"Δεν έχω καθόλου ταλέντο"
Ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος μίλησε στο περιοδικό DownTown σε μια απολαυστική συνέντευξη
Αποσπάσματα από τη συνέντευξη του Βασιλόπουλου που έδωσε στο τεύχος του DownTown που κυκλοφορεί και τον Νίκο Παπαϊωάννου:
Για το γεγονός ότι δεν κατέχει τα... βασικά (!) πράγματα στο μπάσκετ: "Οντως δεν ξέρω να παίζω μπάσκετ. Πήγα στο καμπ που κάνει ο Παπαλουκάς και είδα παιδάκια σε πολύ μικρές ηλικίες να μαθαίνουν τα βασικά. Παιδάκια οχτώ ετών να μαθαίνουν ντρίμπλα, πώς να σταματάνε, πώς να σουτάρουν, πώς να βάλουν τα πόδια τους, πώς να πασάρουν. Εγώ δεν είχα την ευκαιρία όταν ξεκίνησα 15 ετών το μπάσκετ, να μάθω όλα αυτά τα πράγματα. Δεν ήρθε κανείς να μου πει, «έλα εδώ αγόρι μου. Ετσι ντριμπλάρουν. Ετσι πασάρουν".
Για το τι θα ήθελε αυτή την περίοδο της καριέρας του: "Θα ήθελα λίγο παραπάνω ελεύθερο χρόνο για να μπορώ να ξεκουραστώ περισσότερο και να δουλέψω ατομικά. Για να βελτιωθώ. Το λέω εδώ και δύο χρόνια, ότι πρέπει να δουλέψω ατομικά, αλλά δεν βρίσκω το χρόνο. Είναι πολλές οι υποχρεώσεις της εθνικής και του Ολυμπιακού. Ελπίζω φέτος να το κάνω. Θέλω να γίνω καλύτερος. Να μην μείνω στάσιμος".
Στη συνέχεια δηλώνει ότι δεν έχει ταλέντο! "Θεωρώ ότι δεν έχω καθόλου ταλέντο. Εχω δει παίκτες στις μικρότερες εθνικές ομάδες που είχαν ασύλληπτο ταλέντο. Εγώ το μόνο που είχα ήταν πάθος, θέληση και αγάπη γι’ αυτό που έκανα. Δεν μ’ ενδιέφερε ποιόν είχα απέναντί μου. Ηθελα να τον κερδίσω. Γι’ αυτό έπαιξα μπάσκετ. Λόγω καρδιάς. Με τους κατάλληλους ανθρώπους δίπλα μου κατάφερα να βελτιωθώ ελάχιστα. Ακόμα και σήμερα χρειάζομαι τρομερή βελτίωση".
Για το τι ήθελε να γίνει όταν μεγαλώσει, στα χρόνια που πήγαινε σχολείο: "Στο Δημοτικό γράφαμε κάτι εκθέσεις, για το τι θέλουμε να γίνουμε όταν μεγαλώσουμε. Δεν μπορώ να θυμηθώ τι έγραφα. Αλλοι έγραφαν πιλότος, γιατρός. Μπορεί κι εγώ γιατρός να έγραφα. Όχι επειδή μου άρεσε, αλλά γιατί το άκουγα γύρω μου. Το όνειρό μου μέχρι τα 14 ήταν να βγάλω δελτίο με την ομάδα του χωριού και να παίξω εκεί ποδόσφαιρο. Ολοι στο Σαμικό, 600 κάτοικοι όλοι κι όλοι, ασχολιόνταν με την ομάδα. Μέχρι εκεί έφταναν τα όνειρά μου".
Για το πως ασχολήθηκε με το μπάσκετ: "Δεν ήταν στα πλάνα μου ν’ ασχοληθώ με το μπάσκετ. Προέκυψε πολύ απλά. Ηταν κάτι που αγαπούσα πολύ. Ενιωθα ότι με το μπάσκετ ξέφευγα από την πίεση της καθημερινότητας. Ηταν ένα δίωρο που απολάμβανα. Αποκλειστικά για μένα. Χαιρόμουν κάθε λεπτό της προθέρμανσης, του αγώνα, της προπόνησης. Των ταξιδιών. Μου ήρθαν όλα τόσο γρήγορα που δεν κατάλαβα πως βρέθηκα μέχρι εδώ. Εγιναν με κινηματογραφική ταχύτητα. Βρέθηκα στις μικρές εθνικές στον ΠΑΟΚ, στην ανδρών και στον Ολυμπιακό. Ημουν τυχερός".
Για τη συγκατοίκηση με τον Θοδωρή Παπαλουκά στα ξενοδοχεία, όπου διαμένει η Εθνική ομάδα: "Είναι τρίτη σερί συμβίωση. Μου έλεγε τότε, «λυπάμαι αλλά θα κοπείς από την ομάδα». Μέχρι τότε όποιος ήταν στο ίδιο δωμάτιο μαζί του, κοβόταν από την ομάδα. Όμως φαίνεται πως με συμπάθησε (γέλια) και δεν κόπηκα από την εθνική. Μαθαίνω πολλά πράγματα από τον Θοδωρή. Όπως το πώς καταφέρνει και διαχειρίζεται την ενέργειά του, την ηρεμία του ή το άγχος που μπορεί αν έχει πριν από τα παιχνίδια.
Μιλήσαμε και κατά τη διάρκεια των πλέι οφς του Ελληνικού πρωταθλήματος και με βοήθησε πολύ. Σε θέματα αντιμετώπισης καταστάσεων. Το σοβαρότερο πρόβλημά είναι οι κουρτίνες. Δεν σηκώνεται να τις κλείσει. Πάντα το κάνω εγώ. Αν ήταν μικρότερος θα τις έκλεινε αυτός. Είναι το μοναδικό μελανό σημείο στην συμβίωσή μας".
Για την Εθνική ομάδα και το Ευρωμπάσκετ της Μαδρίτης: "Δεν παίζουμε μόνοι μας. Ολοι θα προσπαθήσουν για το καλύτερο. Οι Ισπανοί είναι οικοδεσπότες και παγκόσμιοι πρωταθλητές. Είναι πιο δύσκολο το Ευρωμπάσκετ από το Μουντομπάσκετ. Αυτό δεν το λέω μόνο εγώ. Το γνωρίζουν όλοι. Η μπάλα είναι στρογγυλή και το άθλημα το παίζουν και άλλες ομάδες. Εγώ θα είμαι ικανοποιημένος αν γυρίσουμε πίσω μ’ ένα μετάλλιο. Το ποιο θα είναι αυτό δεν μπορεί να το ξέρει κανείς. Κανείς δεν είναι προφήτης. Να είμαστε υγιείς και ενωμένοι και όλα θα πάνε καλά. Το μόνο που φοβάμαι είναι την κακή μέρα, που μπορεί να μας στοιχίσει την καλή πορεία σε αυτό το Ευρωπαϊκό. Τίποτε άλλο".
Για το γεγονός ότι δεν κατέχει τα... βασικά (!) πράγματα στο μπάσκετ: "Οντως δεν ξέρω να παίζω μπάσκετ. Πήγα στο καμπ που κάνει ο Παπαλουκάς και είδα παιδάκια σε πολύ μικρές ηλικίες να μαθαίνουν τα βασικά. Παιδάκια οχτώ ετών να μαθαίνουν ντρίμπλα, πώς να σταματάνε, πώς να σουτάρουν, πώς να βάλουν τα πόδια τους, πώς να πασάρουν. Εγώ δεν είχα την ευκαιρία όταν ξεκίνησα 15 ετών το μπάσκετ, να μάθω όλα αυτά τα πράγματα. Δεν ήρθε κανείς να μου πει, «έλα εδώ αγόρι μου. Ετσι ντριμπλάρουν. Ετσι πασάρουν".
Για το τι θα ήθελε αυτή την περίοδο της καριέρας του: "Θα ήθελα λίγο παραπάνω ελεύθερο χρόνο για να μπορώ να ξεκουραστώ περισσότερο και να δουλέψω ατομικά. Για να βελτιωθώ. Το λέω εδώ και δύο χρόνια, ότι πρέπει να δουλέψω ατομικά, αλλά δεν βρίσκω το χρόνο. Είναι πολλές οι υποχρεώσεις της εθνικής και του Ολυμπιακού. Ελπίζω φέτος να το κάνω. Θέλω να γίνω καλύτερος. Να μην μείνω στάσιμος".
Στη συνέχεια δηλώνει ότι δεν έχει ταλέντο! "Θεωρώ ότι δεν έχω καθόλου ταλέντο. Εχω δει παίκτες στις μικρότερες εθνικές ομάδες που είχαν ασύλληπτο ταλέντο. Εγώ το μόνο που είχα ήταν πάθος, θέληση και αγάπη γι’ αυτό που έκανα. Δεν μ’ ενδιέφερε ποιόν είχα απέναντί μου. Ηθελα να τον κερδίσω. Γι’ αυτό έπαιξα μπάσκετ. Λόγω καρδιάς. Με τους κατάλληλους ανθρώπους δίπλα μου κατάφερα να βελτιωθώ ελάχιστα. Ακόμα και σήμερα χρειάζομαι τρομερή βελτίωση".
Για το τι ήθελε να γίνει όταν μεγαλώσει, στα χρόνια που πήγαινε σχολείο: "Στο Δημοτικό γράφαμε κάτι εκθέσεις, για το τι θέλουμε να γίνουμε όταν μεγαλώσουμε. Δεν μπορώ να θυμηθώ τι έγραφα. Αλλοι έγραφαν πιλότος, γιατρός. Μπορεί κι εγώ γιατρός να έγραφα. Όχι επειδή μου άρεσε, αλλά γιατί το άκουγα γύρω μου. Το όνειρό μου μέχρι τα 14 ήταν να βγάλω δελτίο με την ομάδα του χωριού και να παίξω εκεί ποδόσφαιρο. Ολοι στο Σαμικό, 600 κάτοικοι όλοι κι όλοι, ασχολιόνταν με την ομάδα. Μέχρι εκεί έφταναν τα όνειρά μου".
Για το πως ασχολήθηκε με το μπάσκετ: "Δεν ήταν στα πλάνα μου ν’ ασχοληθώ με το μπάσκετ. Προέκυψε πολύ απλά. Ηταν κάτι που αγαπούσα πολύ. Ενιωθα ότι με το μπάσκετ ξέφευγα από την πίεση της καθημερινότητας. Ηταν ένα δίωρο που απολάμβανα. Αποκλειστικά για μένα. Χαιρόμουν κάθε λεπτό της προθέρμανσης, του αγώνα, της προπόνησης. Των ταξιδιών. Μου ήρθαν όλα τόσο γρήγορα που δεν κατάλαβα πως βρέθηκα μέχρι εδώ. Εγιναν με κινηματογραφική ταχύτητα. Βρέθηκα στις μικρές εθνικές στον ΠΑΟΚ, στην ανδρών και στον Ολυμπιακό. Ημουν τυχερός".
Για τη συγκατοίκηση με τον Θοδωρή Παπαλουκά στα ξενοδοχεία, όπου διαμένει η Εθνική ομάδα: "Είναι τρίτη σερί συμβίωση. Μου έλεγε τότε, «λυπάμαι αλλά θα κοπείς από την ομάδα». Μέχρι τότε όποιος ήταν στο ίδιο δωμάτιο μαζί του, κοβόταν από την ομάδα. Όμως φαίνεται πως με συμπάθησε (γέλια) και δεν κόπηκα από την εθνική. Μαθαίνω πολλά πράγματα από τον Θοδωρή. Όπως το πώς καταφέρνει και διαχειρίζεται την ενέργειά του, την ηρεμία του ή το άγχος που μπορεί αν έχει πριν από τα παιχνίδια.
Μιλήσαμε και κατά τη διάρκεια των πλέι οφς του Ελληνικού πρωταθλήματος και με βοήθησε πολύ. Σε θέματα αντιμετώπισης καταστάσεων. Το σοβαρότερο πρόβλημά είναι οι κουρτίνες. Δεν σηκώνεται να τις κλείσει. Πάντα το κάνω εγώ. Αν ήταν μικρότερος θα τις έκλεινε αυτός. Είναι το μοναδικό μελανό σημείο στην συμβίωσή μας".
Για την Εθνική ομάδα και το Ευρωμπάσκετ της Μαδρίτης: "Δεν παίζουμε μόνοι μας. Ολοι θα προσπαθήσουν για το καλύτερο. Οι Ισπανοί είναι οικοδεσπότες και παγκόσμιοι πρωταθλητές. Είναι πιο δύσκολο το Ευρωμπάσκετ από το Μουντομπάσκετ. Αυτό δεν το λέω μόνο εγώ. Το γνωρίζουν όλοι. Η μπάλα είναι στρογγυλή και το άθλημα το παίζουν και άλλες ομάδες. Εγώ θα είμαι ικανοποιημένος αν γυρίσουμε πίσω μ’ ένα μετάλλιο. Το ποιο θα είναι αυτό δεν μπορεί να το ξέρει κανείς. Κανείς δεν είναι προφήτης. Να είμαστε υγιείς και ενωμένοι και όλα θα πάνε καλά. Το μόνο που φοβάμαι είναι την κακή μέρα, που μπορεί να μας στοιχίσει την καλή πορεία σε αυτό το Ευρωπαϊκό. Τίποτε άλλο".