Διαμαντίδης: "Πάντα θα υπάρχει πίεση"

Τέλος σε μια δύσκολη χρονιά. Πόση πίεση υπήρχε φέτος με όλους να μιλάνε ξεκάθαρα για το "τριπλ κράουν" και το φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας στο ΟΑΚΑ;

" Πίεση υπάρχει κάθε χρόνο. Όταν παίζεις στον Παναθηναϊκό, δεν μπορεί παρά να υπάρχει πίεση. Φέτος ήταν λίγο μεγαλύτερη, γιατί ήταν το Final Four στην Αθήνα και όλοι μάς είχαν χρίσει φαβορί πριν καν αρχίσει η διοργάνωση. Λειτουργείς έτσι, ώστε να μπορέσεις να ανταποκριθείς σε αυτά που απαιτούνται", είπε ο πολυτιμότερος παίκτης του Παναθηναϊκού, την περίοδο που ολοκληρώθηκε, στην εφημερίδα, "Αθλητική Ηχώ".

- Ήταν δύσκολα με το «καλημέρα» όμως. Υπήρχαν οι στόχοι, οι πολλές αλλαγές στο ρόστερ, οι τραυματισμοί.

" Σίγουρα δεν ήταν εύκολη χρονιά. Δεν ήταν μόνο η πίεση. Υπήρξαν τραυματισμοί στη διάρκειά της, έγιναν πολλές αλλαγές παικτών. Και δεν είναι κρυφό ότι οι παίκτες που έφυγαν ήταν πολύ σημαντικοί για την ομάδα. Ήρθαν όμως καλοί παίκτες και καλά παιδιά, που βοήθησαν σίγουρα. Το βασικό ρόλο σε αυτή την περίπτωση όμως παίζει ο προπονητής και είναι πάρα πολύ μεγάλος προπονητής. Αυτός είναι που ένωσε πάλι τα κομμάτια. Και ξέρει πώς λειτουργούν".

- Τι ήταν αυτό που σας έλεγε και σας έδωσε το κίνητρο, σας κράτησε σε εγρήγορση, παρά τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν;

" Ξέρεις, δεν είναι θέμα να μας δώσει κίνητρο. Ξέραμε ποιοι είναι οι στόχοι μας, ξέραμε ποιοι είναι οι τρόποι. Και πιστεύω ότι στη διάρκεια της χρονιάς παίξαμε και αρκετά καλό μπάσκετ. Εντάξει, ίσως όχι στην αρχή, αλλά στην πορεία και σε ένα μεγάλο κομμάτι της χρονιάς καταφέραμε να παίξουμε και καλό μπάσκετ. Βιώσαμε και μια κάμψη… Δεν μας έλεγε κάτι συγκεκριμένο όμως. Όλα τα παιδιά είχαν το κίνητρο έτσι κι αλλιώς, κυρίως για την Ευρωλίγκα. Αυτός ήταν ο μεγάλος στόχος μας. Το Πρωτάθλημα και το Kύπελλο ήταν πιο εφικτοί στόχοι, πιο προσιτοί. Ο μεγάλος στόχος ήταν η Ευρωλίγκα. Ένας τίτλος που θέλαμε να κατακτήσουμε".

- Σίγουρα έπαιξε ρόλο όμως αυτό που όλη τη χρονιά έλεγε ο Ομπράντοβτς, ότι μόνο δύο από αυτή την ομάδα είχαν κατακτήσει ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Ο Αλβέρτης και ο Παπανικολάου.

" Έπαιξε ρόλο κι αυτό. Ήμαστε ελάχιστοι αυτοί που είχαμε ευρωπαϊκό τίτλο σε συλλογικό επίπεδο και τον θέλαμε. Ο προπονητής μας ήταν εκεί, μας έλεγε περισσότερο τεχνικά πράγματα, ήταν εκεί για μάς, αλλά περισσότερο εστιάζαμε και ακούγαμε στα τεχνικά, στο τι θα πρέπει να γίνει στο γήπεδο".

- Τελικά φτάσατε μάλλον εύκολα ως το Final Four. Είχατε σε κάθε φάση να "χαρίσετε" νίκες. Φάνηκε εύκολο στους απ’ έξω και ξαφνικά σαν να δυσκόλεψαν τα πράγματα μπαίνοντας για το Final Four. Είναι έτσι;

" Μπορεί να φάνηκε σχετικά εύκολο, αλλά δεν ήταν και εύκολο. Αν θεωρήσεις κάτι εύκολο, δεν πας πουθενά! Το βασικό είναι ότι όλη τη χρονιά δεν χάσαμε κανένα παιχνίδι που να στοίχισε. Παίξαμε καλά, πήραμε τις νίκες που θέλαμε. Οι ήττες ήρθαν σε αγώνες που δεν είχαν καμία σημασία για εμάς. Προκριθήκαμε στο Τop-16 χωρίς πρόβλημα, κάναμε καλές εμφανίσεις στα πλέι οφ και φτάσαμε στο φάιναλ φορ. Εκεί πια βρίσκονται οι κατά τεκμήριο καλύτερες ομάδες. Ξέρεις με ποιους έχεις να κάνεις".

- Ξέρεις με ποιους παίζεις, αλλά υπάρχει πια και μεγαλύτερη πίεση. Το άγχος.

" Το μόνο μειονέκτημα ή πλεονέκτημα, ανάλογα με το πώς θα αντιδράσεις και θα το χειριστείς, ήταν η έδρα. Παίζαμε στο δικό μας γήπεδο, με τον δικό μας κόσμο. Μετρά διαφορετικά αυτό. Από την άλλη όμως, είμαστε πολύ έμπειρη ομάδα, με έναν προπονητή που έχει πάει σε τόσα φάιναλ φορ, με παίκτες που έχουν δώσει το “παρών” σε μεγάλες διοργανώσεις και καταφέραμε να αντιδράσουμε σωστά. Η πίεση είχε γίνει κίνητρο. Ήταν λογικό να υπάρχει μεγαλύτερη πίεση. Το ξέραμε από την αρχή της χρονιάς ως το τέλος. Το ξέραμε και το αντιμετωπίσαμε".

- Περάσατε την Ταού και μπροστά σας εμφανίστηκε η ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Και όλοι εστίασαν στην κόντρα σου με τον Θοδωρή Παπαλουκά. Εντός του παρκέ φυσικά. Σου λέει κάτι όλη αυτή η «φασαρία» γι’ αυτό το συγκεκριμένο δίδυμο;

" Δεν μου λέει τίποτα. Είναι άδικο αυτό που λέγεται. Άδικο, γιατί δεν παίζουμε τένις. Το μπάσκετ είναι ομαδικό. Και το να εστιάζεις σε έναν παίκτη από μια ομάδα, είναι άδικο για τους υπόλοιπους έντεκα. Και με τον Θοδωρή δεν έχουμε να χωρίσουμε κάτι. Μάλλον μοιάζουμε λίγο. Και οι δύο αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε, είναι να παίξουμε για την ομάδα, να βοηθήσουμε τους συμπαίκτες μας μέσα στο παιχνίδι. Εμένα αυτή η υποτιθέμενη κόντρα δεν μου λέει τίποτα. Δεν υπάρχει".

- Όπως και να έχει, νικητής στο τέλος ήταν ο Παναθηναϊκός. Και βρέθηκες να πανηγυρίζεις έξαλλα. Στις δηλώσεις που κάνεις στο τέλος δεν μπορείς ούτε καν να βάλεις μια πρόταση στη σειρά. Τι συναισθήματα σε κατακλύζουν τέτοιες στιγμές;

" Οι προηγούμενες μέρες είχαν τόση πίεση και τόσο άγχος, που στο τέλος, όταν κατακτάς αυτό που θες, ξεσπάς. Οι πανηγυρισμοί είναι λογικό να ξεφεύγουν λίγο. Και όπως και να το κάνεις, ήταν πιο γλυκό, πολύ γλυκό, που το κατακτήσαμε στην έδρα μας, με τον κόσμο μας. Μας έδωσε το δικαίωμα να το πανηγυρίσουμε λίγο παραπάνω. Το έκανε ακόμη καλύτερο απ’ ότι φανταζόμασταν ή περιμέναμε".

- Τι θυμάσαι περισσότερο;

" Πολλές στιγμές. Τον κόσμο, το τρόπαιο. Να σου πω την αλήθεια; Τώρα που το σκέφτομαι, αυτό που θυμάμαι πιο έντονα είναι ο Σισκάουσκας. Δεν τον έχω ξαναδεί όλη τη χρονιά να πανηγυρίζει τόσο έξαλλα. Μία εκεί στο Final Four και μία στο τέλος, στο Πρωτάθλημα, όταν έβαλε το τρίποντο"!

- Πάντως υπήρχαν και όμορφες στιγμές φέτος με τον κόσμο, πολλές για σένα. Πώς νιώθεις πραγματικά όταν σε αποθεώνει όλο το γήπεδο, όταν φωνάζει πιο δυνατά ακούγοντας το δικό σου όνομα, όταν το όνομά σου γίνεται τραγούδι;

" Είναι όμορφο συναίσθημα, γιατί νιώθεις την αποδοχή. Να σου πω κάτι; Εγώ νιώθω πως απλά αναγνωρίζουν το γεγονός ότι προσπαθώ να βοηθήσω την ομάδα μου με κάθε τρόπο. Βλέπουν απλά κάποιον που προσπαθεί να βοηθήσει και το αναγνωρίζουν. Τίποτα παραπάνω".

- Αναγνώριση και ο τίτλος του πολυτιμότερου παίκτη στην Ευρωλίγκα;

" Δεν μπορώ να πω ότι δεν χαίρομαι με τους τίτλους αυτούς… Είναι αναγνώριση. Αισθάνεσαι όμορφα. Όλοι αυτοί οι ατομικοί τίτλοι όμως δεν λένε τίποτα. Υπάρχουν άλλοι έντεκα παίκτες σε κάθε ομάδα. Και αυτοί, οι άλλοι, είναι που σε κάνουν μάγκα".

- Είσαι και στην καλύτερη πεντάδα στο Πρωτάθλημα και απ’ ό,τι φάνηκε από την ψηφοφορία οδεύεις και για πολυτιμότερος παίκτης κι εντός συνόρων. Ούτε αυτό σου λέει κάτι;

" Δεν μένουν αυτά… Δεν μένουν οι ατομικοί τίτλοι. Οι τίτλοι που μένουν είναι αυτοί που κατακτά η ομάδα".