Για δεύτερη φορά στην ιστορία της, η ΑΕΚ ανέβηκε στην κορυφή της Ευρώπης στις 11 Απριλίου του 2000 όταν και κατέκτησε το Κύπελλο Σαπόρτα με οδηγό τον Ντούσαν Ίβκοβιτς και τους παίκτες του.

Το επίτευγμα του 1968 με το Κύπελλο Κυπελλούχων, επαναλήφθηκε 32 ολόκληρα χρόνια μετά και ο κόσμος της ΑΕΚ βρήκε την ευκαιρία να πανηγυρίσει έξαλλα όπου κι αν βρισκόταν εκείνο το βράδυ. Από το Καλλιμάρμαρο έως την Φιλαδέλφεια και φυσικά τη Λωζάννη όπου περίπου 2.500 φίλαθλοι της Ένωσης έδωσαν το παρών!

Οι πανηγυρισμοί, ο ενθουσιασμός, οι αντιδράσεις του κόσμου, οι φωνές που ακούγονταν ως τα αποδυτήρια... Ο τότε αρχηγός της Ένωσης, Νίκος Χατζής μίλησε στο Sport24.gr για τις αναμνήσεις του από εκείνες τις μέρες στη Λωζάννη...

Νίκο, συμπληρώνονται σήμερα 11 χρόνια από την κατάκτηση του Κυπέλλου Σαπόρτα το 2000. Αλήθεια τι θυμάσαι;

"Τι θυμάμαι; Θυμάμαι ότι δέκα ημέρες πριν είχαμε κατακτήσει το Κύπελλο Ελλάδας. Η ομάδα προερχόταν από μία μεγάλη επιτυχία. Παίζαμε πολύ καλό μπάσκετ εκείνη την περίοδο. Υπήρχε μεγάλο ενθουσιασμός για τον τελικό. Ξέραμε ότι είχαμε να αντιμετωπίσουμε μία δύσκολη ομάδα. Πιστεύαμε στις δυνάμεις μας όμως και ξέραμε ότι αν θα παίζαμε με βάση αυτό που μπορούσαμε θα κατακτούσαμε το τρόπαιο. Ο προπονητής μας είχε προετοιμάσει πολύ καλά και δεν μας άγχωνε καθόλου.

Καλά για την ατμόσφαιρα τι να πω... Από τα αποδυτήρια κιόλας ακούγαμε τον κόσμο. Ήταν εκπληκτικός. Με όπλο αυτόν καταφέραμε να ξεκινήσουμε δυνατά στο ματς και να πάρουμε μία μεγάλη διαφορά στο ημίχρονο. Η αλήθεια είναι ότι το καλό ξεκίνημα μας έδιωξε το άγχος. Η Κίντερ ανέβηκε βέβαια στην επανάληψη, αλλά καταφέραμε να διατηρήσουμε την υπέρ μας διαφορά".

Να σου θυμίσω εγώ και κάτι ακόμα. Μπήκες στο 16' στο ματς και ήσουν καθοριστικός περιορίζοντας τον Ντανίλοβιτς. Είχες πάρει ειδικές οδηγίες;

"Ναι σίγουρα, είχα πάρει. Ο κόουτς τον ήξερε καλά επειδή ήταν της ίδιας εθνικότητας με τον Ντανίλοβιτς. Μου είχε πει κάποια πράγματα και όταν μπήκα στο παρκέ, προσπάθησα να τα ακολουθήσω. Φυσικά, η άμυνα δεν είναι μόνο απόρροια ατομικής προσπάθειας αλλά και ομαδικής. Το να σταματήσεις έναν μεγάλο παίκτη απαιτεί μεγάλη αυτοσυγκέντρωση και δύναμη".

Στο άκουσμα της κόρνας της λήξης τι θυμάσαι να γίνεται στο παρκέ;

"Τρελοί πανηγυρισμοί από όλους. Αυτό μου έρχεται στο μυαλό. Ο ενθουσιασμός στο κατακόρυφο και μέσα στο γήπεδο να έχουμε γίνει όλοι ένα κουβάρι. Ήταν η ανταμοιβή των κόπων όλων μας. Και φυσικά για τον πρόεδρο ο οποίος είχε κάνει πολύ μεγάλες προσπάθειες από τότε που είχε αναλάβει. Για μας ήταν ένα ευρωπαϊκό κύπελλο που πανηγυρίστηκε έντονα από όλους καθώς η ομάδα από το 1968 κι έπειτα δεν είχε ξαναβρεθεί σε ανάλογη θέση".

Γνωρίζεις ότι τη στιγμή που εσύ σήκωνες την κούπα στη Λωζάννη πολύς κόσμος ξεχύθηκε να πανηγυρίσει σε πολλές πόλεις της Ελλάδας και κυρίως στην Αθήνα;

"Εκείνη τη στιγμή δεν το φανταζόμουν. Φυσικά, εκ των υστέρων έμαθα τι ακριβώς είχε συμβεί στην Ελλάδα. Μετά από 32 χρόνια καταφέραμε και βγάλαμε τον κόσμο στο δρόμο για να πανηγυρίσει την επιτυχία της ομάδας".

Από τότε μέχρι σήμερα πολλά έχουν αλλάξει και η ΑΕΚ βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας παλεύοντας για την παραμονή της στην κατηγορία. Σε λυπεί αυτό;

"Φυσικά. Απλά πρέπει όλοι να ξέρουμε ότι οι ομάδες έχουν τα up και τα down τους. Σίγουρα αυτή η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί είναι λυπηρή και άσχημη για την ομάδα. Ωστόσο, ευελπιστώ ότι κάποια πράγματα θα φτιάξουν άμεσα. Πιστεύω ότι θα βρεθεί μία δυνατή διοίκηση για να σηκώσει το βάρος και να ενισχύσει την ομάδα ούτως ώστε να αρχίσει ξανά μία ανοδική πορεία".

Η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε η νυν ομάδα σου να παλεύει για την παραμονή της στην κατηγορία με την πρώην ομάδα σου...

"Ναι... Καλώς ή κακώς θα γίνει... μακελειό για τη θέση της παραμονής στην κατηγορία. Μέχρι την τελευταία στιγμή πιστεύω ότι θα γίνει μεγάλη μάχη για την αποφυγή του υποβιβασμού".