Η ιστορία του δεν έχει σεισμούς, πνιγμούς, καταποντισμούς. Ο Βίνσεντ Κάουνσιλ (ο δεύτερος) δεν χρειάστηκε να τα βάλει με θεούς και δαίμονες για να επιβιώσει και να διακριθεί. Η ιστορία του εκ των ηγετών του Ρεθύμνου είναι πιο απλή. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχει ενδιαφέρον. Γιατί βρήκε εκείνος τον τρόπο να την κάνει ενδιαφέρουσα.

Γεννήθηκε στις 15/10 του 1990, στο Brooklyn της Νέας Υόρκης, ως... ο πέμπτος πενταμελούς οικογένειας (είναι γιος της Janell και του Vincent, ενώ έχει έναν αδελφό, τον Jordan και μια αδελφή, την Μπρία).

Στο Lincoln είχε την ατυχία να βρει μπροστά του τον Lance Stephenson, τον τύπο που παίζει στους Pacers. Από την εφηβεία του κυκλοφορούσε στις ΗΠΑ ως ένας εκ των κορυφαίων του είδους (και της κατηγορίας) και το αποδείκνυε κάθε φορά που πατούσε το πόδι του στο παρκέ. Οπότε, δεν υπήρχε και μεγάλος χώρος για να παίξει... μπάλα ο Council.

"Κόπηκε" για ένα βαθμό, σε ένα μάθημα

Ένα C που δεν ήταν B του έκοψε τη φόρα. Ήταν αυτό που έλειπε για να ανταποκριθεί στα στάνταρ του NCAA. Για αυτό και αντί να πάει κολέγιο, πήγε σε προπαρασκευαστική σχολή: στο Patterson School της North Carolina, που θεωρείται το κορυφαίο στην κατηγορία του -ως προπαρασκευαστικό κολέγιο σε συνδυασμό με την ομάδα μπάσκετ που έχει.

Εκεί θα "έφτιαχνε" τους βαθμούς, αλλά και το όνομα του, στο μπάσκετ. Γιατί πλήθος κόουτς από την αφρόκρεμα των κολεγίων παρακολουθούσε τις προπονήσεις των Bulldogs και άρα εκείνος είχε τη δυνατότητα να τους δείξει από τι είναι φτιαγμένος. Στα highlights του ήταν το κάρφωμα πάνω από αντίπαλο με απλωμένα τα χέρια, στον αιφνιδιασμό (να θυμίσουμε είναι 1.86).

Η κύρια διαφορά ήταν ότι "δεν έχω στην ομάδα τον Lance. Πέρυσι δεν χρειαζόταν να κάνω πάρα πολλά πράγματα. Αυτή τη σεζόν είμαι υποχρεωμένος να δουλέψω σκληρά και να τραβήξω την προσοχή. Ελπίζω να πάνε όλα καλά. Έχω κάποιες προτάσεις για υποτροφίες. Αυτό που θέλω είναι να πάω στο Kent State, που παίζει ο Justin Greene", επίσης συμπαίκτης του στο Lincoln.

Πριν πάει κάπου αλλού, βοήθησε το Patterson να φτάσει στο 34-3 το 2009. Είχε 10.1 ασίστ και 10.2 πόντους ανά αγώνα, με 53% στα τρίποντα. Κάπως έτσι, βρέθηκε στο Νο11 μεταξύ των πόιντ γκαρντ στη λίστα του ESPN.com. Όταν ήλθε η ώρα να αποφασίσει ποια υποτροφία θα διάλεγε, πήρε εκείνη του Providence. Ήταν μάλιστα, ο τελευταίος παίκτης στον οποίον αποτάθηκε ο Keno Davis. Στο γκρουπ των επτά παικτών που είχε ξεχωρίσει, ήταν ο Kadeem Batts, δυο τύποι από Junior College, δυο που πήγαν φυλακή για βιαιοπραγία εναντίον συμφοιτητών τους, ενώ ένας ακόμα αποδεσμεύτηκε στη δεύτερη χρονιά. Οι μόνοι που επιβίωσαν ήταν εκείνος και ο Batts.

Σόλο καριέρα σε ομαδικό άθλημα

Ως ρούκι, ήταν συμπαίκτης του Marshon Brooks, μπήκε στην καλύτερη ομάδα της σεζόν 2009-10, στην περιφέρεια του (Big East). "Άνθησε" στο δεύτερο μισό της χρονιάς, όταν ήταν ασταμάτητος στο pick and roll και δη στο τελευταίο δεκάλεπτο. Μολονότι ο Jamine Peterson και ο Bilal Dixon ήταν εκείνοι που γίνονταν τίτλοι, αυτός τους έκανε να δείχνουν καλύτεροι.

Στη δεύτερη σεζόν, όλα άλλαξαν. Τέσσερις από εκείνους που πήγαν μαζί του στην ομάδα, έφυγαν, ενώ ο πρώτος σκόρερ Peterson, αποβλήθηκε. Ο κόουτς τον έχρισε καπετάνιο ενός καραβιού που έδειχνε έτοιμο να βουλιάξει. Οι Friars τελείωσαν με ρεκόρ 4-14, με τον Council να 'χει 14π., 6 ασίστ και 4 ριμπ. ανά αγώνα. Το ποσοστό στα σουτ είχε πέσει στο 40%. Στην τρίτη χρονιά, ο Brooks πήγε προς το ΝΒΑ, ο προπονητής άλλαξε, η πορεία όμως, όχι. Τα δικά του στατιστικά πάλι, έγιναν καλύτερα (15.9π., 7.5 ασίστ), αλλά δεν είχε βοήθεια. Έκανε το καλύτερο παιχνίδι του, εναντίον του Louisville, μοιράζοντας 14 ασίστ. Είχε και 15π., με 8 ριμπ.

Τα όσα έζησε ως τελειόφοιτος, δεν διέφεραν από τα προηγούμενα χρόνια. Εκείνος γινόταν καλύτερος, αλλά η ομάδα του όχι. Στο National Invitational Tournament (τουρνουά που διεξάγεται κάθε Νοέμβριο και κάθε Μάρτη -εκείνος πήγε τον Μάρτη- και οι τελικοί γίνονται στο Madison Square Garden, ενώ μετέχουν ομάδες εκ των κορυφαίων κάθε περιφέρειας -βάσει ρεκόρ) έκανε νταμπλ νταμπλ (12π.-10 ασίστ) εναντίον του Robert Morris, ενώ στα προημιτελικά με το Baylor είχε 21π. και 7 ριμπ., για να κερδίσει το βραβείο των κόουτς.

Είχε προηγηθεί κάτι που θα έπρεπε να γνωρίζετε. Στο τρίτο λεπτό της πρεμιέρας στη σεζόν 2012-13, έπεσε στο παρκέ με δύναμη και έπαθε ρήξη τένοντα. Χρειάστηκε δυο μήνες για να αναρρώσει και να κάνει ό,τι έκανε στο ΝΙΤ. Παρεμπιπτόντως, το πρώτο του ματς ήταν με το Robert Morris! Γενικά, αντιμετώπισε δυσκολίες, οι μέσοι όροι δεν ήταν αυτοί στους οποίους θα ήλπιζε. Το μόνο παρήγορο ήταν πως έγινε ο πρώτος στις ασίστ, στην ιστορία του κολεγίου (725), αλλά και τις Big East, ενώ έφτασε στο Νο19 της λίστας των ιστορικών σκόρερ, με 1.499 πόντους.

Όσοι κατέγραφαν τις εξελίξεις, απορούσαν πού θα μπορούσε να φτάσει αν είχε δίπλα του παίκτες ικανούς. ΟΚ, το ρόστερ είχε κάθε χρόνο έναν σταρ, αλλά ποτέ δεν είχε βάθος. Το απέκτησε, όταν εκείνος πήρε πτυχίο -στις γενικές σπουδές. Θέση στο ΝΒΑ δεν βρήκε (δεν ευνόησαν οι συνθήκες). Βρήκε στη Χάποελ Τελ Αβίβ, όπου πρόσφερε 6.2π., 3.1 ασίστ, 1.7 ριμπ., 42% στα δίποντα, 31% στα τρίποντα και 77% στις βολές. Ήταν ξεκάθαρο πως βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο. Το ξεπέρασε και τώρα στο Ρέθυμνο έχει βρει τον εαυτό του και το ρυθμό του.