Ο τελικός του Πανευρωπαϊκού Εφήβων ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία έχει, αν μη τι άλλο, πολύ "ψωμί". Είτε αγωνιστικά είτε ιστορικά. Δεν θα χρειαστεί άλλωστε να ανατρέξουμε πολύ πίσω για να δούμε πως οι δύο ομάδες (που έχουν κατά βάση παιδιά γεννημένα το 1997) διαφέρουν αρκετά. Κυρίως όσον αφορά τη διαδρομή τους.

Το Sport24.gr παρουσιάζει οκτώ (8) στοιχεία για τον αποψινό τελικό. Γεγονότα που δείχνουν πως η Ελλάδα και η Τουρκία διαφέρουν αρκετά, αλλά ενδεχομένως κιόλας να μοιάζουν περισσότερο απ ότι νομίζει ο κόσμος.

*Η Τουρκία θα διεκδικήσει απόψε τον τρίτο της σερί τίτλο σε επίπεδο Εφήβων. Οι γείτονες είναι αυτή τη στιγμή η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή δύναμη όσον αφορά τις μικρές ηλικίες, έχοντας κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο τα δύο τελευταία καλοκαίρια. Η αρχή έγινε το 2013 στη Ρίγα, ενώ η ιστορία επαναλήφθηκε πέρσι στο Ικόνιο. Όπως καταλαβαίνετε οι 97άρηδες έχουν έναν και μόνο στόχο: το three peat, όπως παραδέχθηκε κι ο Φουρκάν Κορκμάζ μιλώντας στη FIBA.

*Από την άλλη, η Ελλάδα ψάχνει την επιστροφή στη γη της Επαγγελίας. Έχουν περάσει εφτά χρόνια από την τελευταία φορά που η χώρα μας κατέκτησε κάποιο μετάλλιο σε Πανευρωπαϊκό Εφήβων. Η τελευταία της φορά μάλιστα ήταν... χρυσή. Το 2008, στην Αμαλιάδα, η ομάδα του Γιώργου Βλασόπουλου κατέκτησε τον τίτλο σε Πύργο/Αμαλιάδα. Ποιοι ήταν τότε στο ρόστερ; Βλάντο Γιάνκοβιτς, Νίκος Παππάς, Κώστας Σλούκας, Νώντας Παπαντωνίου, Δημήτρης Κατσίβελης, Κώστας Παπανικολάου, Βαγγέλης Μάντζαρης, Λεωνίδας Κασελάκης, Ζήσης Σαρικόπουλος, Γιάννης Αγγελόπουλος, Γιάννης Καραθανάσης και Γιώργος Γεωργάκης.

*Για να επιστρέψουμε στα της Τουρκίας, ο Φουρκάν Κορκμάζ είναι το αντίπαλο δέος του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου. Ξεκάθαρα. Ο γκαρντ/φόργουορντ της Αναντολού Εφές είναι αυτή τη στιγμή ό,τι καλύτερο διαθέτει η γειτονική χώρα στους 97άρηδες και μαζί η μεγαλύτερη ελπίδα που έχουν. Κάτι που αποδεικνύεται από το γεγονός πως βρέθηκε στην καλύτερη πεντάδα του Παγκοσμίου Εφήβων που έγινε στην Κρήτη, όπως επίσης από το γεγονός πως ερίζει για τον τίτλο του MVP στο Πανευρωπαϊκό. Για να το πούμε πιο απλά: ένας εκ των δύο θα αναδειχθεί πολυτιμότερος παίκτης της διοργάνωσης (αν δεν αλλάξει κάτι δραματικά).

*Υπό τις οδηγίες του Ηλία Παπαθεοδώρου, αυτή η ομάδα έχει φτάσει τρεις συνεχόμενες φορές σε ημιτελικά μεγάλης διοργάνωσης. Στο Ικόνιο, στην Κρήτη και τώρα στον Βόλο. Τις δύο πρώτες φορές βέβαια περιορίστηκε στην τέταρτη θέση. Στην πρωτεύουσα της Μαγνησίας όμως, η ιστορία γράφτηκε διαφορετικά. Το μετάλλιο είναι ήδη στις αποσκευές των διεθνών. Αυτό που μένει να μάθουμε είναι το χρώμα του. Λέτε να είναι χρυσό;

*Η Εθνική Εφήβων έχει φτάσει πιο μακριά από ποτέ την τελευταία εφταετία στη διοργάνωση, παρά το γεγονός πως μετρά μία πολύ σημαντική απουσία. Αυτή του Αντώνη Κόνιαρη. Ο 18χρονος πλεϊμέικερ υποχρεώθηκε να περάσει την πόρτα του χειρουργείου στις αρχές του καλοκαιριού προκειμένου να αποκαταστήσει το πρόβλημα που αντιμετώπιζε στον αστράγαλο. Κι έτσι, δεν είχε την ευκαιρία να ενισχύσει φέτος το καλοκαίρι το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Μεγάλη απουσία, αν σκεφτεί κανείς πως πρόκειται για τον βασικό "άσο" της Ελλάδας τα τελευταία τρία καλοκαίρια, αλλά καλύφθηκε σε ικανοποιητικό βαθμό εκ των έσω (σ.σ.: κυρίως χάρη στις εξαιρετικές εμφανίσεις του Νίκου Δίπλαρου).

*Οι δύο ομάδες αναμετρήθηκαν στο δεύτερο παιχνίδι της β' φάσης του Πανευρωπαϊκού, με την Ελλάδα να φτάνει με χαρακτηριστική άνεση στη νίκη (77-54). Πλην όμως, είχαν τεθεί αντιμέτωπες και πέρσι, με την Τουρκία να είναι όμως αυτή που επικράτησε (68-64) -για να κατακτήσει εν συνεχεία το τρόπαιο. Πρόδηλο είναι πως τα τρία παιχνίδια δεν είναι σε καμία περίπτωση συγκρίσιμα, αλλά έχει ενδιαφέρον να δούμε ποια ομάδα θα... πάρει κεφάλι απόψε. Μαζί φυσικά και το χρυσό μετάλλιο.

*Μιλώντας στη FIBA, ο Φουρκάν Κορκμάζ είπε -μεταξύ άλλων- πως "πριν από δύο χρόνια, χάσαμε στον προημιτελικό από την Ιταλία. Κανείς δεν έπαιξε καλά τότε. Ουδείς ήταν συγκεντρωμένος. Όλοι πιστεύαμε ότι θα κερδίσουμε. Γι αυτό πιστεύω ότι στο τέλος χάσαμε. Το συζητούσαμε διαρκώς μεταξύ μας ότι θα κερδίσουμε". Τι έκανε σε εκείνη τη διοργάνωση η Ελλάδα; Κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο, επικρατώντας στον μικρό τελικό της Ιταλίας με 78-50.

*Στην προϊστορία των Πανευρωπαϊκών Πρωταθλημάτων των Εφήβων (από το 1964 οπότε και ξεκίνησε να "γράφει" το κοντέρ), η Τουρκία και η Ελλάδα έχουν κατακτήσει από έξι μετάλλια. Οι γείτονες έχουν δύο χρυσά (σερί κιόλας), δύο ασημένια και δύο χάλκινα, ενώ η χώρα μας έχει ένα χρυσό (το 2008), δύο ασημένια και τρία χάλκινα (σε τρεις σερί διοργανώσεις, από το 1998 έως το 2002).