Elite League: Ο Περικλής Ταυρόπουλος πρωτοπόρησε πριν από 35 χρόνια, παρατάσσοντας την πρώτη δίμετρη πεντάδα του Ελληνικού μπάσκετ στην Α2

Ο Περικλής Ταυρόπουλος έχει φάει τους πάγκους με το κουτάλι. Έχει προπονήσει ομάδες σε όλα τα επίπεδα, από τις τοπικές κατηγορίες της ΕΣΚΑ μέχρι την Α1. Πλέον καθοδηγεί τον Πανιώνιο στην Elite League. Και, μιλώντας στο επίσημο σάιτ του πρωταθλήματος, θυμήθηκε την σεζόν που παρέταξε στο παρκέ την πρώτη πεντάδα δίμετρων του ελληνικού μπάσκετ.

Ο έμπειρος τεχνικός αναφέρθηκε στην πρώτη του χρονιά στην Α2 (πρόγονος της Elite League) όταν έπειτα από μία 8ετία στους πάγκους οδήγησε στον Έσπερο στην δεύτερη τη τάξει κατηγορία την σεζόν 1987/88.

Θυμήθηκε το πρώτο του παιχνίδι σε αυτό το επίπεδο ως προπονητής (κόντρα στην ΑΕ Σερρών), αλλά και τον αγώνα του δεύτερου γύρου κόντρα στην ίδια ομάδα και μετά αναφέρθηκε στην πρωτοποριακή πεντάδα που έριξε κάποια στιγμή στο παρκέ: Μία πεντάδα με 5 παίκτες κοντά στα δύο μέτρα, κάτι που το μακρινό 1987 ήταν δύσκολο να το δοκιμάσει κάποιος, ειδικά στην Ελλάδα.

Ο Περικλής Ταυρόπουλος όμως το δοκίμασε, έχοντας τον ύψους 1.94 μέτρων Τάσο Γκότση σε θέση πόιντ γκαρντ και τους δίμετρους Νίκο Τόλια, Δημήτρη Σωτηρίου, Ανδρέα Σπανουδάκη και Κώστα Μπατή στο πλευρό τους, σε μία εποχή που οι ομάδες έπαιζαν συνήθως έχοντας γκαρντ με ύψος κάτω από 1.90 μέτρα.

Αναλυτικά η αφήγηση του Περικλή Ταυρόπουλου για την πρώτη του σεζόν στην Α2 ως προπονητής, αλλά και της καριέρας του, όπως αναφέρεται στο σάιτ της Elite League:

"Η νέα σεζόν της Elite League Ερρίκος Ντυνάν έχει αρχίσει ήδη να γράφει τις πρώτες της σελίδες στην ιστορία της κατηγορίας. Οι ματιές στο παρελθόν, όμως, δεν είναι μόνο νοσταλγικές, αλλά και απαραίτητες. Για να εμπεδώνουμε την ιστορία που γράφτηκε στα γήπεδα της Α2, αλλά και να συνειδητοποιούμε ότι στην κατηγορία αυτή συνέβησαν και ουκ ολίγοι… νεωτερισμοί, που έσπρωξαν το σπορ προς την εξέλιξη.

Ο Περικλής Ταυρόπουλος είναι ο συνδετικός κρίκος της φετινής σεζόν της Elite League Ερρίκος Ντυνάν (ως προπονητής του Πανιωνίου) με τις απαρχές της λίγκας. Πριν από 36 χρόνια, κι έχοντας ήδη οκτώ σεζόν προπονητικής στην πλάτη του στις τοπικές κατηγορίες της ΕΣΚΑ και της Β’ Εθνικής, καθοδήγησε τον Έσπερο στην παρθενική του σεζόν στην Α2 (1987-88), η οποία ήταν και η μόλις δεύτερη σεζόν ύπαρξης της κατηγορίας. Ένα διάστημα 36 χρόνων, στο οποίο όχι μόνο το μπάσκετ, αλλά και ολόκληρη η Ελλάδα έχει αλλάξει άρδην.

Βρήκαμε το φύλλο αγώνα του πρώτου ματς που δηλώθηκε ως προπονητής στην Α2. Στις 26 Σεπτεμβρίου 1987 στο κλειστό γυμναστήριο του Λόφου Σικελίας ο νεοφώτιστος Έσπερος (με τον Ταυρόπουλο προπονητή ανέβηκε από τη Β’ Εθνική) αντιμετώπισε την ΑΕ Σερρών. Και νίκησε με χαρακτηριστική άνεση 94-68.

Αλήθεια, θυμάται κάτι ο ίδιος από εκείνο το ματς;

«Για να είμαι ειλικρινής, όχι πολλά πράγματα. Περισσότερο μου έχει μείνει στη μνήμη ο αγώνας του δεύτερου γύρου με τη συγκεκριμένη ομάδα, όπου ηττηθήκαμε στην παράταση με έναν πόντο (σ.σ. 82-81). Εκείνο το ματς το θυμάμαι επειδή είχαμε κάνει εξαιρετική εμφάνιση στο πρώτο μέρος (σ.σ. 42-54) και στο δεύτερο οι παίκτες εμφανίστηκαν παγωμένοι». Καλά λόγια είχε και για τους τότε αντιπάλους: «Οι Σέρρες υποβιβάστηκαν εκείνη τη σεζόν, όμως πέτυχαν σπουδαίες νίκες στην έδρα τους. Ο Χρυσανθίδης ήταν πολύ αξιόπιστος σουτέρ και εμβληματικός παίκτης για την πόλη. Ο δε Παραμανίδης είχε πάει εκεί μετά από πολλά χρόνια στον Άρη Θεσσαλονίκης, όπου ήταν από τα πρώτα βιολιά».

Έχει, όμως, έντονες αναμνήσεις από εκείνη την εποχή και φυσικά την ομάδα του Εσπέρου που καθοδηγούσε.

«Εκείνο τον καιρό η Ελλάδα ήταν ζαλισμένη από το μπάσκετ. Μόλις πριν δύο μήνες η εθνική ανδρών είχε κατακτήσει το Ευρωμπάσκετ και το ενδιαφέρον του κόσμου είχε εκτιναχθεί. Ο Έσπερος είχε σταθερό κοινό και πιστό, αλλά ειδικά στα πρώτα ματς της σεζόν στο γήπεδο δημιουργήθηκε το αδιαχώρητο. Ακόμα και η διοίκηση δεν ήταν προετοιμασμένη για τέτοια κοσμοσυρροή, τα εισιτήρια παρέμειναν σε φτηνές τιμές και εξαφανίζονταν, αφού εκτός από τους φίλους του Εσπέρου ήθελαν να δουν τα ματς και πολλοί ουδέτεροι».

Προφανώς κάτι… καλό έβλεπαν και τους προσέλκυε. «Είχα την ευκαιρία να πειραματιστώ με την πρώτη πραγματικά δίμετρη πεντάδα που έπαιξε στο ελληνικό μπάσκετ. Σε μέσο όρο ύψους προφανώς υπήρχαν και παλαιότερα υψηλότερες ομάδες από τη δική μας, αλλά ο Έσπερος ήταν η πρώτη ομάδα που παρουσίασε μια πεντάδα με πάνω-κάτω ισοϋψείς παίκτες κοντά στα δύο μέτρα, λίγο περισσότερο ή λίγο λιγότερο. Ο αρχηγός της ομάδας Τάσος Γκότσης ήταν στο 1μ.94, οι Νίκος Τόλιας και Δημήτρης Σωτηρίου που εναλλάσσονταν στις θέσεις «2» και «3» ήταν δίμετροι, όπως επίσης και ο Ανδρέας Σπανουδάκης στο «4» και ο αείμνηστος Κώστας Μπατής στο «5». Ειδικά τα δύο παιδιά που έπαιξαν σε περιφερειακές θέσεις ήταν πραγματική επανάσταση, διότι ακόμα τότε οι περιφερειακοί παίκτες ήταν κατά κανόνα κάτω από 1μ.90».

Ποιο ρόλο έπαιξε το ύψος σ’ αυτή την ομάδα; «Η διαφορά δεν ήταν το ύψος, αλλά η ταχύτητα. Παίξαμε πολύ γρήγορο μπάσκετ, με αιφνιδιασμούς, καρφώματα και πολλή πίεση. Όλα τα παιδιά, περιφερειακοί και ψηλοί, πηδούσαν για να εξασφαλίσουν το ριμπάουντ και όποιος το έπαιρνε άνοιγε τον αιφνιδιασμό. Οι ψηλοί μας ήταν ευκίνητοι και γρήγοροι, οι περιφερειακοί παρά το μεγάλο ύψος τους ανταποκρίνονταν πολύ καλά στην άμυνα, παίζαμε θεαματικό μπάσκετ και οι παίκτες διασκέδαζαν οι ίδιοι με το θέαμα που πρόσφεραν».

Επισημαίνουμε ότι πρώτη αλλαγή στους γκαρντ ήταν ο μόλις 17χρονος τότε Αχιλλέας Δεμέναγας (στέλεχος της εθνικής Παίδων που μόλις είχε τερματίσει 6η στην Ευρώπη, άλλη μεγάλη επιτυχία) και στη δεκάδα στο συγκεκριμένο ματς βρέθηκε (κι έπαιξε, μάλιστα) ο 16χρονος ψηλός Κώστας Ταμπάκης. «Και οι Τόλιας-Σωτηρίου ήταν πολύ νεαροί τότε. Ο Έσπερος τους είχε αποκτήσει από την εφηβική ομάδα του Παναθηναϊκού». Σ’ εκείνο το ματς, μάλιστα, είχαν πετύχει 23 και 22 πόντους αντίστοιχα (μ’ ένα τρίποντο ο καθένας), δηλαδή τους 45 από τους 94 πόντους της ομάδας.

Ο Ταυρόπουλος έγραψε ιστορία στην κατηγορία στην ανάδειξη νέων παικτών παράλληλα με τις επιτυχίες των ομάδων που αναλάμβανε. Στον Παπάγου, που ανέλαβε αμέσως μετά, αναδείχτηκε πρωταθλητής τη σεζόν 1989-90 με τον νεαρό τότε Γιώργο Σιγάλα (δανεικό από τον Ολυμπιακό) να μετακινείται σε θέσεις περιφερειακού («2» και «3») και να προσηλώνεται σε αμυντικές αποστολές, οι οποίες έγιναν αργότερα το σήμα κατατεθέν του στο υψηλότερο επίπεδο.

Η σεζόν 1994-95 θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη του για την προσπάθεια του Πειραϊκού, ο οποίος παρουσιάστηκε τότε με ένα από τα πιο νεανικά ρόστερ όλων των εποχών σε εθνικές κατηγορίες. «Η στήριξη από τον διοικητικό ηγέτη Πέτρο Καπαγέρωφ ήταν κάτι το αδιανόητο. Με παρότρυνε να χρησιμοποιήσω τους μικρούς κι ας πέφταμε όχι μία, αλλά δύο κατηγορίες! Ο Παπαδάτος μόλις είχε φτάσει από την Κεφαλλονιά, στα 18 του, κι έγινε ο πρώτος σκόρερ της ομάδας. Ο Μίχαλος ήταν 17, ο Τσιριγωτάκης 18, ο Μελής 21, ο Σόμπολος 21. Όλοι τους παίκτες με βασικό ρόλο στην ομάδα, δεν συμμετείχαν απλά για λίγα λεπτά. Τότε η κατηγορία ήταν πραγματικό φυτώριο ταλέντων». Για την ιστορία, εκείνη τη σεζόν ο Πειραϊκός όχι μόνο δεν υποβιβάστηκε, αλλά τερμάτισε στην 8^η θέση με ισορροπημένο ρεκόρ (13-13).

Τελευταίο στοιχείο από το ματς: Διαιτητές ήταν δύο μεγάλα ονόματα της εποχής, που έγραψαν ιστορία και αργότερα. Πρώτος ο Σάββας Λόρτος, επί σειρά ετών πρόεδρος της ΕΚΑΣΘ, και δεύτερος ο νεαρός τότε Νίκος Πιτσίλκας, που αργότερα έγινε διεθνής, σφύριξε τελικούς Ευρωμπάσκετ και Μουντομπάσκετ κι ανέλαβε για χρόνια διοικητικό ρόλο στη διαιτησία".