Δεν γεννήθηκε ηγέτης ο Μπλου. Έγινε

Άνθρωπος που στα 33 επιστρέφει στα θρανία, για να ολοκληρώσει τις σπουδές που είχε εγκαταλείψει στα 22, προφανώς και δεν είναι ο πιο λογικός του πλανήτη. Είναι γόνος του τύπου που ίδρυσε του University of Southern California (για την ακρίβεια, ίδρυσε την California), του οποίου είναι πια και απόφοιτος, ενώ μέσα στα χρόνια άλλαξε ως άνθρωπος, άλλαξε όνομα, άλλαξε και θέση. Αν άξιζε; Να σας θυμίσουμε τι είναι από το βράδυ της Κυριακής (18/5) ο Ντέιβιντ Μπλου;

Δεν ήταν ιδέα, όταν ξεκίνησε η ιστορία του

Στις 14 Μαΐου του 1859, ο Isaias Wolf Hellman, γόνος οικογενείας Γερμανοεβραίων -ιδιοκτητών σκλάβων-, μάζεψε τα πράγματα του και έφυγε από την πόλη Reckendorf της Βαυαρίας, για να συναντήσει κάτι ξαδέλφια του στο Los Angeles και να "φτιάξει" εκεί τη ζωή του. Αυτή (η ζωή) τα έφερε έτσι, ώστε από υπάλληλος σε ραφείο, να αποκτήσει τη δική του επιχείρηση (τον Απρίλιο του 1865), με αποξηραμένα προϊόντα.

Εκείνη την εποχή, ο κόσμος συνήθιζε να εμπιστεύεται τα τιμαλφή του στα χρηματοκιβώτια των επιχειρηματιών που εμπιστευόταν. Μεταξύ των δικών του πελατών, ήταν και ένας που εμφανιζόταν συχνά πυκνά μεθυσμένος και έπαιρνε από μια σακουλίτσα με χρυσό, κίνηση που δεν θυμόταν όταν ήταν νηφάλιος. Μια, δυο, τρεις, τσακώθηκε με τον Hellman, κατηγορώντας τον ότι τον κλέβει. Και τι έγινε; Ο... πρώτος τραπεζίτης του Los Angeles μόλις είχε "γεννηθεί". Για να προστατεύσει τον εαυτό του, ο Hellman δημιούργησε αυτά που σήμερα λέμε "βιβλιάρια" για κάθε πελάτη, όπου κατέγραψε όλα τα υπάρχοντα, μαζί και κάθε κατάθεση ή ανάληψη.

Την 1η Σεπτεμβρίου του 1868 ιδρύθηκε επισήμως και η τράπεζα και από εκεί άρχισε η επέκταση, με τον πρωταγωνιστή της ιστορίας να γίνεται χορηγός στη δημιουργία γραμμών τραμ σε όλη την πόλη, ενώ αγόρασε μετοχές στην... ΕΥΔΑΠ και τη ΔΕΗ της California. Ίδρυσε και την πρώτη συναγωγή στην "πόλη των αγγέλων (1871), έγινε και πρόεδρος της. Παράλληλα αγόραζε και γη. Στη λίστα υπήρχε και αυτή που πρότεινε στους Μεθοδιστές, όταν έμαθε πως αναζητούν έναν τόπο να χτίσουν ένα νέο πανεπιστήμιο. Αυτό που πιθανόν να ξέρετε πια ως University of Southern California. Κάπου στο 1906 είχε γίνει ο πρόεδρος 17 τραπεζών και είχε τον έλεγχο κεφαλαίου 100.000.00 δολ.

Στις 14 Απριλίου του 1870 είχε παντρευτεί την Esther Newgass, της οποίας η αδελφή ήταν παντρεμένη με τον Mayer Lehman, έναν από τους ιδρυτές των Lehman Brothers. Αλλά γιατί σας τα λέμε όλα αυτά; Διότι αυτός ο κύριος (παρεμπιπτόντως, έχει γίνει και βιβλίο με τίτλο "πώς ένας Εβραίος μετανάστης, που τον έλεγαν Isaias Hellman δημιούργησε την California") είναι ο προ-προ-προ-προπαππούς του Ντέιβιντ Μπλου.

Ήταν ο Tasmanian Devil

Ο Ντέιβιντ Μπλούθενταλ -διότι ως τέτοιος ήλθε στον κόσμο, στις 18 Ιουλίου του 1980- είναι ο πρωτότοκος γιος της Suzanne (εγγονής του Hellman) και του Αφροαμερικανού Ralph Bluethenthal. Όταν ήταν μωρό, τον φώναζαν "Tasmanian Devil" " γιατί όταν ήταν ήρεμος, πέφταμε πάνω του να δούμε τι έχει. Όταν δεν έκανε φασαρία, ήταν άρρωστος", εξηγούσε ο πατέρας του. Ως παιδί δεν συνήθιζε να εξωτερικεύει τα συναισθήματα του. Για παράδειγμα, στα 4 έβαλε πράγματα σε μια μικρή τσαντούλα και έφυγε από το σπίτι. "Τον ακολουθούσαμε, αλλά όταν έστριψε τη γωνία, εγώ πήγα με το αυτοκίνητο από την άλλη. Η γυναίκα μου, μου είπε "σταμάτα, φωνάζει για εμάς". Άνοιξα την πόρτα και εκείνος αρνιόταν να μπει μέσα. Ποτέ δεν μάθαμε τι τον είχε ενοχλήσει".

Η κατάσταση έγινε περισσότερο περίπλοκη, την πρώτη του χρονιά στο high school. Τότε που η μητέρα του έχασε τη μάχη με τον καρκίνο. " Ήταν νοσοκόμα και πάντα φρόντιζε για τους άλλους. Ήταν ο καλύτερος άνθρωπος που υπήρχε στον κόσμο. Ήξερε πόσο αγαπούσα το μπάσκετ. Τη σκέφτομαι πολύ. Αφιερώνω κάθε παιχνίδι μου, σε εκείνη. Ελπίζω να βλέπει τι κάνω", λέει σχεδόν 20 χρόνια αργότερα. Από την ημέρα που την "έχασε", έχει πάνω του ένα Άστρο του Δαβίδ που εμπεριέχει τη στάχτη της. " Φοβάμαι μη το χάσω και για αυτό δεν το φορώ στο λαιμό μου. Είναι κάτι που θέλω να έχω σε όλη μου τη ζωή".

Μεταξύ αυτών που έπρεπε να διαχειριστεί ήταν " να μεγαλώνω ως Εβραίος Αφροαμερικανός στο Los Angeles" και ενώ είχε φτάσει τα 2 μέτρα και τα 100 κιλά. Το δεύτερο κομμάτι ήταν που τον έκανε τον σταρ του σχολείο του, Westchester High School, όταν ήταν τελειόφοιτος (είχε 21π. και 11 ριμπ. ανά αγώνα). Ηγήθηκε των Comets, στο 30-3 που είχαν για ρεκόρ, όπως έπαιρναν το πρωτάθλημα της περιφέρειας, ενώ αναδείχθηκε ο καλύτερος παίκτης της πολιτείας.

Ο πατέρας του, που είχε ασπαστεί πολύ νωρίτερα τον Ιουδαϊσμό, τον έστειλε στο Ισραήλ το 1997, για να παίξει στα Maccabiah Games, με την ομάδα του (βλ. ΗΠΑ) να τερματίζει πρώτη.

" Έμαθα πολλά για την κληρονομιά μου, για τις ρίζες της θρησκείας μου" είχε σχολιάσει "πέρασα πολύ όμορφα. Ήμουν ο μόνος απόφοιτος λυκείου. Όλα τα άλλα παιδιά ήταν από το κολέγιο και είχε πλάκα να είμαι ανάμεσα τους, να μαθαίνω πληροφορίες για το τι θα ακολουθούσε". Παρεμπιπτόντως, κάθε ομάδα των Maccabiah Games είχε έναν ένοπλο συνοδό. " Από τα Golan Heights μπορούσες να ακούσεις τους βομβαρδισμούς".

Όταν ήλθε η ώρα να αποφασίσει πού θα σπουδάσει (και θα παίξει μπάσκετ), ήταν μεταξύ του UCLA (" με ήθελαν από την άνοιξη και εγώ ήθελα να υπογράψω νωρίς") και του Oklahoma State ( "αλλά ήταν... πολύ επαρχία"). Ο μπαμπάς του, του θύμισε κάτι: το Πανεπιστήμιο της οικογενείας. Έτσι, κατέληξε στο USC.

Από "ξεγραμμένος" έγινε ηγέτης

Την πρώτη σεζόν δεν έπαιξε. " Έπειτα από αυτό το χρόνο που όλοι με είχαν "ξεγραμμένο" αποφάσισα πως κάθε ματς θα ήταν για εμένα, σαν να ήταν το τελευταίο μου". Έτσι έγινε η έκπληξη της αγωνιστικής περιόδου 1999-2000 στην Pac-10, ως starter των 29 από τα 30 ματς της ομάδας του. Στη θέση του σμολ φόργουορντ. Ήταν ο τρίτος πιο πολύτιμος της περιφέρειας. Σε ένα ματς ισοφάρισε το ρεκόρ στην ιστορία του κολεγίου, σε ριμπάουντ ενός αγώνα (28), εναντίον της Arizona State. Συνολικά, πήρε 250 "σκουπίδια" -ήταν η 14η καλύτερη επίδοση-, ενώ ηγήθηκε της λίστας των βολών (74/88, 84/1%). Το 2001 έγινε ο ηγέτης των Trojans, στην πρώτη εμφάνιση τους, στους Elite Eight, από το 1954.

Δήλωσε συμμετοχή στο ντραφτ (το 2002), πικ όμως, δεν έγινε και κίνησε για τη Μακάμπι. Στην πρώτη του σεζόν εκεί ήταν ο τύπος που όποτε μπορούσε έτρεχε στα αποδυτήρια, χωρίς να μιλά σε κανέναν και κλεινόταν στον εαυτό του και στον κόσμο του, παρέα με το MP3. Τη δεύτερη, βρέθηκε στην κορυφή της Ευρώπης, στο τέλος της αγωνιστικής περιόδου 2003-2004. Για την ακρίβεια, πήρε το Triple Crown, αλλά ας επιτρέψουμε στον τελικό της Ευρώπης. Ο Άντονι Πάρκερ είχε φορτωθεί με φάουλ και ο Μπλου μπήκε για να δώσει 20 πόντους από τον πάγκο, στον τελικό.

Έδωσε μια ακόμα ευκαιρία στο ΝΒΑ, με τη συμμετοχή του στα summer leagues του 2004 και στις 7/8 υπέγραψε συμβόλαιο με τους Sacramento Kings, αλλά τον άφησαν να φύγει τον Νοέμβριο, πριν την εκκίνηση της σεζόν. Τι έκανε; Όχι, δεν πήγε στη Μακάμπι. Δηλαδή, πήγε, αλλά... αργότερα. Πρώτα έζησε την εμπειρία στην Ντιναμό Αγίας Πετρούπολης (τον κάλεσε εκεί ο Ντέιβιντ Μπλατ), αλλά τη χρονιά δεν την έβγαλε. Δυο μήνες αργότερα, υπέγραψε στην Μπενετόν (είχε 60% στα δίποντα και 51% στα τρίποντα), ενώ το καλοκαίρι του 2005 πήρε εσωτερική πτήση για την Μπολόνια. Εκεί φόρεσε κατ' αρχάς τη φανέλα της VidiVici (πιο απλά, της Βίρτους), στην οποία έδωσε 20.2 π. ανά αγώνα και ακολούθησε... η φανέλα της Climamio (ή Φορτιτούντο), με την οποία είχε 16π. και 4.2 ριμπ., κατά μ.ο. στην Euroleague, μαζί με 71.1% στα δίποντα και 46.2% στα τρίποντα.

Στις 15 Ιουνίου του 2007 συμφώνησε να επιστρέψει (για πρώτη φορά, όχι όμως για τελευταία) στη Μακάμπι, με την οποία είχε 8.7 πόντους και 2.4 ριμπ. ανά αγώνα στη Euroleague. Αυτή τη φορά, ήταν η ψυχή της παρέας -όχι το "κλειστό" παιδί του παρελθόντος. Οι φάρσες του δεν γνώριζαν όρια και πολλές είχαν ως "στόχο" τον Σιμόν Μιζράχι.

Άλλαξε όνομα, αριθμό... και θέση

Επέκταση δεν πήρε και τον Ιούλιο του 2008 έκανε έξι τις φανέλες που φόρεσε, με αυτή της ΛεΜαν. Σε δέκα ματς, στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση, πρόσφερε 12.5π. και 3.8 ριμπ. Αλλά κάτι του έλειπε. Μάλλον... πολλά κάτι. Εξ ου και το καλοκαίρι του 2010 έκανε δυο τις επιστροφές στην "ομάδα του λαού". Αυτή τη φορά, υπέγραψε ως "Μπλου". Και το όνομα δεν ήταν το μόνο που είχε αλλάξει. Άλλαξε αριθμό (αντί του 6, φορούσε πια το 7), θέση (έγινε πάουερ φόργουορντ) και συμπεριφορά. "Είχε γίνει πειθαρχημένος αθλητής, που ξημεροβραδιαζόταν στο γήπεδο και είχε αφοσιωθεί στην οικογένεια του. Όλοι εκπλαγήκαμε με τη μετάλλαξη του. Ήταν πιο "ανοιχτός", πιο ώριμος" σχολίασε ο Σαρόν Ντρούκερ, βοηθός του Πίνι Γκέρσον, "ήταν τελείως διαφορετικός από ό,τι είχα ακούσει. Υπεύθυνος και εργατικός. Πρόσεχε τον εαυτό του, η διατροφή του ήταν σωστή, ενώ έφευγε τελευταίος από το γήπεδο. Είχε πλάκα να τον κοουτσάρεις. Καμία ομάδα δεν μπορούσε να τον αφήνει ελεύθερο, στο τρίποντο. Ούτε όταν είχε κακή βραδιά. Το στιλ του είναι τόσο όμορφο. Του λέγαμε πως σκοράρει σαν τον Λάρι Μπερντ".

Η αλλαγή θέσης τον δυσκόλεψε λιγάκι "αλλά κάθε χρόνο στην καριέρα μου, μαθαίνω κάτι. Έχω δουλέψει με πολλούς κόουτς και αυτό με βοήθησε. Κάθε καλοκαίρι σκέφτομαι πώς μπορώ να γίνω πιο θετικός, να πιστεύω περισσότερο στον εαυτό μου. Γενικά, ωριμάζω ως άνθρωπος". Τον Ιούλιο του 2011 υπέγραψε μονοετή επέκταση, ομοίως και τον Ιούλιο του 2012. Του έδωσαν μια και το 2013. Δεν την πήρε. Είχε κάτι άλλο στο μυαλό του.

Επιστροφή στην πατρίδα

Πήρε τη γυναίκα του, Megan, την κόρη του Bridget (6) και το γιο του Baron (2, ενώ έχει και μια κόρη 12 χρόνων, από προηγούμενη σχέση, τη Hailey) και πήγαν στο Marina del Rey. " Έβλεπα την κόρη μου να μην μπορεί να επικοινωνήσει με τα παιδάκια, στην παιδική χαρά και με έπιανε η ψυχή μου. Έμαθα πολλά, ζώντας στο Ισραήλ. Οι άνθρωποι εκεί είναι πολύ πιστοί ο ένας στον άλλον και έγινα δικός τους άνθρωπος. Όταν όμως, επέστρεψα στην Αμερική, αισθάνθηκα ελεύθερος. Έκανα πράγματα για εμένα, είχα επαφές, πήγα πίσω στο σχολείο, γελάω, βλέπω την οικογένεια μου να είναι χαρούμενη. Έζησα στην Ευρώπη, αλλά εδώ είναι το σπίτι μου". Το γιατί γύρισε στο κολέγιο για να πάρει πτυχίο, σας το έχουμε πει ήδη.

Γιατί έγινε "Μπλου"

Θέλετε να μάθετε και γιατί άλλαξε όνομα; " Μεγάλωσα παίζοντας μπάσκετ, κυρίως με μαύρους που με "πείραζαν" κάθε μέρα για το όνομα μου. Αυτό είναι κάτι που σου μένει για μια ζωή. Δεν με "πείραζαν" για τη θρησκεία μου. Είμαι υπερήφανος Εβραίος. Δεν ήθελα όμως, να περάσουν τα ίδια και τα παιδιά μου. Δεν ήθελα καν η σύζυγος μου να πάρει το επίθετο μου. Για αυτό αποφάσισα να το "κόψω". Το σπίτι μου είναι μια γωνία μακριά από το Hollywood και επειδή έχω ως όνειρο μια ημέρα να γίνω σχολιαστής στο ΕSPN, σκέφτηκα πως το David Blue είναι πιο κατάλληλο για το Hollywwod".

Ο Ντέιβιντ Μπλατ τον έπεισε να επιστρέψει να περάσει άλλη μια σεζόν στα παρκέ (με τις γνωστές συνέπειες) και τώρα δεν πρόκειται να τον αφήσει να φύγει.