Όντας πλέον καταξιωμένος στο χώρο του ευρωπαϊκού γυναικείου μπάσκετ ο Τζώρτζης Δικαιουλάκος δέχτηκε τη πρόκληση να καθοδηγήσει την Ταργκοβίστε στο πρώτο της ταξίδι στην Ευρωλίγκα.

Ο Έλληνας τεχνικός έχει ξεκινήσει εξαιρετικά στο Ρουμανικό πρωτάθλημα έχοντας το απόλυτο των νικών, ενώ την προσεχή Τετάρτη ρίχνεται στη μάχη της Ευρωλίγκα υποδεχόμενος την Ιταλική Famila Schio. Ο Τζώρτζης Δικαιουλάκος μίλησε στην ιστοσελίδα του ΣΕΠΚ (sepk.gr)

Αναλυτικά, τα όσα δήλωσε:

Για τη συνεργασία του με την Ταργκοβίστε: "Έχει ξεκινήσει εξαιρετικά. Κατορθώσαμε από την αρχή με όλους μου τους συνεργάτες (Παραλίκα, Λιθόπουλο, Πουλή), να βάλουμε τις βάσεις και τις αρχές μιας άκρως επαγγελματικής ομάδας. Ο πρόεδρος της ομάδας είναι τρελαμένος με την ομάδα και ακόμα περισσότερο με τον επαγγελματισμό του επιτελείου. Ελπίζουμε και στα καλά αποτελέσματα γιατί στο φινάλε αυτά είναι που καθορίζουν το μέλλον μιας ομάδας".

Για την εξαιρετική μέχρι τώρα πορεία του όπου σε πέντε αγωνιστικές μετράει ισάριθμες νίκες: "Παρά τις νίκες δεν είμαι και τόσο ευχαριστημένος. Μπορούμε και πρέπει να πάμε καλύτερα, οι παίκτριες δεν έχουν αφομοιώσει πάρα πολύ την φιλοσοφία μου, κι επιπλέον έχουμε πρόβλημα χημείας. Ίσως χρειαστεί να κάνουμε κάποιες μικρές αλλαγές στο ρόστερ για να διορθώσουμε κάποιες ατέλειες που έχουμε. Οι νίκες δεν με αποπροσανατολίζουν καθώς βλέπω ότι ακόμα δεν είμαστε καλοί στις βασικές λεπτομέρειες του παιχνιδιού μας. Μπορεί ο χρόνος να δουλεύει για μας αλλά ταυτόχρονα μας πιέζει".

Για τους στόχους που θέτει στο ρουμανικό πρωτάθλημα και στην Ευρωλίγκα: "Σαφώς και είμαστε το φαβορί για να κατακτήσουμε όλους τους τίτλους στην Ρουμανία και δεν αποποιούμαστε των στόχων αυτών, αλλά στην Ευρωλίγκα απλά θέλουμε να βάλουμε τις βάσεις για να έρθει κάτι καλύτερο του χρόνου. Όποιες νίκες κι αν κάνουμε μπαίνουν στα συν του Ρουμανικού μπάσκετ το οποίο δεν έχει εμφανιστεί ποτέ ξανά σε τέτοιο επίπεδο, οπότε χρησιμοποιούμε αυτή την χρονιά σαν απόκτηση εμπειριών και εγκατάσταση θεμελίων".

Για το επίπεδο του ρουμανικού πρωταθλήματος: "Η φετινή χρονιά βάζει το Ρουμάνικο πρωτάθλημα σαν ένα από τα δυσκολότερα της Ευρώπης, κι ο λόγος είναι ότι κάθε ομάδα δικαιούται να έχει 6 Αμερικάνες στο ρόστερ της. Κατά την γνώμη μου λείπει η ποιότητα και οι εικόνες πρωταθλητισμού από το πρωτάθλημα τους αλλά δεν παύει να είναι ισχυρό και πολύ οργανωμένο".

Για την ζωή στη Ρουμανία κι αν έχει προσαρμοστεί: "Σε όσες χώρες κι αν έζησα, δεν πρόλαβα να δω και πολλά πράγματα. Οι ρυθμοί είναι εξοντωτικοί, με διπλές προπονήσεις, διπλά παιχνίδια την εβδομάδα, δύσκολα και μακρινά ταξίδια, πολλές ώρες μπροστά σε κομπιούτερ ή σε βίντεο. Οπότε ούτε που προλαβαίνω να σκεφτώ αν έχω προσαρμοστεί ή όχι. Βέβαια αυτή τη χρονιά είναι και σχετικά πιο εύκολα καθώς έχω Ελληνες συνεργάτες με τους οποίους περνάω και πολλές ώρες μαζί και εκτός μπάσκετ. Κάποιες παίχτριες μου μιλάνε και Ελληνικά ενώ, ευτυχώς σε αντίθεση με την Τουρκία, οι Ρουμάνοι σαν λαός μιλάνε αρκετά καλά Αγγλικά. Όλοι είναι πολύ φιλικοί και με πολύ μεγάλο σεβασμό".

Για τις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ ελληνικού, πολωνικού, λετονικού, τουρκικού και του ρουμανικού γυναικείου μπάσκετ: "Πολύ μεγάλες σε πολλά επίπεδα. Στην Λετονία, Πολωνία, Ρουμανία υπάρχουν ψηλά κορμιά με πολύ προπόνηση μέσα τους αλλά χωρίς γνώσεις τακτικής. Στην Τουρκία σούπερ επαγγελματικό πρωτάθλημα με πολλά λεφτά και πανέξυπνες παίκτριες Κοινή συνιστώσα όλων το οργανωμένο πρωτάθλημα με γεμάτα γήπεδα. Στην Ελλάδα το παιχνίδι είναι πολύ αργό καθώς οι παίκτριες δεν είναι τόσο γυμνασμένες. Στην χώρα μας δυστυχώς λείπουν πολλά αν και έχουμε ταλέντα. Ταλέντα όμως είδα παντού, σε όποια χώρα κι αν πήγα. Το θέμα είναι τι δουλειά βάζουμε σε αυτά τα ταλέντα".