"Δράκος" εναντίον "Ζοτς"
Το SPORT 24 σκιαγραφεί τη φιλοσοφία του Γιαννάκη και του Ομπράντοβιτς λίγο πριν από την... μάχη
Με μια τεράστια διαφορά όμως! Ο προπονητής του Ολυμπιακού, ο οποίος σήμερα (17/2) υποδέχεται τον πρωτοπόρο Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ για τη 16η αγωνιστική της Α1, είχε περιθώριο δύο εβδομάδων για να εμφυσήσει τη φιλοσοφία του στους παίκτες του, ενώ ο Σέρβος εργάζεται στο Τριφύλλι για ένατη χρονιά και με αναλλοίωτο τον βασικό κορμό, μπορεί εύκολα να εμφυτεύσει αυτά που πρεσβεύει χωρίς την παρέμβαση του... Φουστάνου, που κανονικά θα έπρεπε να προστεθεί στο τεχνικό επιτελείο του "δράκου"!
Πώς προέκυψε η "κοινή γραμμή": Οσο ο Γιαννάκης καθοδηγούσε το Μαρούσι, ο άμεσος συνεργάτης του Βαγγέλης Αγγέλου (νυν προπονητής της ΑΕΚ), αρεσκόταν στο να μελετά τη φιλοσοφία του "Ζοτς" και γενικότερα των Σέρβων. Δεν είναι τυχαίο ότι τα δύο προηγούμενα χρόνια ο παλαίμαχος πλέι μέικερ εργάστηκε ως ασίσταντ κόουτς του Ντούσαν Ιβκοβιτς στην Ντιναμό Μόσχας αποκτώντας ακόμη περισσότερες γνώσεις και κάνοντας ουσιαστικά το... ντοκτορά του.
Ο "δράκος", λοιπόν, μέσω των συνεργατών του, παρακολουθούσε ενδελεχώς τον προπονητή του Παναθηναϊκού και βλέποντας ότι συμφωνούσε σε πολλά σημεία, κατάφερε με τη σκληρή δουλειά να τα περάσει και στη δική του φιλοσοφία. Η επιβράβευσή του ήλθε την περίοδο 2003-04 όταν το Μαρούσι αντιμετώπισε τον Παναθηναϊκό στον τελικό του πρωταθλήματος.
Αμυνα: Αμφότεροι λατρεύουν την "επιθετική άμυνα" επιδιώκοντας να κάνουν όσο το δυνατό δυσκολότερη τη ζωή των αντιπάλων τους. Πολλές φορές η πίεση που ασκούν είναι τόσο έντονη, ώστε έχουν... κατηγορηθεί ότι φλερτάρουν με τα όρια του φάουλ, ενώ και οι δύο προπονητές μελετούν προσεκτικά τον χρόνο που πρέπει να σταματήσουν το παιχνίδι δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στα ποσοστά ευστοχίας των αντιπάλων και "σημαδεύοντας" τους παίκτες που εμφανίζουν χαμηλά ποσοστά από τη γραμμή του φάουλ. Αν έγραφαν βιβλίο, το κεφάλαιο "φάουλ" θα είχε εξέχουσα θέση...
Επίθεση: Στο συγκεκριμένο κομμάτι η φιλοσοφία τους έχει κτιστεί γύρω από το περίφημο "pick and roll" (συνεργασίες δύο παικτών, όχι απαραιτήτως ψηλού - κοντού) και τις παραλλαγές του. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Βασίλης Σπανούλης προσαρμόστηκε ταχύτατα στον Παναθηναϊκό, γιατί το Μαρούσι εφάρμοζε περίπου τα ίδια συστήματα στην επίθεση και πήγε εξοικειωμένος στο Τριφύλλι. Επιπροσθέτως, οι δύο προπονητές ζητούν καλή κυκλοφορία της μπάλας, δίνουν έμφαση στην "extra" πάσα και επιδίδονται σε "control fast break", τουτέστιν ελεγχόμενο αιφνιδιασμό. Ανάλογα με την άμυνα του αντιπάλου, προσαρμόζουν τις επιθέσεις τους σε "set" παιχνίδι, ήτοι "πέντε εναντίον πέντε".
Η διαφορά: Ο Γιαννάκης μένει συχνά προσκολλημένος στο "σύστημα", ενώ ο Ομπράντοβιτς δείχνει να εμπιστεύεται περισσότερο το ένστικτο των παικτών του. Και ο Σέρβος, φυσικά, παρέχει συγκεκριμένες επιλογές στα επιθετικά "plays" της ομάδας του, αλλά ποτέ δεν θα... ευνουχίσει τη δημιουργία κυρίως των περιφερειακών παικτών του. Ισως αυτή η διαφορά να οφείλεται στο ότι ο προπονητής του Παναθηναϊκού είχε την τύχη να εργαστεί με σπουδαίους μπασκετμπολίστες στην καριέρα του, ενώ ο Γιαννάκης με παίκτες χαμηλότερου βεληνεκούς. Για αυτό και στην Εθνική ομάδα η εικόνα αντιστρέφεται και η... ανοχή τους εξισορροπείται. Χωρίς παρεξήγηση, άλλο είναι να έχεις στην πεντάδα σου τον Παπαλουκά και άλλο τον Στεφανίδη!
Η ψυχολογία των δύο κόουτς: Ο γηπεδούχος Γιαννάκης σιχαίνεται την ήττα, αλλά αυτή τη φορά δεν θέλει τη νίκη για να ικανοποιήσει το "εγώ" του. Τη χρειάζεται για να χαροποιήσει τον κόσμο του Ολυμπιακού, ο οποίος αν χάσει (μετά την Μακάμπι) και από τον "ταξικό" εχθρό Παναθηναϊκό ενδέχεται να... κρυώσει και έπειτα θα είναι αρκετά δύσκολο να ξαναζεσταθεί! Οσο για τον Ομπράντοβιτς; Μπορεί αυτό που θα πούμε να θεωρηθεί... διαστροφή, ωστόσο εάν ο Πίνι Γκέρσον εξακολουθούσε να είναι προπονητής του Ολυμπιακού, ενδεχομένως να μην είχε τόσο ισχυρό κίνητρο σήμερα (17/2) στο ΣΕΦ.
Αντιθέτως, απέναντι στον Γιαννάκη και στη δυναμική του στο χώρο του ελληνικού και ευρωπαϊκού μπάσκετ, επιθυμεί διακαώς μια νίκη, που μπορεί να μην έχει σπουδαίο βαθμολογικό αντίκρισμα (άλλωστε ο Παναθηναϊκός προηγείται με διαφορά δύο βαθμών του βασικού διώκτη του), αλλά θα... κόψει τον βήχα των αντιπάλων του, που προσφάτως αποφάσισαν να αλλάξουν σελίδα με την πρόσληψη του "δράκου".
Οι "μονομαχίες" Γιαννάκη – Ομπράντοβιτς:
Περίοδος 2001-02
Παναθηναϊκός – Πανιώνιος 81-67, Πανιώνιος – Παναθηναϊκός 88-89.
Περίοδος 2002-03
Παναθηναϊκός – Μαρούσι (προπ. Κώστας Πετρόπουλος) 91-73, Μαρούσι – Παναθηναϊκός 57-50.
Περίοδος 2003-04
Καν. Περίοδος: Μαρούσι – Παναθηναϊκός 74-69, Παναθηναϊκός – Μαρούσι 92-64.
Πλέι οφ (τελικός): Παναθηναϊκός – Μαρούσι 3-0 (101-71, 84-75, 77-66).
Περίοδος 2004-05
Παναθηναϊκός – Μαρούσι 83-68, Μαρούσι – Παναθηναϊκός 75-55.
Περίοδος 2005-06
Μαρούσι – Παναθηναϊκός 74-77, Παναθηναϊκός – Μαρούσι 78-73.
Τελικός Κυπέλλου (Γαλάτσι, 18/3/2006): Παναθηναϊκός – Μαρούσι 68-57.
Σύνολο: 10-3 υπέρ του Ομπράντοβιτς (6-3 στην κανονική περίοδο, 3-0 στα πλέι οφ και 1-0 στο Κύπελλο Ελλάδος).
Πώς προέκυψε η "κοινή γραμμή": Οσο ο Γιαννάκης καθοδηγούσε το Μαρούσι, ο άμεσος συνεργάτης του Βαγγέλης Αγγέλου (νυν προπονητής της ΑΕΚ), αρεσκόταν στο να μελετά τη φιλοσοφία του "Ζοτς" και γενικότερα των Σέρβων. Δεν είναι τυχαίο ότι τα δύο προηγούμενα χρόνια ο παλαίμαχος πλέι μέικερ εργάστηκε ως ασίσταντ κόουτς του Ντούσαν Ιβκοβιτς στην Ντιναμό Μόσχας αποκτώντας ακόμη περισσότερες γνώσεις και κάνοντας ουσιαστικά το... ντοκτορά του.
Ο "δράκος", λοιπόν, μέσω των συνεργατών του, παρακολουθούσε ενδελεχώς τον προπονητή του Παναθηναϊκού και βλέποντας ότι συμφωνούσε σε πολλά σημεία, κατάφερε με τη σκληρή δουλειά να τα περάσει και στη δική του φιλοσοφία. Η επιβράβευσή του ήλθε την περίοδο 2003-04 όταν το Μαρούσι αντιμετώπισε τον Παναθηναϊκό στον τελικό του πρωταθλήματος.
Αμυνα: Αμφότεροι λατρεύουν την "επιθετική άμυνα" επιδιώκοντας να κάνουν όσο το δυνατό δυσκολότερη τη ζωή των αντιπάλων τους. Πολλές φορές η πίεση που ασκούν είναι τόσο έντονη, ώστε έχουν... κατηγορηθεί ότι φλερτάρουν με τα όρια του φάουλ, ενώ και οι δύο προπονητές μελετούν προσεκτικά τον χρόνο που πρέπει να σταματήσουν το παιχνίδι δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στα ποσοστά ευστοχίας των αντιπάλων και "σημαδεύοντας" τους παίκτες που εμφανίζουν χαμηλά ποσοστά από τη γραμμή του φάουλ. Αν έγραφαν βιβλίο, το κεφάλαιο "φάουλ" θα είχε εξέχουσα θέση...
Επίθεση: Στο συγκεκριμένο κομμάτι η φιλοσοφία τους έχει κτιστεί γύρω από το περίφημο "pick and roll" (συνεργασίες δύο παικτών, όχι απαραιτήτως ψηλού - κοντού) και τις παραλλαγές του. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Βασίλης Σπανούλης προσαρμόστηκε ταχύτατα στον Παναθηναϊκό, γιατί το Μαρούσι εφάρμοζε περίπου τα ίδια συστήματα στην επίθεση και πήγε εξοικειωμένος στο Τριφύλλι. Επιπροσθέτως, οι δύο προπονητές ζητούν καλή κυκλοφορία της μπάλας, δίνουν έμφαση στην "extra" πάσα και επιδίδονται σε "control fast break", τουτέστιν ελεγχόμενο αιφνιδιασμό. Ανάλογα με την άμυνα του αντιπάλου, προσαρμόζουν τις επιθέσεις τους σε "set" παιχνίδι, ήτοι "πέντε εναντίον πέντε".
Η διαφορά: Ο Γιαννάκης μένει συχνά προσκολλημένος στο "σύστημα", ενώ ο Ομπράντοβιτς δείχνει να εμπιστεύεται περισσότερο το ένστικτο των παικτών του. Και ο Σέρβος, φυσικά, παρέχει συγκεκριμένες επιλογές στα επιθετικά "plays" της ομάδας του, αλλά ποτέ δεν θα... ευνουχίσει τη δημιουργία κυρίως των περιφερειακών παικτών του. Ισως αυτή η διαφορά να οφείλεται στο ότι ο προπονητής του Παναθηναϊκού είχε την τύχη να εργαστεί με σπουδαίους μπασκετμπολίστες στην καριέρα του, ενώ ο Γιαννάκης με παίκτες χαμηλότερου βεληνεκούς. Για αυτό και στην Εθνική ομάδα η εικόνα αντιστρέφεται και η... ανοχή τους εξισορροπείται. Χωρίς παρεξήγηση, άλλο είναι να έχεις στην πεντάδα σου τον Παπαλουκά και άλλο τον Στεφανίδη!
Η ψυχολογία των δύο κόουτς: Ο γηπεδούχος Γιαννάκης σιχαίνεται την ήττα, αλλά αυτή τη φορά δεν θέλει τη νίκη για να ικανοποιήσει το "εγώ" του. Τη χρειάζεται για να χαροποιήσει τον κόσμο του Ολυμπιακού, ο οποίος αν χάσει (μετά την Μακάμπι) και από τον "ταξικό" εχθρό Παναθηναϊκό ενδέχεται να... κρυώσει και έπειτα θα είναι αρκετά δύσκολο να ξαναζεσταθεί! Οσο για τον Ομπράντοβιτς; Μπορεί αυτό που θα πούμε να θεωρηθεί... διαστροφή, ωστόσο εάν ο Πίνι Γκέρσον εξακολουθούσε να είναι προπονητής του Ολυμπιακού, ενδεχομένως να μην είχε τόσο ισχυρό κίνητρο σήμερα (17/2) στο ΣΕΦ.
Αντιθέτως, απέναντι στον Γιαννάκη και στη δυναμική του στο χώρο του ελληνικού και ευρωπαϊκού μπάσκετ, επιθυμεί διακαώς μια νίκη, που μπορεί να μην έχει σπουδαίο βαθμολογικό αντίκρισμα (άλλωστε ο Παναθηναϊκός προηγείται με διαφορά δύο βαθμών του βασικού διώκτη του), αλλά θα... κόψει τον βήχα των αντιπάλων του, που προσφάτως αποφάσισαν να αλλάξουν σελίδα με την πρόσληψη του "δράκου".
Οι "μονομαχίες" Γιαννάκη – Ομπράντοβιτς:
Περίοδος 2001-02
Παναθηναϊκός – Πανιώνιος 81-67, Πανιώνιος – Παναθηναϊκός 88-89.
Περίοδος 2002-03
Παναθηναϊκός – Μαρούσι (προπ. Κώστας Πετρόπουλος) 91-73, Μαρούσι – Παναθηναϊκός 57-50.
Περίοδος 2003-04
Καν. Περίοδος: Μαρούσι – Παναθηναϊκός 74-69, Παναθηναϊκός – Μαρούσι 92-64.
Πλέι οφ (τελικός): Παναθηναϊκός – Μαρούσι 3-0 (101-71, 84-75, 77-66).
Περίοδος 2004-05
Παναθηναϊκός – Μαρούσι 83-68, Μαρούσι – Παναθηναϊκός 75-55.
Περίοδος 2005-06
Μαρούσι – Παναθηναϊκός 74-77, Παναθηναϊκός – Μαρούσι 78-73.
Τελικός Κυπέλλου (Γαλάτσι, 18/3/2006): Παναθηναϊκός – Μαρούσι 68-57.
Σύνολο: 10-3 υπέρ του Ομπράντοβιτς (6-3 στην κανονική περίοδο, 3-0 στα πλέι οφ και 1-0 στο Κύπελλο Ελλάδος).