"Δάσκαλος ο Ιτούδης"

Πριν εμφανιστεί στη... ζωή της ΤΣΣΚΑ, ο Ντιμίτρις Νίκολς είχε διευκρινίσει πως θα δεχθεί προτάσεις μόνο από το ΝΒΑ ή την "ομάδα του στρατού". Γιατί; " Διότι θεωρώ ότι είναι στο ίδιο επίπεδο. Υπάρχουν αρκετές ομάδες στην Ευρώπη που θα μπορούσαν να είναι ανταγωνιστικές στο ΝΒΑ". Δυο μήνες μετά, διάβασε τις δηλώσεις του Βλάντιμιρ Γκομέλσκι, στις οποίες τον χαρακτήρισε ως τον αδύναμο κρίκο των Ρώσων. Τι είχε να πει επ' αυτών;

" Στην καριέρα μου κυρίως έπαιζα στο "3". Τώρα είμαι αποκλειστικά πάουερ φόργουορντ. Δεν είναι εύκολη η μετάβαση, αλλά προσπαθώ σκληρά. Σκέφτομαι τον εαυτό μου ως καλό σκόρερ και ελπίζω πως όλα θα πάνε καλά".

Στο ματς με τη Λιέτουβος Ρίτας, στο "Gomelksy Cup" έκανε δυο σερί λάθη και αντικαταστάθηκε αμέσως. Τι του είπε ο Ιτούδης; "Να ηρεμήσω, να χαλαρώσω. Ήταν το πρώτο εντός έδρας μας, οπότε υπήρχε μια ένταση για όλους μας. Το μπάσκετ είναι παιχνίδι λαθών και το πιο σημαντικό ήταν ότι την επόμενη ημέρα που διαχειρίστηκα το άγχος μου ήμουν καλύτερος".

Του ζήτησαν να κάνει ένα σχόλιο για τον Δημήτρη Ιτούδη. Τι είπε; " Είναι κόουτς παικτών, δάσκαλος". Στο Syracuse συνεργάστηκε με τον Jim Boeheim, ο οποίος του έμαθε "ν α είμαι πιο δυνατός, από την άποψη της ψυχολογίας. Στην αρχή δεν έπαιζα όσο θα ήθελα. Σταδιακά, κατάφερα να κερδίσω μια θέση στην starting five. Επίσης μου έμαθε τη σημασία της σκληρής δουλειάς. Πως αν δουλεύω πολύ, θα έχω ό,τι θέλω. Πρόκειται για έναν προπονητή που μας προετοίμαζε όσο μόνο για τα παιχνίδια, αλλά και για τη ζωή".

Η ζωή του στη Μόσχα είναι μια χαρά "έχουμε γίνει φίλοι οι παίκτες, βγαίνουμε μετά τις προπονήσεις. Έχουμε δημιουργήσει μια πολύ καλή ατμόσφαιρα, κάτι που πάντα βοηθά. Αυτό που μένει είναι να "βρούμε" και τη χημεία μέσα στο παρκέ".

Αυτή θα είναι η δεύτερη χρονιά του στη Ρωσία, μετά εκείνης που πέρασε στη Σαμάρα, παίζοντας υπό τις οδηγίες του Σεργκέι Μπαζάρεβιτς. "Με βοήθησε να εξελιχθώ. Το θέμα ήταν ότι παίκτες έρχονταν και έφευγαν και ήταν δύσκολο να "βρεθούμε"".

Στα χρόνια που πέρασε στην Ευρώπη (με τη Γκραβλίν, τη Βισί, τη Σαμάρα), αλλά και σε αυτές που ήταν στο Πουέρτο Ρίκο και τη Δομινικανή Δημοκρατία, σκέφτηκε ποτέ να φύγει; Θυμάται ποτέ να ήθελε να φύγει; " Ήταν στην πρώτη μου χρονιά στην Ευρώπη, στη Γκραβλίν, πόλη που δεν υπάρχουν και πολλά που μπορείς να κάνεις. Το πλησιέστερο μαγαζί ήταν 30' από το σπίτι. Ναι τότε σκέφτηκα να τα παρατήσω".

Το μπάσκετ είναι το 15% της ζωής του. Το υπόλοιπο 85% "είναι η οικογένεια μου. Μη ξεχνάτε πως μετά την καριέρα ως μπασκετμπολίστας, θα αρχίσει η κανονική ζωή που θα διαρκέσει περισσότερο, καλώς εχόντων των πραγμάτων".

Μετά " θα γίνω προπονητής. Αυτό κάνω τα καλοκαίρια, στις ΗΠΑ. Δουλεύω με τα παιδιά".