Εθνική Ανδρών: 15 χρόνια μετά τον θρίαμβο επί των ΗΠΑ στην Σαϊτάμα, τίποτα δεν είναι ίδιο στο ελληνικό μπάσκετ

Σαϊτάμα, 1 Σεπτεμβρίου 2006. Η Εθνική Ανδρών αντιμετωπίζει την Team USA στον ημιτελικό, σε έναν αγώνα που έμελλε να μείνει στην ιστορία. Ήταν ένας αγώνας που έδωσε νέα έννοια στον όρο “έπος”, με την Ελλάδα να επικρατεί με 101-95.

Η Ελλάδα παίζει όμορφο μπάσκετ. Γοητευτικό. Δεν κρύβεται. Παίζει το μπάσκετ που παίζουν και οι ΝΒΑερς που έχει απέναντί της. Οι ΗΠΑ έχουν τον ΛεΜπρόν Τζέιμς, τον Ντουέιν Γουέιντ, τον Καρμέλο Άντονι, τον Ντουάιτ Χάουαρντ, τον Κρις Πολ, τον Κρις Μπος. Μελλοντικούς Hall Of Famers. Εκείνη η Εθνική Ανδρών όμως δεν φοβόταν τίποτα και κανέναν.

Τα Πικ εν Ρολ των Παπαλουκά, Διαμαντίδη και Σπανούλη με τον Σχορτσανίτη. Τα μεγάλα σουτ του Σπανούλη. Τα τελειώματα του Σχορτσανίτη κοντά στο καλάθι. Οι 12 ασίστ του Παπαλουκά. Η τάπα του Διαμαντίδη στον Πολ που έφερε τούμπα το ματς. Οι 8 μαζεμένοι πόντοι του Ντικούδη. Οι 15 πόντοι του Κακιούζη.

Η Ελλάδα έπαιξε το τέλειο μπάσκετ. Έκανε το τέλειο παιχνίδι και πήρε μία πανάξια νίκη. Την μεγαλύτερη στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Μία νίκη που αποτελεί την καλύτερη κληρονομιά εκείνης της ομάδας που έχτισε ο Παναγιώτης Γιαννάκης. Και, 15 χρόνια αργότερα, δεν έχει μείνει τίποτα να θυμίζει την ομάδα που κάποτε είχε κερδίσει τον απόλυτο σεβασμό όλου του μπασκετικού – και όχι μόνο – κόσμου.

ΕΛΛΑΔΑ (Γιαννάκης): Σπανούλης 22 (3), Κακιούζης 15 (1), Σχορτσανίτης 14, Διαμαντίδης 12 (2), Φώτσης 9, Παπαδόπουλος 8, Ντικούδης 8, Παπαλουκάς 8 (12 ασίστ, 5 ριμπάουντ), Τσαρτσαρής 3 (1), Χατζηβρέττας 2, Βασιλόπουλος.

ΗΠΑ (Σιζέφσκι): Αντονι 27 (3), Γουέιντ 19 (1), Τζέιμς 17, Χάινριχ 12 (4), Χάουαρντ 10, Πολ 3, Μπος 3, Τζόνσον 3 (1), Μπάτιερ 1, Μπραντ.

Εκτός βάθρου από το 2009

Η “μαγιά” εκείνης της ομάδας ήταν σπουδαία. Η χρυσόσκονη από την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Eurobasket του 2005 και του ασημένιου μεταλλίου στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 αποδείχθηκε αρκετή για να έρθει μία 4η θέση στο Eurobasket 2007 και η 3η θέση στο Eurobasket 2009. Τα πράγματα όμως έκτοτε έχουν αλλάξει, μέχρι που φτάνουμε στο... σήμερα

Από το 2009 κι έπειτα η Ελλάδα έχει συμμετάσχει σε τέσσερα Eurobasket (2011, 2013, 2015 και 2017), και τρία Παγκόσμια Κύπελλα (2010, 2014 και 2019). Σε καμία από αυτές τις εφτά διοργανώσεις δεν κατάφερε να μπει στην 4αδα, έχοντας να επιδείξει μόνο μία 5η θέση στο Eurobasket 2015. Στο μεσοδιάστημα, πήρε μέρος σε τρία Προολυμπιακά τουρνουά, αποτυγχάνοντας και στις τρεις περιπτώσεις να προκριθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες (2012 – Λονδίνο, 2016 – Ρίο, 2021 – Τόκιο).

Ο καθένας μπορεί να σταθεί σε άτυχες στιγμές, να πει ότι η ομάδα δεν ήταν τυχερή στα χιαστί παιχνίδια, ότι μία νίκη στο σωστό παιχνίδι θα τα άλλαζε όλα. Όταν όμως μία Εθνική ομάδα κλείνει 12 χρόνια αποτυχιών, τότε δεν γίνεται να τα ρίχνει στην τύχη. Κάθε ομάδα κάνει τον κύκλο της, κάθε ομάδα έχει τα πάνω και τα κάτω της. Για να ανέβει ωστόσο ξανά εκεί που ανήκει (ή εκεί που πιστεύει ότι ανήκει, καθότι όλα είναι σχετικά) πρέπει να προβεί σε πράξεις. Να μην μένει στα λόγια. Και τίποτα από αυτά δεν έχει γίνει.

Χωρίς πρόεδρο και προπονητή

Το ημερολόγιο δείχνει 1 Σεπτεμβρίου 2021. Αυτή τη στιγμή η ΕΟΚ δεν έχει πρόεδρο αλλά προσωρινή διοίκηση, η Εθνική Ανδρών δεν έχει προπονητή και οι εκλογές της Ομοσπονδίας – που έχουν αναβληθεί ήδη δύο φορές – είναι, ξανά, στον αέρα μετά από το μπάχαλο που έχει δημιουργηθεί με τα σωματεία που έχουν (ή δεν έχουν) δικαίωμα ψήφου.

Η Εθνική Ανδρών πήγε στο Προολυμπιακό τουρνουά με προπονητή τον Ρικ Πιτίνο – που δούλεψε χωρίς να πληρωθεί – σε μία συνεργασία που πρακτικά κράτησε μερικές εβδομάδες. Μεσοβέζικη λύση για μία ομάδα που βάσει των Rankings της FIBA είναι η 10η δύναμη στον κόσμο, αλλά για κάποιο λόγο δεν μπορεί να πείσει – με εξαίρεση τον πιστό στρατιώτη της, Θανάση Σκουτόπουλο – κάποιον προπονητή να καθίσει στον πάγκο της. Ή τουλάχιστον δεν μοιάζει να προσεγγίζει την κουβέντα όπως πρέπει. Η Ελλάδα έχει 4 προπονητές σε ομάδες της EuroLeague (Ιτούδης, Μπαρτζώκας, Πρίφτης, Σφαιρόπουλος), έχει αρκετούς ακόμα καλούς προπονητές, αλλά δεν μπορεί να βρει τον δικό της.

Η Ελλάδα έχει στα χέρια της έναν από τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο, τον MVP των τελικών του ΝΒΑ, τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, και δεν ξέρει πώς να τον αξιοποιήσει. Έχει παίκτες επιπέδου EuroLeague που λάμπουν στις ομάδες τους, αλλά δεν μπορούν να αποδώσουν πάντα όπως μπορούν.

Όποιος παρακολουθεί το ελληνικό μπάσκετ βέβαια τα τελευταία 35 χρόνια, από την επιτυχία του 1987 κι έπειτα δηλαδή, καταλαβαίνει ότι όλο αυτό που συμβαίνει τώρα ήταν αναπόφευκτο να συμβεί. Η Ελλάδα έχει μείνει πίσω, τα τμήματα υποδομής δεν λειτουργούν σωστά, οι μικρές Εθνικές ομάδες – που συνήθως έχουν προπονητές... part time – δεν παράγουν παίκτες. Για χρόνια όλα αυτά κρυβόντουσαν λόγω κάποιων επιτυχιών και ταλαντούχων φουρνιών που εμφανίστηκαν. Όταν όμως χρειάστηκε να γίνει πραγματική δουλειά και όχι να βγουν φουρνιές σχεδόν από... τύχη επειδή απλώς επειδή κάποιοι άνθρωποι είχαν μεράκι, τότε ήταν που ξεκίνησαν τα δύσκολα. Τότε ήταν που ξεκίνησαν οι αποτυχίες και οι σφαλιάρες.

Το ημερολόγιο δείχνει 1 Σεπτεμβρίου 2021. Πριν από 15 χρόνια η Εθνική Ανδρών σημείωσε την μεγαλύτερη νίκη της ιστορίας της και σόκαρε τον κόσμο. 15 χρόνια αργότερα, η ΕΟΚ δεν έχει Πρόεδρο αλλά προσωρινή διοίκηση, η Εθνική Ανδρών δεν έχει προπονητή και οι εκλογές της Ομοσπονδίας – που έχουν αναβληθεί ήδη δύο φορές – είναι, ξανά, στον αέρα. Η Ελλάδα θα έχει πάντα τις αναμνήσεις της όμως. Θα έχει αυτή την νίκη. Και θα αναρωτιέται τι πήγε στραβά από τότε και δεν έχει σηκώσει κεφάλι εδώ και πάνω από μία 10ετια. Μέχρι τότε, θα υπάρχει πάντα αυτό το VIDEO να θυμίζει ότι κάποτε η Εθνική Ανδρών ήταν ένας γίγαντας του Παγκόσμιου μπάσκετ: