωνιστικούς λόγους, όσο και για θέματα νοοτροπίας), με τον Γιάννη Σφαιρόπουλο να έχει μετακινήσει σε ρόλο πάουερ-φόργουορντ τον Ιωάννη Παπαπέτρου για να γίνει η δουλειά, θέση στην οποία ο παίκτης προσπαθεί ακόμη να προσαρμοστεί. Κάτι που συνέβη κυρίως για να χωρέσει ο Κώστας Παπανικολάου, συν το γεγονός πως ο Ντι Τζέι Στρόμπερι ανέβηκε στο "3" ύστερα και από την άφιξη του Ντάριους Τζόνσον-Όντομ. Κακά τα ψέμματα, ο Ολυμπιακός στο ρόστερ του αυτήν την στιγμή έχει τέσσερα "3άρια" (Λοτζέσκι, Παπαπέτρου, Παπανικολάου, Στρόμπερι).

Μία από τις μεγάλες διαφορές του περσινού Ολυμπιακού με τον φετινό είναι η εξής: η ομάδα την περασμένη σεζόν προχώρησε μέχρι το τέλος ως έχει, δίχως καμία αλλαγή, με αποτέλεσμα να έχει υψηλό βαθμό χημείας και ομοιογένειας, εκτοξεύοντας την απόδοση της από την άνοιξη και μετά. Φέτος, οι συχνοί τραυματισμοί, οι αφίξεις (κινήσεις που έγιναν για το καλό της ομάδας) και οι όποιες αποχωρήσεις, είναι ξεκάθαρο πως έχουν επηρεάσει την χημεία και την ομοιογένεια του Ολυμπιακού, όπως και τους ρόλους των παικτών μέσα στο σύνολο καθώς ακόμη κάποιοι προσπαθούν να προσαρμοστούν μέσα στο ροτέισον στα νέα δεδομένα. Η ομάδα στην πορεία μπερδεύτηκε και έχασε τον προσανατολισμό της. Τίποτε όμως δεν τελείωσε για να κάνουμε το "ταμείο της σεζόν". Οι "ερυθρόλευκοι" έχουν ακόμη ελπίδες, απλά, πλέον, ο χρόνος πιέζει ασφυκτικά και δεν συγχωρεί άλλο περιθώριο λάθος και ήττας.