Χακίμ Ουόρικ: Η ιστορία ενός "braveheart" που έγινε διάσημος για μία... τάπα

Λίγο πριν εκπνεύσει η προθεσμία των μεταγραφών στην Euroleague, ο Ολυμπιακός ενέταξε στο δυναμικό του τον Χακίμ Ουόρικ (33, 2μ06) . Ο απόφοιτος του Syracuse, που έγινε το πρόσωπο της χρονιάς στο NCAA το 2003 και τον οποίο ακόμη ευγνωμονεί ο Καρμέλο Άντονι, θα έρθει στα μέρη μας με στόχο να "γεμίσει" τη ρακέτα των "ερυθρολεύκων" στη μάχη για την πρόκριση στο Final Four του Βερολίνου, αλλά και τη διατήρηση των σκήπτρων εντός των τειχών.

Το Sport24.gr παρουσιάζει την ιστορία του νέου μεταγραφικού αποκτήματος των Πειραωτών. Μια ιστορία που είναι σχεδόν τυπική με αυτή που θα διαβάσετε για τους περισσότερους παίκτες που αγωνίζονται στο ΝΒΑ. Δηλαδή μεγάλωσε μία κάπως... περίεργη γειτονιά της Φιλαδέλφεια, με το μπάσκετ να είναι ο βασικότερος λόγος που έμενε μακριά από τους μπελάδες. Το μπάσκετ και ο μεγαλύτερος ξάδελφός του, Φρεντ, θα προσθέταμε εμείς. Αυτός αποτέλεσε το παράδειγμα προς μίμηση για εκείνον, στην προσπάθειά του να αφήσει κατά μέρους τις φασαρίες της 34ης οδού της Φιλαδέλφεια, όπου έμενε με τα τρία αδέρφια και τη μητέρα του.

Από τη στιγμή που άρχισε να αντιλαμβάνεται τι γίνεται γύρω του, ένα πράγμα θυμόταν. Τον ξάδερφό του να κυκλοφορεί με μια μπάλα στα χέρια και να αποτελεί τον φόβο και τρόπο των ανοιχτών γηπέδων της Φιλαδέλφεια. Γι αυτό, κι εκείνος, δεν άργησε να ξεκαθαρίσει ποιος θα ήταν το πρότυπό του. Σε σημείο που δεν δίσταζε να το λέει δημόσια, επισημαίνοντας πως "ο ξάδερφός μου, Φρεντ, Όταν ήταν μικρός, θεωρούταν ένας από τους κορυφαίους παίκτες της Φιλαδέλφεια. Μετά έπαιξε κολεγιακό μπάσκετ στο Coppin State. Πάντα ήθελα να του μοιάσω. Θυμάμαι να διαβάζω άρθρα για εκείνον στις εφημερίδες".

Διαβάστε το αγωνιστικό προφίλ του 33χρονου φόργουορντ/σέντερ όπως το σκιαγράφησε -μέσω του Sport24.gr- ο προπονητής της Γκαζιάντεπ, Στέφανος Δέδας.

Καταλαβαίνετε λοιπόν πως ξεκίνησε η δική του ιστορία με την πορτοκαλί μπάλα. Μην περιμένετε πάντως έναν τύπο που... φοβόταν να τα βάλει με το πρότυπό του. Το κάθε άλλο. Δεν δίσταζε να γίνεται συχνά πυκνά ενοχλητικός με την συμπεριφορά του κάθε φορά που οι δυο τους έπαιζαν ένα μονάκι. " Συνήθιζα να τον χτυπάω με τους αγκώνες μου, να τον σπρώχνω. Κάθε φορά που μου την έλεγε, εγώ γυρνούσα και του απαντούσα πως απλά τον προετοίμαζα για το NCAA, όπου θα συνέχιζε την πορεία του", αναφέρει. Τόσο απλά.

Εν τέλει, ο Φρεντ Ουόρικ κατέληξε στο Coppin State με το οποίο έκανε αρκετά καλές εμφανίσεις που τον έφεραν στην Ευρώπη, για να κάνει καριέρα για παραπάνω από δέκα χρόνια στα μέρη μας. Ως γκαρντ βεβαίως βεβαίως, εν αντιθέσει με τον ήρωα της ιστορίας μας, που ξεχώρισε λόγω των σωματικών του προσόντων. Το ύψος και η αλτικότητά του ήταν αυτά που τον βοήθησαν να διαφέρει από τους υπόλοιπους παίκτες που πάλευαν για μια θέση στο κολεγιακό πρωτάθλημα.

Γι αυτό λοιπόν, μόλις πήρε στα χέρια του το πρώτο γράμμα από το NCAA "πέταξε" από τη χαρά του. " Όταν πήρα το γράμμα από το Eastern Washington, ήμουν το πιο ευτυχισμένο παιδί στον πλανήτη", σχολίασε σε παλαιότερη συνέντευξή του, για να ξεκαθαρίσει πως " το μεγαλύτερο κίνητρό μου ήταν πάντα η παραπάνω προσοχή που έδειχναν όλοι για τους αντιπάλους μου. Υπήρχαν δεκάδες προπονητές που έρχονταν κατά καιρούς στα παιχνίδια μας για να δουν άλλους παίκτες, κι εγώ το μόνο που μπορούσα να... εισπράξω ήταν δύο άτομα από το Chattannoga (σ.σ.: ένα μικρό κολέγιο). Όλο αυτό με έκανε να θέλω να δουλέψω πιο σκληρά για να αποδείξω πως μπορώ να βρίσκομαι στο υψηλότερο επίπεδο".

Εν τέλει, βρήκε θέση στο Syracuse. Πως; Κατά τύχη! Ο τραυματισμός ενός παίκτη λίγες ημέρες πριν τον Nike All - American Camp στις αρχές της χιλιετίας, τον έφεραν στον αγώνα - διαφήμιση των παικτών που θα εισέρχονταν το 2001 στο NCAA. Κι ο Jim Boeheim δεν άργησε να τον ξεχωρίσει. Αυτό ήταν. Μόλις πήρε την... κλήση του, όλα έγιναν πολύ πιο εύκολα. Ή, καλύτερα, τα έκανε να μοιάζουν έτσι.

Όταν έγινε ο πιο διάσημος παίκτης του NCAA

Η πρώτη του χρονιά στο NCAA ήταν αρκετά... συμπαθητική, αφού είχε 6.1 πόντους και 4.8 ριμπάουντ ανά παιχνίδι, αποτελώντας ένα από τα σημαντικά "όπλα" του Jim Boeheim στο Syracuse. Η "εκτόξευση" όμως ήρθε την επόμενη σεζόν, τότε που οι "Orange" έφτασαν μέχρι το τέλος του δρόμου. Κι ο Χακίμ Ουόρικ έμελλε να είναι το πρόσωπο της βραδιάς του τελικού απέναντι στο Kansas. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα είδε τον κόσμο να χάνεται και να... επιστρέφει.

Με 13.5'' να μένουν για το τέλος του αγώνα και την ομάδα του να βρίσκεται στο +3, θα μαζέψει το πιο κρίσιμο αμυντικό ριμπάουντ του τελικού και μαζί θα κερδίσει το φάουλ. Θα έχει δηλαδή το δικαίωμα να σουτάρει δύο ελεύθερες βολές για να "καθαρίσει" το παιχνίδι. Με το που σφυρίζουν την παράβαση οι διαιτητές, ο Καρμέλο Άντονι (πρωτοετής) τον πλησιάζει και κάτι του λέει στο αυτί. Ποτέ δεν μάθαμε τι ήταν αυτό. Το αποτέλεσμα πάντως δεν τον δικαίωσε, αφού ο δευτεροετής τότε φόργουορντ/σέντερ θα βρει το σίδερο. Δις.

Από μοιραίος... ωραίος

Έτσι, οι "Jayhawks" θα έχουν μια δεύτερη ευκαιρία να στείλουν το παιχνίδι στην παράταση. Η μπάλα θα γυρίσει υποδειγματικά, η άμυνα του Syracuse θα "κολλήσει" για κλάσματα του δευτερολέπτου, κι έτσι ο Michael Lee θα βρεθεί μόνος του στη γωνία. Αυτό ήταν. Η στιγμή της εξιλέωσης για εκείνον. " Το μόνο που θυμάμαι είναι να βλέπω τον Michael Lee ελεύθερο στη γωνία. Δεν σκέφτηκα κάτι. Παρά μόνο το ότι αποκλείεται να πάει το παιχνίδι στην παράταση", θα σχολιάσει λίγες στιγμές μετά την κατάκτηση του τίτλου. Το μπλοκ που έκανε στα 1.5'' για το τέλος ήταν αυτό που έκρινε το παιχνίδι.

Δεν σκέφτηκα πως δεν θα μπορέσω να τον κόψω. Ήμουν ακόμη κάτω από το καλάθι μας, σχεδόν πέντε μέτρα μακριά από εκείνον, όταν τον είδα να παίρνει την μπάλα στα χέρια του. Στην εξέλιξη της φάσης συνειδητοποίησα πως κάλυψα μια σημαντική απόσταση σε σχεδόν μηδαμινό χρόνο", θα προσθέσει. Θα γίνει, έτσι, το πρόσωπο του τελικού και της κατάκτησης του τίτλου μετά από πάρα πολλά χρόνια.

Παρένθεση. Το παιχνίδι διεξήχθη στην Super Dome, το γήπεδο στο οποίο το 1987 το Syracuse είχε χάσει τον τίτλο από το Indiana εξαιτίας του buzzer beater του Κιθ Σμαρτ. Τότε βέβαια δεν υπήρχε... Χακίμ Ουόρικ στην πλευρά των "Orange" για να "καθαρίσει" το παιχνίδι. Αυτή τη φορά, υπήρχε. Κλείνει η παρένθεση.

Αρκετό καιρό μετά την επιτυχία εκείνης της βραδιάς, θα του ζητήσουν να καταγράψει σε ένα χαρτί όσα θυμάται. Τι συμπεριέλαβε; " Μετά την τάπα (στο 1.5'') κοίταξα το ρολόι και σκέφτηκα "αυτό ήταν". Είδα τον χρόνο που απέμενε και σκέφτηκα πως δεν υπάρχει περίπτωση να σκοράρει το Kansas για τρεις με την άμυνά μας εντελώς προσαρμοσμένη πλέον. Κι έτσι έγινε. Έκαναν ένα σουτ της απελπισίας, δίχως νόημα. Κοίταξα ξανά το ρολόι. Μηδέν. Αυτό ήταν, ήμασταν οι πρωταθλητές. Δεν είχα τη φήμη του μπλοκέρ, οπότε ήταν... τρελό και μόνο το ότι μπόρεσα να κάνω αυτή τη φάση. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό το μπλοκ, όπως δεν θα ξεχάσω ποτέ την αντίδραση του κόσμου όταν γυρίσαμε στο Syracuse. Δεν θα ξεχάσω το τι σήμαινε γι αυτούς εκείνος ο τίτλος".

Κατά τύχη στο Μέμφις

Αφού ολοκλήρωσε την τετραετή θητεία του στο κολέγιο, είχε έρθει πλέον η ώρα να κυνηγήσει το όνειρο του ΝΒΑ. Τα εφόδια υπήρχαν, η φήμη επίσης. Βέβαια δεν επιβεβαιώθηκαν οι προσδοκίες που είχε ο ίδιος για τη βραδιά του Draft του 2005. Βλέπετε, περίμενε πως θα τον επέλεγαν οι Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς στο Νο9. Οι "Πολεμιστές" όμως τον προσπέρασαν, προτιμώντας τον Ίκε Ντιόγκου, έναν παίκτη που ουδέποτε έκανε καριέρα στο ΝΒΑ, αδυνατώντας να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του "μαγικού κόσμου".

" Όταν ήμουν στο γυμνάσιο φορούσα το Νο21, αλλά μετά στο κολέγιο ήταν πιασμένο. Οπότε κατέληξα στο Νο1. Πάντα υποστήριζα τον Πένι Χάρνταγουεϊ, οπότε είχα έναν ακόμη λόγο για να επιλέξω το συγκεκριμένο νούμερο. Το αστείο είναι πως στην rookie season μου στο ΝΒΑ, το Νο1 ήταν... πιασμένο, οπότε γύρισα πάλι στο Νο21", θα πει ο ίδιος σε συνέντευξη που έδωσε κατά την ανακοίνωση της απόκτησής του από τους Νιου Ορλίν Χόρνετς, το 2012.

Καλά νούμερα, χωρίς σταθερότητα

Στα εννιά χρόνια που αγωνίστηκε στο ΝΒΑ είχε αρκετά καλούς αριθμούς, με την αποχώρησή του από τους Μέμφις Γκρίζλις όμως (το 2009) να συνδυάζεται με την αστάθεια στην απόδοσή του. Δεν κατάφερε να στεριώσει ούτε στο Μιλγουόκι, ούτε στη Νέα Ορλεάν, ούτε στη Σάρλοτ. Μόνο στο Φοίνιξ κατάφερε να μείνει για δύο χρόνια, έχοντας στο πλευρό του τον άλλοτε "ερυθρόλευκο" Τζος Τσίλντρες, που πάλευε να ξαναβρεί τη θέση του στο ΝΒΑ -μετά από μια διετία στην Ευρώπη και τον Ολυμπιακό.

Κι από το 2013 κι έπειτα ήρθε η περιπλάνηση ανά τον κόσμο. Η Κίνα, η Τουρκία και η Αυστραλία έγιναν το δεύτερο (τρίτο και τέταρτο) σπίτι του, μέχρις ότου προκύψει η πρόταση του Ολυμπιακού. Όχι ότι αγχώθηκε βέβαια ποτέ πως θα μείνει... στον άσο. Αφενός γιατί είχε γεμίσει τον τραπεζικό του λογαριασμό με πολλά μηδενικά στα χρόνια που αγωνίστηκε στο ΝΒΑ, αφετέρου γιατί είχε ένα πτυχίο στο χέρι. Για τις δύσκολες στιγμές. Γι αυτό κάθε φορά που τον ρωτούσαν τι θα έκανε ως επάγγελμα, αν δεν γινόταν μπασκετμπολίστας απαντούσε πως " μάλλον κάτι σχετικό με το εμπόριο ή τη διοίκηση ενός μαγαζιού. Πήρα πτυχίο στο Syracuse στη διαχείριση προϊόντων".

Εδώ, είχε φτάσει στο σημείο να εργαστεί ως " ομαδάρχης σε παιδικές κατασκηνώσεις, όσο ακόμη πήγαινα στο γυμνάσιο". Ήξερε δηλαδή πως τα αγαθά κόποις κτώνται. Τίμιος!

Σεζόν	Ομάδα	Παιχνίδια	Χρόνος	Πόντοι	Εντός παιδιάς	Τρίποντα	Ριμπάουντ
2005'-06	Μέμφις	68	10.6	4.1	44.3%	-	2.1
2006-'07	Μέμφις	82	26.2	12.7	52.4%	-	5.1
2007-'08	Μέμφις	75	23.4	11.4	50.2%	27.1%	4.7
2008-'09	Μέμφις	82	24.7	11.6	49.1%	21.7%	5
2009-'10	Μιλγουόκι	48	21.3	10.2	48.1%	16.7%	4.4
2009'-10	Σικάγο	28	19	8.7	48.3%	-	3.6
2010-'11	Φοίνιξ	80	17.7	8.4	51.1%	9.1%	2.7
2011-'12	Φοίνιξ	35	14.4	6.4	41.1%	10%	2.6
2012-'13	Νιού Ορλίν	1	7	4	50%	-	-
2012-'13	Σάρλοτ	27	17.9	7	40.5%	-	3.3

Στην αγκαλιά ενός Έλληνα

Έχοντας τελειώσει την περσινή σεζόν στην Τουρκία με ιδιαίτερη επιτυχία στην Κόνιασπορ (17.6 πόντοι με 55.8% στα δίποντα και 72.7% στις βολές, 0/7 τρίποντα και 7.7 ριμπάουντ) και μετά την ανεπιτυχή προσπάθειά του να επιστρέψει στο ΝΒΑ μέσω των Ατλάντα Χοκς, είπε το "ναι" στην πρόταση που του κατέθεσε η Μέλμπουρν Γιουνάιτεντ. Σε αυτό μείζονα ρόλο έπαιξαν τα καλά λόγια που είχε να πει για το πρωτάθλημα της Αυστραλίας ο Τζος Τσίλντρες, ο ο οποίος " μου είπε πολλά ωραία πράγματα για τη λίγκα, επομένως βλέπω με μεγάλο ενδιαφέρον αυτή την ευκαιρία που μου δίνεται, να φορέσω τη φανέλα της Μέλμπουρν Γιουνάιτεντ και να διεκδικήσω τον τίτλο".

Οι Νιου Ζίλαντ Μπρέικερς έκαναν την έκπληξη, επικρατώντας στους δύο πρώτους ημιτελικούς του πρωταθλήματος (91-82 και 91-78) για να πάρουν το εισιτήριο στους τελικούς της NBL. Για να δώσουν, παράλληλα, στον Ολυμπιακό την ευκαιρία να τον υπογράψει μέχρι το τέλος της τρέχουσας αγωνιστικής περιόδου.

Το know us better

Κατά τα λοιπά, θα είχε ενδιαφέρον να ξέρετε ότι:

Αυτή που τον επηρέασε περισσότερο από κάθε άλλον στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του ήταν η μητέρα του, η οποία " ήταν πάντα εκεί για μένα. Θυμάμαι πως κάθε Χριστούγεννα φρόντιζε να μην μου λείπει το παραμικρό. Πάντα με υποστήριζε, σε ό,τι κι αν έκανα. Είμαι ευγνώμων για όσα μου έχει προσφέρει όλα αυτά τα χρόνια".

Τι μπορεί να κάνει εντύπωση στους φιλάθλους για εκείνον; " Είμαι πολύ καλός στο fantasy football. Μου αρέσει πολύ αυτό το είδος παιχνιδιού".

Μου αρέσει να κάνω πολλά πράγματα. Αν ακούω ένα συγκεκριμένο CD κι αρχίσουμε να κερδίζουμε, τότε δεν θα το αλλάξω για να κρατήσει το σερί. Όταν είμαστε σε αποστολή, πάντα παραγγέλνω ένα σάντουιτς με κοτόπουλο".

Ποιοι ήταν οι πιο κοντινοί φίλοι του όσο βρισκόταν στο ΝΒΑ; " Με τον Καρμέλο Άντονι κάναμε πολύ παρέα όσο ήμασταν στο Syracuse. Επίσης είμαι πολύ καλός φίλος με τον Ρούντι Γκέι και τον Κάιλ Λόουρι".

Αγαπημένες ταινίες; " Θα ξεχώριζα τους "300", το "Bravheart" και το "Gladiator", όπως επίσης το "Dark Knight".