Δεσμοί αίματος: Σον Τζέιμς και Άαρον Τζάκσον

Ο δεσμός μεταξύ συμπαικτών, ειδικά αν μιλάμε για το κολεγιακό μπάσκετ, ήταν πάντοτε ισχυρός. Η ένωση, όμως, του Άαρον Τζάκσον και του Σον Τζέιμς, δύο Αμερικανών που αγωνίζονται τα τελευταία χρόνια στη Euroleague (στη Μπιλμπάο και στην ΤΣΣΚΑ ο ένας, στην Μακάμπι και στο Μιλάνο ο δεύτερος) είναι διαφορετική. Πιο ισχυρή. Γιατί δεν είναι ποτισμένη μόνο με ιδρώτα και δάκρυα χαράς ή λύπης. Είναι ποτισμένη και με αίμα. Το δικό τους.

Η δική τους Οδύσσεια δεν ξεκίνησε όταν πήραν την απόφαση να διαβούν τον Ατλαντικό για να παίξουν επαγγελματικό μπάσκετ. Είχε ξεκινήσει νωρίτερα, όταν συμφώνησαν να παίξουν στο κολέγιο Ντουκέσνι στο Πίτσμπεργκ και πιο συγκεκριμένα την 19η Σεπτεμβρίου του 2006. Εννιά χρόνια πριν...

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν ένα τυπικό σαββατόβραδο. Αλλά εκ προοιμίου δεν ήταν, καθώς εκείνο το βράδυ είχε οργανωθεί ένα πάρτι από το Black Student Union. Ο Άαρον Τζάκσον, ο Σον Τζέιμς, ο Σαμ Ασαόλου, ο Κόχο Μενσά και ο Στιούαρτ Μπαλντονάντο ήταν μέρος της... βροντερής μειοψηφία. Στο συγκεκριμένο σχολείο μόνο 350 από τους 8.500 φοιτητές ήταν Αφροαμερικανοί. Το γεγονός θα είχε μικρή σημασία, αν το συγκεκριμένο πάρτι δεν ήταν ο προορισμός της ομάδας μπάσκετ των "Ντιουκς" εκείνο το βράδυ.

Όλα ξεκίνησαν όταν μια κοπέλα αγκάλιασε έναν από τους παίκτες και το αγόρι της τυφλωμένο από τη ζήλια ζήτησε τα ρέστα. Τα έβαλε με ολόκληρη την ομάδα μπάσκετ, με θηρία των δύο μέτρων, έχοντας κρυμμένη την αυτοπεποίθηση αιχμάλωτη σε ένα γεμάτο όπλο. Σύσσωμη οι "Δούκες" γύρισαν την πλάτη και απομακρύνθηκαν, όταν άκουσαν τις σφαίρες να γεμίζουν τον αέρα. Το περπάτημα έγινε τρέξιμο και οι πυροβολισμοί έγιναν αίμα.

"Η αδρεναλίνη ήταν τέτοια που κατάλαβα ότι έχω χτυπηθεί μόνο όταν είδα το αίμα στο πόδι μου" θυμάται ο Σον Τζέιμς. Ο Άαρον Τζάκσον ήταν αυτός που τη γλίτωσε φθηνότερα από όλους, καθώς η "δική του σφαίρα" έξυσε τον καρπό του. Ο Μενσά τραυματίστηκε στον ώμο και στον αγκώνα. Ο Μπαλντονάντο ένιωσε το μπαμ δίπλα από τη σπονδυλική του στήλη. Μισή ίντσα δεξιά. Ο Ασαόλου δεν στάθηκε τόσο τυχερός. Κατέληξε στην εντατική σε κρίσιμη κατάσταση "τρυπημένος" στο σβέρκο και στο κεφάλι. " Νόμιζες ότι οι σφαίρες δεν θα σταματούσαν να έρχονται ποτέ" γυρνάει το χρόνο πίσω ο Άαρον Τζάκσον. Δώδεκα παγωμένα "μπαμ" στον αέρα συνολικά. Προ πάσα κατεύθυνση.

Ο Αασόλου πάλεψε για τη ζωή του. Και παλεύει ακόμη κάνοντας λογοθεραπεία, φανερά επηρεασμένος από τη σφαίρα στο κεφάλι. Ο Μπαλντονάντο χρειάστηκε αρκετά χειρουργεία στο χέρι, αλλά και την παρέμβαση των συμπαικτών του. Το αίμα κυλούσε ποτάμι από το χέρι του και χρειάστηκε ο Γουντ να σκίσει το πουκάμισο του και να το σφίξει στο μπράτσο του για να σταματήσει την αιμορραγία. Ίσως να μην είχε αποδειχτεί το ίδιο τυχερός αν δεν ήταν ο Άαρον Τζάκσον, ο οποίος σήκωσε στην πλάτη του τον βάρους 130 κιλών συμπαίκτη του, τον έβαλε στο αυτοκίνητο και τον πήγε στο νοσοκομείο.

Ο δράστης, Ουίλιαμ Χολμς, ομολόγησε και καταδικάστηκε με 40 χρόνια φυλάκιση. Ο δεύτερος δράστης, ο Ντέρεκ Λι, "έφαγε" 7 χρόνια πίσω από τα κάγκελα, επειδή αστόχησε. Οι δικές του σφαίρες δεν πέτυχαν κάποιον από τους μπασκετμπολίστες. Όταν βγήκε από τη φυλακή, όμως, αποδείχτηκε πιο αποτελεσματικός. Όταν τράβηξε ξανά το όπλο ο άνθρωπος στην άλλη πλευρά της κάννης πέθανε.

"Ήταν ένα τραγικό περιστατικό. Επηρέασε την κοινότητα, όλη την ομάδα, το ίδιο το κολέγιο. Από την άλλη ήταν κάτι που μας ένωσε" παραδέχεται ο Τζάκσον, που είδε τη δική του σφαίρα να του αφήνει μόνο ένα μικρό σημάδι στο χέρι. "Είναι σουρεαλιστικό: να νιώθεις τον πόνο, να μη βλέπεις τη σφαίρα, αλλά να βλέπεις τους γύρω σου και να καταλαβαίνεις τι μπορεί να προκαλέσει. Ότι μπορούσα να είμαι εγώ στη θέση τους" προσθέτει.

Ο Σον Τζέιμς πέρασε τους επόμενους μήνες με την σφαίρα "ενθύμιο" μέσα στο πόδι του. Χρειάστηκε να περάσουν αρκετές βδομάδες για να κάνει επέμβαση και του πήρε περισσότερους από τέσσερις μήνες για να επιστρέψει στο παρκέ. Για αυτό και όταν τέλειωσε όλη αυτή η ιστορία αποφάσισε να μηνύσει το σχολείο για ελλιπή ασφάλεια, εξαιτίας της οποίας δεν κατάφερε να κάνει την καριέρα που θα ήθελε. Υπόθεση που κατέληξε υπέρ του Ντουκέσνι.

Και οι δύο συνέχισαν τις ζωές τους παίζοντας μπάσκετ στο υψηλότερο επίπεδο στην Ευρώπη. Ο Μπαλντονάντο έπαιξε σε μικρές λίγκες της Αμερικής όπως οι Μαϊάμι Τρόπικς, ενώ ο Κόχο Μενσά κατέληξε αγωνίζεται επαγγελματικά στη Βενεζουέλα. Ο μόνος που δεν έπαιξε ξανά μπάσκετ ήταν ο Ασαόλου. "Είχε όλα τα φόντα να παίξει επαγγελματικά. Ήταν όμως ο πιο άτυχος. Μιλάμε ακόμη. Είμαστε πολύ δεμένοι. Ήμασταν συγκάτοικοι. Μετά τον πυροβολισμό τον βοηθούσε και με τα μαθήματα του. Είναι ευλογία να βλέπεις που βρίσκεται τώρα, μετά τα όσα έχει περάσει" υπογραμμίζει ο Άαρον Τζάκσον.

"Σε εμπνέει. Τον πυροβόλησαν δύο φορές στο κεφάλι και αρχικά δεν πιστέψαμε ότι θα γλιτώσει. Κι όμως. Κατάφερε μετά από όλα αυτά να αποφοιτήσει από το κολέγιο" σχολίασε ο Σον Τζέιμς για να προσθέσει: "Είναι κάτι μεγαλύτερο από το μπάσκετ. Μετά από αυτό σταμάτησα να παίρνω τα μικρά πράγματα της ζωής ως δεδομένα. Ένιωθα ενθουσιασμένος απλά και μόνο που μπορούσα να κάνω προπόνηση. Το να δεις τόση βία από τόσο κοντά, σε αλλάζει δραματικά. Ελπίζω προς το καλύτερο".