-Ποια γεύση σου αφήνει το απερχόμενο έτος;

«Το 2006 υπήρξε για μένα ένα έτος με πολύ ευχάριστες αναμνήσεις. Θα αρχίσω από την εθνική ομάδα λέγοντας ότι η κατάκτηση της δεύτερης θέσης στο Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας θα μείνει για πάντα αξέχαστη σε όλους, όσοι είχαν την ευκαιρία να συμμετάσχουν σε αυτή την προσπάθεια στην άλλη άκρη του κόσμου. Σε συλλογικό επίπεδο, η χρονιά σημαδεύτηκε από την κατάκτηση του ελληνικού νταμπλ με τον Παναθηναϊκό. Η μοναδική πικρία οφείλεται στο γεγονός ότι δεν καταφέραμε να προκριθούμε στο Φάιναλ Φορ της Πράγας. Ηταν κάτι που στενοχώρησε τους πάντες στον σύλλογο και φυσικά τους φιλάθλους».

-Να συμπεράνουμε από τα λεγόμενά σου ότι μόνο ένα πράγμα έχει μείνει για να διεκδικήσετε το 2007;

«Αν εννοείτε το Φάιναλ Φορ της Αθήνας, η απάντηση είναι ναι, ωστόσο δεν είναι ο μοναδικός στόχος του Παναθηναϊκού μέσα στην επόμενη χρονιά. Στόχος μας είναι να διατηρήσουμε τα κεκτημένα, δηλαδή το πρωτάθλημα και το Κύπελλο Ελλάδος, ενώ σε επίπεδο εθνικής ομάδας να ανεβούμε στο βάθρο και στο Ευρωμπάσκετ της Ισπανίας αποδεικνύοντας ότι οι δύο επιτυχίες στο Βελιγράδι και στη Σαϊτάμα δεν ήταν τυχαίες. Το αντίθετο μάλιστα».

-Σε προσωπικό επίπεδο τι θα ήθελες να αφήσει στην καμινάδα του σπιτιού σου ο Αγιος Βασίλης;

«Υγεία και τίποτε άλλο! Η υγεία είναι το βασικότερο αγαθό και αν το έχουν οι άνθρωποι προοδεύουν και ευημερούν. Είναι και αυτό που θα ήθελα να ευχηθώ σε όλο τον κόσμο. Χρόνια Πολλά με Υγεία και να είναι σίγουροι ότι με σύμμαχο την υγεία όλα τα άλλα επιτυγχάνονται»...

-Οι περισσότεροι σε χαρακτηρίζουν ως τον πληρέστερο γκαρντ που αγωνίζεται στην Ευρώπη. Οσο για την υγεία που ανέφερες –να μην σε ματιάσουμε!- ξεπέρασες τους 200 συνεχείς αγώνες και σου ευχόμαστε να μην διακοπεί ποτέ αυτό το σερί. Αισθάνεσαι ότι υπάρχουν ακόμη πράγματα που πρέπει να βελτιώσεις;

«Οταν κάνεις πρωταθλητισμό και θέλεις να διακρίνεσαι υπάρχουν πάντοτε πράγματα που χρειάζεται να βελτιώσεις. Δεν θα έλεγα ότι είναι λίγα ή πολλά. Το παιχνίδι κρίνεται στις λεπτομέρειες και σε αυτές δίνω πλέον μεγάλη έμφαση. Αντιλαμβάνομαι ότι βρίσκομαι σε ένα καλό επίπεδο, αλλά δεν σταματάω να δουλεύω στις λεπτομέρειες υπό την καθοδήγηση των προπονητών μου».

-Επειδή μίλησες για λεπτομέρειες, η ραγδαία βελτίωσή σου στο σουτ οφείλεται στην ατομική δουλειά ή στην αυτοπεποίθηση που σου έχουν δημιουργήσει οι σπουδαίες νίκες και οι τίτλοι με τον Παναθηναϊκό και την εθνική; Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο Διαμαντίδης έγινε αποτελεσματικός σουτέρ μετά το τρίποντο στον ημιτελικό του Ευρωμπάσκετ με τη Γαλλία. Οτι εκεί πήρες τα πάνω σου στην επίθεση...

«Στο σουτ έχω βελτιωθεί, αλλά δεν έχω γίνει τέλειος. Εχω δουλέψει πολύ σε αυτόν τον τομέα και συνεχίζω να το κάνω γνωρίζοντας ότι είναι βασικό στοιχείο του παιχνιδιού. Οσο για την αυτοπεποίθηση την οποία επικαλείστε, μπορώ να πω ότι αυτή η έννοια πάει μαζί με τον πρωταθλητισμό. Η τουλάχιστον πρέπει να πηγαίνει μαζί. Αν δεν πιστεύεις στον εαυτό σου, δεν μπορείς να τον ξεπερνάς όταν το χρειάζεται η ομάδα σου».

-Και η δημοσιότητα, όμως, «πηγαίνει» με τον πρωταθλητισμό, αλλά εσύ αρκετές φορές τής γυρίζεις την πλάτη. Τουλάχιστον αυτή είναι η εικόνα σου προς τα έξω. Μήπως τελικά σε ενοχλεί όταν όλοι ασχολούνται με τα κατορθώματά σου στο παρκέ;

«Δεν με ενοχλεί. Ισα ίσα που ό,τι νιώθω το λέω. Απλώς δεν θέλω να γίνομαι μαϊντανός, θέλω να μιλάω όταν έχω να πω κάτι»...

-Αποδέχεσαι τον χαρακτηρισμό «σταρ»; Μετά το Βελιγράδι και την Ιαπωνία δεν υπάρχει σπιτικό που να μην έχει καλωσορίσει έστω μια φορά το όνομα Διαμαντίδης.

«Δεν είμαι σταρ, τουλάχιστον δεν αισθάνομαι έτσι. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι να βοηθάω την ομάδα μου να εκπληρώνει τους στόχους της. Να είμαι πάντοτε χρήσιμος και οι συμπαίκτες μου να είναι ευχαριστημένοι και να με εμπιστεύονται. Και εγώ να εμπιστεύομαι αυτούς. Ετσι λειτουργεί μια σωστή ομάδα».

-Στην αναμέτρηση Παναθηναϊκός – Λοτομάτικα Ρόμα οι οπαδοί της ομάδας σου αποθέωσαν τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα, αλλά προς το τέλος φώναξαν ρυθμικά το όνομά σου. Ηταν σαν να λένε... «ο Ντέγιαν ήταν ο ηγέτης μας επί τέσσερα χρόνια. Τώρα ηγέτης του Παναθηναϊκού είναι ο Μήτσος»!

«Είναι πολύ σημαντικό όταν ακούς τους φιλάθλους να τραγουδούν το όνομά σου. Δεν σκέφτηκα, όμως, αυτό που περιγράφετε. Ο Ντέγιαν έχει γράψει Ιστορία και δικαιωματικά αποθεώθηκε στο ΟΑΚΑ, κάτι που συνέβη και στα Πατήσια πριν από τρία χρόνια. Θα σας μιλήσω ειλικρινά και χωρίς να θέλω να δημιουργήσω εντυπώσεις. Δεν αισθάνομαι ότι είμαι ο ηγέτης του Παναθηναϊκού. Είμαι ένας απλός παίκτης, ο οποίος δουλεύει σκληρά και προσπαθεί να οδηγήσει την ομάδα του στον δρόμο των επιτυχιών. Αυτό κάνουν όλοι, το κάνω και εγώ»...

-Είναι ιδέα μας ή όντως υπήρξαν μεμονωμένες στιγμές που ένιωσες τη σωματική κόπωση ειδικά στην αρχή της χρονιάς; Μετά την αποχώρηση του Σπανούλη και του Λάκοβιτς φάνηκε ότι δεν υπήρχε άλλος για να σε στηρίξει στην οργάνωση του παιχνιδιού και στη δημιουργία, ότι ήσουν μόνος. Μάλιστα, στην πρόσφατη αναμέτρηση με το Μαρούσι έδειξες με το χειροκρότημά σου προς τον Μίλος Βούγιανιτς σαν να τον «καλωσορίζεις», ότι χάρηκες υπερβολικά...

«Καταρχήν, ποτέ δεν ήμουν μόνος! Υπάρχουν πολλοί ποιοτικοί παίκτες στον Παναθηναϊκό και ειλικρινά δεν αισθάνθηκα ποτέ έτσι. Οσο για το χειροκρότημα στον Βούγιανιτς, αυτό μας έλειπε να μην χαρώ για έναν συμπαίκτη μου, ο οποίος μάλιστα είχε να παίξει δέκα ολόκληρους μήνες λόγω σοβαρών τραυματισμών! Φυσικά και χαίρομαι με όλα τα παιδιά και θέλω να πηγαίνουν καλά».

-Λύσε μας μια απορία! Γιατί κατά καιρούς μιλάς τόσο απαξιωτικά για το ΝΒΑ; Η μήπως είπες μια φορά κάτι και έκτοτε συντηρείται ένας μύθος γύρω από την «απέχθειά» σου για το κορυφαίο –μετά συγχωρήσεως- πρωτάθλημα του κόσμου;

«Δεν μίλησα απαξιωτικά ούτε είπα ότι δεν γουστάρω το ΝΒΑ. Απλώς αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να κάνω αυτό που έπραξε ο Βασίλης (Σπανούλης). Δεν ξέρω γιατί. Ισως να μην είμαι έτοιμος, να μην ταιριάζει το στιλ μου ή και να μην μου αρέσει. Η αλήθεια είναι ότι έχω παρακολουθήσει αγώνες της κανονικής περιόδου, οι οποίοι δεν είχαν το παραμικρό ενδιαφέρον. Βέβαια, ως προς το θέαμα, οι άνθρωποι είναι πολύ μπροστά. Το ΝΒΑ είναι ένας κόσμος εντελώς διαφορετικός από τον δικό μας».

-Από όσο γνωρίζουμε, διατηρείς επαφές με τον Σπανούλη. Στενοχωριέσαι που δεν έχει αρκετό χρόνο συμμετοχής;

«Και βέβαια στενοχωριέμαι. Με τον Βασίλη είμαστε φίλοι. Μιλάμε στο τηλέφωνο και του λέω ότι είμαι σίγουρος για αυτόν. Μπορεί να μην παίζει πολύ, αλλά γνωρίζοντας το επίπεδο των παικτών και έχοντας νωπές τις μνήμες της Ιαπωνίας, είμαι βέβαιος ότι θα τα καταφέρει. Ισως οι προπονητές εκεί να μην χρησιμοποιούν πολύ τους ρούκις, ποιος ξέρει; Θα πρέπει να κάνει λίγη υπομονή»...

-Παρά την απουσία του, πάντως, ο Παναθηναϊκός κατάφερε να καταρρίψει το ρεκόρ καλύτερης εκκίνησης που κρατούσε από την περίοδο 1999-2000. Αισίως φτάσατε στο 23-1 σε Ελλάδα και Ευρώπη με μοναδική ήττα από την Ολυμπιάδα Πατρών, ενώ σε επίπεδο ελληνικού πρωταθλήματος έχετε γνωρίσει μόλις δύο ήττες σε ολόκληρο το 2006!

«Το γεγονός ότι η ομάδα έχει τη νοοτροπία νικητή είναι πολύ σημαντικό. Μην νομίζετε, όμως, ότι αυτά τα σερί γίνονται στην τύχη! Δουλεύουμε πολύ στις προπονήσεις και οι προπονητές δεν αφήνουν τίποτα να πάει χαμένο. Προσπαθούμε να βγάλουμε κέρδος από την παραμικρή λεπτομέρεια. Και στους αγώνες τα δίνουμε όλα, γιατί είναι καλό να σε θεωρούν οι αντίπαλοί σου φαβορί, αλλά πρέπει να το αποδεικνύεις καθημερινά, ώστε να μην μπορούν να σε αμφισβητήσουν ποτέ».

-Προτού σου ευχηθούμε Καλές Γιορτές με Υγεία θα θέλαμε να υποβάλουμε μια τελευταία ερώτηση. Με δεδομένο ότι το καλοκαίρι λήγει το συμβόλαιό σου...

(Μάς διακόπτει)... «Αυτή η ερώτηση είναι λίγο άκαιρη. Θα σας απαντήσω όμως! Στον Παναθηναϊκό είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος. Ο σύλλογος σου παρέχει τα πάντα και οι συνθήκες είναι ιδανικές για κάθε αθλητή. Οσο για τον κύριο Ομπράντοβιτς; Βλέπει το μπάσκετ σαν μια παρτίδα σκάκι και αυτό δεν μπορεί να με αφήσει ασυγκίνητο. Τι άλλο να πω για ένα περιβάλλον το οποίο σε κάνει να αισθάνεσαι ευτυχισμένος; Να ευχηθώ σε όλους Καλές Γιορτές και Ευτυχισμένος ο Καινούργιος Χρόνος μέσα από την καρδιά μου».