Εθνική μπάσκετ: Στιβ Γιατζόγλου, σε είδα στη Λάρισα και λαχτάρησα

Την πρώτη και συνάμα τελευταία και μοναδική φορά μέχρι απόψε που η Εθνική ομάδα εμφανίσθηκε στη Λάρισα, οι νυν παίκτες της Εθνικής δεν υπήρχαν ούτε ως ιδέα στα μυαλά των γονιών τους! Όσο για τον Δημήτρη Ιτούδη, ελόγου του δεν είχε ούτε ως ιδέα στο δικό του μυαλό ότι θα γινόταν αυτός που επέπρωτο να γίνει!

Τα σπαράγγια και η χαίτη του Ιτούδη

Τότε ο προπονητής της Εθνικής ήταν ένα παιδάκι εννέα χρονών που ζούσε καμιά διακοσαριά χιλιόμετρα πιο μακριά (Τρίκαλα Ημαθίας), πήγαινε στην τετάρτη τάξη του Δημοτικού και ο ορίζοντας του περιοριζόταν στα χωράφια με τα σπαράγγια που καλλιεργούσε ο πατέρας του, ο Στέργιος.

Δεν είχε καν σκεφτεί ακόμα ν’ αφήσει χαίτη στα μαλλιά του!

Έπρεπε να περάσουν, λοιπόν, 43 χρόνια και δυο μήνες για να ξαναγυρίσει η Εθνική ομάδα στη Λάρισα, όπου υποδέχεται απόψε τη Μεγάλη Βρετανία στο πλαίσιο των «παραθύρων» της προκριματικής φάσης του Παγκοσμίου Κυπέλου του 2023.

Οι δείκτες του ρολογιού έχουν μείνει σταματημένοι στη βραδιά της 28^ης Απριλίου του 1979, όταν η ελληνική ομάδα αντιμετώπισε τη Σοβιετική Ένωση σε έναν φιλικό αγώνα.

Η αρμένικη βίζιτα των Σοβιετικών

Εκείνες τις μέρες οι Σοβιετικοί μας κατσικώθηκαν για τα καλά και η υπόθεση εξελίχθηκε σε μια αρμένικη βίζιτα που κράτησε σχεδόν μια εβδομάδα!

Οι φιναλίστ του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της προηγούμενης χρονιάς είχαν προκριθεί απ’ ευθείας στο Eurobasket που επρόκειτο να διεξαχθεί από τις 9 έως τις 19 Ιουνίου στην Ιταλία και στο οποίο ανέκτησαν τα σκήπτρα μετά το three-peat της Γιουγκοσλαβίας (1973, 1975, 1977).

Aπό την πλευρά της η ελληνική ομάδα προετοιμαζόταν για τη βάσανο του Challenge Round που ακολουθούσε από τις 16 έως τις 25 Μαΐου ταυτοχρόνως (σε δυο ομίλους) στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο της Θεσσαλονίκης και στο γήπεδο του Σπόρτιγκ, σε ένα καλοκαίρι το οποίο έμελλε να αποβεί ιστορικό.

Ο διπλός θρίαμβος επί των Γιουγκοσλάβων

Το εννοώ αυτό διότι η Εθνική επέζησε της προκριματικής φάσης του Eurobasket στη Θεσσαλονίκη, εν συνεχεία κατέλαβε την ένατη θέση στο Τορίνο και τον Σεπτέμβριο, μέσα σε δυο εβδομάδες, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο τόσο στους Βαλκανικούς Αγώνες στο Καλλιμάρμαρο, όσο και στους Μεσογειακούς Αγώνες στο Σπλιτ, νικώντας δυο φορές τη Γιουγκοσλαβία!

Στο πρώτο από τα τρία διαδοχικά φιλικά ματς, στις 25 Απριλίου του 1979, στα Πατήσια, οι Σοβιετικοί επιβλήθηκαν με 84-79.

Μετά από 48 ώρες στο ίδιο γήπεδο (Σπόρτιγκ) νίκησαν με 90-82 και το επόμενο πρωινό ταξίδεψαν μαζί στη Λάρισα για τον τρίτο αγώνα.

Ο πρωτόκλητος Σταυρόπουλος και τα… τσαμπιά στις εξέδρες

«Όταν μπήκαμε στο γήπεδο δεν πίστευα αυτό που έβλεπα» μου είπε χθες ο Νίκος Σταυρόπουλος, ο οποίος εκείνο το βράδυ είχε την τιμητική του.

Ο λόγος; Αγωνιζόταν στο σπίτι του!

Tότε, δυο μήνες προτού κλείσει τα είκοσι χρόνια του, ο Σταυρόπουλος ήταν πρωτόκλητος στην Εθνική ομάδα στην οποία είχε κάνει το ντεμπούτο του είκοσι ημέρες νωρίτερα (8 Απριλίου 1979) σε ένα φιλικό ματς με την Αγγλία.

Τι ήταν αυτό που έβλεπε στο κλειστό γήπεδο του Αλκαζάρ και δεν το πίστευε; «Οι θεατές κρέμονταν από τις εξέδρες σαν τσαμπιά από σταφύλια. Δεν είχε ξανασυμβεί τέτοιο πράγμα στη Λάρισα, άλλωστε εμείς παίζαμε τότε στη Β’ Εθνική».

Το λένε και τα χαρτιά μου, όπως επέμενε κάποτε από του βήματος της Βουλής ο συχωρεμένος ο Δημήτρης Τσοβόλας: βασικά το λένε τα χαρτιά του συναδέλφου, σειράς μου στην Αεροπορία και φίλου Σωτήρη Κέλλα που ανέσυρε από τα αρχεία του το σχετικό ρεπορτάζ από την εφημερίδα «Ελευθερία» της Λάρισας.

Όντως στο Αλκαζάρ δεν έπεφτε καρφίτσα καθώς κόπηκαν 1.726 εισιτήρια με τιμή 100 δραχμές, αριθμός που αποτελούσε ρεκόρ όλων των εποχών για το συγκεκριμένο γήπεδο, το οποίο την επόμενη χρονιά θα γνώριζε μεγάλες δόξες…

Η άνοδος της Λάρισας με τον «Ξανθό»

Τη σεζόν 1979-80, η ομάδα του Γυμναστικού Συλλόγου Λάρισας, με προπονητή τον Γιάννη Ιωαννίδης (και με παίκτες τους διεθνείς Νίκο Σταυρόπουλο και Άρη Ζώη, τον Τάκη Κουραμά, τον Μιχάλη Σπηλιώτη, τον Δημήτρη Λέκκα, τον Πέτρο Σταυρόπουλοι κοκ) κατέκτησε αήττητη τον τίτλο στη Β’ Εθνική και εμφανίσθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της στην Α’ Εθνική, όπου την κοούτσαρε ο Βαγγέλης Αλεξανδρής, στο… κενό της (αγωνιστικής) καριέρας του ανάμεσα στον Άρη και στον ΠΑΟΚ.

«Παίζαμε στο… χωριό μου»

«Αυτό το ματς δεν θα το ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου» συνεχίζει ο Σταυρόπουλος ο οποίος ακόμη δεν είχε βαπτισθεί «Μάτζικ», παρατσούκλι που αποκόμισε όταν μεταγράφηκε στον ΠΑΟΚ.

«Παίζαμε στο… χωριό μου, όπως λέω χαριτολογώντας και στην εξέδρα ήταν οι γονείς μου, ο αδερφός μου (ΣΣ: και συμπαίκτης του στον ΓΣΛ, ο Πέτρος), οι συγγενείς, οι γείτονες, οι φίλοι μου και πάει λέγοντας. Μέχρι τότε η Εθνική αγωνιζόταν μονάχα στην Αθήνα και αραιά και πού στη Θεσσαλονίκη και αυτό το ματς ήταν ιστορικό για την πόλη, για τον αθλητισμό στη Θεσσαλία και για όλους μας. Συν τοις άλλοις, μόνο και μόνο που βλέπαμε μπροστά μας τις φανέλες που έγραφαν CCCP, κυριευόμασταν από δέος. Και να που έπρεπε να περάσουν 43 χρόνια για να ξαναπαίξει η Εθνική ομάδα στη Λάρισα»

Το ντους με παγωμένο νερό και τα 40 push-ups του Γιατζόγλου

Ο Σταυρόπουλος έχει πάντοτε στο μυαλό του μια εικόνα που εκτυλίχθηκε πριν από τον αγώνα, τον άφησε με το στόμα ανοιχτό και τον κάνει ακόμη να γελάει…

«Εγώ τότε ήμουν πιτσιρικάς, ψαρωμένος και δεν έβγαζα άχνα. Λίγα λεπτά προτού βγούμε στο γήπεδο συνέβη ένα περιστατικό που με έκανε όχι απλώς να μείνω έκπληκτος, αλλά να πάθω σοκ. Είδα τον Στιβ Γιατζόγλου να κάνει κρύο ντους και στη συνέχεια ξυπόλυτος και φορώντας μονάχα το σπασουάρ του να πέφτει στο πάτωμα και να κάνει απνευστί σαράντα push-ups! Σαράντα, δεν υπερβάλλω, τα μέτραγε φωναχτά ο ίδιος και μαζί του τα μετράγαμε και εμείς. Ύστερα σηκώθηκε χωρίς κανένα ζόρι, είπε “άντε ρε σεις, πάμε τώρα να παίξουμε και να τους νικήσουμε” και τον ακολουθήσαμε»!

Στον τρίτο κατά σειρά αγώνα ανάμεσα στις δυο ομάδες, με διαιτητές τον Μάρκο Αλιφραγκή και τον Ουζέροφ, οι Σοβιετικοί επιβλήθηκαν με το ίδιο σκορ που είχε προκύψει και στον δεύτερο (90-82).

Οι συνθέσεις:

EΛΛΑΔΑ: Γιατζόγλου 22, Κοκολάκης 15, Κορωναίος 10, Γιαννάκης 8, Σακελλαρίου 8, Κατσούλης 7, Καρατζουλιδης 6, Γιαννουζάκος 4, Παραμανίδης 2, Γκέκος, Σταυρόπουλος, Καστρινάκης. Προπονητής: Ρίτσαρντ Ντουκσάιρ.

ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ: Ταρακάνοφ 21, Ντεριούγκιν 10, Λοπάτοφ 12, Κουσίγκιν 17, Παβλόφ 6, Εντέσκο 3, Καπούτσιν 11, Ζίγκιλι 10. Προπονητής: Αλεξάντερ Γκομέλσκι.

Στο aftermath τώρα, όπως λένε και οι Αμερικανοί σε τέτοιες περιπτώσεις.

Οι Σοβιετικοί οι οποίοι αγωνίσθηκαν χωρίς τον Αλεξάντερ Μπέλοφ, τον Βλαντιμίρ Τκατσένκο και τον Αλεξάντερ Μπελοστένι, έφυγαν από την Ελλάδα με τρεις νίκες σε ισάριθμα ματς και το βράδυ της 19^ης Ιουνίου στο Τορίνο επέστρεψαν στον ευρωπαϊκό θρόνο μετά από μια άγονη οκταετία.

Στην αντίπερα όχθη, η Εθνική θα ζούσε τις μεγάλες στιγμές στο Καλλιμάρμαρο και στο Σπλιτ, ενώ ακριβώς έναν χρόνο αργότερα (6 Μαΐου 1980) στο Βεβέ θα έσκαγε μύτη ένας μικρός το δέμας τύπος με άφρο μαλλί, που έμελλε να αλλάξει τον ρουν της ιστορίας…

Τον έλεγαν Νίκο Γκάλη!