Οι μεγάλες διοργανώσεις των εθνικών ομάδων δημιουργούν -εκ φύσεως- πολλές εικόνες, τόσο στους πρωταγωνιστές (βλ. παίκτες και προπονητές) όσο και στους θεατές. Το γεγονός άλλωστε πως μιλάμε για μια διαδικασία που ξετυλίγεται σαν κουβάρι εντός δύο (μάξιμουμ) εβδομάδων διαμορφώνει μια κατάσταση γεμάτη έντονα συναισθήματα και αθλητική ένταση, που είναι ικανή να αποτυπωθεί στη μνήμη όλων για πολλά χρόνια.

Εν προκειμένω, το γεγονός πως το van του SPORT24 ταξιδεύει μέχρι το Μιλάνο για το Eurobasket παρέα με τη Stoiximan και διασχίζει στη διάρκεια της ημέρας τη Βοσνία δίνει την κατάλληλη πνευματική πάσα για να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω σχεδόν δυόμιση δεκαετίες.

Πριν γυρίσουμε τον χρόνο πίσω, ας δούμε όσα ειπώθηκαν στο facebook live που έγινε από τη στάση μας στη Σερβία πριν την αναμέτρηση της Εθνικής για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Και τώρα πάμε πίσω στις 27 Ιουνίου 1997 όταν η Εθνική Ελλάδας αντιμετώπισε την Βοσνία για την πρώτη φάση του EuroBasket 1997.

Παρένθεση. Μην σας κάνει εντύπωση η ημερομηνία. Αυτή ήταν η προτελευταία διοργάνωση του EuroBasket που έγινε τόσο νωρίς μέσα στο καλοκαίρι. Μετά την αλλαγή της χιλιετίας, η FIBA Europe αποφάσισε να τη μεταφέρει για τις αρχές του φθινοπώρου, αλλάζοντας άρδην το καλεντάρι και τη μεθοδολογία προετοιμασίας για ομάδες, προπονητές και παίκτες. Κλείνει η παρένθεση.

Τι σημαντικό έχει λοιπόν εκείνο το παιχνίδι; Πρόκειται για μια αναμέτρηση που καθόρισε σε μεγάλο βαθμό την πορεία της Εθνικής Ελλάδας μέχρι την τετράδα της διοργάνωσης, για μια αναμέτρηση που θα μπορούσε κάλλιστα να έχει εκτροχιάσει το τρένο. Βλέπετε, σε περίπτωση που η Εθνική δεν κατάφερνε να πάρει το θετικό αποτέλεσμα, τότε θα μετέφερε μια ήττα στη Β' Φάση και πιθανότατα δεν θα τερμάτιζε στην πρώτη θέση του νέου ομίλου που δημιουργήθηκε. Έτσι, θα έπεφτε πάνω στην Ισπανία, αντίπαλο πολύ υψηλότερου επιπέδου σε σχέση με την Πολωνία που, εν τέλει, αντιμετώπισε.

Ας όψεται το χέρι του Φραγκίσκου Αλβέρτη, ο οποίος ευστόχησε από την κορυφή στα 0.3'' για το τέλος και διαμόρφωσε το αποτέλεσμα νίκης για την Ελλάδα. Επρόκειτο μάλιστα για το μοναδικό εύστοχο περιφερειακό σουτ του ιδίου σε εκείνη την αναμέτρηση - θρίλερ. Ο Σαμίρ Αϊντίν έστειλε την μπάλα στο σίδερο στην βοσνιακή κατοχή που προηγήθηκε, με την ελληνική επίθεση να "κολλάει" ελαφρώς την ώρα της κρίσης, αλλά τον Φραγκίσκο Αλβέρτη να σκοράρει και να πετυχαίνει ένα από τα σπουδαιότερα καλάθια της καριέρας του, ως μέλος της Εθνικής.

Παρεμπιπτόντως, αυτό ήταν ένα από τα δύο σουτ νίκης που σημείωσε στα χρόνια που υπηρετούσε το εθνόσημο -το άλλο καταγράφηκε τέσσερα χρόνια αργότερα, στο EuroBasket 2001, μια διοργάνωση που είχε πολύ διαφορετικό (χειρότερο) αποτέλεσμα για την Ελλάδα.

Αν κοιτάξει μάλιστα κανείς τη μεγάλη εικόνα εκείνης της αναμέτρησης με την Βοσνία, μπορεί να διαπιστώσει πολλά σημεία - ορόσημα, που αφορούσαν στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα.

Το κυριότερο όλων; Η παρουσία του Παναγιώτη Γιαννάκη στον πάγκο. Ένα χρόνο μετά από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα, ο "Δράκος" φόρεσε την επίσημη περιβολή, κάνοντας τα πρώτα βήματα της προπονητικής καριέρας του. Πήρε την σκυτάλη από τον Μάκη Δενδρινό κι έδειξε πόσα από νωρίς πόσα μπορεί να κάνει για τα εθνικά χρώματα. Κάτι που επιβεβαιώθηκε μέχρι κεραίας μερικά χρόνια αργότερα, σε Βελιγράδι και Σαϊτάμα.

Για να μην ξεφύγουμε όμως από το θέμα, όσα έγιναν στον αγώνα με τη Βοσνία αρκούσαν για να γαλουχήσουν μια ομάδα που -κατά βάση- ούτε την εμπειρία είχε, ούτε τις εικόνες, ούτε το status εκείνων που προηγήθηκαν. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης θυμάται μέσω του SPORT24 όσα έζησε εκείνο (το πρώτο) καλοκαίρι της προπονητικής καριέρας του.

"Είχε αρχίσει να γίνεται μια ανανέωση στην ομάδα. Προσωπικά είχα τεράστιο κίνητρο για να πετύχουμε κάτι σπουδαίο, ήθελα πολύ να τα καταφέρω με αυτή την ομάδα. Πίστευα πάρα πολύ στα παιδιά που είχα εκείνη την περίοδο, τα οποία παρεμπιπτόντως ως επί το πλείστον δεν ήταν πρωταγωνιστές στην ομάδα τους. Οι περισσότεροι είχαν μπροστά τους άλλους, ξένους για να παίζουν τα περισσότερα λεπτά στην Α1. Παρόλ' αυτά, θεωρούσα πως αυτά τα παιδιά μπορούσαν να δώσουν συνέχεια στην επιτυχημένη πορεία της Εθνικής. Δημιουργήθηκε λοιπόν ένα σύνολο που είχε παρόν, αλλά και μέλλον. Κάτι που φάνηκε στην πράξη" είπε αρχικά ο Παναγιώτης Γιαννάκης, πριν εστιάσει σ' εκείνο το παιχνίδι με την Βοσνία, αλλά κι αυτό που προηγήθηκε με τη Ρωσία:

"Ξέρεις τι; Είχαμε προετοιμαστεί για να παίξουμε αγώνες με μεγάλη πίεση. Κάναμε κιόλας ένα αρκετά μεγάλο μέρος της προετοιμασίας στο εξωτερικό, παίξαμε φιλικά μακριά από την Ελλάδα. Κι αυτό γιατί ξέραμε ότι θα παίξουμε σε πιο πιεστικές και δύσκολες συνθήκες. Το κυριότερο, για μένα, ήταν να μπορέσουμε να περάσουμε στην ομάδα τη λογική ότι το μπάσκετ είναι μια κατοχή κι όχι συνεχόμενες κατοχές".

Κι όπως καταλαβαίνετε, όταν μια ομάδα κερδίσει δύο σερί αγώνες στο σουτ, αυτή η λογική αποτυπώνεται στην πράξη ως κεκτημένο της.