Είναι μοιραίο (;)
Το πρώτο χρυσό σε Μουντομπάσκετ της τότε Γιουγκοσλαβίας το 1970 στη Λουμπλιάνα εμπνέει τους Κροάτες που στοχεύουν φέτος σε ένα μετάλλιο. Τι δήλωσε ο Γιασμίν Ρέπεσα για το ματς με τους Ουκρανούς.
Η πρώτη φορά που η FIBA είχε διοργανώσει Παγκόσμιο πρωτάθλημα, ευρύτερα γνωστό ως Μουντομπάσκετ, εκτός της Νοτίου Αμερικής, ήταν το 1970. Στη Λιουμπλιάνα. Και η ενωμένη –τότε- Γιουγκοσλαβία είχε βρεθεί στην κορυφή του κόσμου. Για πρώτη φορά.
Αυτό ήταν ό,τι χρειάζονταν οι Κροάτες για να… ενώσουν τις τελείες (της μοιρολατρίας) και να καταλήξουν στο ότι φέτος μπορεί να είναι και η χρονιά τους. Γιατί σου λέει " η Σερβία φόρεσε μετάλλια, μετά τη διάσπαση, γιατί να μη βάλουμε και εμείς το κάτι τις μας".
Το θέμα είναι ότι και οι ίδιοι οι Κροάτες φοβούνται πως κάποια στιγμή θα ξυπνήσει από τα εντός των παικτών… το πνεύμα που δεν θα το χαρακτηρίζατε και ως αυτό του νικητή. Και το γεγονός ότι προέρχονται από 7 διαδοχικές νίκες, δεν βοηθά. Μια –εξτρά- πίεση υπάρχει (πολλώ δε μετά τις τέσσερις συναπτές αποτυχημένες προσπάθειες να περάσουν από τους "8" στους "4"), αλλά όπως ομολόγησε ο Μπόγιαν Μπογκντάνοβιτς " θα ήταν ηλίθιο να επιτρέψουμε στην Ουκρανία να μας στερήσει το μετάλλιο".
"Εχουμε ζωώδες ένστικτο"
Τι είχε όμως, να πει ο Γιασμίν Ρέπεσα; Κατ’ αρχάς, πως " οι αντίπαλοι μας έχουν 15 συστήματα στην επίθεση, τα οποία καταγράψαμε και τα δώσαμε στους παίκτες μας για να τα μελετήσουν. Οι αθλητές μας ξέρουν όλους τους πιθανούς τρόπους που μπορούμε να φάμε καλάθι από τους Ουκρανούς, ενώ σε τέσσερα μίτινγκ, διάρκειας 45’ έκαστο, τους αναλύουμε πώς πρέπει να αμυνθούμε". Τι άλλο έχει το πρόγραμμα, πέραν της επιστροφής στα θρανία;
" Πρόκειται για το πρώτο μεγάλο παιχνίδι της διοργάνωσης. Δεν αρκεί να έχουμε καρδιά και μυαλό. Πρέπει να είναι με το μέρος μας όλες οι λεπτομέρειες και επουδενί έστω να σκεφτούμε ότι μπορούμε να χάσουμε. Παίζουμε καλύτερα από τα προηγούμενα χρόνια, ήμαστε λιγότερο… θορυβώδεις, δεν μιλάμε και τόσο πολύ, και το σερί μας έδωσε αυτοπεποίθηση. Εχουμε αναπτύξει ζωώδες ένστικτο. Από την πρώτη μέρα της προετοιμασίας νιώθουμε πως αυτή είναι η χρονιά μας".
Ο ίδιος έχει αποκλειστεί δυο φορές (ως κόουτς των Κροατών) από τα ημιτελικά. Αλλά όπως είπε εξέλιξε… τον πόνο σε γνώση, συν του ότι " η τρίτη φορά συνήθως είναι η τυχερή".