Το Copa del Rey είναι κάτι παραπάνω από ένα μπασκετικό τουρνουά στην Ισπανία. Το επιβεβαιώνει το σλόγκαν της διοργάνωσης που φέτος λαμβάνει χώρα στη Μάλαγα της Ανδαλουσίας (6-9/2) και υπόσχεται τέσσερις μέρες αδρεναλίνης.

Συμφωνεί και επαυξάνει επ' αυτού ο Δήμος Ντικούδης, ο οποίος πραγματοποίησε την καλύτερη εμφάνιση Έλληνα παίκτη σε τελικό Copa del Rey! Μάλιστα έφτασε πολύ κοντά στο τρόπαιο ωστόσο η Βαλένθια ηττήθηκε από την Τάου με 85-80, το 2006.

''Ο Ντικούδης παρ’ ολίγον να πετύχει το ακατόρθωτο!'' ανέφερε η επίσημη ιστοσελίδα της ACB με αφορμή τις ''μονομαχίες'' του νυν τεχνικού διευθυντή της ΑΕΚ με τον Λούις Σκόλα! Για την ιστορία, ο βετεράνος φόργουορντ τελείωσε τον αγώνα κόντρα στους Βάσκους με 26 πόντους και οκτώ ριμπάουντ.

Το Sport24.gr βρίσκεται στην Ισπανία για τη σπουδαία διοργάνωση και ο Δήμος Ντικούδης μας προϊδεάζει για το τι θα ακολουθήσει τις επόμενες ημέρες στo ''Martín Carpena'' και την πόλη της Μάλαγα

Έχεις αγωνιστεί σε δύο Copa del Rey με τη Βαλένθια. Τι σημαίνει το συγκεκριμένο τουρνουά για το ισπανικό μπάσκετ και τη διοργανώτρια πόλη;

''Το Copa del Rey είναι κάτι ιδιαίτερο για τους Ισπανούς. Ειδικά, μάλιστα, για την πόλη που έχει αναλάβει τη διοργάνωση! Όταν αγωνιζόμουν στη Βαλένθια, θυμάμαι ότι διοργανώτρια πόλη αναλάμβανε εκείνη που η ομάδα της κέρδιζε το Copa del Rey την προηγούμενη σεζόν. Κάτι σαν επιβράβευση για τον νικητή του τουρνουά, δηλαδή. Μιλάμε για ένα μίνι πρωτάθλημα κατά τη διάρκεια της χρονιάς όπου συμμετέχουν οι πιο δυνατές ομάδες του πρώτου γύρου. Βλέπεις, επίσης, μια ολόκληρη πόλη να προετοιμάζεται έναν μήνα πριν από τους αγώνες! Το ενδιαφέρον είναι τεράστιο, οι Ισπανοί προωθούν απίστευτα το προϊόν ενώ υπάρχει μεγάλη προσέλευση κόσμου από κάθε γωνιά της χώρας. Κατά τη γνώμη μου είναι μια διοργάνωση εφάμιλλη με τα Final-4 της Euroleague!''.

Η διοργάνωση του Copa del Rey αποτελεί τεράστια ευθύνη για τη Μάλαγα

Πως αντιμετωπίζουν οι κορυφαίες ομάδες στην ACB τη συμμετοχή τους στο Copa del Rey;

''Όταν ξεκινά η σεζόν στην Ισπανία, έχεις έναν στόχο μπροστά σου. Δεν κοιτάς το καλοκαίρι και το τι θα κάνεις στα playoffs. Κοιτάς το Copa del Rey! Τα παιχνίδια ξεκινούν τον Οκτώβριο κι έχεις ένα τεράστιο κίνητρο. Φτάνουν τα Χριστούγεννα και προσπαθείς να είσαι μέσα στην πρώτη οκτάδα. Είναι τεράστια υπόθεση να ανήκεις στις ομάδες που θα συμμετάσχουν σε αυτή τη γιορτή! To Copa είναι μια διοργάνωση που έχει τις εκπλήξεις της, με ομάδες που μπήκαν ως outsider και τελικά κατέκτησαν τον τίτλο. Ο πρώτος και μεγάλος στόχος των ομάδων της ACB είναι να παίξουν στο Copa del Rey''.

Σε προσωπικό επίπεδο, πως έζησες την εμπειρία της συμμετοχής στη γιορτή του ισπανικού μπάσκετ;

''Το 2004 πήγαμε σαν φαβορί όμως πέσαμε θύμα έκπληξης από την Κάχα Σαν Φερνάντο που ήταν και η διοργανώτρια του Copa del Rey. Το 2006 πήγαμε σαν αουτσάιντερ και φτάσαμε ως τον τελικό ενώ προηγουμένως αποκλείσαμε δύο δυνατές ομάδες, τη Μάλαγα και την Τζιρόνα! Στον τελικό παίξαμε κόντρα στην Τάου, παλέψαμε αλλά χάσαμε στις λεπτομέρειες. Ξεκινήσαμε άσχημα, φέραμε το ματς στα ίσια όμως δεν τα καταφέραμε. Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία, κάτι διαφορετικό από την κανονική ροή της Λίγκας, μια πραγματική γιορτή του μπάσκετ! Έχω ζήσει το Κύπελλο στην Ελλάδα και τη Ρωσία και μπορώ να πω ότι η διοργάνωση στην Ισπανία δεν έχει καμία σχέση με τις υπόλοιπες''.

Η Βαλένθια του Δήμου Ντικούδη υποκλίθηκε στην μεγάλη Τάου Κεράμικα, το 2006

Πως είναι να αγωνίζεσαι με φιλάθλους οκτώ ομάδων στο ίδιο γήπεδο;

''Το θέαμα στις εξέδρες είναι εντυπωσιακό αφού κάθε ομάδα έχει τον κόσμο της στο γήπεδο. Διοργανώνονται εκδρομές από κάθε πόλη της Ισπανίας ώστε το γήπεδο να θυμίζει ένα κολλάζ διαφορετικών χρωμάτων και υποστηρικτών! Εννοείται, φυσικά, πως δεν υπάρχουν έκτροπα και άλλα περίεργα πράγματα κατά τη διάρκεια των αγώνων. Εκτός από τους απλούς φιλάθλους, στο γήπεδο βρίσκονται σκάουτερ και προπονητές από την Αμερική και την Ευρώπη. Όπως σου είπα και πριν, το ενδιαφέρον είναι τεράστιο''.

Το ''Martín Carpena'' θα είναι κατάμεστο από οπαδούς οκτώ ομάδων!

Φαίνεται, επίσης, πως η Ισπανία ταιριάζει στον Έλληνα αφού στο Copa del Rey θα βρεθούν φέτος ο Γιάννης Μπουρούσης και ο Κώστας Παπανικολάου.

''Νομίζω πως οι Έλληνες έχουμε το ταλέντο για να σταθούμε στην Ισπανία. Υπάρχει, όμως, μια σημαντική διαφορά. Φτάνοντας εκεί, είσαι υποχρεωμένος να ταξιδεύεις συνέχεια! Μιλάμε για μια μεγάλη χώρα, όπου κάθε πόλη έχει μια δυνατή ομάδα. Όσο αγωνιζόμουν στην Ελλάδα, ξέραμε πως είχαμε 10-15 παιχνίδια που δεν χρειαζόταν να… κατέβεις στο γήπεδο. Ήταν δεδομένο ότι θα κερδίσεις αφού η διαφορά δυναμικότητας ήταν τεράστια. Στην ACB παίζεις με τον τελευταίο στην έδρα σου και ξέρεις πως αν είσαι μέτριος, θα χάσεις. Αυτή, ακριβώς, είναι η διαφορά μας. Στην Ελλάδα οι μεγάλες ομάδες δίνουν πέντε-έξι δυνατά ματς όλο τον χρόνο. Οι Έλληνες που πάνε στην Ισπανία, προέρχονται κυρίως από τις μεγάλες ελληνικές ομάδες, επομένως έχουν συνηθίσει σε αυτό το μοντέλο. Εκεί τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά''.

Θα μπορέσουμε, άραγε, να διοργανώσουμε μια τέτοια γιορτή στην Ελλάδα;

''Πλέον, έχοντας φτάσει 36 ετών, μπορώ να πω ότι κάτι τέτοιο δεν θα γίνει ποτέ! Από 20 χρονών ακούω ότι πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε με τη βία, ότι τα γήπεδα πρέπει να γεμίζουν, ότι το Κύπελλο και τα playoffs πρέπει να γίνουν μια γιορτή αλλά δεν βλέπω να αλλάζει κάτι. Δεν βλέπω να θεσπίζεται κάτι που θα βάλει το μαχαίρι στο κόκκαλο. Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια. Κάθε χρόνο έχουμε αγώνες κεκλεισμένων των θυρών. Από 20 χρονών ακούω ευχολόγια! Δεν γίνεται έτσι, όμως, δουλειά. Πάντως, θα ήταν ευχής έργον να γίνει κάτι ανάλογο στην Ελλάδα. Υπάρχει κόσμος που αγαπάει το μπάσκετ και θέλει να ζήσει τέτοιες στιγμές''.

Έχεις παρακολουθήσει τους τελικούς των τελευταίων χρόνων στο Ελληνικό;

''Να σου πω κάτι με το χέρι στην καρδιά; Εγώ τον τελικό Κυπέλλου στο Ελληνικό έχω χρόνια να τον παρακολουθήσω. Η εικόνα ήταν αποκρουστική! Έχω ζήσει έναν τελικό εκεί μέσα (σ.σ. το 2008) όπου έφευγαν πέτρες από τη μια μεριά στην άλλη κι έφταναν στον πάγκο μας. Τι να λέμε. Στο γήπεδο ήταν 500 και 500 οπλισμένοι! Γι αυτό σου λέω. Με ευχολόγια δεν γίνεται απολύτως τίποτα''.

Ποιος είναι ο ρόλος των οπαδών και των συνδέσμων στην Ισπανία;

''Στη Βαλένθια, όπως και στις υπόλοιπες πόλεις της Ισπανίας, υπάρχουν οι σύνδεσμοι που υποστηρίζουν την κάθε ομάδα. Όταν, λοιπόν, πήγα στη Βαλένθια, μου είπαν το εξής: Εμείς εδώ έχουμε τις peñas! Υπάρχει η peña Ντικούδη, η peña Τομάσεβιτς κλπ. Μαζεύονται, δηλαδή, οι peñas της Βαλένθια, κάνουν το τραπέζι στους παίκτες της ομάδας και θέλουν από έναν αθλητή στο τραπέζι τους, τον οποίο υποστηρίζουν όλη τη χρονιά. Σαν να λέμε ότι πρόκειται για τον αγαπημένο τους παίκτη. Ετοιμάζομαι κι εγώ να πάω στο τραπέζι αγχωμένος, αφού δεν ήξερα τι θα βρω μπροστά μου. Πάω, λοιπόν, και τι βλέπω; Τον… Ισπανό, τη γιαγιά του, τη θεία του, τον 10χρονο αδελφό του, τον μπαμπά του, τη μαμά του και όλο του το σόι! Όλοι αυτοί ήταν η peña Ντικούδη. Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που γινόταν. Εν τω μεταξύ, εγώ να μην μιλάω γρι ισπανικά, αυτοί να μην μιλάνε γρι αγγλικά… Άσ’το, πολύ γέλιο! Οι peñas, λοιπόν, είναι οικογένειες. Παρέες φίλων όλων των ηλικιών και τον κοινωνικών στρωμάτων που υποστηρίζουν τη Βαλένθια κι έναν παίκτη της. Είχαν μάλιστα κι ελληνικές σημαίες στα εντός έδρας παιχνίδια μας!''.

Ο Δήμος Ντικούδης είχε τους ''δικούς'' του οπαδούς όσο αγωνιζόταν στη Βαλένθια

Πολλοί λένε ότι κάποτε είχαμε το καλύτερο πρωτάθλημα στην Ευρώπη. Γιατί, πιστεύεις, ότι φτάσαμε στο σημείο να ''ζηλεύουμε'' τους Ισπανούς σε όλα τα επίπεδα;

''Για να είμαι ειλικρινής, δεν νομίζω ότι είχαμε ποτέ το καλύτερο πρωτάθλημα στην Ευρώπη. Αυτή η άποψη είναι πολύ εγωιστική και… ελληνική. Όταν λέμε πρωτάθλημα, εννοούμε Λίγκα. Τι σημαίνει Λίγκα; Σημαίνει γήπεδα, εγκαταστάσεις, οικονομική σταθερότητα, καταπολέμηση της βίας, τηλεόραση. Όλα αυτά μαζί δεν υπήρξαν ποτέ στην Ελλάδα όπως στην Ισπανία ή την Ιταλία. Απλώς παλιά είχαμε 5-6 ομάδες που έπαιζαν καλά στην Ευρώπη και η κάθε μια έκανε πλάκα στη διοργάνωσή της με τις αντίστοιχες ξένες. Και αυτό, βέβαια, προήλθε μετά από χρόνια που οι ελληνικές ομάδες έτρωγαν σφαλιάρες στην Ευρώπη. Σύμφωνοι, είχαμε κάποιες δυνατές ομάδες αλλά δεν είχαμε ποτέ δυνατή Λίγκα''.

Κάποιο σκηνικό που έζησες στη Βαλένθια και σου έκανε εντύπωση, συγκρίνοντάς το με όσα έχεις ζήσει στην Ελλάδα;

''Όταν πήγα για πρώτη φορά στην Ισπανία και υπέγραψα τριετές συμβόλαιο, μου έδωσαν κατάσταση πληρωμών για τα επόμενα τρία χρόνια! Πήγα στη Βαλένθια το 2003 και ήξερα πόσα χρήματα θα πάρω τον Απρίλιο του 2006! Στην Ισπανία, πληρώνεσαι μέρος του συμβολαίου σου από εταιρεία που εκμεταλλεύεται την εικόνα των παικτών και ολόκληρου του πρωταθλήματος. Αν, πχ, έχεις συμβόλαιο 500.000 ευρώ, η ομάδα θα σου πληρώσει τις 300.000 και τα υπόλοιπα 200.000 ευρώ θα στα δώσει η εταιρεία που εκμεταλλεύεται τα δικαιώματα της Λίγκας. Δεν πληρώνεσαι κάθε μήνα 50 χιλιάδες. Παίρνεις έναν μήνα 20, έναν μήνα 80, έναν μήνα 30, έναν μήνα 70. Οι άνθρωποι εκεί σε σέβονται. Σου λένε ότι εμείς σαν Βαλένθια, σαν Μπαρτσελόνα, σαν Ρεάλ, πιστεύουμε ότι αξίζεις αυτά τα λεφτά. Δεν σου φωνάζουμε: Λαμόγιο!! Απατεώνα!! Θες να πληρωθείς κιόλας!''.

-Ακολουθήστε μας στο Twitter @Giannis_Stavr