Ο Αλφόνσο Φορντ έφυγε τόσο πρόωρα από τη ζωή που ακόμη και σήμερα κανείς δεν μπορεί να πιστέψει πως ο πάντα χαμογελαστός «Αλ» δεν βρίσκεται ανάμεσα μας. Ο Ντάνιελ Χάκετ άνοιξε την καρδιά του στο www.olympiacosbc.gr, αποκάλυψε πως ακόμη και σήμερα κλαίει κάποιες φορές όταν βλέπει βίντεο ή φωτογραφίες του Φορντ και θυμάται φοβερές ιστορίες από το πέρασμα του από το Πέζαρο.

"Λάτρευα να τον βλέπω να παίζει"

Το καλοκαίρι του 2003 οι γονείς του Χάκετ, Ρούντολφ και Λίνα, αποφάσισαν να στείλουν τον 16χρονο τότε Ντάνιελ στις ΗΠΑ για σπουδές. Το ίδιο καλοκαίρι ο Αλφόνσο Φορντ αποφάσιζε να υπογράψει στη Σκαβολίνι Πέζαρο και ο 16χρονος τότε Χάκετ, ο οποίος έχει μεγαλώσει στο Πέζαρο, μάθαινε τα νέα στην Καλιφόρνια όπου βρισκόταν. «Όταν διάβασα στο ίντερνετ πως η Σκαβολίνι Πέζαρο υπέγραψε τον Αλφόνσο Φορντ, τρελάθηκα από τη χαρά μου. Η ομάδα της πόλης μου αποκτούσε έναν από τους μεγαλύτερους σκόρερ στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ, έναν παίκτη που λάτρευα να τον βλέπω να παίζει. Είχα ενθουσιαστεί τόσο που σκεφτόμουν να γυρίσω στο Πέζαρο για να τον δω από κοντά» είπε αρχικά ο αριστερόχειρας γκαρντ του Θρύλου αλλά στη συνέχεια το πρόσωπο του… συννέφιασε απότομα.

"Το ήξερε μόνο ο γιατρός της ομάδας και έβαζε 30 πόντους"

«Αυτό που έγινε δεν το περίμενε κανείς. Πρόκειται για κάτι που έχει σημαδέψει τη ζωή μου. Να σου πω μια ιστορία; Κανείς δεν ήξερε στην ομάδα για την αρρώστια που είχε ο Αλφόνσο Φορντ. Ήταν επιλογή του αυτό. Το είχε πει μόνο στον γιατρό της ομάδας ώστε να τον βοηθάει με τα φάρμακα. Ούτε οι προπονητές το γνώριζαν, ούτε οι συμπαίκτες του, ούτε οι διοικούντες. Κανείς. Το φαντάζεσαι αυτό; Το ήξερε μόνο ο γιατρός της ομάδας ώστε να τον βοηθάει με τα φάρμακα. Ήταν μέρες που δεν μπορούσε να σηκωθεί από το κρεβάτι μου έλεγαν και στη συνέχεια πήγαινε στο γήπεδο και έβαζε 30 πόντους».

"Έκλαιγα για τον Φορντ σαν να είχα χάσει έναν δικό μου άνθρωπο"

Η φωνή του Ντάνιελ Χάκετ έσπασε όταν άρχισε να μιλάει για ένα από τα τελευταία παιχνίδια του Αλφόνσο Φορντ. "Ήταν στη σειρά των play off της σεζόν 2003-2004. Είχε χάσει κάποια ματς στην κανονική περίοδο και ένα από τα πλέι οφ. Καθόταν στον πάγκο και τα μάτια του τα κρατούσε ανοιχτά με δυσκολία. Κανείς, όμως, δεν γνώριζε τι του συνέβαινε. Ώσπου ένα πρωί, ξύπνησα και διάβασα ότι ο Αλφόνσο Φορντ πέθανε. Έκλαιγα σαν να είχα χάσει έναν δικό μου άνθρωπο. Έκλαιγα τόσο που δεν μπορούσα να πάρω ανάσα. Ο Αλφόνσο Φορντ θα είναι πάντα στην καρδιά μου".

Η Ευρωλίγκα αποφάσισε προς τιμήν του Αλφόνσο Φορντ να δώσει στο βραβείο του πρώτου σκόρερ της διοργάνωσης το όνομα του «Αλ» με τον Ντάνιελ Χάκετ να μιλάει για κάτι… παράξενο, για ένα παιχνίδι της μοίρας. «Την επόμενη χρονιά ο Τσαρλς Σμιθ υπέγραψε στη Σκαβολίνι Πέζαρο, βγήκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης και πήρε το Alfonso Ford Trophy…» είπε ο Χάκετ, ο οποίος αγωνίστηκε λίγα χρόνια αργότερα με τη φανέλα της Σκαβολίνι σε φιλικό προς τιμήν του αδικοχαμένου Αλφόνσο. «Λίγο πριν την έναρξη της αναμέτρησης, προβλήθηκε από τα μάτριξ του γηπέδου ένα βίντεο-αφιέρωμα στον Φορντ. Όταν ξεκίνησε το βίντεο, κράτησα τον ώμο ενός συμπαίκτη μου που ήταν δίπλα μου εκείνη τη στιγμή για να μην καταρρεύσω. Στη συνέχεια άρχισα να κλαίω. Το φιλικό αυτό θα το θυμάμαι για πάντα».

"Το χρώμα της ζωής μου είναι το κόκκινο"

Χωρίς να υπάρχει κάτι άλλο να πούμε για το τι σήμαινε για τον Χάκετ ο Φορντ, ο Ιταλός γκαρντ ζήτησε να πει κάτι τελευταίο. «Έχοντας παίξει και στη Σκαβολίνο Πέζαρο, αλλά και τώρα στον Ολυμπιακό, έχω διαπιστώσει πως το χρώμα της ζωής μου είναι το κόκκινο. Κόκκινο ήταν και αυτό που πρόδωσε τον Αλφόνσο. Το αίμα. Το ίδιο του το αίμα. Το λιγότερο που θα μπορούσα να κάνω γι’ αυτόν τον άνθρωπο είναι να αγωνιστώ με τον Ολυμπιακό σε ένα φιλικό στην Ιταλία κόντρα στη Σκαβολίνι Πέζαρο. Είμαι σίγουρος πως σε εκείνο το ματς, η μπάλα στο τζάμπολ θα φτάσει ως τον ουρανό. Έτσι, για να την ακουμπήσει και ο Αλφόνσο».