Ο Νταρούν Χίλιαρντ τη νέα σεζόν θα αγωνίζεται στην Τουρκία για λογαριασμό της Καρσίγιακα έπειτα από μονοετή παρουσία του στην Μακάμπι Τελ Αβίβ και ο Αμερικανός γκαρντ/φόργουορντ σε συνέντευξή του σε ισραηλινό μέσο μίλησε για την περσινή χρονιά και στη σχέση του με τον πρώην προπονητή του, Όντετ Κάτας.

Αναλυτικά όσα δήλωσε στην Israel Hayom:

"Ήταν πολύ δύσκολο. Ξέρεις ότι μπορείς να βοηθήσεις την ομάδα και να επηρεάσεις, είτε βάζεις την μπάλα στο καλάθι είτε απλά είσαι εκεί και βοηθάς με την μεγάλη εμπειρία σου. Ήμουν απογοητευμένος κυρίως γιατί ήξερα ότι μπορούσα να βοηθήσω και να βελτιώσω την ομάδα και δεν είχα ευκαιρία.

Δεν ήρθα στη Μακάμπι νομίζοντας ότι θα είμαι ο βασικός αρχηγός που θα παίρνει όλα τα λεπτά. Δεν μου πέρασε ούτε στιγμή από το μυαλό. Αντίθετα, θα ήμουν ευτυχής να είμαι μέλος μιας μεγάλης ομάδας.

Σίγουρα τα πήγαινα καλά με το να παίξω έναν συγκεκριμένο ρόλο και να μην ήμουν ο αρχηγός, αλλά το κύριο πρόβλημα ήταν ότι δεν είχα καν ρόλο. Ήταν σαν να είχα αποκοπεί εντελώς από τη ροή της ομάδας και το ροτέισον.

Για τον πρώην πλέον προπονητή του δήλωσε: "Δεν τον μισώ, δεν πιστεύω ότι είναι κακός άνθρωπος. Εκτός γηπέδου, είμαστε περίπου του ίδιου τύπου ανθρώπου, ήσυχος και σεμνός, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι δεν του άρεσα καθόλου.

Δεν είμαι σίγουρος από πού ξεκίνησε, αλλά θυμάμαι ότι είχα μια συζήτηση μαζί του μετά τον πρώτο αγώνα της EuroLeague με τη Ζαλγκίρις Κάουνας, και μου είπε ότι, για κάποιο λόγο, δεν με εμπιστεύεται.

Δεν ξέρω για ποιο λόγο, πρέπει να τον ρωτήσεις. Για μένα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήταν απλώς προσωπικό. Εκτός παρκέ είναι καλό άτομο, στο παρκέ δεν τα πήγαινε πραγματικά καλά μαζί μου και αυτό προκάλεσε προβλήματα στη σχέση μας".

Σχετικά με το αν αισθάνεται πως οι αποφάσεις σε αναφορικά με εκείνον δεν γίνονταν για επαγγελματικούς λόγους : "Ακριβώς και ξέρω 100% ότι ήταν καθαρά προσωπικό. Κάθε φίλαθλος του μπάσκετ ξέρει τι παίκτης είμαι λόγω των πραγμάτων που κάνω στο γήπεδο και του παρελθόντος μου στην Ευρωλίγκα.

Όταν σε αντιμετωπίζουν σαν να μην είσαι καν καλός παίκτης από το γεγονός ότι δεν σε χρησιμοποιούν σχεδόν ούτε από τον πάγκο, σε κάνει να συνειδητοποιήσεις ότι δεν υπάρχει επαγγελματική σχέση με το μπάσκετ και ότι πρόκειται για παιχνίδια εγωισμού".